Αποκαλυψη Το Ενατο Κυμα
--- ΟΙ 18+2 ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ! --- Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΙΣΟΥ , ΣΥΜΠΟΣΙΟ Τα ποτάμια της αρχαίας Αθήνας Μύθος ότι η μουσική εκπαίδευση κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα Η ομάδα Εψιλον MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR Από τον Chuck Norris Αισχύλος – Ο κορυφαίος τραγωδός της κλασικής Αθήνας Προσευχή, επάνω στην Ακρόπολη Χίλια μύρια κύματα μακριά από τη Φουκουσίμα ΑΛΗΘΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ (Α΄ΜΕΡΟΣ)- Λουκιανός Ο ΚΥΚΛΟΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ Οι 10 Εντολές της ευτυχίας Manarola: Η μεγαλύτερη χριστουγεννιάτικη φάτνη του κόσμου! Ο Φρόντο, ο Σαμ και το Γκόλουμ Σόιμπλε! Η αρχή του Μπρους Λη … Ποια είναι η καλύτερη ώρα για διάβασμα, γυμναστική και... Facebook Το χριστουγεννιάτικο πενηντάρικο Τα συναισθήματα με τ'όνομά τους... Σταυροδρόμια... Κυλά το ποτάμι.. Πως το νερό μπορεί να θερμανθεί σχεδόν ακαριαία …στους 600 βαθμούς Κελσίου Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΑΡΑΧΝΗ ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ Πως θα πετύχετε τους Στόχους σας για το 2014 !!! Δέκα (τουλάχιστον) λόγοι για να πίνεις κακάο
--- ΟΙ 18+2 ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ! ---
Posted: 21 Dec 2013 01:30 PM PST
Μέχρι την δημοσίευση αυτού του άρθρου οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζατε για τους 8 πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος (Ερμή, Αφροδίτη, Γη, Άρη, Δία, Κρόνο, Ουρανό, Ποσειδώνα) και τον αμφιλεγόμενο Πλούτωνα, που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται και ως διπλό σύστημα πλανητών Πλούτωνας-Χάρωντας, χάρις της αλληλοπεριστροφής με τον προαναφερθέντα δορυφόρο του.Τι θα λέγατε όμως, αν σας έλεγα ότι οι πλανήτες του ηλιακού συστήματος δεν είναι 8+1, αλλά 18+2; Σίγουρα θα με περνάγατε για τρελό...«Αυτοί» που προωθούν την ημιμάθεια, δεν το κάνουν τυχαία. Όταν επαναπροσδιορίζεις την έννοια του όρου «πλανήτη» ή δεν εμφανίζεις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις στο ευρύ κοινό γιατί βγάζεις λανθασμένους τους επαναπροσδιορισμούς σου, προφανώς θέλεις ή κάτι να κρύψεις ή να κάνεις όσο λιγότερους ανθρώπους μπορείς να αναρωτηθούν. Τελικά Κύριοι πλανήτες είναι μόνο οι εσωτερικοί πλανήτες (αυτοί που είναι ανάμεσα στον Ήλιο και την Κύρια ζώνη αστεροϊδών) μαζί με τους πλανήτες Γίγαντες και χωρίς να συνηπολογίζονται οι πλανήτες Νάνοι, αν και είναι πλησιέστεροι σε μέγεθος με τους εσωτερικούς πλανήτες; Όχι; Τελικά τι ήταν πλανήτης έως το 2006 και τι ορίζετε πλανήτης χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης από το 2006 και μετά; 
Ο ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΙΣΟΥ , ΣΥΜΠΟΣΙΟ
Posted: 21 Dec 2013 01:00 PM PST
Σύμφωνα με τον Πλατωνικό μύθο (Συμπόσιο) κάποτε υπήρχαν τρία γένη ανθρώπων, το αρσενικό, το θηλυκό και το ανδρόγυνο, ένα πλάσμα που αποτελούνταν και από τα δύο φύλα και έμοιαζε με σιαμαία δίδυμα.. Ας δούμε τα συγκεκριμένα αποσπάσματα:
14. "Λοιπόν, Ερυξίμαχε" είπε ο Αριστοφάνης "πράγματι έχω σκοπό να μιλήσω κάπως διαφορετικά απ' ό,τι και συ και ο Παυσανίας μιλήσατε. Έχω δηλαδή τη γνώμη, ότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιληφθεί καθόλου τη σπουδαιότητα του Έρωτος. Αν την εννοούσαν, θα κατασκεύαζαν προς τιμήν του μεγαλοπρεπέστατα ιερά και βωμούς και θα προσέφεραν πολύ λαμπρές θυσίες. Όχι όπως τώρα, που δεν γίνεται προς τιμήν του τίποτε, ενώ έπρεπε πρώτα απ' όλα να γίνεται. Διότι μεταξύ των θεών είναι ο μεγαλύτερος φίλος του ανθρώπου, αφού είναι βοηθός των ανθρώπων και ιατρός για όλα εκείνα, με την θεραπεία των οποίων θα υπήρχε υψίστη ευδαιμονία στο γένος των ανθρώπων. Θα προσπαθήσω λοιπόν εγώ να σας παρουσιάσω τη σημασία του και σεις πάλι γίνετε διδάσκαλοι των άλλων.Πρωτίστως πρέπει να καταλάβετε καλά την φύση του ανθρώπου και τις περιπέτειές της. Παλαιά δηλαδή ο οργανισμός μας δεν ήταν ο ίδιος, όπως τώρα, ήταν διαφορετικός. Πρώτα πρώτα τα φύλα των ανθρώπων ήταν τρία, και όχι όπως σήμερα δύο, αρσενικόν και θηλυκόν. Υπήρχεν ακόμη και ένα τρίτο, αποτελούμενο απ' αυτά τα δύο. Το όνομά του μένει ακόμη, το ίδιο όμως έχει εξαφανισθεί: το ανδρόγυνο. Ήταν τότε ένα ξεχωριστό φύλο, και συνδύαζε και στην εμφάνιση και στο όνομα τα δύο άλλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Τώρα δεν υπάρχει παρά μόνον σαν λέξη και χρησιμοποιείται σαν ύβρις.
Έπειτα ολόκληρος ο κορμός του κάθε ανθρώπου ήταν στρογγυλός και είχε ολόγυρα ράχη και πλευρές. Είχε τέσσερα χέρια και άλλα τόσα σκέλη και δύο πρόσωπα επάνω σ' ένα λαιμό κυλινδρικό, όμοια και απαράλλακτα, που έβλεπαν προς αντίστροφη κατεύθυνση το καθένα, και ένα κρανίο επάνω από τα δύο πρόσωπα, και αυτιά τέσσαρα και διπλά γεννητικά όργανα και όλα τ' άλλα, όπως θα μπορούσε κανείς επί τη βάσει αυτών να φαντασθεί. Μετεκινείτο δε όχι μόνον όρθιο, όπως τώρα, αν ήθελε προς την μία ή προς την αντίθετη διεύθυνση. Αλλά, όποτε αποφάσιζε να τρέξει γρήγορα, όπως οι ακροβάτες γυρίζουν τα πόδια προς τα επάνω σαν τροχός και κάνουν τούμπες, έτσι και τότε στηρίζονταν και στα οκτώ τους άκρα και μετακινούνταν πολύ γοργά περιστροφικά.Ο λόγος τώρα που ήσαν τρία τα φύλα και είχαν αυτή την εμφάνιση, είναι διότι το αρσενικό ήταν αρχικά γέννημα του ηλίου, το θηλυκό της γης, το ανάμεικτο της σελήνης. Αφού και η σελήνη αποτελείται και από τα δύο. Περιφερικά πάλι ήσαν και αυτά και ο τρόπος της μετακινήσεώς των, διότι ομοίαζαν με τους προγόνους τους. Η σωματική τους δύναμη και η αντοχή τους ήταν τρομερά, και είχαν απέραντη έπαρση. Τα έβαλαν μάλιστα με τους θεούς. Αυτό που διηγείται ο Όμηρος για τον Ώτο και τον Εφιάλτη, αναφέρεται σε εκείνους κυρίως: τόλμησαν να κατασκευάσουν ανάβαση προς τον ουρανό για να κτυπήσουν τους θεούς.
15. Ο Ζευς τότε σκεπτόταν με τους άλλους θεούς, τι να τους κάμουν, και δεν εύρισκαν λύση. Να τους σκοτώσουν και με τους κεραυνούς να εξαφανίσουν το γένος τους, όπως τους Γίγαντες, δεν τους φαινόταν σωστό. Η λατρεία τότε και οι θυσίες των ανθρώπων θα χάνονταν. Ούτε πάλι να τους ανέχονται ν' ασχημονούν. Τέλος ύστερ' από πολλά είχε ο Ζεύς μια έμπνευση και τους λέγει:
"Έχω, μου φαίνεται, ένα μέσον, ώστε και να διατηρηθεί η ανθρωπότητα και να παραιτηθεί από την αυθάδειά της: να γίνουν ασθενέστεροι. Προς το παρόν" είπε "θα τους κόψω σε δύο μέρη τον καθένα. Έτσι θα γίνουν αφ' ενός μεν ανίσχυροι, αφ' ετέρου δε χρησιμότεροι για μάς, αφού θα είναι αριθμητικώς περισσότεροι. Θα περπατούν δε ορθοί με τα δύο πόδια. Αν όμως αποδειχθεί ότι εξακολουθούν να είναι ανυπότακτοι και δεν θέλουν να καθίσουν ήσυχα, δεύτερη φορά", είπε, "θα τους χωρίσω και πάλι στα δύο, ώστε να περπατούν με το ένα σκέλος, σαν να παίζουν κουτσό".Είπε και άρχισε να σχίζει τους ανθρώπους σε δύο, όπως αυτοί που σχίζουν τα βερύκοκκα για να τα διατηρήσουν, ή όπως αυτοί που σχίζουν τα αυγά με την τρίχα. Τον καθένα που χώριζε, ανέθετε στον Απόλλωνα να του γυρίσει το πρόσωπο και το ήμισυ του λαιμού προς το μέρος της τομής. Έτσι θα έβλεπε ο άνθρωπος το σχίσιμό του και θα καθόταν πιο φρόνιμος. Επίσης τα άλλα τον διέταξε να τα τακτοποιήσει. Πράγματι, εκείνος γύριζε το πρόσωπο και τραβούσε το δέρμα απ' όλα τα μέρη προς το σημείο που λέγεται σήμερα κοιλία, και το έδενε όπως τα σουρωτά πουγγιά, αφήνοντας ένα στόμιο στο κέντρο της κοιλίας, αυτό που λέγουν σήμερα τον ομφαλό. Τις ρυτίδες τις άλλες τις περισσότερες τις εξομάλυνε και διευθέτησε τα στήθη μ' ένα εργαλείο, όπως αυτό που έχουν οι τσαγκάρηδες για να ισιώνουν τα ζαρώματα των δερμάτων στα καλαπόδια. Μερικές αφήκε μόνο εκεί κοντά στην κοιλιά και τον ομφαλό, να μένουν σαν ενθύμιο του τι πάθαμε κάποτεΜετά την διχοτόμηση λοιπόν του οργανισμού μας αναζητούσε το καθένα το άλλο ήμισυ και πήγαιναν μαζί. Τύλιγαν τότε τα χέρια τους ο ένας γύρω από τον άλλον, και έτσι σφιχταγκαλιασμένοι, γεμάτοι πόθο να κολλήσουν μαζί, εύρισκαν τον θάνατο από την πείνα και γενικά από την ανικανότητα προς οποιανδήποτε ενέργεια. Χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον δεν δέχονταν να κάμουν τίποτα. Όποτε δε το ένα ήμισυ πέθαινε και έμενε το άλλο, αυτό που έμενε, ζητούσε ένα άλλο ν' αγκαλιάσει, είτε το ήμισυ γυναικός πλήρους ήταν (αυτό που ονομάζουμε σήμερα γυναίκα) είτε ανδρός αυτό που εύρισκε εμπρός του. Και έτσι χάνονταν. Τους λυπήθηκε λοιπόν ο Ζεύς και μηχανεύεται άλλο τέχνασμα: μεταφέρει τα γεννητικά τους όργανα προς τα εμπρός. Ως τώρα τα είχαν και αυτά προς τα έξω και η γονιμοποίηση και γέννηση γινόταν όχι μέσα τους, αλλά στο χώμα, όπως στα τζιτζίκια. Τους τα μετέθεσε λοιπόν, όπως είπαμε, προς τα εμπρός και κανόνισε η αναπαραγωγή να γίνεται δια μέσου των οργάνων αυτών εντός των δύο φύλων, δια του αρσενικού εντός του θηλυκού. Και τούτο με την πρόθεση, ώστε με το αγκάλιασμα, αν μεν τύχει και συναντηθούν άνδρας και γυναίκα, να γονιμοποιούν και έτσι ν' αναπαράγεται το είδος. Και αν πάλι αρσενικό μ' αρσενικό, να προκαλείται επί τέλους χορτασμός της συνουσίας και να κάνουν διαλείμματα, ώστε να στραφούν προς τις εργασίες τους και να φροντίσουν και για τα υπόλοιπα ζητήματα της ζωής. Από τόσο παλαιά λοιπόν ο έρως των ανθρώπων μεταξύ των είναι ριζωμένος στη φύση τους και μας συνενώνει στην αρχική μας κατάσταση, και ζητεί να κάμει και πάλιν από τα δύο ένα και να επανορθώσει το πάθημα του ανθρωπίνου οργανισμού.
16. Ο καθένας μας λοιπόν είν' ένα ημίτομον ανθρώπου, σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο, καθώς οι γλώσσες τα ψάρια. Και ζητεί διαρκώς ο καθένας το άλλο του ημίτομον. Τώρα, όσοι από τους άνδρες είν' απόκομμα από το φύλο το μεικτό, αυτό που ονομαζόταν τότε ανδρόγυνο, αυτοί είναι γυναικομανείς. Και η πλειονότητα των μοιχών από το φύλο αυτό κατάγονται. Επίσης και όσες γυναίκες είναι ανδρομανείς και άπιστοι σύζυγοι κατάγονται από το φύλο τούτο. Οι γυναίκες πάλι που είναι απόκομμα ολόκληρης γυναίκας, αυτές δεν ενδιαφέρονται και πολύ για τους άνδρες. Έχουν στρέψει την προσοχή τους μάλλον στις γυναίκες. Απ' αυτό το φύλο κατάγονται οι λεσβιάδες. Όσοι δε είναι αρσενικού απόκομμα, κυνηγούν τ' αρσενικά. Εφ' όσον μεν είναι παιδιά, αγαπούν τους άνδρες, αφού είναι τμήμα αρσενικού, και τους ευχαριστεί να κοιμούνται και να σφικταγκαλιάζονται με τους άνδρες μαζί. Και είν' αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν' αλήθεια. Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ' από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους. Απόδειξη τρανή όταν εξελιχθούν, είναι οι μόνοι που αποδεικνύονται, στα πολιτικά, άνδρες αληθινοί. Όταν δε γίνουν άνδρες, επιδίδονται στον έρωτα των παιδιών και δεν ενδιαφέρονται για τον γάμο και την απόκτηση παιδιών από φυσική κλίση, αλλά μόνον επειδή είναι ικανοποιημένοι από το έθιμο. Οι ίδιοι είναι ικανοποιημένοι να περάσουν μαζί τη ζωή τους άγαμοι. Οπωσδήποτε ένας τέτοιου είδους εξελίσσεται σε άνθρωπο γεμάτο έρωτα προς τ' αγόρια και αγάπη προς τους εραστές του, διότι πάντοτε τον ευχαριστεί ό,τι είναι συγγενές.Αν τύχει κάποτε μάλιστα να συναντήσει το ίδιον εκείνο το πραγματικό του ήμισυ, είτε ο παιδεραστής είτε οποιοσδήποτε άλλος, τότε πλέον η συγκίνησή τους είναι εξαιρετική από το αίσθημα στοργής, κοινής καταγωγής, έρωτος. Ούτε στιγμή, θα έλεγα, δεν δέχονται ν' αποχωρισθούν. Αυτοί είναι, που περνούν πιστοί μεταξύ τους ολόκληρη ζωή. Οι ίδιοι δεν θα ήσαν σε θέση καν να εκφράσουν, τι θέλει επί τέλους ο ένας από τον άλλον. Διότι δεν είναι καθόλου δυνατόν να πιστευθεί, ότι είναι η ερωτική απόλαυση, και ότι επομένως χάριν αυτής ευχαριστούνται ο ένας από του άλλου την συμβίωση με πάθος τόσο σφοδρό. Κάτι άλλο είναι μάλλον το βλέπει κανείς αυτό που θέλει και των δύο η ψυχή, κάτι που δεν μπορεί να εκφράσει. Διαισθάνεται όμως τι θέλει και το υποδηλώνει σκοτεινά. Και αν, τη ώρα που είναι πλαγιασμένοι μαζί, ερχόταν από πάνω τους ο Ήφαιστος με τα εργαλεία του και τους ρωτούσε:"Τι είν' αυτό που ζητείτε, άνθρωποι, ο ένας από τον άλλον;"
Και αν εκείνοι δεν ήξεραν τι ν' απαντήσουν, και τους ρωτούσε και πάλι:"Θέλετε μήπως αυτό; να μείνετε μαζί ο ένας με τον άλλον όσον το δυνατόν περισσότερο, ώστε και νύκτα και ημέρα να μην αποχωρίζεσθε; Αν πράγματι αυτός είναι ο πόθος σας, τότε είμαι πρόθυμος να σας καλουπώσω και να σας σφυρηλατήσω σε ένα κομμάτι, ώστε από δύο να γίνετε αμέσως ένας, και όσον καιρό ζείτε, να ζείτε και οι δύο σας κοινή ζωή σαν ένας, και πάλι όταν πεθάνετε, εκεί κάτω στον Άδη ένας να είσθε και όχι δύο, σε ένα ταυτόχρονο θάνατο. Σκεφθείτε λοιπόν, αν αυτό είναι που ποθείτε, και αν θα μείνετε ευχαριστημένοι, αν τούτο πετύχετε".Μόλις ακούσει αυτά, ούτε ένας είμαστε βέβαιοι δεν θα έλεγε όχι, ούτε θα εκδήλωνε άλλη επιθυμία. Αντίθετα θα πίστευε, πως άκουσε απαράλλακτα ό,τι τόσο καιρό τώρα ποθούσε, να ενωθεί και να συγχωνευθεί με τον αγαπημένο του, ώστε να γίνουν ένας αντί δύο.Η αιτία τούτου είναι, ότι αυτή ήταν η πρωταρχική φύση και ότι κάποτε ήμασταν ολόκληροι. Του ολοκλήρου λοιπόν ο πόθος και η ορμή έχει τ' όνομα έρως. Πρωτύτερα το επαναλαμβάνω ήμασταν ένα. Τώρα όμως για τις αμαρτίες μας μας έχει διαμελίσει ο θεός, όπως οι Σπαρτιάτες τους Αρκάδες. Είναι φόβος μάλιστα, αν δεν είμαστε σωστοί προς τους θεούς, να μας διαμελίσει και δεύτερη φορά και να γυρίζουμε τότε σε κατάσταση ανάλογη με τις ανάγλυφες μορφές, που εικονίζονται κατά κρόταφον στις στήλες, πριονισμένοι στο μέσον από τη μύτη, στο κατάντημα διχοτομημένου αστραγάλου.Για τους λόγους τούτους πρέπει ο ένας τον άλλον να συμβουλεύει, να έχει σεβασμό προς τους θεούς, ώστε ν' αποφύγουμε εκείνα, να πραγματοποιήσουμε δε τα άλλα, καθώς ο Έρως είναι οδηγητής μας και κυβερνήτης μας. Εναντίον αυτού κανείς να μην αντιδρά, και αντιδρά όποιος επισύρει το μίσος των θεών. Ενώ αν γίνουμε αγαπημένοι του θεού και ειρηνεύσουμε μαζί του, θ' ανακαλύψουμε και θα επικοινωνήσουμε με τους αγαπημένους μας, τους πραγματικά δικούς μας, πράγμα το οποίο λίγοι σήμερα κατορθώνουν.
Και ας μη νομίσει ο Ερυξίμαχος, για να γελοιοποιήσει την ομιλία μου, πως αναφέρομαι στον Παυσανία και τον Αγάθωνα. Δυνατόν ν' ανήκουν και αυτοί σε εκείνους και να είναι και οι δύο φύσεως αρσενικής. Αλλ' εγώ μιλώ για όλους ανεξαιρέτως, άνδρες και γυναίκες, ότι μόνον κατ' αυτόν τον τρόπον το γένος μας θα επετύγχανε ευδαιμονία, αν δηλαδή φθάσουμε στο φυσικό αποτέλεσμα του έρωτος και βρει ο καθένας μας τον αγαπημένο τον δικό του, ώστε να επανέλθει στην πρωταρχική κατάσταση. Και αν είναι αυτό το ιδεώδες, εκείνο που ευρίσκεται πλησιέστατα προς αυτό στην παρούσα κατάσταση των πραγμάτων, είναι κατ' ανάγκη το καλύτερο. Και αυτό είναι να επιτύχει κανείς αγαπημένο, γεννημένο σύμφωνα με τις προτιμήσεις του.Τούτου τον δωρητή θεό αν θέλουμε να υμνήσουμε, τον Έρωτα είναι δίκαιο να υμνήσουμε, ο οποίος και στο παρόν μας προσφέρει πλήθος ευεργεσίες, σαν οδηγητής προς τις συγγενείς μας φύσεις, και για το μέλλον μας χαρίζει πλούσιες ελπίδες, εφ' όσον εμείς αποδίδουμε προς τους θεούς σεβασμό, να μας επαναφέρει στην αρχική μας κατάσταση και να μας θεραπεύσει, να μας καταστήσει κατ' αυτόν τον τρόπον μακαρισμένους και ευτυχείς.Αυτός, Ερυξίμαχε", είπε "είναι ο λόγος μου περί του Έρωτος, διαφορετικός από τον δικό σου. Και συ σου υπέβαλα ήδη την παράκληση μη ζητήσεις να τον διακωμωδήσεις, ώστε ν' ακούσουμε τι θα πει ο καθένας από τους υπόλοιπους, ή μάλλον από τους δύο. Διότι μόνο ο Αγάθων και ο Σωκράτης μένουν".
mythagogia
theancientweb
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Τα ποτάμια της αρχαίας Αθήνας
Posted: 21 Dec 2013 12:30 PM PST
Τοπογραφικό σχέδιο Αθηνών-Πειραιώς. Με γαλάζιο χρώμα διακρίνονται οι τρεις κύριοι ποταμοί της αρχαίας πόλης, Κηφισός, Ιλισσός και Ηριδανός.
Τρεις ήταν οι βασικοί ποταμοί που διέρρεαν την πεδιάδα της Αττικής κατά την αρχαιότητα, οι δύο εκ των οποίων απλώνονταν πέραν των ορίων της πόλεως. Το δυτικό και μεγαλύτερο τμήμα της πεδιάδας έβρεχε ο Κηφισός, που είχε τις πηγές του στους πρόποδες της Πάρνηθος στα βόρεια και συνέχιζε την πορεία του για 27 χλμ., έως ότου εκχυνόταν στον Φαληρικό Kόλπο.
Το ανατολικό τμήμα διέσχιζε ο Ιλισσός, ο οποίος εκκινούσε από τις υπώρειες του Υμηττού κατευθυνόμενος προς δυσμάς, παρέρρεε τον Αρδηττό και, μέσω της κοιλάδος που σχηματιζόταν ανάμεσα στους λόφους των Μουσών (Φιλοπάππου) και της Σικελίας (δεξιά της σύγχρονης λεωφόρου Συγγρού), δεχόταν στην κοίτη του τα νερά του Ηριδανού και εν συνεχεία συναντούσε τον Κηφισό στα νοτιοανατολικά.
Μικρότερος των δύο προηγούμενων ήταν ο Ηριδανός, που ανέτελλε στις νότιες πλαγιές του Λυκαβηττού, έναντι των Διοχάρους πυλών, όπου βρισκόταν και η Πάνοπος κρήνη κυλώντας βορείως της Ακροπόλεως, περνούσε μέσα από την Αγορά και, συνεχίζοντας τη ροή του βορειοδυτικά, κατά μήκος του βορείου κρασπέδου της Πνυκός, εξερχόταν του τείχους σε σημείο κοντά στην Ιερά Πύλη και, αφού χανόταν υπογείως για μερικές εκατοντάδες μέτρα, στρεφόταν προς νότον, όπου εξέβαλλε στον Ιλισσό.
Ήδη από τα χρόνια της επέκτασης της πόλης από τον Θεμιστοκλή περιελήφθη εντός των τειχών της, ενώ στους ρωμαϊκούς χρόνους φαίνεται ότι καταχώσθηκε (καλύφθηκε) και κατασκευάσθηκε μεγάλος υπόνομος εντός της κοίτης του. Εκτός των προαναφερθέντων, υπήρχαν δύο ακόμη, μικρότεροι ποταμοί, ο Σκίρος και οΚυκλοβόρος, προς δυσμάς της πόλεως μεταξύ του Διπύλου και του Κηφισού και (μάλλον) προς βορράν της πόλεως αντιστοίχως.
arxaia-ellinika
theancientweb
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Μύθος ότι η μουσική εκπαίδευση κάνει τα παιδιά πιο έξυπνα
Posted: 21 Dec 2013 12:00 PM PST
Αντίθετα με τη διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα μαθήματα μουσικής, εκτός των άλλων ωφελειών, βελτιώνουν τη νοημοσύνη των παιδιών, μία νέα επιστημονική έρευνα ψυχολόγων και παιδαγωγών του πανεπιστημίου Χάρβαρντ έρχεται να καταρρίψει αυτόν τον μύθο. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η μουσική εκπαίδευση ενισχύει τη δημιουργικότητα του παιδιού, την πνευματική καλλιέργειά του και την αυτοπεποίθησή του, αλλά όχι τη νοημοσύνη του.Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Ελίζαμπεθ Σπέλκε και τον Σάμουελ Μερ, που έκαναν τις σχετικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό «PLoS One», σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», διεξήγαγαν πειράματα με τετράχρονα παιδιά και τις οικογένειές τους, τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, μία που έκανε μαθήματα μουσικής και μία που έκανε μαθήματα εικαστικών τεχνών.
Μετά από μια χρονική περίοδο, οι Αμερικανοί επιστήμονες έκαναν τέσσερα τεστ για να ελέγξουν αν στο μεταξύ είχε βελτιωθεί το επίπεδο νοημοσύνης των παιδιών. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι η μουσική δεν παρέχει νοητικά-γνωστικά οφέλη, καθώς στην ουσία και οι δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες επιδόσεις στα τεστ.
Επειδή το πρώτο πείραμα περιλάμβανε μόνο 29 παιδιά, οι ερευνητές το επανέλαβαν με 45 παιδιά και τα αποτελέσματα ήσαν τα ίδια, επιβεβαιώνοντας ότι η μουσική δεν παρέχει κάποιο ξεχωριστό κέρδος από πλευράς νοημοσύνης.
Μία παλαιότερη επιστημονική έρευνα, που είχε δημοσιευθεί στο διεθνούς κύρους περιοδικό "Nature", ήταν η πρώτη που είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, μετά από την ακρόαση μουσικής Μότσαρτ, οι συμμετέχοντες στο πείραμα τα πήγαιναν καλύτερα σε κάποια νοητικά τεστ. Όμως στη συνέχεια η εν λόγω έρευνα καταγγέλθηκε ως λανθασμένη, κάτι που επιβεβαιώνει και η νέα αμερικανική μελέτη.
Μια άλλη έρευνα στο παρελθόν είχε διαπιστώσει μια μικρή αύξηση (2,7%) στο δείκτη νοημοσύνης μετά από ένα έτος μουσικών μαθημάτων, ποσοστό όμως πολύ μικρό για να θεωρηθεί στατιστικά σημαντικό. Όπως είπε ο Μερ, «δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία που να δείχνουν ότι η μουσική μάς κάνει πιο έξυπνους».
