Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τη δύναμη του ανθρώπινου και πάνω στο κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να αυτοθεραπευτεί ή ακόμα και να θεραπεύσει άλλους ανθρώπους. Τέτοια θέματα η σύγχρονη επιστήμη τα αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό καθώς δεν μπορεί να «δει» μια ξεκάθαρη αλληλεπίδραση νου-σώματος. Τον τελευταίο καιρό όμως, πληθαίνουν οι περιπτώσεις επιστημόνων που ενισχύουν με τις θεωρίες τους αλλά και με πειραματικά δεδομένα την πεποίθηση ότι, η δύναμη του νου είναι τόση ώστε μπορεί να επηρεάσει άμεσα την ανθρώπινη υγεία. Μια τέτοια περίπτωση είναι του χημικού David Hamilton, ο οποίος εργάζονταν για πολλά χρόνια σε μία φαρμακευτική εταιρεία, προσπαθώντας να συνθέσει φαρμακευτικές ουσίες προκαλώντας μετατροπές στη μοριακή δομή διάφορων φυσικών ουσιών. Με άλλα λόγια προσπαθούσε να «βελτιώσει» το έργο της φύσης.Όμως μέσα απ' τη δουλειά του ο κ. Hamilton άρχισε να συνειδητοποιεί ότι αυτή η προσέγγιση της δεν είναι απαραίτητα και η πιο σωστή. Ο ίδιος βρέθηκε πολλές φορές μπροστά στη διαπίστωση του γνωστού στους επιστήμονες σαν φαινόμενο "placebo", το οποίο προκύπτει όταν οι επιστήμονες προσπαθούν να διαπιστώσουν αν ένα φάρμακο πάνω στο οποίο πειραματίζονται κάνει όντως τη δουλειά για την οποία προορίζεται.Στα πλαίσια αυτών των πειραμάτων το φάρμακο δοκιμάζεται σε κάποιους ασθενείς, ενώ παράλληλα σε κάποιους άλλους ασθενείς δίνεται κάποια ουσία που δεν έχει καμία σχέση με τη φαρμακευτική ουσία που δοκιμάζεται (π.χ. ζάχαρη).Ο Hamilton λοιπόν παρατήρησε ότι, στα στατιστικά δεδομένα τέτοιων πειραμάτων υπήρχε ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών (κυμαίνονταν από 30% έως 90%) που ανάρρωνε παρόλο που έπαιρναν την ουσία "placebo" (τη ζαχαρίτσα τους δηλαδή). Άρα ο ίδιος ασθενής προκαλούσε την ίασή του !!! Πώς; Απλά αλλάζοντας τη νοητική του στάση και βλέποντας τα πάντα πιο αισιόδοξα και ελπιδοφόρα.Αυτή η διαπίστωση έκανε τον κ. Hamilton να κάνει στροφή 180 μοιρών και να αρχίσει την έρευνα και τις επαφές του με την εναλλακτική θεραπευτική, διάφορους πνευματικούς δάσκαλους ή ανθρώπους που θεράπευαν μέσω της πίστης ή με άλλες μεθόδους που διέφεραν πολύ από αυτές τις κατεστημένης επιστήμης.Τελικά ο Hamilton έφτασε να διοργανώσει μια τεράστια συγκέντρωση χιλιάδων ατόμων στο στάδιο Hampden της Γλασκόβης, που πίστευαν στη δύναμη της θετικής σκέψης ή ήθελαν να την γνωρίσουν. Επιπλέον, το σύνολο της εμπειρίας του έχει ήδη αρχίσει να το καταγράφει σε ένα βιβλίο με τίτλο "It's The Thought That Counts" («Η Σκέψη είναι που μετράει»), το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2005 απ' τις εκδόσεις "Hamilton Press".Το σπουδαίο στην όλη προσπάθεια του Hamilton είναι ότι υποστηρίζει την πεποίθησή του για την άμεση σχέση νοητικής λειτουργίας και σωματικής υγείας με πλήθος επιχειρημάτων που έχουν προκύψει από την επιστημονική έρευνα. Μάλιστα, στην προσπάθειά του αυτή, έρχονται να συμβάλλουν και άλλοι σύγχρονοι επιστήμονες που και αυτοί έχουν να παρουσιάσουν έναν ικανοποιητικό αριθμό στοιχείων προς το ίδιο συμπέρασμα.