Η Άνα και ο Μίχο Ντούνλιτς γεωργοί του χωριού Βέλι Ντολ ήταν οι πρώτοι που άκουσαν το θόρυβο του αεροσκάφους, το οποίο πετούσε σε άκρως χαμηλό ύψος. Ήταν πολύ παράξενο αφού πάνω από το σπίτι τους αεροπλάνα ποτέ δεν περνούσαν ετοιμαζόμενα για προσγείωση. Με το εκκωφαντικό της βουητό η σειρήνα προειδοποιούσε ότι το αεροσκάφος βρίσκεται εντελώς κοντά στη γη. Η αριστερή πτέρυγα άγγιξε τη γη, ακολούθησε χτύπημα στο βουνό και έκρηξη. Στο Ντουμπρόβνικ η είδηση διαδόθηκε αστραπιαία. Γιατί όμως για μερικές ώρες οι Αμερικανοί αναζητούσαν έμμονα το αεροσκάφος στην Αδριατική και όχι στα βουνά;
Οι Κροάτες καταδρομείς έφτασαν στο όρος του αγίου Ιβάν 4 ώρες αργότερα κάποιος τηλεφώνησε στην αστυνομία και είπε ότι το αεροσκάφος συνετρίβη στα βουνά. Μόνο μετά από αυτό το τηλεφώνημα τα ελικόπτερα των δυνάμεων SFOR (Stabilisation Force, δυνάμεις του για τη στήριξη της ειρήνης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ) αφίχθηκαν στο μέρος της συντριβής. Τα σώματα των νεκρών συσκευάστηκαν σε πολυαιθυλένιο και με ένα ειδικό σχοινί ανυψώθηκαν στο ελικόπτερο, που μετέφερε τα πτώματα στο έκτακτα εξοπλισμένο νεκροτομείο στο αεροδρόμιο. Οι παθολογοανατόμοι ήταν μόνο Αμερικανοί.
Η κούραση των πιλότων ήταν δύσκολο να εξηγηθεί, εφόσον η πτήση διάρκεσε μόλις 45 λεπτά. Το αεροσκάφος ήταν παλιό, όμως σε άριστη κατάσταση και προηγουμένως μετέφερε τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Ουίλιαμ Πέρι, καθώς και τη σύζυγο και την κόρη του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον. Και αυτό είχε γίνει μόλις μια βδομάδα πριν το ατύχημα έξω από το Ντουμπρόβνικ. Η όλη πτήση της 3ης Απριλίου του 1996 μπορούσε να ελεγχθεί στη βάση των μαγνητοφωνημένων γραφημάτων των συνομιλιών των πιλότων και του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας. Όμως οι κασέτες εξαφανίστηκαν απροσδόκητα. Μετά άρχισαν να λένε ότι στη στρατιωτική τροποποίηση του Boeing 737-200 απαγορεύεται η εγκατάσταση «οργάνων ελέγχου».
Ο Ρον Μπράουν ήταν γοητευτικός άνθρωπος και εργάστηκε πολύ για τις αμερικανικές επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο. Όμως πρόλαβε να κάνει εχθρούς κατά τη διαμεσολαβητική του δραστηριότητα στις προμήθειες όπλων στη Βοσνία. Στο Κογκρέσο των ΗΠΑ έγιναν επανειλημμένες εκκλήσεις να εξακριβωθούν έντιμα όλα τα αίτια του αεροπορικού δυστυχήματος, όμως μέχρι σήμερα πολλά πράγματα παραμένουν με το χαρακτηρισμό του «απορρήτου»,
Το 1996 και το 1997 πολλές ευθύνες επιρρίφθηκαν στους πιλότους Έσλι Ντέβις και Τίμοτι Σάφερ. Έλεγαν ότι δεν είχαν χορτάσει τον ύπνο εφόσον τους ξύπνησαν σχεδόν τη νύχτα, προκειμένου να τους δώσουν το χάρτη πλοήγησης με τους κανονισμούς πλησιάσματος στο αεροδρόμιο του Ντουμπρόβνικ. Αμέσως μετά την απογείωση ακολούθησαν λανθασμένο εναέριο διάδρομο, το πλήρωμα του αεροσκάφους απλώς δεν ήξερε, τι να κάνει στη συνέχεια. Δεν αποκλείεται ότι αποδείχτηκε μοιραίος για τους Αμερικανούς και ο προσωπικός πιλότος του αποβιώσαντος Προέδρου της Κροατίας Τούτζμαν, ο οποίος ανακοίνωσε σε ανοικτή ραδιοεπικοινωνία ότι πάνω από το Ντουμπρόβνικ επικρατεί κακοκαιρία με χαμηλή νέφωση.
Πριν το ατύχημα απέμεναν 2-3 λεπτά πτήσης. Οι Αμερικανοί ήδη βρίσκονταν σε νεφώδη ζώνη και έπρεπε να απορρίψουν την επιλογή της προσγείωσης, αν δεν εντόπιζαν διάδρομο απογείωσης-προσγείωσης. Όμως το Ντουμπρόβνικ τότε ήταν εφοδιασμένο με τις πιο πρωτόγονες πλοηγικές συσκευές, οι δε Αμερικανοί πιλότοι είχαν συνηθίσει να εργάζονται μόνο με κομπιούτερ. Γι΄αυτό προσέκρουσαν στο βουνό.
 Οι συγγενείς των νεκρών για μερικά χρόνια δικάζονταν με τις αμερικανικές Αρχές, όμως μέχρι σήμερα δεν ξέρουν την πραγματική αιτία του θανάτου του Ρον Μπράουν και άλλων 35 ανθρώπων, οι οποίοι στις 3 Απριλίου του 1996 δεν έφτασαν από την Τούζλα στο Ντουμπρόβνικ.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑΔιαβάστε ολόκληρο το κείμενο: http://greek.ruvr.ru/2013_08_09/233406541/