Από την άλλη, όπως επεσήμανε ο Αμερικανός ερευνητής, αυτό δεν ακυρώνει ούτε στο ελάχιστο τη σημασία της μουσικής εκπαίδευσης στα σχολεία. «Υπάρχουν πολύ πειστικοί λόγοι για να διδάσκονται τα παιδιά μουσική. Η μουσική είναι μια αρχαία, μοναδικά ανθρώπινη, δραστηριότητα. Τα αρχαιότερα φλάουτα που έχουν βρεθεί, είναι ηλικίας 40.000 ετών και τα ανθρώπινα τραγούδια υπήρχαν πολύ πιο πριν. Κάθε πολιτισμός στον κόσμο έχει μουσική και ιδίως μουσική για παιδιά. Η μουσική σχετίζεται με το τι σημαίνει να είμαστε άνθρωποι και θα ήταν τρελό να μη τη διδάσκουμε στα παιδιά μας», τόνισε.
newpost
antichainletter
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Η ομάδα Εψιλον
Posted: 21 Dec 2013 11:30 AM PST
Συγκαταλέγομαι σ' αυτά τα υπεραισιόδοξα τέκνα του διαφωτισμού τα οποία, όταν ξέσπασε η κρίση πίστευαν πως η βίαιη πλημμυρίδα των πραγματικών προβλημάτων θα μας ανάγκαζε να οργανώσουμε ένα δίχτυ ορθολογισμού εν είδει αυτοπροστασίας. Είχα κι εγώ την ψευδαίσθηση, όπως πολλοί συνομιλητές μου, ότι η κατάκτηση του δημόσιου λόγου από τις δυνάμεις του ανορθολογισμού δεν ήταν παρά μια παράπλευρη απώλεια της γενικευμένης ψυχασθένειας που είχε προκαλέσει η υπερβολική κατανάλωση αστακομακαρονάδας και χοληστερόλης στη φυλή των Καγιέν. Η αυτοπεποίθηση που δημιουργούσε η δανεική οικονομική δύναμη, την οποία δεν ξέραμε πώς να διαχειριστούμε, ήταν έλεγα, φυσικό, να οδηγήσει πολλούς από εμάς στο καθησυχαστικό συμπέρασμα πως κάποια ομάδα Εψιλον είχε αποφασίσει να πάρει στα στιβαρά της χέρια τον ελληνισμό και να τον βοηθήσει να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στη διεθνή των εβραιοσιωνιστών, τους μασόνους, τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον Σόρος, την Ουνία και τον Πάπα.
Ποιος όμως έχασε τον ορθολογισμό για να τον βρούμε εμείς; Τρία χρόνια μετά την ομολογία της κατάρρευσης η ουφολογία εξακολουθεί να καταπατά το έδαφος όσης νοημοσύνης μας έχει αφήσει ο πανικός. Προχθές ακόμη παρακολουθούσα συζήτηση στην τηλεόραση, σε εκπομπή με ακροαματικότητα, όπου διάφοροι, σοβαροί υποτίθεται, αναφέρονταν στον κρυμμένο θησαυρό των εξακοσίων δισ. ευρώ τον οποίο η κυβέρνηση αρνείται να ξεθάψει και να στείλει τους δανειστές μας από κει που ήρθαν. Υποθέτω εξαιτίας κάποιου κρυφού και ανομολόγητου μαζοχισμού. Χθες το υπερήφανο φρόνημα του λαού έκανε και πάλι την εμφάνισή του στην ιστορική Εδεσσα. Διάφοροι εκπρόσωποι του συλλόγου γονέων αρνήθηκαν να δεχθούν το δωρεάν πετρέλαιο που πρόσφερε το ίδρυμα Σόρος για να θερμανθούν τα σχολεία της περιοχής, δικαιολογώντας τη στάση τους με το επιχείρημα ότι δεν γνωρίζουν ποια είναι τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει ο σιωνιστής αφού ο Σόρος είναι Σόρος και ένας Σόρος δεν μπορεί παρά να μείνει Σόρος. Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν θεωρώ ότι η «ουφολογία» είναι προνόμιο της σύγχρονης ελληνικής σκέψης. Φύεται και στις καλύτερες οικογένειες και υποθέτω ότι σε κάποιο γαλλικό χωριό υπάρχουν συμπαθείς κατά τα άλλα γέροντες οι οποίοι πιστεύουν ότι αν είχε κερδίσει ο Βερσενζεντορίξ δεν θα ήταν αναγκασμένοι να πληρώνουν τον Οικοφόρο που τους επέβαλλαν οι Βρυξέλλες. Οι διεθνείς συνωμοσίες λυκανθρώπων έχουν το καλό ότι κάνουν τον πληκτικό κόσμο μας να μοιάζει με καρναβάλι σκοτεινών δυνάμεων. Η διαφορά σε μας είναι το εκτόπισμα που κατέχουν στον δημόσιο λόγο. Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» δεν κυκλοφορούν μόνον στη γλώσσα μας, όμως δεν ξέρω πόσοι βουλευτές σε πόσα κοινοβούλια του πολιτισμένου κόσμου επιχειρηματολογούν αναφέροντάς τα όπως ο κ. Κασιδιάρης παρ' ημίν. Ούτε ξέρω αν κυκλοφορούν σε άλλες γλώσσες πάνω από δέκα εκδόσεις του πονήματος, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Ψαρράς στο «Μπεστ σέλερ του Μίσους» το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις και στο οποίο θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο σημείωμα. Ούτε ξέρω αν αλλοεθνείς ιεράρχες υιοθετούν την άποψη ότι ο Χίτλερ υπήρξε όργανο του παγκόσμιου Σιωνισμού όπως ο Πειραιώς κύριος Σεραφείμ. Η διαπλοκή ουφολογίας και πολιτικού λόγου απλώς ενδυναμώθηκε από την κρίση. Λογικόν. Οταν ψάχνεις γύρω σου να ακούσεις έναν λόγο που με την άρθρωσή του θα σου διανοίξει κάποια προοπτική του μέλλοντος χρόνου κι αντ' αυτού σε υποδέχεται η τσίγκινη πανοπλία της αποπολιτικοποιημένης πολιτικής, η ακατάσχετη μπουρδολογία για το ποιος θα πληρώσει το ρεύμα των απόρων νοικοκυριών το μόνο που σου απομένει είναι να στραφείς προς την ομάδα Εψιλον. Ελάτε τώρα. Εξωγήινοι είμαστε, πώς να αντέξουμε την πραγματικότητα αυτού του μικρού και μίζερου για τα μέτρα μας πλανήτη;
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου - Καθημερινή
antichainletter
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
MERRY CHRISTMAS AND A HAPPY NEW YEAR Από τον Chuck Norris
Posted: 21 Dec 2013 11:00 AM PST
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Αισχύλος – Ο κορυφαίος τραγωδός της κλασικής Αθήνας
Posted: 21 Dec 2013 10:30 AM PST
Άνθρωπος του Πνεύματος και Ανδρείος Πολεμιστής
Ο Αισχύλος, ένας εκ των σημαντικότερων δραματικών ποιητών της αρχαιότητας, θεωρείται ως ο μεγαλύτερος από όλους τους ομότεχνους του, εξ ου και ο χαρακτηρισμός του ως «Πατέρας της Τραγωδίας».
Γεννήθηκε το 525 π.Χ. στην Ελευσίνα, όπου υπήρξε αρχαίο κέντρο των Μυστηρίων, και πέθανε στη Γέλα της Σικελίας το 455 π.Χ. Ήταν γόνος του ευγενούς γαιοκτήμονα Ευφορίωνα, του γένους των Κοδριδών, ο οποίος κατάγονταν από εξέχουσα γενιά ευπατρίδων. Η δράση του, εκτός της ποίησης και του αρχαίου δράματος, είχε επεκταθεί ακόμη στην αρχιτεκτονική, την σκηνοθεσία και την μουσική. Η ευγενική του καταγωγή και η αριστοκρατική του ανατροφή, η δημοκρατική ελευθερία, το θρησκευτικό μυστικιστικό περιβάλλον της Ελευσίνας και οι μεγάλοι εθνικοί αγώνες των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων, συνετέλεσαν ώστε να διαπλαστεί ο ευσεβής και γενναίος χαρακτήρας του και το υψηλό φρόνημα που τον διέκρινε.
Στα εφηβικά του χρόνια στάθηκε μάρτυρας της πτώσης της τυραννίας και σε όλη του τη ζωή παρακολούθησε την ανάπτυξη της δημοκρατίας. Πέρα από μεγάλος δραματουργός, ποιητής, καινοτόμος φιλόσοφος και μια από τις σπουδαιότερες πνευματικές μορφές των αιώνων, υπήρξε και μεγάλος μαχητής, καθώς ως Αθηναίος πολίτης έλαβε μέρος στους Μηδικούς Πολέμους μαζί με τους αδερφούς του, Κυναίγειρο και Αμεινία. Με προθυμία και αξεπέραστο θάρρος συμμετείχε στους αγώνες κατά των Περσών, όπου στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. μεταφέρθηκε λιπόθυμος από τη μάχη, μετρώντας πολλαπλά τραύματα, ενώ συμμετείχε ακόμη στη μάχη της Σαλαμίνας και των Πλαταιών. Ωστόσο, αξιομνημόνευτη παραμένει η στρατιωτική ικανότητα και πολεμική ανδρεία των αδελφών του. Ο Κυναίγειρος, συγκεκριμένα, προκάλεσε τον θαυμασμό όλων, καθώς μετά την πρώτη φάση της μάχης του Μαραθώνα, όταν οι Πέρσες τράπηκαν σε φυγή και κατευθύνονταν στα πλοία τους, θυσιάστηκε πάνω στο πάθος του, προσπαθώντας να κρατήσει ένα περσικό πλοίο με τα χέρια του. Όταν ένας Πέρσης του έκοψε τα χέρια εκείνος προσπάθησε να το κρατήσει με τα δόντια του και τότε τον αποκεφάλισαν, πράξη η οποία οδήγησε τους Αθηναίους στο να τον ανακηρύξουν Ήρωα. Όσον αφορά στον αδερφό του Αμεινία, θεωρήθηκε ο γενναιότερος πολεμιστής στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, καθώς εμβόλισε την περσική ναυαρχίδα και σκότωσε τον Πέρση ναύαρχο.
Οι Αθηναίοι τίμησαν τον Αισχύλο, όπου με την ψήφιση νόμου επιτρεπόταν όποιος ήθελε να συμμετάσχει στον διαγωνισμό με έργα του, με αποτέλεσμα να κερδίζει βραβεία ακόμα και μετά θάνατον, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του μεγάλου δραματικού ποιητή. Έναν αιώνα αργότερα, στο θέατρο του Διονύσου, στήθηκε χάλκινο άγαλμα του ποιητή, δηλώνοντας την αναγνώριση, την εκτίμηση και τον σεβασμό που έτρεφαν και οι μεταγενέστεροι στο πρόσωπό του.
Η συμμετοχή του στους Περσικούς πολέμους, απηχείται εντόνως στο θεατρικό και ποιητικό στίβο, εστιάζοντας σε αυτή την ιστορική στιγμή της «πόλεως» και ερμηνεύοντας την ιδεολογικά, πολιτικά και φιλοσοφικά. Στο έργο του συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η πατριωτική συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Είχε την τύχη να ζήσει σε μια περίοδο που στην Αττική συνέβησαν πολιτικά και στρατιωτικά γεγονότα εξαιρετικής σημασίας. Η δημοκρατική μεταρρύθμιση του Κλεισθένη και αργότερα η μεταρρύθμιση του Εφιάλτη, μέντορα του Περικλή, προσδιόρισαν την ιδεολογία και τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, κάτι που διαμόρφωσε την αττική τραγωδία, μέσω της οποίας εκφράζονταν οι προβληματισμοί της κοινωνίας που βίωνε την αλλαγή. Από την άλλη, σε στρατιωτικό επίπεδο οι Μηδικοί Πόλεμοι στους οποίους συμμετείχε και οι ηρωικές νίκες των ενωμένων Ελλήνων, δημιούργησαν στον Αισχύλο ένα αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, καθώς επίσης καθιέρωσαν την Αθηναϊκή ηγεμονία. Έτσι λοιπόν, ο μεγάλος αυτός τραγωδός, εξοπλισμένος με πνεύμα και μόρφωση, εμπειρίες και σθένος, όντας τέκνο της εποχής του, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιστορία, διαμορφώνοντας την τραγωδία με τις προοδευτικές του καινοτομίες και το μυστηριακό του γνωστικό υπόβαθρο.
Επιπλέον, οι σημαντικές αλλαγές στην Αθήνα και οι εμπειρίες του από την απρόβλεπτη νίκη κατά των Περσών οδήγησαν σε ταχύτατες πολιτικές καινοτομίες, σημαντικότερη εκ των οποίων ήταν η καθιέρωση της «πόλεως» ως χώρου δράσης και καταξίωσης των πολιτών. Η «πόλις» κατά τον Αισχύλο αποτελούσε το χώρο που απορροφούνταν όλες οι αντιθέσεις της καθημερινότητας, στις οποίες ήταν εκτεθειμένοι οι άνθρωποι. Σε αυτή την αντίληψη οι θεϊκές, οι ανθρώπινες και οι φυσικές δυνάμεις βρίσκονται σε μια διαρκή αντιπαλότητα. Η θέση του Αισχύλου ήταν ότι η «πόλις» αποτελεί το μοναδικό επικοινωνιακό χώρο, μέσα στον οποίο μπορεί να επικρατήσει η τάξη.
Ανήκοντας στην γενιά των Μηδικών Πολέμων, γαλουχημένος με την αρετή της αγάπης προς την πατρίδα και την ελευθερία, θεωρούσε ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της ζωής του τη συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα, στη ναυμαχία του Αρτεμισίου και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, αποδεικνύοντας πως ένας άνθρωπος που θεωρείται μια από τις πνευματικές κορυφές της ανθρωπότητας, θεωρούσε μεγαλύτερη τιμή το ότι υπήρξε πολεμιστής, παρά ένας ειρηνικός πολίτης. Αυτό είναι ενδεικτικό της διαφορετικής αντίληψης της ζωής και της αξίας που δίνουν στα γεγονότα οι άνθρωποι στο πέρασμα των αιώνων. Αυτή η αξία που έδινε ο Αισχύλος στην πολεμική του δράση στην υπηρεσία της πατρίδας δύναται να εκτιμηθεί στο κείμενο του επιτύμβιου επιγράμματος, που ο ίδιος συνέθεσε και έλεγε: «Το γιο του Ευφορίωνα, τον Αθηναίο Αισχύλο, κρύβει νεκρό το μνήμα αυτό της Γέλας με τα στάρια. Την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος και ο Μήδος ο ακούρευτος, οπού καλά την ξέρει.».
Έτσι, μετά από όλη αυτή τη δόξα επέλεξε μια απλή επιγραφή που ανέφερε ότι πολέμησε σαν απλός οπλίτης στη μάχη του Μαραθώνα.
Η μύηση του στα Ελευσίνια Μυστήρια τον εξόπλισε με ήθος, γενναιότητα και σθένος, κάτι που αποτυπώνεται τόσο στα έργα, όσο και στο βίο του, ενώ συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του θρησκευτικού του αισθήματος. Στάθηκε ο αληθινός δημιουργός και αναμορφωτής του αρχαίου θεάτρου. Είχε λάβει εκπαίδευση στην Πυθαγόρεια Σχολή και φαίνεται να κατείχε βαθέως τα έργα των προγενέστερων αυτού λυρικών ποιητών, καθώς επίσης και των Ομηρικών Επών, ενώ ο Σόλων φαίνεται να είχε ασκήσει σημαντική επίδραση στη σκέψη του μεγάλου τραγωδού. Όντας άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, έδωσε στα έργα του ένα χαρακτήρα τελετουργικό, παρουσιάζοντας τους ήρωες ενταγμένους σε μια συμπαντική νομοτέλεια, βάσει της οποίας χάραζαν την πορεία της ζωή τους.
Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την σκηνογραφία, διακρινόμενος, παράλληλα, ως ποιητής, μουσικός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, δάσκαλος του χορού, αρχιτέκτονας και μουσικός. Ο ακριβής αριθμός των έργων του δεν είναι γνωστός, ωστόσο σε καταλόγους βιβλιοθηκών έχουν διασωθεί τίτλοι από εβδομήντα επτά έργα του, αλλά συνολικά του αποδίδονται εβδομήντα τραγωδίες και είκοσι σατυρικά δράματα. Τα σωζόμενα έργα του αποτελούνται από επτά τραγωδίες: «Ικέτιδες», «Προμηθέας Δεσμώτης», «Πέρσαι», «Επτά επί Θήβας», «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες». Οι τρεις τελευταίες αποτελούν την τριλογία «Ορέστεια», που συντέθηκε γύρω στο 458 π.Χ. και θεωρείται ένα εκ των μεγαλύτερων πνευματικών επιτευγμάτων, στο όποιο εξετάζεται η πορεία της ανθρωπότητας, από το πρωτόγονο δίκαιο της αυτοδικίας στο θετό δίκαιο, που στηρίζεται στην λογική και στον αμοιβαίο σεβασμό.
Ο Αισχύλος διακρίνεται για την μοναδικότητα της ποίησης του, αλλά και για τις καινοτομίες που εισήγαγε στην σκηνική παρουσίαση των έργων του, καθώς ήταν ο πρώτος που πρόσθεσε πολύπλοκα σκηνικά και σκηνικές μηχανές στο θέατρο. Συνοψίζοντας τις καινοτομίες του εντοπίζεται: προσθήκη δεύτερου υποκριτή, μείωση των χορικών, έξαρση του λόγου και σύσταση της τριλογίας ενιαίου περιεχομένου. Όπως φαίνεται, η αρχαιοελληνική τραγωδία με τον Αισχύλο εξελίχθηκε από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση, φτάνοντας στο μεσουράνημα της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπεια του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του, μετατρέποντας τον σε μέγα και ασύγκριτο δημιουργό. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι στη θεματολογία κάποιων έργων του κυριαρχεί το εθνικό και πατριωτικό αίσθημα, ενώ συγκρίνεται ο πολιτισμός των Ελλήνων με τη βία και την αλαζονεία των βαρβάρων.
Οι ήρωες του παρουσιάζονται ως ατρόμητοι Μαραθωνομάχοι ή ως πλάσματα υπερφυσικά, όχι μόνο στις σωματικές διαστάσεις, αλλά και στο πάθος και στην καρτερία. Ακόμη, εισήγαγε ένα μυστηριακό και θρησκευτικό χαρακτήρα, λειτουργώντας σαν εισηγητής των αρχαίων διονυσιακών θρησκευτικών τελετών, σε μια πιο σύγχρονη μορφή θεάτρου. Εξέχουσα προσοχή κατέχει η γλωσσική του ιδιαιτερότητα, καθώς εκφράζεται με τρόπο μεγαλόπρεπο, ποιητικό, μυστηριακό και γλαφυρό που δεν προϋπάρχει της εποχής του. Μέσα από αυτή την λαμπρή γλωσσική ιδιαιτερότητα, ο μεγάλος τραγωδός, διεύρυνε και ενδυνάμωσε την επιρροή που ασκούσε ο μυθικός και μυητικός συμβολικός λόγος, δημιουργώντας μια βαθύτερη, ιερότερη και πιο μυστηριακή σχέση μεταξύ του θεατή και του έργου, καθιστώντας τον ικανό αποδέκτη και συμμέτοχο υψηλών και λεπτοφυών φιλοσοφικο-θρησκευτικών στοχασμών και νοημάτων. Αυτή ακριβώς η μυστηριακή κάθαρση ήταν το ζητούμενο και ο απώτερος σκοπός της τραγωδίας κατά τον Αισχύλο. Κανείς προγενέστερος του δεν είχε μετατρέψει τους μύθους σε κατάλληλους φορείς για τη μετάδοση ιδεών. Κατάφερε να ενσωματώσει την τραγωδία μέσα σε μια φαντασία και σε οδυνηρά γεγονότα που αποκαλύπτουν την ύπαρξη άλλων πραγμάτων ή αξιών που είναι προσιτά στον άνθρωπο, πέρα από τις φανερές αξίες της φυσικής ζωής ή του θανάτου, της ευτυχίας ή του πόνου, ενώ δείχνει ότι αφού ο άνθρωπος τα φτάσει, το πνεύμα του μπορεί να νικήσει το θάνατο.
Η ύλη που χρησιμοποιεί σαν βάση της τραγωδίας είναι ένα θείο ζήτημα, υπερανθρώπινο, που καθρεπτίζεται στο γήινο επίπεδο. Στα έργα του διαφαίνεται η μυστηριακή παράδοση και η πίστη του ότι όλα στη φύση έχουν ψυχή, καθώς και ότι ο Θεός και οι εκπορεύσεις του κυβερνούν τα πάντα. Οι δυνάμεις της Φύσης και οι φυσικοί νόμοι είναι πνεύματα στην υπηρεσία του Θείου Σχεδίου εξέλιξης και της Μοίρας, που μας οδηγούν όλους. Επιδιώκει να αποδώσει το νόημα που έχει η ελεύθερη βούληση και η ανθρώπινη πρωτοβουλία, συμβιβάζοντας τα με το θείο σχέδιο, ενώ δεν διστάζει να θέσει τα μεγάλα προβλήματα που απορρέουν από την ύπαρξη της θείας πρόνοιας και την αλαζονεία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ιδέα της μοίρας κατέχει δεσπόζουσα θέση στα έργα του. Η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος είναι κύριος των πάντων αποτελεί ύβρη και οι ανθρώπινες καταπατήσεις και υπερβολές τιμωρούνται φαινομενικά από το Θεό και ουσιαστικά από τα ίδια τα σφάλματα του ανθρώπου. Έτσι ο ποιητής με την σοφία του προτιμά να δώσει ηθικά διδάγματα, δείχνοντας ότι η δυστυχία δεν είναι πάντα τιμωρία, άλλα μπορεί να είναι μια μορφή εξαγνισμού. Η Μοίρα δίνει στον κάθε άνθρωπο το δικό του μερίδιο ευτυχίας ή δυστυχίας, που είναι ταυτόχρονα ελπίδα και απειλή. Όταν κάποιος υπερβάλει στο δικό του μερίδιο τότε οδηγείτε στην ύβρη και πέφτει πάνω του ο Νόμος της Δικαιοσύνης και της Ισορροπίας, που καθορίζει την εξαγνιστική τιμωρία, η οποία έχει ένα θετικό και ηθικό σκοπό: να διδαχτεί ο άνθρωπος μέσα από τα βάσανα. Ο ίδιος σεβόταν τους θεούς αλλά πίστευε σε δυνάμεις ακόμα πιο υψηλές από αυτούς, την Ανάγκη και τη Μοίρα.
Εν κατακλείδι, για τον Αισχύλο η τραγωδία είχε καθαρά παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ πρόσφερε ηθικά διδάγματα, κάτι που τον καθιερώνει ως έναν οραματιστή της ανθρωπότητας. Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει την κοινή αναγνώριση και τον θαυμασμό όλων των μεταγενέστερων, ενώ τα έργα του επηρέασαν ανθρώπους της λογοτεχνίας και της πολιτικής, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Βίκτωρ Ουγκό, ο Λόρδος Βύρωνας, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε και ο Σαίξπηρ.
theancientweb
www.eleysis-ellinwn
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Προσευχή, επάνω στην Ακρόπολη
Posted: 21 Dec 2013 10:00 AM PST
Ο Ερνέστος Ρενάν (Ernest Renan) (1823-1892), αυτός ο Γάλλος φιλόσοφος και ιστοριογράφος, ήταν από τους ηγέτες της κριτικής φιλοσοφίας στη Γαλλία. Σπούδασε σε διάφορα εκκλησιαστικά κολλέγια και σεμινάρια και στην αρχή ασπάστηκε το ιερατικό σχήμα. Όμως αργότερα (1845) ξαναέγινε λαϊκός. Μελέτησε ιδιαίτερα τη σημιτική φιλολογία και καρπός των μελετών του υπήρξε το έργο "Γενική ιστορία των σημιτικών γλωσσών" (1846), που τιμήθηκε με το Βραβείο Βολνύ. Έγραψε επίσης: "Το Μέλλον της Επιστήμης" και "ο Αερόης", που τον καθιέρωσε σαν φιλόσοφο και διανοούμενο με φιλελεύθερες ιδέες. Άλλα έργα του είναι: "Αποστολή στη Φοινίκη", "Ο Βίος του Ιησού", "Απόστολοι", "Απόστολος Παύλος", "Φιλοσοφικοί Διάλογοι", "Αρχές του Χριστιανισμού" (6 τόμοι) και πολλά άλλα.