Ο Hamilton υποστηρίζει ότι έχει συγκεντρώσει περίπου 500 επιστημονικές εργασίες που αποδεικνύουν ότι το συναίσθημα, η σκέψη και η πίστη σχετίζονται άμεσα με τη σωματική υγεία.Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλά στοιχεία συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι το αίσθημα ευτυχίας, αισιοδοξίας και η καλλιέργεια θετικών σκέψεων μπορεί στην ουσία να αλλάξει το ανθρώπινο DNA ! Αν και το 99, 9% των γονιδίων είναι ίδια σε όλους τους ανθρώπους, η νοητική μας στάση μπορεί να καθορίσει ποια από αυτά θα ενεργοποιηθούν και ποια όχι, κάνοντας έτσι τη διαφορά!Στο ίδιο συμπέρασμα με τον Hamilton έχει φτάσει και ο Eric Kandel, κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ιατρικής του 2000, ο οποίος διαπίστωσε ότι κάποια γονίδια ενεργοποιούνται και κάποια όχι σε σχέση με το κοινωνικό περιβάλλον που κινείται ένας άνθρωπος.Με βάση αυτά τα δεδομένα έχει τελευταία δημιουργηθεί ένας νέος κλάδος της Ιατρικής που ονομάζεται «Ψυχο-νευρο-ανοσολογία», η οποία μελετάει τα αποτελέσματα της σκέψης στη βιοχημεία του ανθρώπινου οργανισμού, η οποία συνδέεται άμεσα με τη δομή και τη λειτουργία του DNA μας.Τελικά, όλο και πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι η επιστήμη φτάνει με αργά αλλά σταθερά βήματα στο συμπέρασμα ότι «Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ», κάτι που τόνιζαν εδώ και χιλιάδες χρόνια οι φιλόσοφοι όλων των πολιτισμών.ΠΗΓΗΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ

Η Αγάπη του Εαυτού θεωρείται εγωισμόςΜα αν δεν Είμαι Εγώ πλήρης και ικανοποιημένος μαζί μου, κανείς άλλος δεν θα μπορέσει να είναι μαζί μου, ούτε καν εγώΜεταξύ αυτού του εγώ και του Εγώ υπάρχει συνήθως μια τεράστια διαφορά αντίληψηςΜικρές προτιμήσεις και νοοτροπίες, μια πληθώρα ασυνείδητων καταστάσεων, με χωρίζουν από τον Εαυτό μου, όπως με χωρίζουν και από τους άλλους.Με χωρίζουν θρησκείες, φιλοσοφίες, γλώσσες, πολιτείες, πεποιθήσεις, τάξειςΕίναι τόσο «λίγο» αυτό που με ενώνει με τον Εαυτό μου και τους άλλους, που η γνώση μου δεν το περιλαμβάνειΓιατί συνήθισα να κοιτάω το «πολύ» και να προσπαθώ να το χωρέσω στο «λίγο»Συνήθισα στο «μικρό» που είναι «πολύ» φανερό στα μάτια μου και ξέχασα το «Μεγάλο» που είναι «λίγο» φανερό στον νου μουΚαι έτσι πορεύομαιγυρνώντας συνεχώς γύρω γύρω από τα «λογοπαίγνια» της ΖωήςΠριν κάνω το επόμενο βήμα μου, προς έναν ακόμα δρόμο, ίσως χρειάζεται να αντιληφθώ ότι ο Δρόμος Είμαι Εγώ, όταν ο Θεός «περπατάει» μαζί μουΚαι αν ο Θεός είναι αυτό το λίγο, που η γνώση μου δεν το περιλαμβάνει, ίσως ερμηνεύω τον Θεό με θρησκευτικούς όρους, γιατί μόνο εκεί γνωρίζουν τόσο καλά τον θεό, που κάνουν τα πάντα για να με πείσουν ότι εγώ δεν τον γνωρίζωΜόνο αν αναρωτηθώ «ποιος περπατά μαζί μου» έχω την ευκαιρία να γνωρίσω αυτό το «λίγο» που η γνώση μου δεν το περιλαμβάνει, γιατί περπατά μαζί μου χωρίς να κάνει «θόρυβο»Η Σιωπή είναι ο Δρόμος μου

Βάσω Νικολοπούλου