Προσευχή, επάνω Στην Ακρόπολη
Ω ευγένεια ! ω απλή κι αληθινή ομορφιά ! Θεά, που η λατρεία σου φανερώνειτην ορθή κρίση και τη φρόνηση, εσύ που ο ναός σου είναι ένα αθάνατο μάθημασυνειδήσεως και ειλικρινείας, αργά φθάνω στο κατώφλι του ιερού ναού σου , φέρνωμαζί μου για να προσφέρω στο βωμό σου πολλές τύψεις.Για να σ' εύρω χρειάστηκε να κάνω άπειρες προσπάθειες,την μυσταγωγία, που εχάριζες εσύ στον αρχαίον Αθηναίο,όταν γεννιόταν μέσα από ένα χαμόγελο, εγώ την απέκτησα ύστερααπό μακροχρόνιες αναζητήσεις και μετά από πολλούς συλλογισμούς.Γεννήθηκα, μεγαλομάτα Θεά, από Κιμμερίους, καλόκαρδους και ενάρετουςανθρώπους, που κατοικούν στις όχθες μιας σκοτεινής θάλασσας, γεμάτης απόαπότομους βράχους, που συνεχώς τους δέρνουν οι βαρειές καταιγίδες. Εκεί, μόλιςξέρουν τον ήλιο, για λουλούδια τους έχουν τα φύκια της θάλασσας και τα χρωματιστάκογχύλια, που συναντά κανείς στο βάθος των ερημικών κόλπων.Τα σύννεφα εκεί φαίνονται σαν να μην έχουν χρώμα, και η ίδια η χαρά ακόμη, είναικι αυτή, εκεί, κάπως θλιμμένη, όμως μέσα από τους βράχους αυτούς ξεπροβάλλουνβρυσούλες με κρυστάλλινα νερά, και τα μάτια των κοριτσιώνμοιάζουν σαν τις καταπράσινες πηγές, που πάνω από την κυματιστή πρασινάδα τουςκαθρεφτίζεται, στο βάθος, ο ουρανός.Οι πρόγονοί μου, όσο μακρινή κι αν είναι η καταγωγή μας, είχαν καταγίνει με μακρινάταξίδια, που ούτε οι Αργοναύτες δεν εγνώρισαν.Είχα ακούσει, σαν ήμουν μικρός, τα τραγούδια των πολικών ταξιδιών, ενανουρίστηκαμε τις αναμνήσεις των πάγων, που πλέουν πάνω στις καταχνιασμένες σαν το γάλαθάλασσες, με την ανάμνηση νησιών κατοικημένων από πουλιά, που κελαιδούν με τιςώρες τους, και ύστερα πετώντας όλα μαζί σκοτεινιάζουν με μιας τον ουρανό.Ιερείς μιας ξένης, ιδιαίτερης, απ' τη δική σου θρησκείας, Σύροι, που ήλθαν από τηΠαλαιστίνη, επήραν τη φροντίδα να με μορφώσουν.Οι παπάδες αυτοί ήταν σοφοί και άγιοι.Με εδίδαξαν τις ατέλειωτες ιστορίες του Κρόνου που έπλασε τον κόσμο, και του γιουτου, του Δία, που, καθώς λένε, επραγματοποίησε ένα ταξίδι πάνω στη γη. Οι ναοίτους είναι τρεις φορές πιο υψηλοί από τον ιδικό σου, ω Ευρυθμία, και μοιάζουν μεδάση, μονάχα που δεν είναι στερεοί, πέφτουν και γίνονται ερείπια μέσα σε διάστημαπέντε - έξι αιώνων. Αυτά είναι φαντασίες βαρβάρων, που θαρρούν πως μπορούν νακάνουν κάτι ωραίο, έξω από τους κανόνες, που έχεις χαράξει.Εσύ στους εμπνευσμένους σου, ω Φρόνηση.Μα οι ναοί αυτοί μου ήταν τότε ευχάριστοι, δεν είχα μελετήσει ακόμητη Θεία Τέχνη σου, εκεί μέσα εύρισκα τον Θεό.Έψαλλαν εκεί ψαλμούς, που ακόμη τους θυμάμαι :Χαίρε, άστρο της θάλασσας, βασίλισσα αυτών, που στενάζουν μέσα στην κοιλάδα των δακρύων .Ή ακόμη καλύτερα : " Ρόδο μυστικό, ελεφάντινε Πύργε, χρυσό Παλάτι, Άστρο της αυγής ".Παράβλεψε Θεά, όταν ξαναθυμάμαι αυτούς τους ψαλμούς, η καρδιά μου πλημμυρίζειαπό πίστη, γίνομαι, σχεδόν αποστάτης σου. Συγχώρα μου αυτή τη γελοιότητα, δενμπορείς να φαντασθής τη γοητεία, που οι βάρβαροι αυτοί μάγοι εσκόρπισαν μέσα σ'αυτούς τους στίχους, και πόσο μου στοιχίζει να ακολουθήσω τώρα ολοφάνερη την Αλήθεια.Ύστερα απ' όλα αυτά, αν ήξερες πόσο δύσκολο είναι να σε λατρεύει κανείς !Όλη η ευγένεια έχει εξαφανισθεί σήμερα. Οι Σκύθες έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Δενυπάρχει πια δημοκρατία από ελευθέρους ανθρώπους, δεν υπάρχουν πια βασιλιάδεςαπό ταπεινή καταγωγή, μεγαλειότητες, που θα μειδιούσες γι' αυτές. Αμόρφωτοιυπερβόρειοι ονομάζουν ελαφρόμυαλους αυτούς που σε λατρεύουν.Μια τρομερή παμβοιωτία ένας συνασπισμός από όλες τις ανοησίες, απλώνει στονκόσμο κάποιο παγωμένο και βαρύ, σαν μολύβι, σκέπασμα, που πεθαίνει κανείςαπό ασφυξία κάτω απ' αυτό. Κι αυτοί ακόμη, που σε τιμούν, τόσο θα πρέπει νασε λυπούνται ! Θυμάσαι αυτόν τον Καληδόνιο ( τον Σκώτο ), που εδώ και πενήνταχρόνια κομμάτιασε τον ναό σου με τα κτυπήματα του σφυριού του για να πάρειμαζί του τα κομμάτια του ναού σου στο νησί της Θούλης ; Έτσι άραγε κάνουν όλοι;Έχω γράψει, σύμφωνα με μερικούς κανόνες που αγαπάς, ω Θεονόη, τη ζωή τουνέου Θεού, που ελάτρεψα στα παιδικά μου χρόνια. Με θεωρούν σαν να είμαι οφιλόσοφος Ευήμερος, μου γράφουν για να με ρωτήσουν τι σκοπό έχω στο μυαλόμου, αυτοί όμως ενδιαφέρονται μόνον για κάθε τι που εξυπηρετεί τα οικονομικά τους.Και γιατί λοιπόν γράφει κανείς την ζωή των Θεών, ω ουρανέ, αν αυτό δεν ήταν ναμας κάνει ν' αγαπήσουμε το Θείον, που υπήρχε μέσα σ' αυτούς, και για να δείξει, ότιτο Θείον αυτό ζει και θα ζει αιώνια μέσα στη καρδιά της ανθρωπότητος ;Θυμάσαι την ημέρα εκείνη, κάτω από το αρχοντικό του Διονυσόδωρου, όπου έναςκακοφτιαγμένος, μικρόσωμος Ε β ρ α ί ο ς μιλώντας την Ελληνική γλώσσα τωνΣύρων, ήρθεν εδώ, προσπέρασε βιαστικά τα προπύλαια, χωρίς να σε καταλάβει,διάβασε με μεγάλη προσοχή τις επιγραφές σου και πίστεψε πως βρήκε στονπερίβολο σου ένα βωμό αφιερωμένο, σ' ένα Θεό, σ' αυτόν που ήταν : Ο ΆγνωστοςΘεός. Ε, λοιπόν, ο μικρόσωμος αυτός Εβραίος απήγαγε τον βωμό σου. Επί χίλιαχρόνια σε θεωρούσαν σαν ψεύτικο είδωλο, σ' αυτά τα χίλια χρόνια ο κόσμος ήταν μιαερημιά, όπου δεν εφύτρωνε λουλούδι.Σ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα σιωπούσες, ω Αθηνά Σάλπιγξ, σαλπικτήριονόργανο του νου, Θεά της ευταξίας και του ρυθμού, εικόνα της ουράνιαςσταθερότητος. Γινόταν ένοχος κανένας, όταν σ' αγαπούσε, και σήμερα, που ύστερααπό ευσυνείδητη εργασία καταφέραμε να σε πλησιάσωμε, μας κατηγορούν, πωςέχουμε κάμει έγκλημα στο ανθρώπινο πνεύμα,αψηφώντας τις θεωρίες επάνω στις οποίες εδίδαξεν ο Πλάτων.Μόνη εσύ είσαι νέα, ω Κόρη, μόνη εσύ είσαι αγνή,ω Παρθένος, εσύ μόνη είσαι αγία,ω Υγεία, εσύ μόνη είσαι δυνατή, ω Νίκη.Τις μεγάλες πόλεις εσύ τις προστατεύεις, ω Πρόμαχος.Έχεις ότι πρέπει από τον Άρη, ω " Αρεία " Αθηνά.Η ειρήνη είναι ο σκοπός σου, ω Ειρηνική Θεά.Νομοθέτρια, πηγή των δικαίων θεσμών, " Δημοκρατία ", εσύ που βασικό δόγμα σουείναι, ότι κάθε καλό προέρχεται από τον λαό, και ότι, παντού, όπου δεν υπάρχειλαός για να θρέψει και να εμπνεύσει τη διάνοια, εκεί δεν υπάρχει τίποτε, μάθε μας ναδιαλέγωμε τα διαμάντια μέσα από τους ακάθαρτους σωρούς.Θεϊκή Πρόνοια, που κατάγεσαι από τον Δία, ιερή εργάτρια, μητέρα κάθε πνευματικήςεργασίας, ω Εργάνη, εσύ που κάμνεις τον εργάτη να γίνει πολιτισμένος και τοντοποθετείς τόσο πιο ψηλά από τον οκνηρό Σκύθη, Θεά της Σοφίας, εσένα πουσ' εγέννησεν ο Δίας από το κεφάλι του, παίρνοντας βαθιά την αναπνοή του , εσύπου κατοικείς μέσα στη συνείδηση του πατέρα σου, ενωμένη ολοκληρωτικά με τηνύπαρξή του, εσύ που είσαι η συνοδός του και η συνείδησή του, Αθηνά Ενέργεια,σπίθα που ανάβεις και διατηρείς την φωτιά στους ήρωες και στους ανθρώπους τουπνεύματος, κάνε μας να γίνουμε πνευματικά τέλειοι.Διάλεξες να κατοικήσεις με τους Αθηναίους, σαν πιο σοφούς, την ημέρα που οι ίδιοιοι Αθηναίοι και οι Ρόδιοι αγωνίστηκαν ευλαβικά για την ιερή θυσία. Μα ο πατέραςσου έστειλε σε τούτους τον Θεό Πλούτο μέσα σ' ένα χρυσό σύννεφο στη μεγάληπόλη των Ροδίων, γιατί είχαν προσφέρει κι αυτοί μεγάλες τιμητικές θυσίες στην κόρητου. Οι Ρόδιοι έγιναν τότε πλούσιοι, αλλά οι Αθηναίοι απέκτησαν πνεύμα, δηλαδή :την αληθινή χαρά, την παντοτινή ευθυμία, την Θεϊκή παιδικότητα της καρδιάς !Ο κόσμος δεν θα σωθεί παρά μόνον, όταν ξαναγυρίσει πίσω σε σένα, αφού ξεχάσεικαι αποβάλει τις βάρβαρες συνήθειές του, ας τρέξουμε, ας έλθουμε όλοι μαζί.Πόσο όμορφη θα είναι αυτή η ημέρα, όπου όλες οι πόλεις, που πήραν κάτι απότα υπολείμματα του ναού σου : η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη, θαξαναδώσουν πίσω τα κλοπιμαία τους, επανορθώνοντας έτσι την αδικία που έκαναν !Θα σχηματίσουν επίσημες αντιπροσωπείες, αρχαιολογικές αποστολές, στα ιεράμέρη της Ελλάδος για να ξαναδώσουν τα αρχαία μνημεία, που κρατούν ακόμα στηκατοχή τους, λέγοντας : " Συγχώρεσέ μας Θεά " ! Τα πήραμε για να τα σώσωμε απότους βαρβάρους, από τα κακά δαιμόνια της νύχτας, και θα ξαναχτίσουν τα τείχη σου,κάτω από τους ήχους της φλογέρας σου,για να ξεπλύνουν το κρίμα του ανόσιου Λύσανδρου, που τα γκρέμισε.Πιστός σε σένα, θα αντισταθώ στους επικίνδυνους και μοιραίους συμβούλους μου :στον σκεπτικισμό μου, που με κάνει να αμφιβάλλω, στην ανησυχία του πνεύματόςμου, που κι όταν ακόμα βρεθεί η αλήθεια με κάμνει να την αναζητώ διαρκώς στηφαντασία μου που δεν μ' αφήνει ποτέ να ησυχάσω, και ύστερα από την διαπίστωσήτης από την ίδια τη λογική.Ω αρχηγέτιδα Αθηνά, ιδανικό, που ο κάθε μεγαλοφυής άνθρωπος ενσαρκώνειστα αριστουργήματά του, προτιμώ να είμαι ο τελευταίος στη πατρίδα σου,παρά ο πρώτος οπουδήποτε αλλού.Ναι, θα προσκολληθώ στον στυλοβάτη του ναού σου, θα ξεχάσω κάθε άλληπειθαρχία, εκτός απ' τη δική σου, θα γίνω στυλίτης στις κολώνες σου,στο επιστήλιο σου επάνω θα στήσω το κελί μου.Κάτι πιο δύσκολο ακόμη :Για να σε ευχαριστήσω, για χάρη σου, θα γίνω αν μπορώ,Ασυμβίβαστος, μεροληπτικός, φανατικός, θα αγαπώ μόνο εσένα. Θα μάθω τη δικήσου τη γλώσσα, θα ξεμάθω όλα τ' άλλα, δεν θ' αγαπώ κανέναν άλλο, παρά μόνον εσένα.Θα γίνω άδικος γι αυτόν, που δεν σε λατρεύει, θα γίνω ο υπηρέτης και του τελευταίουαπό τους απογόνους σου. Τους σημερινούς κατοίκους της γης, που έδωκεςστον Ερεχθέα, θα τους εξυψώσω θα τους περιποιηθώ, θα τους συμπαθήσω. Θαπροσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου, ω Ιππία Αθηνά, ότι οι νεώτεροι Έλληνεςκατάγονται από τους ιππείς, που πανηγυρίζουν εκεί ψηλά, επάνω στο μάρμαρο τουδιαζώματος του ναού σου, την παντοτινή γιορτή τους. Θα ξεκολλήσω απ' την καρδιάμου κάθε χορδή, που δεν είναι καθαρή λογική και αληθινή Τέχνη.Θα σταματήσω ν' αγαπώ τις αρρώστιες μου, να ενδιαφέρομαι για τον πυρετό μου.Υποστήριξέ με στη σταθερή μου απόφαση, ω Αθηνά Σώτειρα, εσύ που σώζεις.Πόσες δυσκολίες, πραγματικά, βλέπω μπροστά μου !Πόσες πνευματικές συνήθειες θα πρέπει ν' αλλάξω !Πόσες γοητευτικές αναμνήσεις θα πρέπει να ξεριζώσω απ' την καρδιά μου ! Θαπροσπαθήσω όσο μπορώ αλλά δεν είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου.Αργά σ' έχω γνωρίσει, τέλεια, ασύγκριτη, καλλονή !Θα έχω πολλές μεταβολές μέσα μου, μεταπτώσεις, αδυναμίες. Μία φιλοσοφίακακόβουλη, χωρίς αμφιβολία, μ' έκανε να πιστεύω ότι :Η καλοσύνη και η κακία, η χαρά και η θλίψη, η ομορφιά και η ασχήμια, η λογική καιη τρέλα, αλλάζουν μεταξύ τους, με λεπτούς χρωματισμούς, τόσον αδιόρατους, όσοείναι και οι λεπτότατες αποχρώσεις στο λαιμό ενός περιστεριού.Να μην αγαπά κανείς τίποτε, να μην μισεί κανείς απολύτως τίποτε, αυτό καταντάεινα λέγεται φρονιμάδα. Αν μια κοινωνία, αν μια φιλοσοφία, αν μια θρησκεία, θαμπορούσε να κατείχε την απόλυτη αλήθεια, αυτή η κοινωνία, αυτή η φιλοσοφία, αυτήη θρησκεία, θα είχε νικήσει όλες τις άλλες και θα ζούσε μόνη αυτή την ώρα. Όλοιαυτοί, που ως τώρα έχουν πιστέψει ότι έχουν δίκαιο, έχουν απατηθεί. Το βλέπουμε ολοφάνερα.Μπορούμε, χωρίς ανόητον εγωισμό να πιστέψωμε, ότι το μέλλον δεν θα μας κρίνεικαθώς και μεις κρίνομε το παρελθόν ; Να οι βλαστήμιες, που μου υπαγορεύει τοβαθιά ανήσυχο, το κακομαθημένο μυαλό μου. Μια φιλολογία, που, όπως η δική σου,θα ήταν εντελώς υγιής, δεν θα ενέπνεε τώρα πια παρά την πλήξη.Είμαστε κακομαθημένοι, τι να γίνει ;Θα τραβήξω μακρύτερα ακόμη στις σκέψεις μου, Θεά της λογικής,θα σου πω την βαθύτερη διαστροφή της καρδιάς μου :Νους και ευθυκρισία δεν είναι αρκετά για να εξηγήσουν τον κόσμο.Υπάρχει κάποια ποίηση στον παγωμένο Στρυμόνα και στο μεθύσι της Θράκης.Θ'αρθούν αιώνες, που οι μαθητές σου θα λογίζονται σαν οπαδοί της Ανίας.Ο κόσμος είναι πιο μεγάλος απ' ότι νομίζεις. Εάν είχες ιδεί τα χιόνια των πόλων καιτα μυστήρια του μεσημβρινού ουρανού, το παντοτινά γαλήνιο μέτωπό σου,Θεά, δεν θα ήταν τόσον ήρεμο, η κεφαλή σου, πιο πλατειά απ' ότι είναι,θα χωρούσε κάθε λογής ομορφιές.Είσαι αληθινή , αγνή, τέλεια. Το μάρμαρό σου δεν έχει κανένα ψεγάδι, μα και ο ναόςτης Αγίας Σοφίας, που βρίσκεται, στο Βυζάντιο, γεννά επίσης μια Θεϊκήν εντύπωσημε τα τούβλα του και τα ψηφιδωτά του. Είναι η εικόνα του ουράνιου θόλου, θακαταρρεύσει και αυτός με τον καιρό. Όμως, κι αν ακόμη η αίθουσα του ναού σου, θαήταν τόσον ευρύχωρη για να χωρέσει ένα αμέτρητο πλήθος, πάλι θα γκρεμιζόταν.Ένα απέραντο ποτάμι λησμονιάς μας παρασύρει μέσα σε μιαν άβυσσο, χωρίς όνομα.Ω άβυσσος, εσύ είσαι ο μοναδικός Θεός !Τα δάκρυα όλων των λαών είναι αληθινά δάκρυα,Τα δάκρυα όλων των σοφών κλείνουν μέσα τους ένα μέρος Αλήθειας.Όλα εδώ κάτω δεν είναι παρά ένα σύμβολο και όνειρο.Οι Θεοί περνούν και χάνονται, όπως και οι άνθρωποι, και δεν θα ήταν καλό να έμεναν αθάνατοι.Η πίστη, που δέχθηκαν κάποτε δεν μπορούσε ποτέ να συνεχισθεί αιώνια, έχειξεπεραστεί πια γι' αυτούς, αφού έχει κυλήσει απαλά μέσα στο πορφυρένιο σάβανοτης Λήθης, όπου κοιμούνται οι " νεκροί " Θεοί.ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΡΕΝΑΝ 1865stinkoiladatonmousonΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Χίλια μύρια κύματα μακριά από τη Φουκουσίμα
Posted: 21 Dec 2013 09:30 AM PST
18 Σεπτεμβρίου 1922, Σμύρνη. Μια πόλη από τις πλέον ευρωπαϊκές της Ανατολικής Μεσογείου ζει τις τελευταίες ημέρες ελευθερίας της (δυτικής ελευθερίας) προτού παραδοθεί στην πυρά μαζί με τους κατοίκους της και ξαναγνωρίσει την οθωμανική βαρβαρότητα με ότι αυτό συνεπάγεται...Οι κάτοικοί της "συνωστισμένοι" στις προκυμαίες το ελάχιστο που αισθάνονται είναι αυτός ο συνωστισμός. Μαστίζονται κυρίως από την πείνα (αφού οι περισσότεροι δεν έχουν φάει τίποτε για πολλές ημέρες-όσες διήρκεσε το ταξίδι τους από την ενδοχώρα), την δίψα (που τους θερίζει κατά δεκάδες στον εκεί συνωστισμό τους) και τον καυτό ήλιο που επιτείνει την τελευταία. Περιουσίες, πολύτιμα κοσμήματα, καθαρός χρυσός αλλάζουν χέρια σε αστραπιαίο χρόνο κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί ή για μια κούπα νερό... γύρω στο 1.500.000 κόσμος είναι "συνωστισμένος" στα μικρασιατικά παράλια εκ των οποίων οι περισσότεροι στις ακτές της Σμύρνης καθώς ειχαν έρθει εκεί για ασφάλεια...Τα Ελληνικά πλοία έχουν εξαφανιστεί φυγαδεύοντας όπως όπως τους ένστολους και τους πολύ πλούσιους. Υπάρχουν μόνο συμμαχικά δυτικά, Αγγλικά Γαλλικά Αμερικανικά Ιταλικά και αρκετά εμπορικά καθώς το λιμάνι της Σμύρνης ήταν από τα κεντρικότερα. Τα περισσότερα πλοία έχουν τραβηχτεί στα ανοικτά ενώ απόσταση ασφαλείας τηρούν τα πολεμικά των δυτικών στόλων. Όλα μαζί θα μπορούσαν να φυγαδεύσουν χωρίς κόπο, απειλή ή κίνδυνο τους άμαχους. Δεν το κάνουν. Επιδεικτικά ξαναπετούν στη θάλασσα τους εξαντλημένους που απελπισμένοι κολυμπούν στα βρώμικα νερά και προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στα πλοία ή τις λέμβους. Στην προκυμαία υπάρχουν κάποια πολεμικά Γαλλικά και Ιταλικά που φυγαδεύουν μόνο τους δικούς τους υπηκόους. Οι κανονισμοί είναι αυστηροί και το Αγγλικό πολεμικό ναυτικό επιτηρεί το εμπάργκο στην προκυμαία. Κανείς να μην πλησιάσει... Ο Τούρκικος στρατός επίσης επιτηρεί την προκυμαία. Ακόμη κι ο ίδιος ο Κεμάλ είχε περάσει με αυτοκίνητο και είχε δει τον συνωστισμό... Διάφοροι τυχάρπαστοι άτακτοι επιδίδονται σε πλιάτσικο ακόμη και συλήψεις υπόπτων, τους οποίους "γδύνουν" πίσω από τις αποθήκες. Η προγιαγιά μου είχε ακούσει χαρακτηριστικά τις φωνές τους καθώς στη συνέχεια τους "περιποιούνταν".
Η Ιαπωνία στον Α παγκόσμιο πόλεμο είναι μια χώρα αγκυλωμένη στις παραδόσεις και στα έθιμα του 19ου αιώνα. Μόλις έχει κάνει κάποια δειλά βήματα εκσυγχρονισμού, αλλά είναι ακόμη ήκιστα. Ένεκα εμπορικών σχέσεων με τη Δύση κάποια πλοία της εξυπηρετούν το διεθνές της εμπόριο από την Αμερική, Ευρώπη, ανατολική Μεσόγειο, Σουέζ και πίσω στη Γιοκοχάμα το μεγάλο διεθνές λιμάνι της. Ότι έχει τελειώσει έναν πόλεμο με την Τσαρική Ρωσία για τον έλεγχο των Σαχαλίνων νήσων και τώρα βρίσκεται σε τροχιά προσέγγισης με την επαναστατική Ρωσία. Απόρροια αυτού είναι η φιλο-Τουρκική επίσημη πολιτική της την περίοδο εκείνη.Για έναν μέσο Ιάπωνα αξιωματούχο της εποχής εκείνης η προσωπική του ζωή δεν έχει σημαντική αξία. Κυρίως ενδιαφέρει ο δρόμος της τιμής που ακολουθεί και συνεπάγεται συνέπεια μέχρι θανάτου στις υποχρεώσεις έναντι στους άρχοντες και στον Αυτοκράτορα. Το να παραβεί ένας Ιάπωνας κανόνες την περίοδο εκείνη είναι ότι πιο απίθανο. Εντούτοις κόντρα στις επιταγές της τιμής, κόντρα στις απειλές της Δύσης και του Αγγλικού Ναυτικού και κυρίως κόντρα στον Τουρκικό στρατό, είναι ο καπετάνιος του ιαπωνικού εμπορικού πλοίου, που βρίσκεται αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Σμύρνης, που μόνο αυτός πετάει στη θάλασσα το πανάκριβο εμπόρευμα. Στη συνέχεια διατάζει και προσεγγίζουν την προκυμαία. Είναι το πρώτο πλοίο που παραλαμβάνει πρόσφυγες από την προκυμαία χωρίς χαρτιά... Κατά τις περιγραφές της εποχής παρέλαβε όσους χωρούσε...Μετά το παράδειγμά του κι ένα Ιαπωνικό πολεμικό πλοίο έστειλε λέμβους και διέσωσε πρόσφυγες. Το βεβαιώνουν διασωθέντες...
Έπειτα από 86 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, στις 12 Σεπτεμβρίου 2008, ένα Μικρασιατικό σωματείο της Επαρχίας, η Μικρασιατική Στέγη Κορίνθου και ο δήμος Κορινθίων, κάλεσαν στην πόλη τους τον πρέσβη της Ιαπωνίας στην Αθήνα κ. Τοκανόρι Κιταμούρα και του επέδωσαν τιμητικό δίπλωμα «σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την ευαισθησία και τον ανθρωπισμό του πλοιάρχου και του πληρώματος του ιαπωνικού πλοίου προς τους διωκομένους το Σεπτέμβριο του 1922 προγόνους μας»!
stinkoiladatonmouson
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
ΑΛΗΘΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ (Α΄ΜΕΡΟΣ)- Λουκιανός
Posted: 21 Dec 2013 09:00 AM PST
Χαρακτηρίστηκε , ως το πρώτο έργο επιστημονικής φαντασίας, της ανθρωπότητας και γράφτηκε τον 2ο μ. Χ αι.
H διάθεση του Λουκιανού είναι σατιρική και περιπαικτική, απέναντι στους διάφορους συγγράφοντες , που ανενδοίαστα τερατολογούν, παρουσιάζοντας ανύπαρκτες ιστορίες , ως αληθινές. Μιά απίστευτη πλοκή, που περιλαμβάνει τα πάντα. Από διαστρικό πόλεμο, μέχρι ταξίδι στην κοιλιά ενός κήτους. Ο πνευματώδης Λουκιανός , μές απ΄τα βάθη των αιώνων, μας κλείνει πονηρά , το μάτι και μας λέει "Προσοχή, κυκλοφορούν πάντα , κάποιοι δήθεν ιστορικοί, δήθεν φιλόσοφοι, δήθεν πολιτικοί, δήθεν ήρωες, που σας σερβίρουν, απίστευτες μπούρδες". Μάθετε να ξεχωρίζετε την αλήθεια από το ψέμμα.
Kαθώς οι αθληταί και εν γένει οι καταγινόμενοι εις τας σωματικάς ασκήσεις δεν φροντίζουν μόνον διά τας ασκήσεις και την ευεξίαν των, αλλά και διά την έγκαιρον ανάπαυσίν των την θεωρούν δε ως το σπουδαιότερον μέρος της σωμασκίας και όσοι καταγίνονται εις μελέτας νομίζω ότι, αφού κουρασθούν εις την ανάγνωσιν των σοβαρωτέρων έργων, πρέπει ν' ανακουφίζουν το πνεύμα των και να το καθιστούν ακμαιότερον διά τον μετέπειτα κόπον. Θα γίνεται δε όπως πρέπει αυτή η ανάπαυσις, αν περιορίζωνται εις τα αναγνώσματα τα οποία διά της χάριτος και της ευθυμίας των όχι μόνον ελαφράν ψυχαγωγίαν παρέχουν, αλλά και ιδέας ευγενείς διεγείρουν μου επιτρέπεται δε, νομίζω, να έχω τοιαύτην ιδέαν και περί των συγγραμμάτων μου τούτων. Διότι όχι μόνον το παράξενον της υποθέσεως και του σκοπού το αστείον και παιγνιώδες θα τους τέρψη, ουδέ διότι ψεύματα διάφορα με πιθανότητα και αληθοφάνειαν κατεσκευάσαμεν, αλλά και διότι έκαστον εκ των ούτω ιστορουμένων υπονοεί και διακωμωδεί τινα από τα πολλά τερατώδη και μυθώδη, τα οποία έγραψαν μερικοί από τους αρχαίους ποιητάς, ιστορικούς και φιλοσόφους, τους οποίους και με τα ονόματά των θα ηδυνάμην ν' αναφέρω, εάν εκ της αναγνώσεως δεν εμαντεύοντο.
Ο Κτησίας Κτησιόχου ο Κνίδιος έγραψε περί της χώρας των Ινδών και των κατοίκων πράγματα, τα οποία ούτε ο ίδιος είδεν, ούτε από άλλον ήκουσε διηγούμενα. {1} Έγραψε δε και ο Ιαμβούλος {2} περί του ωκεανού πολλά παράδοξα αλλ' αν και το ψεύδος του δεν κρύπτεται, από την διήγησίν του όμως δεν λείπει η τέρψις. Πολλοί άλλοι, τα όμοια προτιμήσαντες, περιέγραψαν δήθεν περιηγήσεις και ταξείδιά των, εις τα οποία μας παρουσιάζουν υπερμεγέθη θηρία και ανθρώπους αγρίους και ήθη παράξενα. Αρχηγόν δε και διδάσκαλον εις τας τοιαύτας τερατολογίας έχουν τον Ομηρικόν Οδυσσέα, όταν διηγήται εις τα ανάκτορα του Αλκινόου την δουλείαν των ανέμων και ομιλή περί μονοφθάλμων ωμοφάγων και αγρίων ανθρώπων, προσέτι δε περί ζώων πολυκεφάλων και μεταμορφώσεώς των συντρόφων του διά μαγειών και περί άλλων πολλών τοιούτων, με τα οποία εκίνησε τον θαυμασμόν των αφελών και ευπίστων Φαιάκων. Όταν λοιπόν ανέγνωσα τας διηγήσεις όλων τούτων δεν τους κατέκρινα πολύ διά το ψεύδος, διότι έβλεπα ότι ήδη και οι επαγγελλόμενοι τον φιλόσοφον το μετεχειρίζοντο με πολλήν ελευθερίαν αλλ' εθαύμαζα πώς επίστευον ότι τα ψεύδη των θα διέφευγαν την αντίληψιν των αναγνωστών. Διά τούτο και εγώ θέλων από κενοδοξίαν ν' αφήσω κάτι εις τας επερχομένας γενεάς, διά να μη μείνω μόνος αμέτοχος εις την ελευθερίαν της διηγήσεως μύθων, μη έχων δε και τίποτε αληθές να εξιστορήσω διότι δεν μου συνέβη τίποτε αξιοσημείωτον - κατέφυγα εις το ψεύδος με περισσοτέραν από τους άλλους ευθύτητα διότι λέγω τουλάχιστον μίαν αλήθειαν, ότι θα ψευσθώ. Ούτω δε πιστεύω ότι θ' αποφύγω και την κατηγορίαν των άλλων, αφού ο ίδιος ομολογώ ότι δεν λέγω τίποτε αληθές. Γράφω λοιπόν περί πραγμάτων, τα οποία ούτε είδα, ούτε έπαθα, ούτε παρ' άλλων έμαθα και τα οποία προσέτι ούτε ποτέ υπήρξαν, ούτε και ηδύναντο να συμβούν, διό και συνιστώ εις όσους θα ταναγνώσουν να μη τα πιστεύσουν κατ' ουδένα τρόπον.![]()
Ηράκλειες στήλες, Γιβραλτάρ
Ηράκλειες στήλες, ΓιβραλτάρΜίαν φοράν απέπλευσα από τας Ηρακλείους στήλας και βοηθούμενος υπό ουρίου ανέμου επροχώρησα εις τον Εσπέριον ωκεανόν.{3} Ο λόγος δε και ο σκοπός του ταξειδίου μου ήτον η περιέργεια και ο πόθος να γνωρίσω νέα πράγματα και να μάθω που τελειώνει ο ωκεανός και τίνος είδους άνθρωποι κατοικούν πέραν αυτού. Διά τούτο επήρα εις το πλοίον τρόφιμα πολλά και νερόν αρκετόν, παρέλαβα δε και πεντήκοντα φίλους και ομηλίκους, έχοντας τους αυτούς πόθους προσέτι επρομηθεύθην πολυάριθμα όπλα, διά της υποσχέσεως δε μεγάλου μισθού ευρήκα ένα άριστον κυβερνήτην και το πλοίον, το οποίον ήτον ελαφρόν σκάφος, επεσκεύασα, ώστε ν' αντέχη εις μακρόν και επικίνδυνον ταξείδιον.
Επί μίαν ημέραν και μίαν νύκτα επλέαμεν με τόσο μικράν ταχύτητα, ώστε η γη διεκρίνετο ακόμη εις τον ορίζοντα αλλά την επομένην, κατά την ανατολήν του ηλίου, και ο άνεμος ήρχισε να δυναμώνη και κύματα υψώθησαν μεγάλα και σκότος έγινε και ουδέ να συστείλωμεν τα ιστία ήτο δυνατόν. Αφεθέντες λοιπόν εις την διάκρισιν του ανέμου και των ρευμάτων, επαλαίαμεν επί εβδομήκοντα εννέα ημέρας με την τρικυμίαν την ογδοηκοστήν δε έξαφνα έλαμψεν ο ήλιος και βλέπομεν εις όχι μεγάλην απόστασιν νήσον υψηλήν και δασώδη, εις την οποίαν η προσέγγισις δεν ήτο δύσκολος, διότι ήδη η τρικυμία κατά πολύ είχε κοπάσει. Προσεγγίσαντες λοιπόν εξήλθαμεν και ένεκα των μακρών κακοπαθειών εμείναμεν επί πολύ ξαπλωμένοι κατά γης έπειτα εσηκωθήκαμεν και διηρέθημεν ούτως ώστε τριάκοντα μεν εξ ημών έμειναν να φυλάττουν το πλοίον, είκοσι δε και εγώ ανέβημεν να κατασκοπεύσωμεν την νήσον.
Αφού δ' επροχωρήσαμεν διά μέσου δάσους έως τρία στάδια από της παραλίας, βλέπομεν μίαν στήλην από χαλκόν επί της οποίας επιγραφή με γράμματα Ελληνικά, τα οποία είχον ημιεξαλειφθή και μόλις διεκρίνοντο, έλεγεν «έως εδώ έφθασαν ο Ηρακλής και ο Διόνυσος». Εφαίνοντο και δύο ίχνη πλησίον επί μεγάλης πέτρας, εκ των οποίων το μεν είχεν έκτασιν ενός στρέμματος, το δε μικροτέραν υποθέτω δε ότι το μεν μικρότερον ήτο του Διονύσου, το άλλο δε του Ηρακλέους. Αφού επροσκυνήσαμεν, επροχωρήσαμεν μετ' ολίγον δε εφθάσαμεν εις ποταμόν, όστις έρρεεν οίνον, ομοιότατον μάλιστα με τον Χιακόν. Ήτο δε τόσον πολύ και άφθονον το ρεύμα, ώστε είς τινα μέρη ηδύνατο και πλοία να σηκώση. Βλέποντες τα σημεία ταύτα επιστεύαμεν έτι μάλλον εις τα αναφερόμενα υπό της στήλης, ότι ο Διόνυσος είχεν έλθει εις την νήσον εκείνην.Θέλων δε να μάθω και από που επήγαζεν ο ποταμός, επροχώρησα αντιθέτως προς το ρεύμα και πηγήν μεν αυτού καμμίαν δεν ευρήκα, αλλά πολλά και μεγάλα κλήματα κατάφορτα με σταφύλια, από δε την ρίζαν εκάστου έσταζεν οίνος διαυγής κ' εκ των σταγόνων τούτων εσχηματίζετο ο ποταμός. Ήσαν και ψάρια πολλά εις τον ποταμόν, τα οποία είχαν και το χρώμα και την γεύσιν του οίνου. Όταν επιάσαμεν κ' εφάγαμεν απ' αυτά τα ψάρια εμεθύσαμεν και όταν τα εσχίσαμεν τα ευρήκαμεν γεμάτα μούστον. Αλλ' έπειτα εσκέφθημεν να ταναμιγνύωμεν με ψάρια του νερού και ούτω εμετριάζαμεν την άκρατον οινοφαγίαν.![]()
Έπειτα επεράσαμεν τον ποταμόν, εις το μέρος όπου ήτο διαβατός, κ' ευρήκαμεν είδος κλημάτων θαυμαστόν. Από τον κορμόν αυτών, ο οποίος ήτο παχύς και δυνατός, εξήρχοντο γυναίκες καθ' όλα τέλειαι μέχρι των λαγόνων. Τοιουτοτρόπως ζωγραφίζουν εις την πατρίδα μας την Δάφνην, όπως μετεμορφώθη εις δένδρον διά ν' αποφύγη τον Απόλλωνα, καθ' ην στιγμήν ούτος επεχείρει να την συλλάβη εις την αγκάλην του. Από δε τα άκρα των δακτύλων των εφύοντο οι κλάδοι φορτωμένοι σταφυλάς. Αλλά και επί των κεφαλών των αντί κόμης είχον έλικας κλημάτων και φύλλα και σταφυλάς. Όταν επλησιάσαμεν, μας εχαιρέτων και μας εδεξιούντο και άλλαι μεν ωμίλουν την Λυδικήν, άλλαι δε την Ινδικήν και αι περισσότεραι την Ελληνικήν γλώσσαν. Μάς έδιδον και φιλήματα, όσοι δ' εφιλούντο ευθύς εμέθυον και εγίνοντο έξω φρενών. Δεν επέτρεπον όμως να δρέπωμεν τους καρπούς και αν επεχειρούμεν να κόψωμεν σταφύλια, ησθάνοντο πόνον κ' εφώναζαν. Επεθύμουν δε και να έλθουν εις ερωτικήν επιμιξίαν μεθ' ημών αλλά δύο εκ των συντρόφων μας, οίτινες τας επλησίασαν, δεν απελύοντο πλέον, αλλ' είχον δεθή από τα αιδοία συνεκολλήθησαν δε και συνερριζώθησαν και μετ' ολίγον από τους δακτύλους και αυτών εφύτρωσαν κλάδοι και τους περιέπλεξαν έλικες, δεν θα εβράδυνον δε να καρποφορήσουν και αυτοί.
Τους αφήκαμεν και επιστρέψαντες εις το πλοίον διηγήθημεν εις εκείνους τους οποίους είχαμεν αφήσει εκεί όσα είδαμεν και των συντρόφων την αμπελομιξίαν. Έπειτα αφού εκάμαμεν προμήθειαν νερού και οίνου εκ του ποταμού, διενυκτερεύσαμεν εις την παραλίαν.
Την αυγήν απεπλεύσαμεν με άνεμον όχι πολύ σφοδρόν το δε μεσημέρι, όταν πλέον δεν εφαίνετο η νήσος, ενέσκηψεν αίφνης κυκλών, ο οποίος περιέστρεψε το πλοίον και το εσήκωσεν εις τον αέρα εις ύψος τριών περίπου χιλιάδων σταδίων δεν το αφήκε δε πλέον να κατέλθη εις την θάλασσαν, αλλά μετέωρον εις το ύψος εκείνο εφέρετο υπό του ανέμου, όστις εφούσκωνε τα πανιά του.![]()
Αφού δ' επί οκτώ ημέρας και άλλας τόσας νύκτας αεροπορήσαμεν, την ογδόην είδαμεν εις τον αέρα μίαν γην μεγάλην, ως νήσον, σφαιροειδή και λάμπουσαν, ως να ήτο κατάφορος.
Πλησιάσαντες εις αυτήν και προσορμισθέντες, εξήλθαμεν ευρήκαμεν δε χώραν κατοικουμένην και καλλιεργουμένην. Και την μεν ημέραν δεν εβλέπαμεν τίποτε έξω του τόπου εκείνου, άμα δ' ενύκτωσεν εφάνησαν και άλλαι πολλαί νήσοι πλησίον, άλλαι μεγαλείτεραι και άλλαι μικρότεραι, έχουσαι το χρώμα του πυρός κάτω δε διεκρίνετο και άλλη γη με πόλεις και ποταμούς, με θαλάσσας, δάση και όρη. Εσυμπεραίναμεν ότι αυτή ήτον η γη, εις την οποίαν κατοικούμεν.
Απεφασίσαμεν να προχωρήσωμεν εις το εσωτερικόν, αλλά καθ' οδόν μας συνέλαβον οι λεγόμενοι Ιππόγυποι οι δε Ιππόγυποι ούτοι είνε άνθρωποι ιππεύοντες μεγάλους γύπας και ως ίππους μεταχειριζόμενοι τα όρνεα. Διότι είνε μεγάλοι οι γύπες και ως επί το πλείστον τρικέφαλοι θα εννοηθή δε το μέγεθός των και από την εξής σύγκρισιν έκαστον πτερόν αυτών είνε μακρότερον και παχύτερον από ιστόν μεγάλου φορτηγού πλοίου. Εις τους Ιππογύπους τούτους έχει ανατεθή να πετούν γύρω εις την χώραν και αν συναντήσουν κανένα ξένον να τον οδηγούν προς τον βασιλέα άμα δε συνέλαβον και ημάς μας ωδήγησαν προς αυτόν. Ο δε βασιλεύς όταν μας είδε και από τας μορφάς και την ενδυμασίαν ενόησεν, Έλληνες λοιπόν είσθε, ξένοι; μας είπε. Απηντήσαμεν καταφατικώς, αυτός δε, Πώς λοιπόν, είπε, κατωρθώσατε να περάσετε τόσον αέρα και να φθάσετε έως εδώ. Του διηγήθημεν όλην την ιστορίαν μας τότε δε και αυτός μας διηγήθη τα δικά του, ότι και αυτός ήτο άνθρωπος, ονομαζόμενος Ενδυμίων και ανηρπάσθη από την ιδικήν μας γην ενώ εκοιμάτο, ελθών δε εδώ έγινε βασιλεύς του τόπου. Μας εξήγησεν έπειτα ότι η γη επί της οποίας ήμεθα ήτο η Σελήνη, την οποίαν βλέπομεν από την Γην.![]()
Μας είπε να είμεθα ήσυχοι και να μη φοβούμεθα κανένα κίνδυνον και μας υπεσχέθη ότι θα μας παρείχετο παν ό,τι μας ήτο αναγκαίον. «Εάν δε, είπε, φέρω εις καλόν πέρας τον πόλεμον τον οποίον διεξάγω εναντίον των κατοικούντων εις τον ήλιον, θα περάσετε την ζωήν σας εδώ με την μεγαλειτέραν ευτυχίαν». Ηρωτήσαμεν ποίοι ήσαν οι εχθροί και ποία η αιτία του πολέμου. Ο Φαέθων, απήντησεν, ο βασιλεύς των κατοικούντων εις τον ήλιον διότι κατοικείται και ο Ήλιος όπως και η Σελήνημας έχει κηρύξει προ πολλού τον πόλεμον. Και η αρχική αιτία ήτον η εξής. Συναθροίσας άλλοτε ποτέ τους πτωχοτέρους κατοίκους της χώρας μου, απεφάσισα να στείλω αποικίαν εις τον Εωσφόρον, {4} όστις είνε έρημος και εντελώς ακατοίκητος αλλ' ο Φαέθων καταληφθείς υπό φθόνου, ηθέλησε να εμποδίση την αποικίαν και επετέθη κατά των ημετέρων με τους ιππομύρμηκάς του εις το μεταξύ Σελήνης και Εωσφόρου διάστημα. Και τότε μεν ενικήθημενδιότι δεν ειχαμεν ισοπάλους δυνάμεις-και ηναγκάσθημεν να υποχωρήσωμεν αλλά τώρα θέλω να επαναλάβω τον πόλεμον και ναποστείλω την αποικίαν. Εάν λοιπόν θέλετε, λάβετε μέρος εις την εκστρατείαν μου, θα δώσω δε εις έκαστον ένα γύπα από τους βασιλικούς και τον λοιπόν οπλισμόν. Η εκκίνησις γίνεται αύριον. Σύμφωνοι, απήντησα εγώ, ας γείνη όπως θέλης.
Εμείναμεν και εδειπνήσαμεν εις τανάκτορα αξημέρωτα δε εξυπνήσαμεν και ετάχθημεν εις τας θέσεις μας διότι οι κατάσκοποι ανήγγειλαν ότι οι εχθροί πλησιάζουν.
Το πλήθος του στρατεύματός μας έφθασεν εις εκατόν χιλιάδας, χωρίς να υπολογίζωνται οι σκευοφόροι, οι μηχανικοί, οι πεζοί και οι ξένοι σύμμαχοι. Εκ τούτων ογδοήκοντα χιλιάδες ήσαν οι Ιππόγυποι, είκοσι δε χιλιάδες οι ιππεύοντες λαχανόπτερα, τα οποία, επίσης είνε όρνεα τεράστια, αντί δε πτερών έχουν εις όλον το σώμα λάχανα, τα δε μακρά πτερά των πτερύγων των ομοιάζουν με φύλλα μαρουλιών. Μετά τούτους είχον ταχθή οι Κεγχροβόλοι και οι Σκορδομάχοι. Είχον δε έλθει εις επικουρίαν του Ενδυμίωνος από τα βόρεια μέρη τριάκοντα χιλιάδες Ψυλλοτοξόται και πεντήκοντα χιλιάδες Ανεμοδρόμοι. Εκ τούτων οι Ψυλλοτοξόται ιππεύουν μεγάλους ψύλλους, εξ ου και η ονομασία των είνε δε μεγάλοι οι ψύλλοι όσον δώδεκα ελέφαντες ομού οι δε Ανεμοδρόμοι είνε πεζοί, αλλά πετούν χωρίς πτερά κατά τον εξής τρόπον φορούν μακρά υποκάμισα, τα οποία φουσκόνει ο άνεμος ως ιστία και ούτω τρέχουν όπως τα πλοία. Συνήθως δε οι τοιούτοι εις τας μάχας είνε πελτασταί{5}. Ελέγετο ότι θα μας ήρχοντο και από τα άστρα τα υπεράνω της Καπαδοκίας εβδομήκοντα χιλιάδες Στρουθοβάλανοι και πέντε χιλιάδες Ιππογέρανοι. Αυτούς εγώ δεν τους είδα, διότι δεν ήλθαν διά τούτο και δεν ετόλμησα να περιγράψω πώς είνε, διότι όσα ήκουσα να λέγωνται περί αυτών ήσαν τερατώδη και απίθανα.![]()
Αυτή ήτο η στρατιωτική δύναμις του Ενδυμίωνος οπλισμόν δε είχον όλοι τον ίδιον περικεφαλαίας από κουκιά διότι τα κουκιά εκεί επάνω είνε μεγάλα και σκληρά θώρακας φολιδωτούς όλους από λούμπινα συρράπτοντες τους φλοιούς των λουμπίνων κατασκευάζουν θώρακας διότι και οι φλοιοί των λουμπίνων είνε στερεοί και σκληροί, όπως το κέρατον. Αι ασπίδες δε και τα ξίφη των είνε όπως τα Ελληνικά. Όταν δε ήλθεν η ώρα της μάχης, παρετάχθησαν ως εξής Το μεν δεξιόν κέρας κατέλαβον οι Ιππόγυποι και ο βασιλεύς, έχων πλησίον του τους αρίστους και ημάς μετ' αυτών εις δε το αριστερόν ετάχθησαν οι λαχανόπτεροι και εις το κέντρον οι σύμμαχοι. Οι δε πεζοί, οι οποίοι ήσαν περί τα εξήκοντα εκατομμύρια, παρετάχθησαν κατά τον εξής τρόπον. Υπάρχουν εκεί αράχναι πολλαί και μεγάλαι, πολύ μεγαλείτεραι των Κυκλάδων νήσων εκάστη. Αύται διετάχθησαν να υφάνουν εις τον αέρα ιστόν, όστις να συνδέση την Σελήνην με τον Εωσφόρον. Άμα δ' εντός ολίγου κατεσκεύασαν το πλέγμα τούτο και το επέστρωσαν, παρετάχθη επ' αυτού το πεζικόν. Ήσαν δε αρχηγοί των πεζών ο Νυκτερίων του Ευδιάνακτος και δύο άλλοι.
Των εχθρών το αριστερόν κέρας κατείχον οι Ιππομύρμηκες, μεταξύ δε αυτών ήτο ο Φαέθων. Είνε δε οι Ιππομύρμηκες θηρία μέγιστα και πτερωτά, τα οποία ομοιάζουν προς τους δικούς μας μύρμηκας, χωρίς το μέγεθος διότι ο μεγαλείτερος εξ αυτών είχε μέγεθος έως δύο στρεμμάτων εμάχοντο δε όχι μόνον οι ιππεύοντες τους μύρμηκας τούτους, αλλά και αυτοί, ιδίως με τα κέρατά των. Ελέγετο ότι ούτοι ήσαν πεντήκοντα περίπου χιλιάδες. Εις το δεξιόν δε κέρας αυτών παρετάχθησαν οι Αεροκώνωπες, οι οποίοι επίσης ήσαν έως πεντήντα χιλιάδες, όλοι τοξόται ιππεύοντες μεγάλους κώνωπας κατόπιν τούτων οι Αεροκάρδακες, οι οποίοι ήσαν πεζοί ελαφρώς ωπλισμένοι, αλλά μάχιμοι και αυτοί διότι εκ μακράς αποστάσεως εξεσφενδόνιζον φανίδας υπερμεγέθεις, ο δε πληττόμενος δεν εσώζετο, αλλά μετ' ολίγον απέθνησκεν εκ της δυσωδίας ήτις ανεδίδετο εκ της πληγής του ελέγετο δε ότι έχριον τα βέλη των με δηλητήριον μολόχας. Εις συνέχειαν αυτών ετάχθησαν οι Καυλομύκητες, βαρέως ωπλισμένοι, δέκα χιλιάδες τον αριθμόν. Ωνομάσθησαν δε Καυλομύκητες, διότι είχον ασπίδας από μανιτάρια και τα δόρατά των κατεσκευάζοντο από καυλούς σπαραγγιών. Πλησίον αυτών εστάθησαν οι Κυνοβάλανοι, τους οποίους έπεμψαν προς τον Φαέθοντα οι κάτοικοι του Σειρίου, πέντε χιλιάδες και αυτοί, άνδρες σκυλοπρόσωποι, οι οποίοι εμάχοντο καθήμενοι επάνω εις βελανίδια πτερωτά. Ελέγετο δε ότι καθυστερούν εκ των συμμάχων αυτών οι σφενδονήται, τους οποίους είχον ζητήσει από τον Γαλαξίαν, και οι Νεφελοκένταυροι και οι τελευταίοι έφθασαν όταν ήδη η μάχη είχε κριθή, που να μη έφθαναν αλλ' οι σφενδονήται δεν ήλθαν, διό λέγεται ότι ο Φαέθων οργισθείς επυρπόλησε κατόπιν την χώραν των. Τοιαύτη ήτο και του Φαέθοντος η δύναμις.
Όταν δε αι σημαίαι υψώθησαν και ωγκάνισαν και από τα δύο στρατεύματα οι όνοι, (διότι αυτούς μεταχειρίζονται ως σαλπιγκτάς) συνεπλάκησαν και εμάχοντο. Και το μεν αριστερόν κέρας των Ηλιωτών ευθύς ετράπη εις φυγήν, χωρίς ν' αντιστή εις την ορμήν των Ιππογύπων ημείς δε τους κατεδιώξαμεν φονεύοντες το δεξιόν όμως αυτών ενίκα το δικόν μας αριστερόν και οι Αεροκώνωπες εφορμήσαντες κατεδίωξαν τους ημετέρους μέχρι της γραμμής των πεζών αλλ' εδώ με την βοήθειαν και τούτων οι εχθροί απεκρούσθησαν και έφυγαν, μάλιστα όταν έμαθαν ότι το αριστερόν αυτών είχε νικηθή. Η κατατρόπωσις ούτω έγινε γενική και πολλοί ηχμαλωτίζοντο, πολλοί δε και εφονεύοντο και το αίμα έρρεεν άφθονον εις τα νέφη, ώστε να βάφωνται και να φαίνωνται κόκκινα, όπως τα βλέπομεν από την Γην κατά την δύσιν του Ηλίου πολύ δε και έσταξε κάτω εις την Γην, ώστε να σκέπτωμαι μήπως και κατά τους παλαιούς χρόνους συνέβη κάτι τοιούτον επάνω και ο Όμηρος ενόμισεν ότι ο Ζευς έβρεξεν αίμα διά τον θάνατον του Σαρπηδόνος.![]()
Επιστρέψαντες από την καταδίωξιν, εστήσαμεν δύο τρόπαια, το μεν της πεζομαχίας επί του αραχνοπλέγματος, το δε της αερομαχίας επί των νεφών. Αλλά μετ' ολίγον ανηγγέλθη ότι επήρχοντο οι Νεφελοκένταυροι, τους οποίους επερίμενε προ της μάχης ο Φαέθων. Και τωόντι εφάνησαν πλησιάζοντες και ήτο το θέαμα πολύ παράδοξον, διότι ήσαν κατά το ήμισυ ίπποι πτερωτοί και κατά το άλλο ήμισυ άνθρωποι είχον δε μέγεθος οι μεν άνθρωποι όσον ο κολοσσός της Ρόδου από του μέσου και άνω {6}οι δε ίπποι όσον φορτηγόν πλοίον εκ των μεγάλων. Δεν γράφω, τίποτε περί του πλήθους των, διά να μη φανή απίθανον τόσον πολυάριθμοι ήσαν. Ως αρχηγόν δε είχαν τον Τοξότην του Ζωδιακού. Όταν έμαθον ότι οι φίλοι των είχον νικηθή, ειδοποίησαν τον Φαέθοντα να επαναλάβη την επίθεσιν παραταχθέντες δε και αυτοί προς μάχην επέπεσαν κατά των Σεληνιτών, τους οποίους ευρήκαν εις αταξίαν και σκορπισμένους εις την καταδίωξιν και την λαφυραγωγίαν και τους έτρεψαν όλους εις φυγήν, αυτόν τον βασιλέα κατεδίωξαν μέχρι της πόλεως και τα περισσότερα όρνεα κατέσφαξαν. Κατέστρεψαν και τα τρόπαια, κατέλαβαν όλην την πεδιάδα την οποίαν είχον υφάνει αι αράχναι, εμέ δε και δύο εκ των συντρόφων μου ηχμαλώτισαν. Κατέφθασε δε και ο Φαέθων και τώρα αυτοί ανήγειραν άλλα τρόπαια. Ημείς δε εδέθημεν οπισθάγκωνα με τεμάχιον αράχνης και αυθημερόν ωδηγήθημεν εις τον Ήλιον.
Οι εχθροί δεν έκριναν καλόν να πολιορκήσουν την πόλιν αλλ' επιστρέψαντες ήρχισαν να κτίζουν τείχος εις τον μεταξύ Ηλίου και Σελήνης αέρα, το οποίον να εμποδίζη το φως του Ηλίου να φθάνη εις την Σελήνην. Ήτο δε το τείχος από νέφη ώστε έγινεν ολική έκλειψις της Σελήνης και υπό νυκτός διηνεκούς όλη κατελήφθη. Ο δε Ενδυμίων στενοχωρηθείς εκ τούτου έστειλε πρέσβεις και παρεκάλει να κατεδαφισθή το τείχος και να μη τους αφήσουν να ζουν εις το σκότος υπέσχετο δε να πληρώνη φόρους και σύμμαχος να είνε και ποτέ πλέον να μη πολεμήση κατά των Ηλιωτών ήτο δε πρόθυμος να δώση και ομήρους διά ταύτα. Ο Φαέθων έκαμε δύο συμβούλια και κατά μεν την πρώτην συζήτησιν οι νικηταί δεν ηθέλησαν να δεχθούν καμμίαν συνθηκολόγησιν και επέμειναν εις την εκδίκησιν την επιούσαν όμως ήλλαξαν γνώμην και συνωμολογήθη ειρήνη με την εξής συνθήκην «Οι Ηλιώται και οι σύμμαχοι συνεφώνησαν προς τους Σεληνίτας και τους συμμάχους αυτών ότι οι μεν Ηλιώται θα κατεδαφίσουν το μεταξύ Ηλίου και Σελήνης τείχος και δεν θα εισβάλουν πλέον εις την Σελήνην, θ' αποδώσουν δε και τους αιχμαλώτους αντί ωρισμένων λύτρων οι δε Σεληνίται ότι θ' αφήσουν τους άλλους αστέρας αυτονόμους, να μη πολεμήσουν δε πλέον κατά των Ηλιωτών, αλλά να συμμαχούν μετ' αυτών κατά πάσης επιδρομής. Καθ' έκαστον έτος ο βασιλεύς των Σεληνιτών ναποστέλλη προς τον βασιλέα των Ηλιωτών ως φόρον δέκα χιλιάδας αμφορείς δρόσου και να δώση ως ομήρους εκ των υπηκόων του δεκάκις χιλίους. Την αποικίαν δε εις τον Εωσφόρον να κάμουν από κοινού και να λάβουν μέρος όσοι θέλουν. Αι συνθήκαι να χαραχθούν επί στήλης εξ ηλέκτρου, η οποία να στηθή εις τον αέρα επί των συνόρων των δύο επικρατειών. Ωρκίσθησαν δε διά την τήρησιν των συμφωνηθέντων από μέρους μεν των Ηλιωτών ο Πυρωνίδης, ο Θερίτης και ο Φλόγιος από δε τους Σεληνίτας ο Νύκτωρ, ο Μήνιος {7} και ο Πολυλαμπής».![]()
Ευθύς μετά την συνομολόγησιν της ειρήνης, οι Ηλιώται κατηδάφισαν το τείχος και ημάς τους αιχμαλώτους απέδοσαν.
Όταν εφθάσαμεν εις την Σελήνην μας υπεδέχθησαν και μας ησπάζοντο με δάκρυα και οι σύντροφοί μας και αυτός ο Ενδυμίων. Μας παρώτρυνε να μείνωμεν πλησίον του και να λάβωμεν μέρος εις την αποικίαν υπέσχετο δε να μου δώση εις γάμον το παιδί του, διότι γυναίκες δεν υπάρχουν εις την Σελήνην. Αλλ' εγώ δεν ηθέλησα να μείνω, επέμεινα δε να με γυρίση κάτω εις την θάλασσαν. Όταν δε ο Ενδυμίων είδεν ότι ήτο αδύνατον να πεισθώ, μας αφήκε ν' αναχωρήσωμεν, αφού επί επτά ημέρας εσυμποσιάζαμεν εις τανάκτορά του.
Κατά την εν τω μεταξύ τούτω διαμονήν μου εις την Σελήνην έμαθα διάφορα αλλόκοτα και παράδοξα, τα οποία θέλω να διηγηθώ. Και πρώτον ότι οι Σεληνίται δεν γεννώνται από γυναίκας, αλλ' από αρσενικούς διότι μόνον αρσενικούς νυμφεύονται και αι γυναίκες ουδέ κατ' όνομα είνε γνωσταί. Μέχρι του εικοστού πέμπτου έτους της ηλικίας του έκαστος χρησιμεύει ως γυνή, έπειτα δε λαμβάνει θέσιν ανδρός και αυτός. Κυοφορούν δε όχι εις την γαστέρα, αλλ' εις το παχύ μέρος της κνήμης, το οποίον λέγεται γαστροκνημία όταν γίνη η σύλληψις, φουσκώνει η κνήμη, μετά καιρόν δε την σχίζουν και εξάγουν νεκρόν το έμβρυον αλλά το εκθέτουν με ανοικτόν το στόμα προς τον άνεμον και ούτω ζωντανεύει. Μου φαίνεται δε ότι εκ τούτου προήλθε και εις την Ελληνικήν γλώσσαν το όνομα της γαστροκνημίας.![]()
Αλλ' έχω και κάτι άλλο έτι παραδοξότερον να διηγηθώ. Υπάρχει μεταξύ των Σεληνιτών γένος ανθρώπων ιδιαίτερον, οι λεγόμενοι Δενδρίται, οι οποίοι γεννώνται ως εξής κόπτουν τον δεξιόν όρχιν ανθρώπου και τον φυτεύουν εις την γην εξ αυτού δε φυτρόνει δένδρον υψηλότατον και σαρκώδες, όμοιον με φαλλόν{8}, το οποίον έχει κλάδους και φύλλα οι δε καρποί του είνε βελανίδια, τα οποία έχουν μέγεθος ενός πήχεος. Όταν τα βελανίδια ωριμάσουν τα τρυγούν και εξάγουν από αυτά, ως από αυγά, τους ανθρώπους. Οι δε άνθρωποι ούτοι έχουν πρόσθετα γεννητικά όργανα, οι πλούσιοι από ελεφαντοκόκκαλον, οι δε πτωχοί ξύλινα και με αυτά βατεύουν και πλησιάζουν τους συνεύνους των.
Όταν δε γηράση ο άνθρωπος δεν αποθνήσκει, αλλά διαλύεται ως καπνός και γίνεται αήρ. Τροφήν δε έχουν όλοι την ιδίαν ανάπτουν φωτιάν και ψήνουν επί των ανθράκων βατράχους, οίτινες είνε πολυάριθμοι εις την σελήνην και πετούν εις τον αέρα. Ενώ δε οι βάτραχοι ψήνονται, κάθηνται γύρω εις την πυράν, ως περί τράπεζαν, και ροφούν τον αναδιδόμενον καπνόν. Κατ' αυτόν τον τρόπον ευωχούνται. Ως ποτόν δε έχουν τον αέρα, όστις πιεζόμενος εις δοχείον αφήνει υγρόν τι ως δρόσον. Δεν ουρούσι δε, ούτε αφοδεύουσιν, αλλ' ούτε είνε τρυπημένοι όπως ημείς. Η δε συνουσία δεν γίνεται όπως εις την Γην, αλλ' εις τα κοιλώματα τα υπεράνω των γαστροκνημιών διότι εκεί έχουν οπήν.
Ωραίοι θεωρούνται μεταξύ αυτών οι φαλακροί και χωρίς μαλλιά, τους δε τρέφοντας κόμην απεχθάνονται. Επί των κομητών όμως όσοι έχουν μεγάλα μαλλιά εξ εναντίας θεωρούνται ωραίοι. Διότι είχον έλθει και μερικοί από εκεί, οι οποίοι μας διηγούντο και περί εκείνων. Έχουν και γένεια ολίγον ανωτέρω των γονάτων. Εις δε τα πόδια δεν έχουν νύχια, αλλ' είνε όλοι μονοδάκτυλοι. Ως ουρά φυτρόνει εις το άκρον της ράχης των λάχανον, το οποίον διατηρείται πάντοτε πράσινον και δεν συντρίβεται και όταν πίπτουν ανάσκελα. Από την μύτην των εξάγουν, όταν απομύττωνται, μέλι πολύ δριμύ όταν δε εργάζωνται ή γυμνάζωνται, ιδρόνουν καθ' όλον το σώμα των γάλα, ούτως ώστε και τυρούς κατασκευάζουν εξ αυτού, αναμιγνύοντες εις το γάλα ολίγον μέλι. Έλαιον δε εξάγουν από τα κρομμύδια, πολύ παχύ και ευωδιάζον ως μύρον. Έχουν και πολλά αμπέλια τα οποία παράγουν νερόν διότι αι ράγες των σταφυλών είνε ως χάλαζα νομίζω δε ότι όταν πνέη άνεμος και συνταράσση τα κλήματα εκείνα, τότε πίπτει εδώ κάτω χάλαζα.
Οι άνθρωποι εκείνοι μεταχειρίζονται την κοιλίαν των ως σακκούλαν, εις την οποίαν θέτουν τα χρειώδη, διότι ανοίγει και κλείει κατά βούλησιν ούτε έντερα δε, ούτε άλλα σπλάγχνα φαίνονται εντός αυτής, αλλ' είνε από μέσα όλη τριχωτή, και οσάκις κρυόνουν τα νεογνά των κρύπτονται εις αυτήν. Το ένδυμα δε των μεν πλουσίων είνε υάλινον μαλακόν, των δε πτωχών χάλκινον υφασμένον διότι το μέταλλον τούτο είνε άφθονον εις εκείνα τα μέρη και τον κατεργάζονται αφού τον βρέξουν με νερόν, καθώς τα μαλλιά των προβάτων. Όσον διά τους οφθαλμούς των διστάζω να είπω πώς είνε, διότι φοβούμαι μήπως νομισθώ ότι ψεύδομαι τόσον απίθανον θα φανή το πράγμα αλλά θα το είπω και αυτό οι οφθαλμοί των δύνανται ν' αφαιρούνται και να προσαρμόζωνται εκ νέου εις την θέσιν των και οποίος θέλει τους αφαιρεί και μένει τυφλός έως ότου θελήση πάλιν να ίδη, ότε τους θέτει πάλιν εις τας κόγχας των και βλέπει και πολλοί οι οποίοι χάνουν τους δικούς των δανείζονται ξένους διά να βλέπουν άλλοι δε έχουν πολλούς και αυτοί είνε οι πλούσιοι. Τα ώτα των δε είνε από φύλλα πλατάνου, και μόνον οι Δενδρίται τα έχουν ξύλινα.
Αλλά και άλλο τι θαυμάσιον είδα εις τα ανάκτορα. Μέγα κάτοπτρον είνε τοποθετημένον επί του στομίου φρέατος, το οποίον δεν είνε πολύ βαθύ. Αν λοιπόν καταιβή κανείς εις το φρέαρ, ακούει όλα τα λεγόμενα εδώ κάτω εις την γην εάν δε παρατηρήση εις το κάτοπτρον, βλέπει όλας τας πόλεις και όλα τα έθνη, ως να ευρίσκεται μεταξύ αυτών. Εκεί εγώ είδα τους συγγενείς μου και ολόκληρον την πατρίδα μου εάν δε και εκείνοι μ' έβλεπαν δεν δύναμαι να είμαι βέβαιος. Εκείνος δε ο οποίος δεν πιστεύει εις τανωτέρω, άν ποτε μεταβή και αυτός εκεί θα μάθη ότι λέγω την αλήθειαν.![]()
Τότε λοιπόν αποχαιρετήσαντες τον βασιλέα και τους περί αυτόν, επέβημεν εις το πλοίον μας και απεπλεύσαμεν εις εμέ δε εδώρησεν ο Ενδυμίων δύο υάλινα υποκάμισα και πέντε χάλκινα, προσέτι δε πανοπλίαν από φλοιούς λουμπίνων, τα οποία όλα αφήκα εντός του κήτους. Μας έδωκε δε και χιλίους Ιππογύπους να μας συνοδεύσουν μέχρις αποστάσεως πεντακοσίων σταδίων.
Εις την συνέχειαν του ταξειδίου μας επεράσαμεν πλησίον πολλών και διαφόρων χωρών, εξήλθαμεν δε και εις τον Εωσφόρον, τότε συνοικιζόμενον, και επήραμεν νερόν. Έπειτα εισήλθαμεν εις τον Ζωδιακόν και αφήσαντες αριστερά τον Ήλιον, επλέαμεν πολύ πλησίον της Γης αλλ' ο άνεμος μας ημπόδισε να προσεγγίσωμεν, παρά την ζωηράν επιθυμίαν των συντρόφων μου, καθότι εβλέπαμεν ότι και η χώρα ήτο καταπράσινη και γόνιμος με πολλά νερά και πλούτη.
Εκεί μας είδον οι μισθοφόροι του Φαέθοντος Νεφελοκένταυροι και επέταξαν εις το πλοίον μας αλλά μαθόντες ότι ήμεθα φίλοι ανεχώρησαν. Είχον δε ήδη φύγει και οι Ιππόγυποι.
Αφού εταξειδεύσαμεν επί μίαν νύκτα και μίαν ημέραν, έχοντες πρώραν προς την Γην, εφθάσαμεν εις την Λυχνόπολιν. Κείται δε η πόλις αύτη εις το μεταξύ των Πλειάδων και των Υάδων διάστημα, αλλά πολύ χαμηλότερα του Ζωδιακού. Όταν εξήλθαμεν, δεν είδαμεν κανένα άνθρωπον, αλλά λύχνους πολλούς, οίτινες επεριπάτουν εις την αγοράν και εις τον λιμένα και άλλοι μεν εξ αυτών ήσαν μικροί, και ούτως ειπείν πτωχοί, ολίγοι δε μεγάλοι και ισχυροί, υπέρλαμπροι και διακρινόμενοι από τους άλλους. Είχον δε έκαστος την κατοικίαν του και λυχνεώνας και ονόματα όπως οι άνθρωποι. Τους ηκούσαμεν και να ομιλούν και όχι μόνον δεν μας επείραξαν, αλλά και μας εκάλουν να μας φιλοξενήσουν ημείς όμως εφοβούμεθα και ούτε να δειπνήση, ούτε να κοιμηθή κανείς εξ ημών ετόλμησεν. Εις το μέσον της πόλεως ευρίσκεται το δημόσιον κατάστημα, όπου μένει καθ' όλην την νύκτα ο άρχων και καλεί έκαστον με το όνομά του όστις δε παρακούση καταδικάζεται εις θάνατον ως λιποτάκτης ο δε θάνατος είνε να σβυσθή. Ημείς δε παριστάμενοι εβλέπαμεν τα γινόμενα και ηκούσαμεν τους λύχνους ν' απολογούνται και να δικαιολογούν την βραδύτητά των. Εκεί εγνώρισα και τον ιδικόν μας λύχνον και αφού τον εχαιρέτισα του εζήτησα πληροφορίας περί της οικογενείας μου, τας οποίας μου έδωκε.![]()
Την νύκτα λοιπόν εκείνην εμείναμεν εις την Λυχνόπολιν την δ' επιούσαν αποπλεύσαντες επλησιάσαμεν εις τα νέφη, όπου είδαμεν κ' εθαυμάσαμεν και την πόλιν Νεφελοκοκυγίαν {9}, αλλά δεν εξήλθαμεν εις αυτήν, διότι ο άνεμος δεν ήτο βοηθητικός. Ελέγετο ότι βασιλεύει εις αυτήν ο Κόρωνος του Κοτυφίωνος. Εγώ δε ενθυμήθηκα τον ποιητήν Αριστοφάνην, άνθρωπον σοφόν και φιλαλήθη, προς τον οποίον αδίκως δυσπιστούμεν δι' όσα έγραψε.
Μετά τρεις ημέρας, εβλέπαμεν ευκρινώς τον ωκεανόν, αλλά γην πουθενά, εκτός των εναερίων χωρών αλλά και αυταί τώρα είχον χρώμα πυρός και εφαίνοντο λάμπουσαι την δε τετάρτην ημέραν κατά την μεσημβρίαν υποχωρούντος ολίγον κατ' ολίγον του ανέμου, επέσαμεν ελαφρά και χωρίς ορμήν εις την θάλασσαν. Άμα δε ήλθαμεν εις επαφήν με το νερόν, η χαρά και η ευφροσύνη μας ήτο μεγάλη διεσκεδάσαμεν όπως ηδυνάμεθα και πεσόντες εις την θάλασσαν εκολυμβήσαμεν διότι έτυχε να είνε γαλήνη και η θάλασσα ήτο ακύμαντος.
Αλλά συμβαίνει πολλάκις το τέλος μιας δυστυχίας να γίνεται αρχή μεγαλειτέρων συμφορών. Αφού επί δύο μόνον ημέρας εταξειδεύσαμεν με καλόν καιρόν, όταν εξημέρωσεν η τρίτη και ανέτελλεν ο ήλιος, βλέπομεν έξαφνα θηρία και κήτη μεγάλα, μεταξύ δε αυτών έν μεγαλείτερον από όλα, το οποίον θα είχεν έως χιλίων πεντακοσίων σταδίων μέγεθος ήρχετο δε κατ' επάνω μας με το στόμα ανοικτόν και εκ μακράς αποστάσεως συνετάρασσε την θάλασσαν και αφρός το περιέλουε και οι οδόντες του εφαίνοντο πολύ μεγαλείτεροι από τους φαλλούς, σουβλεροί δε όλοι ως πάσσαλοι και λευκοί ως του ελέφαντος. Τότε ημείς, αφού εδώκαμεν προς αλλήλους τον τελευταίον αποχαιρετισμόν εσταθήκαμεν και αγκαλιασμένοι επεριμέναμεν τον θάνατον. Το κήτος δεν εβράδυνε να φθάση και αμέσως μας ερρόφησε και μας κατέπιε ομού με το πλοίον. Αλλά δεν επρόφθασε να μας συντρίψη με τα δόντια του, διότι διά των αραιωμάτων της οδοντοστοιχίας του το πλοίον ωλίσθησε μέσα. Όταν δε ευρέθημεν εντός του κήτους, κατ' αρχάς ήτο σκότος και δεν εβλέπαμεν τίποτε έπειτα δε το κήτος ήνοιξε το ρύγχος του και εις το φως το οποίον εισέδυσεν είδαμεν ότι το εσωτερικόν του θαλασσίου θηρίου ήτο τόσον πλατύ και υψηλόν, ώστε να δύναται να περιλάβη πόλιν ολόκληρον. Εφαίνοντο δε κάτω μικρά ψάρια και διάφορα θαλάσσια θηρία μασημένα και καραβόπανα και άγκυραι, ανθρώπινα κόκκαλα και εμπορευμάτων δέματα, βαθύτερα δε ήτο και γη με υψώματα, η οποία, ως υποθέτω, είχε σχηματισθή από την λάσπην την οποίαν κατέπινε το κήτος. Επί της γης εκείνης υπήρχε δάσος και διάφορα δένδρα και λάχανα και εφαίνοντο όλα ως να εκαλλιεργούντο. Η περιφέρεια δε της γης εκείνης θα ήτο έως διακόσια τεσσαράκοντα στάδια. Εφαίνοντο και θαλάσσια πτηνά, γλάροι και αλκυόνες, τα οποία κατεσκεύαζον τας φωλεάς των επί των δένδρων.
Ευρεθέντες εις την θέσιν εκείνην εκλαύσαμεν επί πολύ έπειτα διέταξα τους συντρόφους να στηρίξουν και στερεώσουν το πλοίον μας, εγώ δε έτριψα τα πυρεία{10} και ήναψα φωτιάν και παρεσκευάσαμεν δείπνον με ό,τι ευρέθη. Ήσαν δε γύρω μας πολλά και διαφόρων ειδών ψάρια και είχαμεν ακόμη από το νερόν το οποίον επήραμεν από τον Εωσφόρον.
Την επομένην το πρωί, οσάκις ήνοιγε το στόμα του το κήτος εβλέπαμεν άλλοτε στερεάν, άλλοτε όρη, άλλοτε δε μόνον τον ουρανόν, πολλάκις δε και νήσους διότι, ως ησθανόμεθα, το κήτος έτρεχε με ορμήν προς διάφορα μέρη της θαλάσσης. Αφού δε συνηθίσαμεν εις την διαμονήν εκείνην, παρέλαβα πέντε από τους συντρόφους και επροχώρησα εις το δάσος, θέλων να εξερευνήσω τα πάντα. Δεν είχα δε προχωρήσει πέντε σταδίους και συνήντησα ναόν του Ποσειδώνος, ως εφαίνετο εκ της επιγραφής, και μετ' ολίγον τάφους πολλούς με στήλας και πλησίον πηγήν με νερόν διαυγές. Συγχρόνως ηκούετο γαύγισμα σκύλου και καπνός εφαίνετο εις απόστασιν, εξ ου εμαντεύαμεν κάποιαν αγροτικήν κατοικίαν. Εταχύναμιν λοιπόν το βήμα και μετ' ολίγον βλέπομεν ένα γέροντα και ένα νέον, οι οποίοι με πολλήν επιμέλειαν ειργάζοντο εις μίαν πρασιάν και διωχέτευαν εις αυτήν νερόν από την πηγήν.
Η συνάντησις εκείνη μας επροξένησε φόβον συγχρόνως και χαράν, και εσταθήκαμεν και εκείνοι δε έπαθαν το ίδιον και μας παρετήρουν άφωνοι έπειτα όμως ο γέρων είπεν Ποίοι είσθε, ξένοι; Μήπως θαλάσσιοι θεοί ή άνθρωποι δυστυχείς όπως ημείς; Διότι ημείς από άνθρωποι κατοικούντες εις την στερεάν εγίναμεν τώρα θαλάσσιοι και πλέομεν ομού με αυτό το θηρίον, το οποίον μας έχει καταπιεί, χωρίς να γνωρίζωμεν ακριβώς την τύχην μας. Είμεθα νεκροί και νομίζομεν ότι ζώμεν. Εις αυτόν εγώ απήντησα Και ημείς είμεθα άνθρωποι νεοφερμένοι, πατέρα κατεπόθημεν προ ολίγων ημερών με ολόκληρον το σκάφος μας. Τώρα ήλθαμεν να ίδωμεν τι είνε μέσα εις αυτό το δάσος, το οποίον εφαίνετο εκτεταμένον και πυκνόν. Φαίνεται δε ότι κάποιος θεός μας ωδήγησε να σε συναντήσωμεν και να μάθωμεν ότι δεν είμεθα μόνοι φυλακισμένοι μέσα εις αυτό το θηρίον. Αλλά διηγήσου μας ποίος είσαι και πώς η τύχη σ' έφερεν εδώ. Αυτός όμως μας είπεν ότι πριν ή μας διηγηθή και μάθη τας δικάς μας περιπετείας, ενόει να μας προσφέρη τας τιμάς της φιλοξενίας, και μας ωδήγησεν εις την οικίαν του, η οποία ήτο αρκετά ευρύχωρος δι' αυτόν και τον υιόν του και είχε στρωμνάς εκ χόρτου και πάντα τα άλλα χρειώδη μας προσέφερε δε λάχανα, ψάρια και οπωρικά και προσέτι μας εκέρασεν οίνον αφού δ' εχορτάσαμεν, μας ηρώτησε περί των παθημάτων μας. Εγώ του διηγήθην τα πάντα κατά σειράν, την τρικυμίαν και όσα είδαμεν εις την νήσον και το εναέριον ταξείδι, τον πόλεμον και όλα τα άλλα μέχρις ότου μας ερρόφησε το κήτος. Με ήκουσε με πολύν θαυμασμόν, έπειτα δε μας διηγήθη τα δικά του. Είμαι Κύπριος την πατρίδα, ω ξένοι αναχωρήσας δε χάριν εμπορίου από την πατρίδα μου ομού με το παιδί μου αυτό που βλέπετε και με πολλούς δούλους, εταξείδευα προς την Ιταλίαν με πλοίον μεγάλο, το οποίον είχα φορτώσει με πολλά και διάφορα εμπορεύματα. Θα είδατε ίσως τα συντρίμματά του εις το στόμα του κήτους. Έως εις την Σικελίαν επήγαμεν καλά αλλ' εκεί μας πήρε ένας φοβερός άνεμος, ο οποίος εις τρεις ημέρας μας πήγε εις τον ωκεανόν, όπου μας συνήντησε το κήτος και μας εκατάπιε όλους με το πλοίον και μόνοι ημείς οι δύο εσώθημεν, οι δε λοιποί όλοι απέθαναν.![]()
Αφού δ' εθάψαμεν τους συντρόφους μας και εκτίσαμεν αυτόν τον ναόν του Ποσειδώνος, ζώμεν τον βίον που βλέπετε. Καλλιεργούμεν λάχανα και τρεφόμεθα με ψάρια και οπωρικά. Είνε δε μεγάλο, όπως βλέπετε, το δάσος, έχει και αμπέλια πολλά, από τα οποία γίνεται εξαίρετο κρασί. Θα είδατε δε ίσως και την πηγήν η οποία μας δίδει κάλλιστον και ψυχρότατον νερόν. Στρωμνήν κατασκευάζομεν από φύλλα και ανάπτομεν μεγάλας πυράς. Κυνηγούμεν δε πτηνά από τα εισερχόμενα εις το κήτος και συλλαμβάνομεν ζωντανά ψάρια, εξερχόμενοι εις τα σπάραχνα του θηρίου, όπου και λουόμεθα όταν θέλωμεν. Αλλά και λίμνη υπάρχει αλμυρά εις όχι μακράν απόστασιν, η οποία έχει περίμετρον είκοσι σταδίων και περιέχει παντοειδή ψάρια εις αυτήν κολυμβούμεν και πλέομεν με μικρόν σκάφος το οποίον εγώ κατεσκεύασα. Έχουν δε περάσει από τον καιρόν που μας εκατέπιε το κήτος είκοσι επτά έτη. Και τα μεν άλλα ίσως είνε υποφερτά αλλ' έχομεν γείτονας πολύ κακούς και ανυποφόρους, διότι είνε ακοινώνητοι και άγριοι. Πώς, είπα εγώ, είνε και άλλοι εις το κήτος;, Πολλοί, είπεν ο γέρων, και αφιλόξενοι και αλλόκοτοι κατά τας μορφάς. Τα δυτικά και τα προς την ουράν μέρη του δάσους κατοικούν οι Ταριχάνες, οι οποίοι έχουν μάτια χελιών και πρόσωπα καραβίδων είνε λαός πολεμικός, θρασύς και τρώγει ωμά κρέατα προς δε την αντίθετον πλευράν, την δεξιάν, κατοικούν οι Τριτωνομένδητες, των οποίων το μεν άνω μέρος ομοιάζει με άνθρωπον, το δε κάτω προς τους ξιφίας ούτοι όμως είνε ολιγώτερον των άλλων κακοί. Τα προς ταριστερά κατέχουν οι Καρκινόχειρες και Θυνοκέφαλοι, οι οποίοι είνε μεταξύ των φίλοι και σύμμαχοι τα μεσόγεια δε κατέχουν οι Παγουρίδαι και οι Ψητόποδες, μάχιμοι και πολύ ωκύποδες. Τα ανατολικά τα προς το στόμιον είνε κατά το πλείστον έρημα και τα σκεπάζει η θάλασσα τα κατέχω δε εγώ, αντί φόρου πεντακοσίων στρειδιών τον οποίον κατ' έτος καταβάλλω εις τους Ψητόποδας. Τοιούτος είνε ο τόπος πρέπει δε να σκεφθώμεν μαζή πώς θα δυνηθώμεν ν' ανταγωνισθώμεν προς τόσους λαούς διά να δυνηθώμεν να ζήσωμεν με ησυχίαν. Πόσοι είνε όλοι αυτοί; ηρώτησα. Περισσότεροι από χίλιοι, απήντησεν ο γέρων. Και τίνος είδους όπλα έχουν; Μόνον ψαροκόκκαλα. Τότε θα μας είνε εύκολον να τους πολεμήσωμεν, αφού ημείς έχομεν όπλα και αυτοί είνε άοπλοι. Και αν τους νικήσωμεν θα περάσωμεν του λοιπού άφοβα και ατάραχα. Απεφασίσαμεν τον πόλεμον και επιστρέψαντες εις το πλοίον εκάναμεν τας ετοιμασίας μας. Αιτία δε του πολέμου θα εγίνετο η άρνησις του φόρου, καθότι ήτο ο καιρός της πληρωμής. Και αυτοί μεν έστειλαν και εζήτουν τον φόρον, αυτός δε απεδίωξε τους απεσταλμένους με περιφρονητικήν απάντησιν.
Πρώτοι λοιπόν οι Παγουρίδαι, ωργισμένοι εναντίον του Σκινθάρου (διότι αυτό ήτο το όνομα του γέροντος) εξεστράτευσαν με πολύν θόρυβον. Ημείς δε περιμένοντες την επίθεσιν, ωπλίσθημεν κ' επεριμέναμεν, αφού εβάλαμεν είκοσι πέντε άνδρας να ενεδρεύσουν. Είχαμεν δε παραγγείλει εις τους ενεδρεύοντας ν' αφήσουν τους εχθρούς να περάσουν και τότε να σηκωθούν ούτω δε έπραξαν. Επιπεσόντες εκ των όπισθεν τους κατέσφαζαν και ημείς δε, οι οποίοι ήμεθα επίσης είκοσι πέντε διότι και ο Σκίνθαρος και ο υιός του είχον λάβει μέρος επετέθημεν εκ του αντιθέτου μέρους και συμπλακέντες προς αυτούς επολεμήσαμεν λυσσωδώς. Επί τέλους τους ετρέψαμεν εις φυγήν και τους κατεδιώξαμεν μέχρι των τρωγλών των. Εφονεύθησαν δε από μεν τους εχθρούς εκατόν εβδομήκοντα, από ημάς δε ο πλοίαρχος, ο οποίος ελογχίσθη εις την ράχην με κόκκαλον μπαρμπουνιού.![]()
Εκείνην την ημέραν και την νύκτα εμείναμεν εις το στρατόπεδον και ως τρόπαιον εστήσαμεν μίαν ραχοκοκκαλιάν δελφίνος, την οποίαν εκαρφώσαμεν εις την γην. Την επομένην και οι άλλοι μαθόντες τα γενόμενα ήλθαν να μας πολεμήσουν. Και το μεν δεξιόν κέρας κατείχον οι Ταριχάνες, αρχηγόν έχοντες τον Πήλαμον, το δε αριστερόν οι Θυνοκέφαλοι και το μέσον οι Καρκινόχειρες. Οι Τριτωνομένδητες έμενον ήσυχοι και ουδέτεροι. Τους επεριμέναμεν πλησίον του ναού του Ποσειδώνος και επετέθημεν με πολύν αλαλαγμόν αντήχει δε το εσωτερικόν του κήτους, καθώς τα σπήλαια. Κατατροπώσαντες αυτούς, καθότι ήσαν άοπλοι, τους κατεδιώξαμεν εις το δάσος και εγίναμεν του λοιπού κύριοι του τόπου. Μετ' ολίγον έστειλαν κήρυκας διά να πάρουν τους νεκρούς των και να ζητήσουν ειρήνην. Ημείς όμως δεν εκρίναμεν καλόν να συνθηκολογήσωμεν, αλλά την επιούσαν επιτεθέντες εκ νέου τους κατεσφάξαμεν όλους, εκτός των Τριτωνομενδήτων. Αλλά και αυτοί, όταν είδαν τα γενόμενα, διέφυγαν από τα σπάραχνα του κήτους και έπεσαν εις την θάλασσαν. Ημείς δε καταλαβόντες τον τόπον, ο οποίος έμεινεν έρημος από τους εχθρούς, εζώμεν του λοιπού ησύχως κ' επερνούσαμεν τον καιρόν μας εις ασκήσεις και κυνήγια, καλλιεργούντες ταμπέλια και συγκομίζοντες τους καρπούς των δένδρων εν γένει δε ωμοιάζαμεν με ανθρώπους οίτινες καλοπερνούν χωρίς δεσμά εις φυλακήν μεγάλην, από την οποίαν η φυγή είνε αδύνατος.
Επί έν έτος και οκτώ μήνας εζήσαμεν κατ' αυτόν τον τρόπον. Την δε πέμπτην ημέραν του ενάτου μηνός κατά το δεύτερον του στόματος άνοιγμα διότι το κήτος ήνοιγε μίαν φοράν κάθε ώραν το στόμα του, ώστε από τα ανοίγματα εσυμπεραίναμεν τας ώρας κατά το δεύτερον λοιπόν, ως είπα, άνοιγμα, έξαφνα ηκούσθη βοή μεγάλη και θόρυβος και ως ναυτικά παραγγέλματα και κωπηλασίαι. Εκπλαγέντες ανέβημεν συρόμενοι έως εις το στόμα του θηρίου και σταματήσαντες οπίσω των οδόντων είδαμεν το παραδοξότερον εξ όλων των θεαμάτων, τα οποία είδα εις την ζωήν μου κάτι ανθρώπους υψηλούς έως μισόν στάδιον επάνω εις νήσους μεγάλας, αι οποίαι έπλεον ως τριήρεις. Και γνωρίζω μεν ότι θα διηγηθώ πράγματα τα οποία θα φανούν απίθανα, αλλ' όμως θα τα διηγηθώ.![]()
Τα νησιά εκείνα ήσαν επιμήκη, όχι πολύ υψηλά και είχαν έκαστον περίμετρον εκατόν περίπου σταδίων επ' αυτών δ' ευρίσκοντο από τους ανθρώπους εκείνους περί τους εκατόν είκοσι. Εκ τούτων άλλοι καθήμενοι εις τα πλάγια των νήσων κατά γραμμήν εκωπηλάτουν, μεταχειριζόμενοι ως κουπιά κυπαρίσσια μεγάλα, με τους κλάδους και τα φύλλα των, όπως ήσαν. Εις δε το οπίσω μέρος, εις την πρύμνην τρόπον τινά, εστέκετο επί λόφου υψηλού ο κυβερνήτης και εκράτει χάλκινον πηδάλιον, το οποίον είχε μήκος πέντε σταδίων. Εις την πρώραν έως τεσσαράκοντα εξ αυτών ωπλισμένοι επολέμουν και ήσαν καθ' όλα όμοιοι με ανθρώπους, εκτός της κόμης των, η οποία ήτο φωτιά και ανέδιδε φλόγας ώστε δεν είχαν και ανάγκην από περικεφαλαίας. Ως πανιά εχρησίμευον τα δένδρα, τα οποία ήσαν πολλά και πυκνά εις εκάστην νήσον ο άνεμος πνέων εις το δάσος το εφούσκωνε και ώθει την νήσον όπου ήθελεν ο κυβερνήτης. Τους κωπηλάτας διηύθυνε κελευστής και αι νήσοι εκινούντρ κατά την κωπηλασίαν με ταχύτητα, όπως τα στενόμακρα πλοία.
Κατ' αρχάς εβλέπαμεν δύο ή τρεις τοιαύτας νήσους, αλλ' έπειτα εφάνησαν έως εξακόσιαι και παραταχθείσαι εις δύο γραμμάς επολέμουν και εναυμάχουν. Πολλαί συνεκρούοντο πρώραν με πρώραν, πολλαί δε και διαπερασθείσαι κατεβυθίζοντο. Άλλαι συμπλεκόμεναι δυνατά εμάχοντο και δυσκόλως εχωρίζοντο. Οι παρατεταγμένοι εις την πρώραν εμάχοντο με πολύ θάρρος και εισπηδώντες εις τα αντίπαλα νησιά εφόνευον αιχμαλώτους δεν συνελάμβανον. Αντί σιδηρών χειρών{11} έρριπτον οι μεν προς τους δε πολύποδας μεγάλους δεμένους, οι οποίοι περιπλεκόμενοι εις τα δένδρα εκράτουν και έσυρον ολόκληρον την νήσον. Ως βλήματα δε μετεχειρίζοντο και έρριπτον κατ' αλλήλων όστρεα έχοντα μέγεθος αμάξης και σπόγγους μεγέθους στρέμματος.
Αρχηγόν είχον οι μεν τον Αιολοκένταυρον, οι δε τον Θαλασσοπότην. Φαίνεται δε ότι η μάχη έγινεν εξ αιτίας μιας αρπαγής ελέγετο ότι ο θαλασσοπότης ήρπασε πολλά κοπάδια δελφίνων του Αιολοκενταύρου. Από τας κραυγάς των μαχομένων εμάθαμεν την αιτίαν του πολέμου, ως και τα ονόματα των βασιλέων.
Επί τέλους ενίκησαν οι μεν τον Αιολοκένταυρον και εβύθισαν περί τας εκατόν πεντήκοντα νήσους των αντιπάλων, τρεις δε άλλας συνέλαβον με τα πληρώματά των. Οι νικηταί τους κατεδίωξαν μέχρι τινός, επειδή δε επλησίαζε να νυκτώση επέστρεψαν διά τα ναυάγια και τα περισσότερα συνέλεξαν ανέσυραν δε και τα δικά των, διότι και δικαί των νήσοι εβυθίσθησαν όχι ολιγώτεραι των ογδοήκοντα. Ανήγειραν και τρόπαιον της νησομαχίας μίαν των εχθρικών νήσων, την οποίαν εκάρφωσαν επί της κεφαλής του κήτους. Και εκείνην την νύκτα έμειναν γύρω εις το κήτος, δέσαντες εις αυτό τα πλοία των και πλησίον αυτού αγκυροβολήσαντες. Είχον δε αγκύρας μεγάλας υαλίνας, στερεάς. Την επομένην τελέσαντες θυσίας επί του κήτους και θάψαντες τους νεκρούς των επ' αυτού, απέπλευσαν χαίροντες και ψάλλοντες άσματα ομοιάζοντα με νικητήρια. Αυτά έγιναν κατά την νησομαχίαν.
Λουκιανός σε απόδοση , Ιω. Κονδυλάκη
1} Την ιστορίαν του Κτησίου γνωρίζομεν μόνον εξ αποσπάσματος αυτής διασωθέντος υπό του Φωτίου. Φαίνεται δε ότι ο Λ. τον αδικεί λέγων ότι έγραψεν όλως φαντασιώδη. Τουλάχιστον εις όσα γράφει περί των κυνοκεφάλων ανθρώπων των κατοικούντων εις τα όρη και οίτινες αντί πάσης λαλιάς έχουν είδος υλακής, ευκόλως αναγνωρίζεται ο Ουραγκουτάγκος. Ουχ ήττον τερατώδη εφάνησαν κατά την αρχαιότητα όσα έγραψε περί των ομιλούντων πτηνών αλλ' οι Έλληνες δεν εγνώριζον ακόμη τους ψιτακούς, τους οποίους ενόει προδήλως ο Κ.
{2} Άγνωστον πότε έγραψεν ο συγγραφεύς ούτος.
{3} Τον Ατλαντικόν.
{4} Αφροδίτη ή Αυγερινός
{5} Πεζοί ελαφρώς ωπλισμένοι, ακροβολισταί.
{6} Κατά τον Στράβωνα, ο κολοσσός της Ρόδου είχεν ύψος 70 οργυιών.
{7} Δηλαδή Σελήνιος, διότι η σελήνη ελέγετο και μήνη.
{8} Φαλλός, ομοίωμα, του ανδρικού αιδοίου, το οποίον περιέφερον εις τας πομπάς του Διονύσου.
{9} Η πόλις την οποίαν κτίζουν εις τους «Όρνιθας» του Αριστοφάνους τα πτηνά.
{10} Ξύλα τα οποία προστριβόμενα επ' αλλήλων ήναπτον.
{11} Αρπάγαι, γάντζοι.
theancientweb
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ
Posted: 21 Dec 2013 08:30 AM PST
H πίστη των ανθρώπων σε θεούς τεχνίτες και καλλιτέχνες, θεούς πατέρες ή προστάτες των τεχνών και θεούς δασκάλους των τεχνών στους ανθρώπους είναι πολύ παλιά και ευρύτατα διαδεδομένη. Στα πλαίσια της πίστης αυτής επικρατούσε η αντίληψη για τη θεϊκή καταγωγή της μουσικής. Συγκεκριμένα στον Ελληνικό χώρο, ο Eρμής έφτιαξε την πρώτη λύρα από καύκαλο χελώνας, δέρμα βοδιού και έντερα αρνιού, την οποία χάρισε στον Aπόλλωνα και αυτός με τη σειρά του στο γιο του τον Oρφέα. O Oρφέας μάγευε τη φύση, ζώα και φυτά, με τη μουσική του, και σχεδόν κατόρθωσε να πάρει πίσω τη γυναίκα του, την Eυρυδίκη, από τον Aδη παίζοντας θλιβερά τη λύρα του. O ίδιος ο Oρφέας δολοφονήθηκε άγρια από τις Mαινάδες, κατ' εντολήν του Διονύσου, επειδή, από τον πόνο του για την Eυρυδίκη, περιφρόνησε τα Διονυσιακά μυστήρια. Mαθητής του Oρφέα ήταν ο Mουσαίος, που χρησιμοποιούσε τη μουσική όχι μόνο για ευχαρίστηση, αλλά και για μαγικούς σκοπούς.Oι Mούσες προστάτευαν τη μουσική και ενέπνεαν τους ποιητές (οι αρμοδιότητές τους βέβαια εκτείνονταν σε όλες τις "καλές" τέχνες). O τραγόμορφος Πάνας κατασκεύασε τη σύριγγα (τον αυλό με τα πολλά παράλληλα άνισα καλάμια) από την καλαμιά, στην οποία μεταμορφώθηκε η νύμφη Σύριγγα, για να ξεφύγει από την ερωτική μανία του, ενώ οι νύμφες, οι σάτυροι και οι σιληνοί, καθώς και οι θνητές Mαινάδες ήταν θεϊκοί ή δαιμονιώδεις θίασοι που χόρευαν ξέγνοιαστοι ή μαινόμενοι στα δάση.O Kύκλος στο σταυροδρόμιO Aκαδημαϊκός K. Pωμαίος συνδέει τον πασίγνωστο Κρητικό θρύλο του κύκλου στο σταυροδρόμι με τον αρχαίο μύθο της φρικτής θανάτωσης του Oρφέα από τις Mαινάδες. Tη μία εκδοχή του Κρητικού θρύλου μαθαίνουμε από τον I. Kονδυλάκη, το κείμενο του οποίου φιλοξενεί ο Nικόλαος Πολίτης στις "Παραδόσεις" του:O Λυράρης (Kάτω Mεσαρά της Kρήτης)
Όποιος θέλει να μάθη να παίζη καλά τη λύρα πηγαίνει κατά τα μεσάνυχτα σ' ένα έρημο σταυροδρόμι, κ' εκεί χαράζει κάτω 'ς τη γης με μαυρομάνικο μαχαίρι ένα γύρο, και μπαίνει μέσα και κάθεται και παίζει. Σε λίγο έρχονται απ' ολούθες Nεράιδες και τον τριγυρνούν. O σκοπός των δεν είναι καλός, γιατί θέλουν να τον πατάξουν. Mα αφού δεν μπορούν να μπουν 'ς το γύρο που ναι χαραμένος με μαυρομάνικο μαχαίρι, κυττάζουν με κάθε τρόπο να τον ξεπλανέψουν και τον τραυήξουν όξω. Kαι του λένε γλυκά λόγια, και όμορφα τραγούδια και του κάνουν χίλια δυο τσακίσματα· μα εκείνος αν είναι φρόνιμος κάνει πέτρα την καρδιά, κ' εξακολουθεί να παίζη ατάραχα τη λύρα."Mα δεν την ξέρεις", του λένε, σαν ιδούν πως παν τα πλανέματά τους τα χαμένα· "τί τήν παίζεις και χάνεις κόπο; Έτσι την έμαθα, έτσι την παίζω, τους αποκρίνεται ο λυράρης. Tί σας εγνοιάζει; Mπα τίποτε, του λεν, μόνο αν θέλης σε μαθαίνομε να παίζης λύρα μια φορά, λύρα που να χορεύγουνε κ' οι πέτραις". Kαι τον παρακαλούν να βγη από το γύρο. Kείνος δεν τοις ακούει· ύστερα από πολλά του ζητούν μόνο τη λύρα. O λυράρης τη δίνει, μόνο φυλάγεται να μη βγάλη όξω από το γύρο το χέρι του ή άλλο μέρος από το σώμα του, γιατί ζουγλαίνεται ή κόβεται. Παίρνει τότε μια Nεράιδα τη λύρα, την παίζει λίγαις στιγμαίς με πολλή τέχνη, και του τη δίνει ύστερα πάλι με δυσαρέσκεια και του λέγει· "Πάρε την· εσύ δεν μας πιστεύεις να βγης έξω και μεις θα σου μάθωμε".Mόνο ο λυράρης τίποτες, δεν ακούει, και αρχίζει πάλι να παίζη τη λύρα του άτεχνα. Oι Nεράιδες, που θέλουν κάτι να τον βλάψουν, κάνουν πολλαίς φοραίς το ίδιο με τη λύρα, για να γελαστή καμμιά φορά να βγάλη παραέξω το χέρι του. Στο τέλος όταν κράξη ο πετεινός, για να μη τοις βρη η ημέρα, του ζητούν να τους δώση ένα ό τι κι' αν είναι, για να τον μάθουν. K' εκείνος βγάζει την άκρη από το μικρό του δαχτύλι και το κόβουν αμέσως οι Nεράιδες. Όμως δεν τον γελούν, παρά σε λίγη στιγμή τον μαθαίνουν να παίζη σαν κι' αυταίς, και ύστερα χάνονται.Για εκείνο ένας καλός λυράρης, άμα τον παινούν πως έχει καλαίς κοντυλιαίς, λέγει καμιά φορά· "Aμ' είντα θαρρείτε; Eγώ τη λύρα την έμαθα 'ς το σταυροδρόμι".H δαιμονική φύση των νεράιδων είναι προφανής στους θρύλους: Bλάπτουν τους ανθρώπους, φοβούνται το σταυρό, τίς προσευχές και τους αγίους, χάνονται με το λάλημα του πετεινού Όμως δέν ταυτίζονται απόλυτα με τη χριστιανική εικόνα περί των εκπεσόντων αγγέλων, αφού έχουν φύλο, παντρεύονται και γεννούν και, κατά κάποιες παραδόσεις, πεθαίνουν.Πάντως, μία άλλη εκδοχή του θρύλου του κύκλου λέει ότι οι δάσκαλοι του λυράρη είναι όχι οι όμορφες νεράιδες, αλλά οι φοβεροί και τρομεροί δαίμονες: Kύκλο με μαυρομάνικο μαχαίρι θα χαράξωκι ένα σταυρό καταμεσίς χάμαι στη γης θα γράψω.Nα κάτσω απάνω στο σταυρό να μη ξαναταράξωκαι ξαργουτού τη λύρα μου ανάποδα να πιάσω. Nα 'ρθουν οι ζερζεβούληδες, χίλιοι καλικατζάροι,κι ο κάθα εις να πολεμά τη λύρα να μου πάρει.Nα με ρωτού, να μη μιλώ μηδ' άχνα να μη βγάνω,να λένε, να μου τάσσουνε, το γ-κουζουλό να κάνω. Στην υστεργιά ένας κουτσός, γέρου διαόλου κάρτσα,θα μπαϊλτίσει να γροικά τση λύρας μου τα φάλτσακι ωσά ντόν όφι θα χυθεί τη λύρα να μ' αρπάξει,σ' ένα χαράκι θ' ανεβεί αντίκρυτα να κάτσει.N' αρχίξει ο γέρο δαίμονας απόσιγα να παίζει,να βγάνει η λύρα κοντυλιές ωσά ντο πετιμέζι.Nα ξεσταθού ντ' αερικά και το διαολομάνι,να στέσου μέγα πατιρντί και γλέντι μάνι μάνι. Kι εγώ θα κάθομ' άπραγος μα και τρουλαφχιασμένοςνα ιδώ και ν' αφρουκάζομαι πως παίζει ο ξορκισμένος.Nα κλέφτω τα τσακίσματα, τη γλύκα του σκοπού ντου,του δοξαριού το γύρισμα, το σείσμα του χεριού ντου.Nα μάθω χίλια μυστικά ώστε να ξημερώσει,να φύγου ντα δαιμονικά κι ο τόπος να μερώσειKατά την επικρατέστερη, ή ίσως πιο γνωστή, άποψη, και εδώ ο μαθητής πρέπει να βγάλει στο τέλος την άκρη του μικρού δαχτύλου του από τον κύκλο, την οποία τρώνε, σαν αμοιβή. O δάσκαλος Aνδρέας Σταυρουλάκης ( 1997) στο βιβλίο του "Oι Kαταχανάδες" (Pέθυμνον 1982), σελ. 164, δίνει μια διαφορετική εκδοχή της διδασκαλίας:Oι διαβόλοι θα χορεύουν όλοι γύρω σου πιασμένοι σαν κι εμάς σε κουλούρα. Θα πλησιάσουν να σου κουβεντιάσουν. Eσύ άχνα! Aν μιλήσεις σου πήραν τη μιλιά αμέσως! Θα βουβαθής!Aυτοί ευχαριστιούνται από την εξυπηρέτηση που των κάνης συνοδεύοντας με λύρα το χορό. Στο τέλος θέλουν να ανταποδώσουν τη χάρη. Πλησιάζει ο αρχηγός, παίρνει τη λύρα από τα χέρια σου, την κουρντίζει και σου την επιστρέφει. Aπό τη στιγμή αυτή γίνεσαι άσσος της λύρας Mόνα τους παίζουν τα δάκτυλα.Στις Mαργαρίτες Mυλοποτάμου του νομού Pεθύμνης ακούσαμε μια εκδοχή πλησιέστερη προς την ιδέα της "συμφωνίας με το διάβολο": τα πνεύματα ρωτήξανε τον υποψήφιο λυράρη "πόσα χρόνια θες να παίζεις τη λύρα;". Σ' αυτή την ερώτηση οι περισσότεροι πιάνανε τα μαλλιά τους, εννοώντας "τόσα, όσες οι τρίχες τση κεφαλής μου", δηλ. σίγουρα εφ' όρου ζωής· ένας όμως τα 'χασε κι έκαμε νόημα με τα δέκα ντου δάχτυλα.Έτσι, ακριβώς δέκα χρόνια αργότερα, πιέστηκε να παίξει στο γάμο μιας ανηψάς του. Mε τα πολλά δέχτηκε, μα μόλις ήρθανε τα μεσάνυχτα (και τέλειωσε η προθεσμία των δέκα χρόνων) εχάθηκε από το χοροστάσι κι εβρέθηκε απλωμένος πάνω στα χείλια ενός πηγαϊδιού, δίπλα στο μοιραίο σταυροστράτι. Kι αποπάνω ντου οι "μακρυά 'πό 'πά" του λέγανε: "Tώρα, εδώ· την άλλη φορά, μέσα!"Tι άλλο μπορεί να πάθει ένας απρόσεχτος υποψήφιος μουσικός;Mας το λέει ο θεολόγος Aγησίλαος Kαραμπάσης στο ατμοσφαιρικό αφήγημά του "Παράφρων λυριστής", που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Kρητικός Λαός", τεύχ. Γ' (Iούλιος 1909), Hράκλειο, σελ. 76-78, βασισμένο, όπως γράφει, σε παράδοση που άκουσε στην επαρχία Aμαρίου:Aλλ' ότε έκραξεν ο μακροπτέρυξ αλέκτωρ, ήλθεν ο καιρός της αναχωρήσεως διά τα πονηρά πνεύματα. O πρώτος του τάγματος λαβών την δεξιάν του νέου λυριστού, του μεγίστην τώρα χαράν απολαύοντος, το ύστατον προς εκείνον "Xαίρε", ο δόλιος κατ' ανθρωπίνην γλώσσαν εξεστόμισε. Mη υποπτεύων δι' ο ταλαίπωρος νέος το τέχνασμα, απέδωκε τον χαιρετισμόν προς τον δαίμονα. Aλλά φευ! το γέννημα του Αδου τον λόγον και τας φρένας τούτου ήρπασε, δους δε διά της ακανθώδους αυτού χειρός ράπισμα εις την παρειάν, ως αστραπή αμέσως αυτός και η μαινάς σπείρα του εχάθησαν, γελώντες χαιρεκάκως. O δε λυριστής παράφρων και άναυδος και αιμοσταγής εκ της πληγής μετά πολύ ευρέθη χρόνον, καθώς άταφος νεκρός. Oυδείς να ιατρεύση αυτόν ηδυνήθη, κλαίοντα ως νήπιον και φέροντα επί της παρειάς τα στίγματα του φοβερού ραπίσματος. Oυδαμώς όμως την τέχνην της λύρας απέβαλε, έχασε δε μόνον τον λόγον και τας φρένας. Kαι ούτω την λύραν του παίζων τον καιρόν περνά.Πρόσωπα και σύμβολα
O κορυφαίος Pεθεμνιώτης λυράρης Aνδρέας Pοδινός (1912-1934) θρυλείται πως έμαθε τη λύρα στο σταυροδρόμι ίσως μάλιστα με αντάλλαγμα τη νιότη του, αφού πέθανε 22 ετών. Tη φήμη αυτή εξήγησε ο γιατρός Nίκος Λυράκης με κείμενό του στο περ. "Προμηθεύς Πυρόφορος" (Δεκέμβριος 1980), που αναδημοσιεύθηκε στην εφημ. "Eλευθερία" του Pεθύμνου, φ. της 21/22-3-98, σελ. 12:"το έτος 1917-18 που τελείωσα το Γυμνάσιο βρέθηκα στο δώμα του πατρικού σπιτιού ένα πρωινό και συνήντησα στο διπλανό δώμα της γιαγιάς τον Aνδρέα, παιδί 10 χρόνων, γεροδεμένο και καλόκαρδο, που κρατούσε μια λύρα μικρού μεγέθους χωρίς χορδές και δοξάρι και την περιεργαζόταν. Eίχα ακούσει από καιρό πως προσπαθούσε να μάθει λύρα και για να τον αστειευθώ τον ρώτησα: Πότε επί τέλους θα την μάθεις αυτή τη λύρα;Nα την, μου απαντά, την αγόρασα 5 δραχμές. Eγώ, Nίκο, συνεχίζει, θα την μάθω τη λύρα. Δεν φοβούμαι και θα πάω στο φαράγγι τα μεσάνυχτα να παίξω χωρίς να μιλώ· όταν θα έρθουν οι διαόλοι να με κουτουλούν με τα κέρατά τους, εγώ θα παίζω και θα τη μάθω Eγώ κατόπιν τα διηγήθην και στη συνέχεια προήλθε μία σύγχιση στο ιστορικό αυτό".Aν διακρίνετε κοινά στοιχεία στο θρύλο του μεγάλου Pεθεμνιώτη μουσικού με εκείνον του κορυφαίου Iταλού βιολιστή Nικολό Παγκανίνι (1782-1840), ο οποίος θεωρήθηκε διαβολικό ον με αποτέλεσμα να του επιτραπεί από την Kαθολική Eκκλησία η χριστιανική ταφή μόνο πέντε χρόνια μετά το θάνατό του, η ομοιότητες είναι πολύ περισσότερες στον αντίστοιχο θρύλο της μαύρης Aμερικής: ο βιρτουόζος κιθαρίστας της μπλουζ Pόμπερτ Tζόνσον αφιέρωσε αρκετά τραγουδια του (που κυκλοφορούν και σε ελληνικές δισκογραφικές εκδόσεις) στη συνάντησή του με το διάβολο, σε κάποιο σταυροδρόμι, όπου απέχτησε τη θαυμαστή δεξιοτεχνία του.Tα σταυροδρόμια (δίστρατα, δισταύρια) γενικότερα θεωρούνται χώροι συγκεντρώσεως ή διελεύσεως κακών πνευμάτων· γι' αυτό, όπως μου έλεγε πρόσφατα κάποια φίλη από το Mυλοπόταμο, δεν πρέπει να περνά κανείς φρεσκολουσμένος από σταυροδρόμι και, αν το κάνει, πρέπει να βαστά αλάτι στον κόρφο του. Γι' αυτό το λόγο εξάλλου συχνά ιδρύονται εικονοστάσια στα δισταύρια, αλλά και γίνονται εκεί διάφορα ξόρκια και μαύρες μαγικές τελετές. H πίστη αυτή, που ίσως δεν είναι άσχετη με αρχαίες παραδόσεις σχετικές και με ηθικά διλήμματα (πρβ. το δίστρατο της Aρετής και της Kακίας), αλλά κυρίως μάλλον με το σχήμα του δισταυριού (σταυρός) και πιθανόν με ενέδρες, για τις οποίες προσφέρεται, απαντά και στην Eυρώπη και ο πολύς και κατατοπιστικός Pashley (1805-1859) κάνει σχετικές αναφορές στο έργο του.Στον Aνδρέα Pοδινό του Θοδωρή ΡηγινιώτηΡέθεμνος.gr
stinkoiladatonmouson
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Οι 10 Εντολές της ευτυχίας
Posted: 21 Dec 2013 08:00 AM PST
«Να αισθάνεστε όμορφα, σας κάνει καλό»
- Συνειδητοποιήστε ότι η ευτυχία δεν προέρχεται από την επιτυχία και τον πλούτο. Ο πλούτος και η επιτυχία είναι σαν την υγεία: αν δεν την έχετε αισθάνεστε δυστυχισμένοι, αλλά αν την έχετε δεν είστε απαραίτητα ευτυχισμένοι.Δώστε προτεραιότητα στις αληθινές προσωπικές σας σχέσεις. Στενές φιλίες με ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για σας θα σας βοηθήσουν σε δύσκολες στιγμές που μπορεί να προκύψουν στη ζωή σας. Οι κοντινοί μας άνθρωποι κάνουν καλό και στο σώμα και στην ψυχή μας.Βρείτε μια δουλειά όπου μπορείτε να αναπτύξετε τα ταλέντα σας και να πραγματοποιήσετε τα όνειρα σας. Θα αισθάνεστε πιο ολοκληρωμένοι κάνοντας μια εργασία που σας εκφράζει.Να είστε κυρίαρχος του χρόνου σας και της ζωής σας. Οι άνθρωποι που είναι κύριοι της ζωής τους αισθάνονται χαρούμενοι. Για να γίνετε κύριος της ζωής και του χρόνου σας πρέπει να οργανώσετε τις δραστηριότητες σας και να θέσετε στόχους. Κάνοντας κάθε μέρα από κάτι για να πετύχουμε τον στόχο μας θα καταλάβουμε πόσο μεγάλη πρόοδο θα έχουμε κάνει μέσα σε λίγο καιρό.Συμπεριφερθείτε όμορφα στον εαυτό σας. Με το να φερόμαστε καλά στον εαυτό μας βελτιώνουμε την διάθεση μας. Προσπαθείστε να χαμογελάτε συχνότερα, να είστε υποστηρικτικοί με τον εαυτό σας, να σας αγαπάτε και να σας κατανοείτε. Να έχετε θετική αυτοεκτίμηση.Γυμναστείτε. Αναρίθμητες μελέτες έχουν δείξει ότι η γυμναστική βοηθάει στην απομάκρυνση του άγχους και της ήπιας κατάθλιψης. Επίσης κάνει καλό στην υγεία μας και στο σώμα μας. Έτσι έχουμε υγιές μυαλό και σώμα.Δώστε στο σώμα σας τον ύπνο που χρειάζεται. Για να είστε χαρούμενοι άνθρωποι και γεμάτοι ενέργεια για ζωή φροντίστε να κοιμάστε επαρκώς και καλά. Πολλοί άνθρωποι έχουν έλλειψη ύπνου με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν γρήγορη κόπωση, μειωμένη εγρήγορση και κακή διάθεση.Κοιτάξτε πέρα από τον εαυτό σας. Δώστε ένα χέρι βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη. Θα αισθανθείτε υπέροχα. Όποιος αισθάνεται καλά, κάνει καλό και όποιος κάνει καλό αισθάνεται καλά.Αναπτύξτε τον πνευματικό σας εαυτό. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι η ανάπτυξη της πνευματικότητας μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις δύσκολες καταστάσεις και μας κάνει να νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι.Κρατήστε ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης. Κάθε μέρα απλά σταματήστε σε μια θετική πτυχή της ζωής σας. Ευγνωμοσύνη για την υγεία σας, τους φίλους σας, την οικογένειά σας, την ελευθερία, το περιβάλλον, την αγάπη και πάνω από όλα για την ίδια την ζωή.
Δεν είναι ότι όλα θα είναι εύκολα ή ακριβώς όπως τα περίμενες,αλλά απλά πρέπει να επιλέξεις να είσαι ευγνώμων για όλα αυτά που έχεις και χαρούμενος που έχεις μια ευκαιρία να ζήσεις αυτή τη ζωή, άσχετα με το πώς θα καταλήξει.
Το Κλειδί της ΣκέψηςΠηγή: David G.Myers «Η επιδίωξη της ευτυχίας: Ποιος είναι χαρούμενος και γιατί»Psychology in Everyday Life, David G. Myers
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Manarola: Η μεγαλύτερη χριστουγεννιάτικη φάτνη του κόσμου!
Posted: 21 Dec 2013 07:30 AM PST
Πέντε μικρά, πολύχρωμα χωριά βρίσκονται σκαρφαλωμένα στα απότομα βράχια της νότιας άκρης των ακτών της Ιταλικής Ριβιέρας. Η γραφικότητά τους και η παράξενη ομορφιά τους τα έχει κατατάξει (μαζί με τις γύρω πλαγιές και τη θαλάσσια ακτογραμμή) στα Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο με το όνομα Ζώνη των Πέντε Γαιών Cinque Terre. Όμως ένα από αυτά, η Manarola, κάθε Χριστούγεννα ξεχωρίζει με τον δικό της λαμπερό τρόπο, αφού οι κάτοικοί της στήνουν τη μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη φωτισμένη αναπαράσταση χριστουγεννιάτικης φάτνης στον κόσμο.
Ένα χωριό σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο
Οι φιγούρες της τεράστιας σκηνής της Θείας Γέννησης είναι διάσπαρτες στις πλαγιές του επονομαζόμενουΛόφου των Τριών Σταυρών (ενός λόφου με αμπελώνες δίπλα στην Manarola) και αποτελούν τον καρπό της προσπάθειας και των κόπων ενός μερακλή κατοίκου του χωριού. Ο επίμονος Ιταλός Mario Andreoliκατόρθωσε μέσα σε 30 χρόνια να στήσει στον λόφο 300 φιγούρες σε φυσικό μέγεθος (ανάμεσά τους βοσκοί, άγγελοι, πρόβατα, κάστρα, δελφίνια), φτιαγμένες από ανακυκλώσιμα υλικά. Για τον ίδιο σκοπό χρησιμοποίησε πάνω από 11 χιλιόμετρα καλωδίων και 15.000 λαμπιόνια, τα οποία τροφοδοτούνται από ένα φωτοβολταϊκό εργοστάσιο που χτίστηκε ειδικά γι΄ αυτόν τον σκοπό.
Η κατασκευή έχει καταχωρισθεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες και είναι προορισμένη να δίνει χαρά κυρίως σε άτομα με αναπηρία, που καταφθάνουν εκεί για να την καμαρώσουν. Έτσι από το 2007, μόλις φτάσει η 8η Δεκεμβρίου, η περιοχή λάμπει τα βράδια σαν να είναι ολόκληρη ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο και διατηρείται έτσι μέχρι τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους. Golden Magazine
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ο Φρόντο, ο Σαμ και το Γκόλουμ Σόιμπλε!
Posted: 21 Dec 2013 07:00 AM PST
Το Ευρωκοινοβούλιο χθες, ξυπνώντας από τον λήθαργο στον οποίο είχε περιέλθει εξαιτίας της «υπνωτιστικής» τακτικής που ακολουθεί η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, ζήτησε την αλλαγή πλεύσης στην Ευρώπη. Στο προσχέδιο σχετικής έκθεσης ζητά την άμεση χαλάρωση της λιτότητας. Η έκθεση εκτιμά ότι τα Μνημόνια οδήγησαν σε μεγάλη ύφεση, έκρηξη της ανεργίας, και τελικά σε αύξηση του χρέους των κρατών μελών που τα εφάρμοσαν. Για την Ελλάδα επισημαίνει ότι αν ο στόχος των προγραμμάτων ήταν να αποτραπεί η χρεοκοπία, αυτό δεν επιτεύχθηκε στην περίπτωση της χώρας μας. Επίσης, η οικονομική βοήθεια δεν εξασφάλισε ότι μακροπρόθεσμα δεν θα υπάρξει έξοδος κάποιας χώρας από το ευρώ.
Η κατάσταση στην Ευρώπη, δεν πάει άλλο. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια και είναι σημαντικό πως το μόνο σώμα, από τα όργανα της Ε.Ε, το οποίο έχει δημοκρατική νομιμοποίηση εκλογής απευθείας από τους Ευρωπαίους πολίτες, κάνει αυτές τις διαπιστώσεις. Αν μη τι άλλο βοηθά στο να ανοίξει επιτέλους η πραγματική συζήτηση για το ποια Ευρώπη θέλουμε και όχι να εγκλωβιζόμαστε σε μια «τεχνική» συζήτηση περί των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Η συζήτηση στην Ευρώπη πρέπει να ξαναγίνει πολιτική και να βασιστεί στα δεδομένα της πραγματικής εμπειρίας και όχι σε θεωρητικές «συνταγές» που έχουν διαψευστεί στην πράξη.
Όσο η συζήτηση παραμένει «τεχνική» εξυπηρετεί τη γερμανική εθνική ατζέντα και μετατρέπει την πλειοψηφία των υπολοίπων εταίρων μελών, σε άβουλες μαριονέτες. Αυτός έχει αποδειχθεί ένας εξαιρετικά επικίνδυνος και καταστροφικός δρόμος, τον οποίο η Ελλάδα δυστυχώς έχει υποχρεωθεί να περπατήσει. Το αδιέξοδο μπροστά στο οποίο οδηγεί αυτός ο δρόμος είναι τόσο προφανές, που μόνο όποιος έχει λόγους να εθελοτυφλεί κάνεις πως δεν το βλέπει.
Την κατάσταση αυτή αποτύπωσε με τον πιο παραστατικό και έξυπνο τρόπο στην χριστουγεννιάτικη κάρτα της, η βουλευτής του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλα. Η Ευρώπη έχει αρχίσει να (ξανα)μοιάζει με τον κόσμο στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Η σκοτεινιά πλανιέται από πάνω της σαν φάντασμα και τη θέση των ισότιμων εταίρων έχουν καταλάβει Χόμπιτ, Ξωτικά, Νάνοι και Ορκ.
Το να μιλάς για ελευθερίες, δικαιώματα, δημοκρατία, ανάπτυξη, παραγωγή πλούτου και πρόοδο έχει αρχίσει να ακούγεται σαν αντιστασιακό μανιφέστο. Στην ουσία όμως πρόκειται για τα αυτονόητα πάνω στα οποία βασίστηκε το ευρωπαϊκό εγχείρημα προκειμένου να διασφαλιστεί η ειρήνη, πάνω στα ερείπια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στη διάρκεια του οποίου έγραψε και ο Τόλκιν τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών.
Η Γερμανία έχει μπει ξανά στον πειρασμό να κρατήσει το πολύτιμο δακτυλίδι για τον εαυτό της, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Τώρα το εάν η Ελλάδα θα αναλάβει να παίξει ή όχι το ρόλο του Φρόντο με τη βοήθεια του Σαμ, είναι κάτι που μόνον οι ίδιοι οι Έλληνες μπορούν να απαντήσουν. Ξεκινώντας από την κάλπη των ευρωεκλογών
ΥΓ: Σε ό,τι αφορά την κάρτα, συγχαρητήρια στην ομάδα της Νίκης Τζαβέλα για το concept αλλά με το content διαφωνώ. Η Μέρκελ δεν είναι νεράιδα και ούτε μπορούμε να περιμένουμε από τον Μπαρόζο να σώσει την Ευρώπη.
rizopoulospost
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Η αρχή του Μπρους Λη …
Posted: 21 Dec 2013 06:30 AM PST
. και το πρόβλημα της «φυσικότητας» ή αλλιώς της «λεπτής ρύθμισης» στη φυσική των υψηλών ενεργειών
Όταν οι ελεύθερες παράμετροι ή οι φυσικές σταθερές που εμφανίζονται σε μια θεωρία λαμβάνουν σχετικές τιμές της «τάξης του 1», τότε λέμε ότι η θεωρία έχει «φυσικότητα (naturalness)». Δηλαδή, μια «φυσική» θεωρία θα πρέπει να έχει παραμέτρους με τιμές π.χ. 2,31 και όχι 231000 ή 0,00000231.Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το Kαθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά από παραμέτρους που διαφέρουν κατά πολλές τάξεις μεγέθους και απαιτούν «λεπτή ρύθμιση (fine tuning)».Μια θεωρία αντιμετωπίζεται ως ύποπτη (ή αφύσικη) αν, προκειμένου να εξηγήσει παρατηρήσιμα φαινόμενα, απαιτεί τη χρήση εξαιρετικά μεγάλων ή μικρών αδιάστατων αριθμών. Ένας αδιάστατος αριθμός είναι μια αριθμητική τιμή χωρίς μονάδες μέτρησης. Το μέγεθος ενός ατόμου, για παράδειγμα, έχει διαστάσεις μήκους, μπορεί να είναι πολύ μικρό όταν μετρηθεί σε εκατοστά, αλλά είναι πάντα δυνατόν να βρούμε μια άλλη μονάδα μέτρησης, στην οποία το άτομο να μην είναι πολύ μικρό.
Όμως, ένας αδιάστατος αριθμός, όπως ο λόγος μεταξύ ενεργειακών σταθμών σε ένα άτομο, ή ο λόγος μαζών που προκύπτουν σε μια δεδομένη οικογένεια στοιχειωδών σωματιδίων, δεν εξαρτάται από τις μονάδες μέτρησης. Η εμφάνιση ενός μεγάλου ή μικρού αριθμού σε έναν τέτοιο λόγο δεν οφείλεται σε μοιραίο γεγονός για τους θεωρητικούς φυσικούς.
Ίσως να οφείλεται σε κάποιο φυσικό αίτιο το ότι μια διεργασία πραγματοποιείται πολύ σπάνια σε σύγκριση με άλλες παρόμοιες διεργασίες, ή για το ότι η μάζα κάποιου σωματιδίου είναι πολύ μικρή. Ωστόσο, δεν είναι αποδεκτό να απαιτείται μια, εν γένει αδικαιολόγητη, «λεπτή ρύθμιση» προκειμένου να συμφωνήσει με τις παρατηρήσεις κάποιος αδιάστατος αριθμός.
Για παράδειγμα, έστω ότι προκειμένου να συμφωνήσουν κάποιες παρατηρήσεις, οι ρυθμοί για δυο ανεξάρτητα υπολογισμένες φυσικές διεργασίες πρέπει να διαφέρουν μεταξύ τους στο 21ο δεκαδικό ψηφίο, δηλαδή, η διαφορά τους να είναι 20 τάξεις μεγέθους μικρότερη από καθέναν από αυτούς. Στην περίπτωση αυτή, μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε ότι μια θεωρία, στην οποία, χωρίς κάποιον αποχρώντα φυσικό λόγο απαιτείται μια τέτοια διαφορά, έχει τόσες πιθανότητες να είναι σωστή, όσες και δυο τυχαία επιλεγμένοι αριθμοί να ταυτίζονται μέχρι το 20ο δεκαδικό ψηφίο.
Ένα από τα χειρότερα προβλήματα λεπτής ρύθμισης στη φυσική σχετίζεται με τηνκ οσμολογική σταθερά Λ. Αν η ποσότητα αυτή είναι μη μηδενική, αλλά μικρή, τότε φαίνεται να απαιτεί μια λεπτή ρύθμιση περίπου 120 δεκαδικά ψηφία!
Στο βίντεο που ακολουθεί ο Σάββας Δημόπουλος, με μεγάλη δόση χιούμορ, συνδέει την «αρχή του σύγχρονου φιλοσόφου» Μπους Λη με το πρόβλημα της «Φυσικότητας (Naturalness)» και τις προσδοκίες μας από τα πειράματα του LHC. Πρόκειται για τον επίλογο της ομιλίας που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του Αυγούστου στην Τεργέστη, στα πλαίσια του συνεδρίου SUSY 2013:
Η ομιλία του Σάββα Δημόπουλου είχε τίτλο «The Abundance of Nothing» και μπορείτε να την παρακολουθήσετε ολόκληρη ΕΔΩ
physicsgg
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ποια είναι η καλύτερη ώρα για διάβασμα, γυμναστική και... Facebook
Posted: 21 Dec 2013 06:00 AM PST
Οι περισσότεροι άνθρωποι οργανώνουν τον χρόνο τους αναλόγως με τις υποχρεώσεις τους. Εργασία, μετακινήσεις, σχολικά προγράμματα και κοινωνικές εκδηλώσεις ορίζουν την ζωή μας και μοιραία επισκιάζουν τους κιρκάδιους ρυθμούς - το βιολογικό μας ρολόι το οποίο δεν καθορίζει μόνο το πότε πρέπει να ξυπνήσουμε και πότε να μπούμε για ύπνο, αλλά και όλες τις σωματικές λειτουργίες.
Όσο δύσκολος κι αν είναι, όμως, ο συγχρονισμός ζωής-βιολογικών ρυθμών, αξίζει τον κόπο να τον δοκιμάσει κανείς, καθώς ολοένα περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι αν καταφέρουμε να προσαρμόσουμε τη ζωή μας στο βιολογικό πρόγραμμά μας, μπορούμε να αποκομίσουμε σημαντικά οφέλη.
Όπως εξηγεί ο δρ Στήβ Κάι, καθηγητής Μοριακής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, η διαταραχή των κιρκάδιων ρυθμών έχει σχετισθεί με πολλά προβλήματα υγείας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η κατάθλιψη, η άνοια και η παχυσαρκία.
Αντιθέτως, όταν το βιολογικό ρολόι συγχρονίσει τους μεταβολικούς, καρδιαγγειακούς και συμπεριφορικούς ρυθμούς του στο φως της ημέρας και σε άλλα φυσικά ερεθίσματα, ο οργανισμός ομαλοποιείται και η υγεία προστατεύεται, προσθέτει.
Η αλήθεια είναι πως το βιολογικό ρολόι λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο σε κάθε άνθρωπο, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τον συγχρονισμό των βιολογικών ρυθμών με τους ρυθμούς της ζωής.
Τα καλά νέα, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν έναν μέσο όρο βιολογικών ρυθμών όσον αφορά τον ύπνο και την αφύπνιση, και μονάχα μια μικρή μειονότητα παρεκκλίνει από αυτόν.
Η μειονότητα αυτή είτε είναι πολύ πρωινοί τύποι και πολύ πιο αποδοτικοί νωρίς το πρωί, είτε κοιμούνται αργά, ξυπνάνε αργά και έτσι αποδίδουν καλύτερα το απόγευμα. Όλοι οι άλλοι, όμως, ανήκουν στον προαναφερθέντα μέσο όρο, που εν πολλοίς ξυπνάει γύρω στις 7-8 το πρωί και χρειάζεται ύπνο γύρω στις 11-12 το βράδυ (βέβαια, το αν κοιμούνται τόσο πολύ, είναι άλλο θέμα).
Νοητικές εργασίεςΤι έχουν δείξει οι μελέτες για το βιολογικό μας «ωράριο»; Όταν το θέμα λ.χ. είναι οι νοητικές εργασίες, οι περισσότεροι ενήλικες αποδίδουν καλύτερα αργά το πρωί, απαντά ο δρ Κάι. Καθώς η σωματική θερμοκρασία αρχίζει να αυξάνεται μετά το πρωινό ξύπνημα και συνεχίζει την αύξησή της έως το μεσημέρι, η λειτουργική μνήμη, η εγρήγορση και η συγκέντρωση σταδιακά βελτιώνονται, ενώ ένα ζεστό πρωινό ντους μπορεί να επιταχύνει την όλη διαδικασία, εξηγεί.
Η ικανότητα εστίασης της προσοχής και συγκέντρωσης τυπικά αρχίζουν μετά το μεσημέρι να φθίνουν. Η προσοχή των περισσότερων ανθρώπων εύκολα αποσπάται από τις 12 το μεσημέρι έως τις 4 το απόγευμα, σύμφωνα με περυσινή μελέτη του δρος Ρόμπερτ Μάτσοκ, αναπληρωτή καθηγητή Ψυχολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια.
Η εγρήγορση τείνει να «βουλιάζει» μετά την κατανάλωση ενός γεύματος, σύμφωνα με την ίδια μελέτη. Γύρω στις 2 το μεσημέρι, εξάλλου, αρχίζει να γίνεται έντονη η υπνηλία, γι' αυτό και είναι κατάλληλη ώρα για έναν σύντομο (20 έως 30 λεπτά) μεσημεριανό ύπνο.
ΚούρασηΠαραδόξως, η κούραση μπορεί να μας κάνει πιο δημιουργικούς. Οι περισσότεροι ενήλικες κατορθώνουν να χειριστούν καλύτερα το απόγευμα, όταν είναι κουρασμένοι, προβλήματα που απαιτούν δημιουργική σκέψη, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2011 στην επιθεώρηση «Thinking & Reasoning».
Στη μελέτη αυτή, επιστήμονες από το Κολέγιο Albion, στο Μίσιγκαν, ζήτησαν από 428 φοιτητές να λύσουν μία σειρά προβλημάτων, άλλα εκ των οποίων απαιτούσαν αναλυτική σκέψη και άλλα καινοτόμα (δημιουργική). Οι επιδόσεις τους στο δεύτερο είδος προβλημάτων ήταν σαφώς καλύτερη τις προχωρημένες ώρες της ημέρας, που ένιωθαν κουρασμένοι, ενώ εκείνες στο πρώτο είδος προβλημάτων δεν άλλαζε στη διάρκεια της ημέρας.
Οι ερευνητές εκτίμησαν ότι η κόπωση πιθανώς επιτρέπει στο μυαλό να «περιπλανιέται» περισσότερο, με αποτέλεσμα να αναζητά ελεύθερα εναλλακτικής λύσεις που ειδάλλως δεν θα σκεφτόταν.
Επικοινωνία
Η online επικοινωνία με φίλους και συναδέλφους επίσης έχει τις ώρες της, σύμφωνα με άλλες μελέτες. Η αποστολή email νωρίς το πρωί είναι το «αντίδοτο» στον καταιγισμό των εισερχομένων, πολλά εκ των οποίων δεν διαβάζουμε ποτέ.
Αντίστοιχα, η ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter και το Facebook, νωρίς το πρωί (γύρω στις 8 με 9) μπορεί να εκκινήσει με χαμόγελα την ημέρα, διότι αυτές είναι οι ώρες που συνήθως δημοσιεύονται τα πιο χαρούμενα, αισιόδοξα μηνύματα και λιγοστεύουν οι πιθανότητες να δημοσιευτούν μηνύματα γεμάτα φόβο, απογοήτευση, θυμό ή ενοχές, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2011 στο επιστημονικό περιοδικό «Science».
Στη μελέτη αυτή είχαν αναλυθεί 509 εκατομμύρια tweets που είχαν στείλει σε διάστημα δύο ετών 2,4 εκατομμύρια χρήστες του Tweeter - και τα ευρήματά της αποδόθηκαν από τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κορνέλ που την πραγματοποίησαν στο ότι ο ύπνος μάς ανανεώνει και μας κάνει να βλέπουμε πιο αισιόδοξα τη ζωή.
Η περίοδος της... πρωινής ευφορίας, πάντως, κορυφώνεται 1-1,5 ώρα αργότερα στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου - ίσως διότι είθισται να κοιμόμαστε περισσότερο τις δύο τελευταίες μέρες της εβδομάδας.
Αν, πάντως, κάποιος θέλει ό,τι γράψει στο Twitter να αντιγραφεί από άλλους, καλύτερα είναι να το αναρτήσει μετά 3 το μεσημέρι και 6 το απόγευμα, διότι αυτές είναι οι ώρες όταν πολλοί δεν έχουν την ενέργεια να γράψουν κάτι δικό τους και «ποστάρουν» ό,τι τους αρέσει απ' όσα γράφουν οι άλλοι.
Αντίστοιχα, αν θέλει να πάρει πολλά like σε ό,τι γράψει στο Facebook, καλύτερα είναι να κάνει τα «ποσταρίσματά» του προς το βράδυ - γύρω στις 8 μ.μ. είναι η καλύτερη ώρα, διότι οι περισσότεροι έχουν επιστρέψει στο σπίτι και μπαίνουν στο fb για να χαλαρώσουν, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Τα μεγάλα «δράματα» και στα δύο, πάντως, συμβαίνουν μεταξύ 10-11 το βράδυ, κατά τον δρα Σκοτ Άντριου Γκόλντερ, από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ, διότι τότε είναι που ο περισσότερος κόσμος κάνει τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα post.
Γυμναστική
Αν, εξάλλου, αναζητάτε την καλύτερη ώρα της ημέρας για να κάνετε γυμναστική, ακούστε το βιολογικό σας ρολόι. Οι επιδόσεις στη γυμναστική είναι συνήθως οι καλύτερες και ο κίνδυνος τραυματισμού ο μικρότερος από τις 3 το μεσημέρι έως τις 6 το απόγευμα, κατά τον δρα Μάικλ Σμολένσκυ, πρόσεδρο καθηγητή Βιοϊατρικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Ώστιν.
Η μυϊκή δύναμη, εξάλλου, τείνει να κορυφώνεται μεταξύ 2 το μεσημέρι και 6 το απόγευμα - φτάνει να είναι κατά 6% υψηλότερη απ' ό,τι τις άλλες ώρες της ημέρας - γεγονός που σημαίνει ότι αυτές είναι οι καλύτερες ώρες και για χειρωνακτικές εργασίες.
Την σωματική καταπόνηση αργά το απόγευμα διευκολύνει και η πνευμονική λειτουργία, η οποία είναι κατά 17,6% πιο αποδοτική στις 5 το απόγευμα απ' ό,τι στις 12 το μεσημέρι, σύμφωνα με μελέτη σε 4.756 εθελοντές από επιστήμονες του Ιατρικού Κολεγίου Albany, στη Νέα Υόρκη.
Ο συντονισμός ματιού-χεριού επίσης είναι καλύτερος αργά το απόγευμα, ενώ οι αρθρώσεις και οι μύες είναι έως και 20% πιο ευλύγιστοι το απόγευμα, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο κίνδυνος τραυματισμού κατά τις κοπιώδεις σωματικές δραστηριότητες. Αντιθέτως, οι αρθρώσεις και οι μύες είναι πιο δύσκαμπτοι το πρωί που ξυπνάμε.
Φαγητό
Υπάρχει, άραγε, καλύτερη ώρα για να φάμε; Αν ο στόχος είναι η αποφυγή των περιττών κιλών, ίσως πρέπει να περιορίσετε το φαγητό τις ώρες που ο οργανισμός λειτουργεί στον υπερθετικό βαθμό και όχι όταν... σκουντουφλάτε από τη νύστα.
Μελέτη σε ποντίκια που δημοσιεύθηκε πέρυσι τον Μάιο στο ιατρικό περιοδικό «Cell Metabolism» έδειξε πως όταν τα ζώα έτρωγαν το φαγητό τους τις οκτώ ώρες της ημέρας που φυσιολογικά είναι στη μέγιστη εγρήγορση και ενεργητικότητα, ήταν κατά 40% πιο αδύνατα και είχαν χαμηλότερη χοληστερόλη και σάκχαρο απ' ό,τι ομάδα συνομηλίκων τους ζώων που έτρωγαν σκόρπια μέσα στην ημέρα ακριβώς τις ίδιες (άφθονες) θερμίδες.
Αν και επί του θέματος απαιτούνται περαιτέρω μελέτες, ο δρ Κέι εκτιμά ότι «ως φαίνεται, δεν είμαστε μόνον ό,τι τρώμε, αλλά και πότε το τρώμε».
______
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ
antikleidi
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Το χριστουγεννιάτικο πενηντάρικο
Posted: 21 Dec 2013 05:30 AM PST
Τότε που τα πενηντάρικα υπήρχαν ακόμη και είχαν αξία. (θυμαστε ;;;)
Ο μικρός Γιαννάκης κρύωνε έτσι όπως καθόταν μέσα στο χιόνι στην αυλή του σπιτιού του. Ο Γιαννάκης δεν φορούσε ζεστές μπότες ούτε του άρεσαν αλλά ούτε και είχε μπότες να φορέσει. Τα λεπτά πάνινα αθλητικά του παπούτσια είχαν μερικές τρύπες και δεν κατάφερναν να κρατούν το κρύο μακριά από τα ποδαράκια του. Ο Γιαννάκης βρισκόταν στην ίδια θέση εδώ και περίπου μία ώρα κι όσο σκληρά κι αν προσπαθούσε, δεν κατάφερνε να βρει καμία καλή ιδέα για το τι δώρο να κάνει στημητέρα του για τα Χριστούγεννα. Κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση καθώς κατέληξε και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα: «τι παιδεύομαι; Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν μου έρθει μία καλή ιδέα, δεν έχω καθόλου χρήματα». Από τότε που πέθανε ο πατέρας του πριν από τρία χρόνια, η πενταμελής οικογένεια δυσκολευόταν πολύ να τα φέρει βόλτα. Δεν ήταν επειδή η μητέρα του δεν προσπαθούσε αρκετά ή δεν ενδιαφερόταν αλλά ποτέ δεν φαινόταν να υπάρχουν αρκετά χρήματα. Δούλευε βραδινές βάρδιες στο νοσοκομείο της περιοχής αλλά ο μικρός της μισθός δεν μπορούσε να καλύψει τίποτα παραπάνω. Όμως όλα όσα τους έλειπαν σε χρήματα και υλικά αγαθά, περίσσευαν σε αποθέματα αγάπης και ενότητας στην οικογένεια. Ο Γιαννάκης είχε δύο μεγαλύτερες και μία μικρότερη αδελφή, οι οποίες φρόντιζαν το νοικοκυριό όσο έλειπε η μητέρα τους. Και οι τρεις αδελφές του είχαν ήδη φτιάξει πανέμορφα δώρα για τη μητέρα τους. Δεν ήταν δίκαιο. Ήταν ήδη Παραμονή των Χριστουγέννων και αυτός δεν είχε τίποτα να της χαρίσει. Σκουπίζοντας το δάκρυ που κατηφόρισε από τα ματάκια του, ο Γιαννάκης έδωσε μία γερή κλωτσιά στο χιόνι κι άρχισε να περπατάει προς το δρόμο με τα καταστήματα. Δεν ήταν εύκολο για μία πενταμελή οικογένεια να τα βγάζει πέρα χωρίς πατέρα, ειδικά όταν αυτός ο ίδιος χρειαζόταν έναν άνδρα για να μιλήσει. Ο Γιαννάκης περπατούσε από κατάστημα σε κατάστημα κοιτάζοντας μία μία τις στολισμένες βιτρίνες. Όλα ήταν τόσο όμορφα αλλά και τόσο απρόσιτα για εκείνον. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και χωρίς να πολυθέλει ο Γιαννάκης ξεκίνησε για το σπίτι. Ξαφνικά τα μάτια του έπεσαν σε μία αντανάκλαση του ήλιου που έδυε πάνω σε κάτι που γυάλιζε στην άκρη του δρόμου. Έσκυψε και ανακάλυψε ένα γυαλιστερό πενηντάρικο. Κανείς δεν είχε νιώσει ποτέ τόσο πλούσιος όσο ένιωσε ο Γιαννάκης εκείνη τη στιγμή. Κρατώντας σφιχτά τον θησαυρό του ένιωσε τόσο ευτυχισμένος που μπήκε μέσα στο πρώτο κατάστημα που είδε. Ο ενθουσιασμός του όμως ξεθώριασε γρήγορα όταν ο πωλητής του είπε ότι δεν μπορούσε να αγοράσει απολύτως τίποτα με μόνο ένα πενηντάρικο. Βγαίνοντας από το κατάστημα, είδε απέναντι ένα ανθοπωλείο και μπήκε μέσα να περιμένει στην ουρά. Όταν ο καταστηματάρχης τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να τον εξυπηρετήσει, ο Γιαννάκης του έδειξε το πενηντάρικο και τον ρώτησε αν μπορούσε να αγοράσει ένα λουλούδι για να το δωρίσει στη μητέρα του για τα Χριστούγεννα. Ο ανθοπώλης κοίταξε το Γιαννάκη και το πενηντάρικο που κρατούσε στο χέρι του. Μετά, ακούμπησε τον ώμο του Γιαννάκη και του είπε «Περίμενε εδώ και θα δω τι μπορώ να κάνω για σένα». Όσο ο Γιαννάκης περίμενε κοίταζε γύρω του τα όμορφα λουλούδια και αν και ήταν αγόρι, μπορούσε να καταλάβει γιατί οι μαμάδες και τα κορίτσια λατρεύουν τα λουλούδια. Ο ήχος της πόρτας που έκλεινε καθώς έφευγε και ο τελευταίος πελάτης, επανέφερε τον Γιαννάκη στην πραγματικότητα. Μόνος του πια μέσα στο κατάστημα, ο Γιαννάκης άρχισε να νιώθει μόνος και φοβισμένος.
Ξαφνικά εμφανίστηκε ο ανθοπώλης που προχώρησε προς το ταμείο. Ακούμπησε πάνω στον πάγκο, μπροστά στα έκθαμβα μάτια του Γιαννάκη, 12 μακριά κατακόκκινα τριαντάφυλλα με πρασινάδες και λευκά μικροσκοπικά λουλουδάκια, δεμένα με μία ασημένια κορδέλα και ένα μεγάλο φιόγκο. Η καρδιά του Γιαννάκη σφίχτηκε όταν είδε τον ανθοπώλη να τα παίρνει και να τα βάζει σε ένα μεγάλο άσπρο κουτί. «Αυτό κοστίζει 50 δραχμές νεαρέ μου» είπε ο ανθοπώλης κι άπλωσε το χέρι του για να πάρει το πενηντάρικο. Με αργές κινήσεις ο Γιαννάκης σήκωσε το χέρι του για να δώσει στον ανθοπώλη το πενηντάρικο. Μα μπορούσε αυτό να συμβαίνει στα αλήθεια; Κανείς άλλος δεν του έδινε τίποτα για μόνο πενήντα δραχμές! Βλέποντας τον μικρούλη διστακτικό, ο ανθοπώλης είπε «Έτυχε σήμερα να έχω κάποια προσφορά με 50 δραχμές για δώδεκα τριαντάφυλλα. Θα τα ήθελες;» Αυτή τη φορά ο Γιαννάκης δεν δίστασε και όταν ο ανθοπώλης ακούμπησε το άσπρο κουτί στα χέρια του, πίστεψε ότι ήταν αλήθεια. Βγαίνοντας από την πόρτα που ο ανθοπώλης του κρατούσε ανοιχτή, τον άκουσε να λέει «Χαρούμενα Χριστούγεννα, μικρέ». Καθώς ο ανθοπώλης έκλεισε την πόρτα και γύρισε στον πάγκο του, εμφανίστηκε η γυναίκα του. «Με ποιόν μιλούσες τόση ώρα; Και πού είναι τα τριαντάφυλλα που ετοίμαζες;» Κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και σκουπίζοντας κρυφά τα δάκρυα που είχαν αρχίσει να κυλούν από τα μάτια του, ο ανθοπώλης της απάντησε «Το πρωί μου συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Καθώς ετοιμαζόμουν να ανοίξω το κατάστημα νόμισα ότι άκουσα μία φωνή να μου λέει να κρατήσω δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου για ένα πολύ ειδικό δώρο. Εκείνη τη στιγμή πίστεψα ότι τρελάθηκα αλλά έτσι κι αλλιώς τα κράτησα στην άκρη». Τώρα, πριν από λίγα μόλις λεπτά, μπήκε στο ανθοπωλείο ένα μικρό αγοράκι που ήθελε να αγοράσει ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο για τη μητέρα του με μόλις ένα πενηντάρικο. «Όταν κοίταξα αυτό το παιδάκι, είδα τον εαυτό μου, όπως ήμουν πριν από πολλά χρόνια. Ήμουν κι εγώ ένα φτωχό αγόρι και δεν είχα τίποτα για να αγοράσω Χριστουγεννιάτικο δώρο στη δική μου μητέρα. Ένας άνδρας με γενειάδα, που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ, με σταμάτησε στο δρόμο και μου είπε ότι ήθελε να μου δώσει ένα χιλιάρικο. «Όταν είδα αυτό το μικρό αγόρι απόψε, ήξερα ποια ήταν αυτή η φωνή που άκουσα και έτσι του έδωσα δώδεκα από τα καλύτερα τριαντάφυλλά μου». Ο ανθοπώλης και η γυναίκα του αγκαλιάστηκαν σφιχτά κι έτσι αγκαλιασμένοι βγήκαν στον παγωμένο χειμωνιάτικο αέρα . . . οι καρδιές τους όμως ήταν τόσο ζεστές που δεν ένιωθαν καθόλου το κρύο. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !!!
ikanlis
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Τα συναισθήματα με τ'όνομά τους...
Posted: 21 Dec 2013 05:00 AM PST
Τι ωραία που θα ήταν αν αποκτήσουμε τη συνήθεια, τόσο στα μικρά, όσο και στα μεγάλα πράγματα, να μπορούμε να λέμε με τ' όνομά τους γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα κατευθείαν, χωρίς περιστροφές, έτσι όπως είναι.Δεν μιλάω για ακρίβεια, αλλά για ορισμό. Που πάει να πει: ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ τι περιλαμβάνει, από πού μέχρι πού, το περιεχόμενο του θέματος που συζητάμε. Ίσως γι' αυτό προσπαθώ επίσης, πάντοτε να διευκρινίζω για τι πράγμα ΔΕΝ μιλάω όταν μιλάω για αγάπη.Δεν εννοώ το να είναι κανείς ερωτευμένος, όταν μιλάω για αγάπη.Δεν εννοώ το σεξ, όταν μιλάω για αγάπη.Δεν μιλάω για συναισθήματα που υπάρχουν μόνο μέσα στα βιβλία.Δεν μιλάω για χαρές φυλαγμένες για λίγους και ξεχωριστούς.Δεν μιλάω για μεγάλα πράγματα.Μιλάω για ένα συναίσθημα που μπορεί να βιώσει ο καθένας.Μιλάω για απλά και γνήσια συναισθήματα.Μιλάω για εμπειρίες σπουδαίες, που δεν υπερβαίνουν όμως την ανθρώπινη φύση ή τους περιορισμούς της.Μιλάω για την αγάπη που σημαίνει, απλώς, να θέλεις κάποιον πολύ.Και λέω να θέλεις όχι με την ετυμολογική έννοια της κτήσης, αλλά με την έννοια που καθημερινά δίνουν σ΄αυτό το ρήμα οι ισπανόφωνες χώρες, όπου το θέλω σημαίνεισ΄αγαπώ.Εκεί, σπάνια χρησιμοποιούν το σ΄ αγαπώ. Λένε καλύτερα σε θέλω, σε θέλω πολύ, ή σε θέλω πάρα πολύ.Όμως τι ακριβώς λένε με αυτό το "σε θέλω"¨;Νομίζω πως εννοούν: Μ΄ενδιαφέρει να είσαι καλά.Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.Όταν θέλω κάποιον, αντιλαμβάνομαι τη σημασία που έχει για μένα αυτό που κάνει, αυτό που του αρέσει ή αυτό που τον πονάει.Το σε θέλω σημαίνει, επομένως, νοιάζομαι ΓΙΑ σένα, και το σ΄αγαπώ σημαίνει: νοιάζομαι πάρα πολύ. Τόσο πολύ που καμιά φορά, όταν σ΄αγαπάω, βάζω το να είσαι εσύ καλά πάνω από άλλα πράγματα, τα οποία είναι επίσης σημαντικά για μένα.Αυτός ο ορισμός (ότι νοιάζομαι ΓΙΑ σένα) δεν μετατρέπει την αγάπη σε κάτι πολύ μεγάλο, ούτε όμως μειώνει την αξία της κάνοντάς την να φαίνεται μια ανοησία.Θα οδηγήσει, για παράδειγμα, στην πλήρη συνειδητοποίηση δύο γεγονότων: δεν είναι αλήθεια ότι σ΄αγαπάνε εκείνοι που δεν νοιάζονται πολύ για τη ζωή σου, και δεν είναι αλήθεια ότι δεν σ΄αγαπάνε εκείνοι που ζουν εξαρτημένοι απ΄ότι σου συμβαίνει.Επαναλαμβάνω: αν μ΄αγαπάς πραγματικά, νοιάζεσαι για μένα!Αυτό σημαίνει, επομένως, - όσο κι αν με πονάει να το παραδεχτώ -, ότι αν δεν νοιάζεσαι ΓΙΑ μένα, είναι γιατί δεν μ΄αγαπάς. Αυτό δεν είναι κακό, δεν λέει κάτι άσχημο για σένα που δεν μ΄αγαπάς, είναι απλώς η πραγματικότητα, έστω κι αν είναι μια θλιβερή πραγματικότητα (όπως λέει και το τραγούδι του Σερράτ: Ποτέ δεν είναι η αλήθεια θλιβερή, απλώς δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει μάλλον να καταλάβουμε ότι το θλιβερό είναι αυτό ακριβώς : ότι δεν γίνεται αλλιώς).Η διαφοροποίηση που κάνω - και που είναι μόνο ποσοτική - ανάμεσα στο θέλω και στο αγαπώ είναι η ίδια που γίνεται με τις περισσότερες τρυφερές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε για να ΜΗΝ πούμε Σ΄αγαπώ. Λέμε : μ΄αρέσεις, σε βρίσκω συμπαθητικό, νιώθω για σένα τρυφερότητα, είσαι η έμπνευσή μου, έχω αισθήματα αγάπης για σένα κ.λ.π.Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ΄αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ΄ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πως τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ΄αγαπώ.Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ, δεν έχω άλλον.Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει : τον δικό του. Αν κάποιος δεν σ΄αγαπάει όπως θα ήθελες να σ΄αγαπήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ΄αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του... Πηγή: ''Δρόμος της Συνάντησης'' Χόρχε ΜπουκάιapostagmatakardiasΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Σταυροδρόμια...
Posted: 21 Dec 2013 04:30 AM PST
Τα σταυροδρόμια στη ζωή μας...
Δύσκολο πράγμα ε;; Δύσκολο πράγμα η επιλογή...
Κάθε σταυροδρόμι έρχεται τη στιγμή ακριβώς εκείνη, που νοιωθουμε πως κάτι αλλάζει μέσα μας, κάτι ζητάει ακρόαση και φωνή..
Και έρχεται για να μας δείξει, οτι μπροστά μας η ζωή δεν ανοίγει μονοδρόμους, αλλα μονοπάτια άπειρα..
Και η πορεία μας είναι μια σειρά απο επιλογές...
Τι θα επιλέξεις;; Το μονοπάτι ή το δρόμο;; Την ανηφόρα ή την κατηφόρα;;
Άπειρες επιλογές, άπειρα σταυροδρόμια, διχάλες, που μας κάνουν να στεκόμαστε για λίγο, να κάνουμε παύση στην πορεία μας, για να επιλέξουμε..
Και είναι αυτη η επιλογή, που μας βοηθάει να δούμε, τί ποθεί η καρδιά μας..
Μας ωθεί να συμμαζέψουμε ανακατεμένες και ασυγύριστες σκέψεις, αισθήματα, όνειρα, αναμνήσεις, χαρές και θλίψεις..
Σε κάθε σταυροδρόμι , θυμόμαστε αυτό που ξεχάσαμε, αυτό που κρύψαμε, αυτό που αγνοήσαμε.. Γι'αυτό, στο επόμενο σταυροδρόμι, στάσου να χαρείς το φύσημα του αγέρα,
τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής το δρόσεμα,
και σαν κοιτάξεις τα δυο σου μονοπάτια, πάρε εκείνο που σου υπόσχεται μια μεγάλη περιπέτεια.. Ακριβώς με την ίδια εκείνη ανυπομονησία και ενθουσιασμό, που ξεκινά έναν περίπατο στο άγνωστο κι ένα μικρό παιδί.. :-)
Σ.
Κυλά το ποτάμι..
Posted: 21 Dec 2013 04:00 AM PST
Τίποτα δεν είναι σταθερό και μόνιμο στη ζωή... Ούτε η στενοχώρια, ούτε η απελπισία, ούτε η χαρά, ούτε η πληρότητα που γεμίζει την καρδιά μας κάποιες στιγμές...
Όλα αλλάζουν, αέναα, κυκλικά, κυλάνε μέσα μας τα συναισθήματα σαν ρυάκια, συμαπαρασύρουν μαζί τους κατακάθια και φύλλα πεσμένα απο το δέντρο της καρδιάς μας..
Τι μένει; Τί αντέχει μέσα μας, δίπλα μας, κοντά μας;
Η αγάπη, αυτή που νοιώσαμε για ανθρώπους, που θα αντέξουν στο πέρασμα των εποχών, που έκοψαν ένα λουλούδι απο το δέντρο της καρδιάς τους και μας το προσέφεραν απλόχερα, γενναιόδωρα, ταπεινά..
Αυτή η αγάπη και αυτά τα δώρα δεν χάνονται, δεν παρασύρονται απο το ρεύμα, απλώνουν ρίζες, βαθαίνουν στο χώμα, γίνονται αξεδιάλυτα κομμάτια αυτού που είμαστε, αλλάζουν και εξελίσσονται μαζί μας, χτίζουν ένα ''εμείς''..
Κι αυτό το ''εμείς'', τι μπορεί να το αλλάξει, όταν φτιαχτεί απο υλικά της καρδιάς...;
Ό,τι άλλο κυλά και φεύγει, άνθρωπος, σχέση, συναίσθημα, είναι μία προσπάθεια για τούτο το όνειρο του ''εμείς''.. Μια προσπάθεια που δεν βρήκε γόνιμο έδαφος, δεν έφτιαξε γερές ρίζες, και παρασύρθηκε απο τα ορμητικά νερά...
Ίσως άφησε πίσω της μία άδεια, σκαμμένη γη, ένα κενό να μαρτυρά πως κάποτε εκεί υπήρξε ένα ομορφο μικρό λουλούδι.. Αυτή η ανάμνηση όμως, αυτό το κενό, θα γίνει το λίπασμα για ένα νέο λουλούδι, πιο γερό, πιο ανθεκτικό, πιο πλούσιο σε καρπούς...
Μέχρι να ανθίσει ένα πανέμορφο ''εμείς''..
Σ.
apostagmatakardias
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Πως το νερό μπορεί να θερμανθεί σχεδόν ακαριαία …στους 600 βαθμούς Κελσίου
Posted: 21 Dec 2013 03:30 AM PST
Μια ριπή ακτινοβολίας terahertz μπορεί να θερμάνει το νερό στους 600 βαθμούς Κελσίου σε μισό πικοδευτερόλεπτο, με το νερό να διατηρεί την πυκνότητα της υγρής φάσης. Credit: Oriol Vendrell/DESY
Τίποτα δεν θερμαίνει το νερό ταχύτερα από ένα θεωρητικό σύστημα που εκπέμπει ριπές ακτινοβολίας «terahertz», ικανό να ανεβάζει τη θερμοκρασία στους 600 βαθμούς Κελσίου σε μισό τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Η τεχνολογία δεν προορίζεται πάντως για την κουζίνα, αλλά για τη μελέτη χημικών αντιδράσεων.
Η νέα προσέγγιση, η οποία δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα σε πρακτικό επίπεδο, αναπτύχθηκε στο Κέντρο Επιστήμης Λέιζερ Ελεύθερων Ηλεκτρονίων στο Αμβούργο.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν υπερυπολογιστή για να προσομοιώσουν πώς αντιδρά το νερό στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία terahertz (1012 Hertz), δηλαδή αόρατο φως με συχνότητα που βρίσκεται ανάμεσα στα ραδιοκύματα και την υπέρυθρη ακτινοβολία.
Παλμοί ακτινοβολίας terahertz μπορούν να παραχθούν από τα λεγόμενα λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων, τα οποία αναγκάζουν ηλεκτρόνια υψηλής ενέργειας να ακολουθήσουν μια καμπύλη διαδρομή. Σε κάθε στροφή αυτής της διαδρομής, τα ηλεκτρόνια εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, η οποία συγκεντρώνεται τελικά στη δέσμη του λέιζερ.
Η ακτινοβολία terahertz αλλάζει σχεδόν ακαριαία την ένταση των αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα μόρια νερού και τα αναγκάζει να δονούνται βίαια, δηλαδή τα θερμαίνει.
Προκειμένου να υπολογίσουν την επίδραση της ακτινοβολίας στα μόρια νερού, οι ερευνητές χρειάστηκαν 200.000 ώρες επεξεργασίας σε έναν υπερυπολογιστή παράλληλης επεξεργασίας. Όπως επισημαίνουν, ένα απλό οικιακό PC με μονοπύρηνο επεξεργαστή θα χρειαζόταν 20 χρόνια για να δώσει απάντηση στο πρόβλημα.
«Υπολογίσαμε ότι είναι δυνατόν να θερμάνουμε το νερό στους 600 βαθμούς Κελσίου σε μισό πικοδευτερόλεπτο (10-12 δευτερόλεπτα), με το νερό να διατηρεί την πυκνότητα της υγρής φάσης» αναφέρει ο Όριολ Βέντρελ, επικεφαλής της θεωρητικής μελέτης, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Angewandte Chemie International Edition.
Απεικόνιση μοριακού νέφους νερού. Credit: Oriol Vendrell/DESY
Ουσιαστικά το νερό θερμαίνεται σχεδόν ακαριαία -ένα πικοδευτερόλεπτο είναι για το δευτερόλεπτο ότι είναι ένα δευτερόλεπτο για 32.000 χρόνια.
Ο βραστήρας terahertz θα μπορούσε να βράσει μόλις ένα νανολίτρο (δισεκατομμυριοστό του λίτρου) νερού κάθε φορά, η ποσότητα αυτή θα ήταν όμως αρκετή για τους ερευνητές.
Το σύστημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καταγραφή των επιμέρους σταδίων σε γρήγορες χημικές αντιδράσεις.
«Το νερό είναι το σημαντικότερο μέσο μέσα στο οποίο συμβαίνουν οι χημικές και βιολογικές διαδικασίες» σχολιάζει ο Δρ Βέντρελ. «Το νερό δεν είναι ένας παθητικός διαλύτης, καθώς παίζει σημαντικό ρόλο στη δυναμική των χημικών αντιδράσεων».
»Η ιδέα είναι να θερμάνουμε τον διαλύτη [το νερό] έτσι ώστε να αρχίσουν την επιθυμητή αντίδραση πολλά μόρια ταυτόχρονα. Μπορούμε τότε να παρακολουθήσουμε την αντίδραση να εξελίσσεται» εξηγεί.
Συγκεκριμένα, ο βραστήρας terahertz θα φρόντιζε να θερμάνει το διάλυμα για να ξεκινήσει ομοιόμορφα η αντίδραση, ενώ η ίδια η αντίδραση θα καταγραφόταν με τη βοήθεια εξαιρετικά σύντομων παλμών ακτίνων Χ.
Τέτοιοι παλμοί θα είναι δυνατό να παραχθούν στο European XFEL, μια εγκατάσταση μήκους 3,4 χιλιομέτρων κοντά στο Αμβούργο, η οποία θα χρησιμοποιεί λέιζερ ελεύθερων ηλεκτρονίων για να παράγει ακτίνες-Χ υψηλής ενέργειας.news.in.gr - www.desy.de
physicsgg
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΑΡΑΧΝΗ
Posted: 21 Dec 2013 03:00 AM PST
Η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας και της νόησης, χάρισε στους ανθρώπους την γνώση της υφαντικής τέχνης.
Η υφαντική τέχνη, στο μύθο, ταυτίζεται και προσωποποιείται έμμεσα, στο πρόσωπο μιας υφάντριας, της Αράχνης.
Ο κόσμος έμαθε να υφαίνει υφάσματα -και να κατασκευάζει με αυτά ρούχα- αλλά και στρωσίδια και χαλιά, που θα έντυναν ανάλογα με την ποιότητα των νημάτων, από τον πιο ταπεινό πολίτη, μέχρι τον πλουσιότερο βασιλιά.
Οι άνθρωποι, άρχισαν να βάφουν τα διάφορα νήματα, με φυτικά χρώματα, αλλά και με χρώματα που προέκυπταν από χημικές διεργασίες του χαλκού, του σιδήρου και άλλων μετάλλων.
Οι τεχνίτες της υφαντικής ήταν πολλοί, αλλά και κάθε γυναίκα ήξερε να υφαίνει όσα χρειαζόταν για το σπίτι, ακόμη και αν ήταν βασίλισσα .
Κάποια υφάντρια όμως, είχε τόσο μεγάλη επιδεξιότητα και ικανότητα στην υφαντική, που το όνομα της είχε γίνει γνωστό, στα πέρατα της οικουμένης.
Το όνομα της υφάντριας, ήταν Αράχνη. Ήταν κόρη του Ίδμωνα, ενός ταπεινού εμπόρου πορφυρών νημάτων, και ζούσε στη χώρα της Λυδίας, στην περιοχή της Μυγδονίας.
Στα χέρια της ο αργαλειός, αποκτούσε λαλιά ενώ τα σχέδια που αποτύπωνε στα υφαντά της εξιστορούσαν ιστορίες για θεούς, ήρωες, αθανάτους και θνητούς.Τόσο μεγάλη φήμη είχε αποκτήσει με την επιδεξιότητα της, που όλες οι οικοδέσποινες της Μυγδονίας, της ανέθεταν εργασίες για τα πλούσια σπίτια της περιοχής.Ακόμη και οι Νύμφες στα γόνιμα εδάφη του Τμώλου της Λυδίας, εγκατέλειπαν τους πολύβλαστους αμπελώνες τους και πήγαιναν να επιβεβαιώσουν την επιδεξιότητα της Αράχνης, στην υφαντική.
Ο ίδιος ο φωτεινός θεός ποταμός Πακτωλός, εγκατέλειπε τα δροσερά, τρεχούμενα, χρυσοφόρα νερά του και ρεύματα, για να θαυμάσει τα υφαντά της Αράχνης, ή για να παρατηρήσει πως περιστρέφοντας το χονδροειδές μαλλί στα επιδέξια δάκτυλα της, με χαριτωμένες κινήσεις, το τύλιγε σε μικρές αφράτες σφαίρες, ή πως μαλάκωνε το υπέροχο λεπτό δέρμα, και το μετέτρεπε σε λεπτές ταινίες, υφαίνοντας τες, ή πως στροβίλιζε τον ομαλό στρογγυλό άξονα, με τον ενεργητικό της αντίχειρα, ή πως με τη βελόνα της κεντούσε το ύφασμα.Όλη αυτή η φήμη που είχε αποκτήσει και η αποδοχή της από ανθρώπους και θεούς ακόμη, έγιναν αιτία, να γίνει υπερόπτης η Αράχνη και συνέχεια υπερηφανευόταν, ότι γνώριζε την τέχνη της υφαντικής, καλύτερα και από την ίδια τη θεά Αθηνά που την χάρισε και την δίδαξε, στους ανθρώπους.
Δεν αποδεχόταν η άμυαλη κόρη, πως όλες τις κινήσεις της, σοφά καθοδηγούσε η ίδια η θεά Αθηνά, και αρνιόταν πεισματικά να μοιραστεί την φήμη της με την θεά. Αντίθετα, προκλητκά καλούσε τη θεά να έρθει και να συναγωνιστεί μαζί της στην υφαντική.Αν με νικήσει η θεά, ας τα χάσω όλα, αρκεί να αποδείξει πως είναι καλύτερη μου.
Η θεά βλέποντας την υπεροψία της Αράχνης, μεταμορφώθηκε σε γριά, με μακριά γκρίζα μαλλιά και βακτηρία (μπαστούνι) να υποβαστάζει τα άκρα της, θέλοντας να συνετίσει με τα σοφά της λόγια την κοπέλα.
"Αγαπητό μου παιδί, η εμπειρία έρχεται με τα χρόνια και τα γεράματα δεν είναι η αιτία κάθε ασθένειας, γι' αυτό να μην περιφρονήσεις τα λόγια μου παιδί μου. Δεν πειράζει να επαινείς τον εαυτό σου στους θνητούς, καθώς τα ευκίνητα δάκτυλα σου με επιδεξιότητα περιστρέφουν το μαλακό μαλλί, αλλά δεν πρέπει να απαρνιούνται οι θνητοί, την αξία της τέχνης της θεάς Αθηνάς, που την προσέφερε στους ανθρώπους.Αν ζητήσεις κόρη μου συγχώρεση, η θεά θα σου την χορηγήσει."Το πρόσωπο της Αράχνης σκοτείνιασε, κοίταξε την γριά κακόβουλα και της πέταξε ένα κουβάρι νήματος που κρατούσε στο χέρι της. Θα μπορούσε η θεά να σταματήσει το χέρι που την απειλούσε, αλλά άκουσε την Αράχνη να φωνάζει, τρέμοντας από θυμό, ότι"η ανόητη παραμένει ανόητη φθαρμένη και άμυαλη λόγω ηλικίας, που είναι η κακοτυχία της. Άφησε γριά την κόρη και τις νύφες σου, αν τις έχουν ευλογήσει οι θεοί, να ωφεληθούν εκείνες από τα λόγια σου. Η γνώση μου στην υφαντική είναι τεράστια και η γνώμη μου αμετάβλητη και τα λόγια σου γριά δεν θα μεταβάλλουν τις απόψεις μου. Σύρε και συμβούλεψε τη θεά να έρθει εδώ η ίδια και να μην αποφεύγει τον συναγωνισμό".
Ακούγοντας τις συνοπτικές φράσεις της Αράχνης, η θεά άλλαξε μορφή και από ηλικιωμένη γυναίκα, εμφανίστηκε με την αληθινή της μορφή.
Όσοι βρέθηκαν εκεί, ακόμη και οι Νύμφες της Μυγδονίας, ξαφνιάστηκαν, αλλά η ΑΡΑΧΝΗ στεκόταν προκλητικά μπροστά στη θεά, αν και αρχικά πάνιασε από το φόβο της, μετά χλώμιασε και κοκκίνισε και μετά απρόθυμα, όρμησε πάνω στην καταστροφή της, διότι δεν είχε σκοπό να χαρίσει τη νίκη στη θεά.Αμέσως η θεά και η Αράχνη έπιασαν θέση στους αργαλειούς τους.
Μυριάδες αποχρώσεις νημάτων, αποτυπώθηκαν πάνω στα υφαντά, βασιλική πορφύρα, όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου όταν εμφανίζεται στον ουρανό και ακτινοβολεί τις ακτίνες του που απεικονίζονται στην υγρή ατμόσφαιρα, διαδίδοντας πλήθος αποχρώσεων, αρμονικά ανακατεμένες χιλιάδες αποχρώσεις συνδυασμένες με χρυσό, κάνοντας τους ιστούς να λάμπουν.Η Αθηνά ύφανε τον Αθηναϊκό λόφο του Άρεως, όπου ο Κέκροπας έκτισε την Ακρόπολη του και ύφανε τους παλαιούς ισχυρισμούς για το όνομα της πόλης. Δώδεκα ουράνιοι θεοί, περιέβαλλαν το Δία στους υψηλούς θρόνους, καθέναν με τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, όσο καλύτερα μπορούσαν να υφανθούν και να διακριθούν.
Ο Ποσειδώνας χτυπά το βράχο με την τρίαινα του, ένα άγριο άλογο ξεπηδά μπροστά του και το χαρίζει στο λαό των Αθηνών, απαιτώντας να δοθεί το όνομα του στην πόλη, ως αντάλλαγμα για το δώρο που προσέφερε.
Έπειτα η Αθηνά ύφανε το πορταίτο της, φορώντας ασπίδα και κρατώντας λόγχη αιχμηρή στο χέρι και κράνος στο κεφάλι. Το στήθος της σωστά προφυλαγμένο από την αιγίδα, χτυπά με την λόγχη της την εύφορη γη και ξεπηδά ένα κλαδί ελιάς, που αρχίζει να βλαστάνει και να καρποφορεί. Οι δώδεκα θεοί, εμφανίστηκαν και έκριναν, ότι η ελιά ως δώρο ξεπέρασε το άλογο του Ποσειδώνα.
Η Αθηνά ανταγωνίστρια της Αράχνης και στη φήμη της, στις τέσσερις γωνίες του υφαντού της, ύφανε διάφορες σκηνές. Στη μια γωνία ύφανε τη Ροδόπη και τον Αίμο, βουνά που πρώτα ήταν άνθρωποι, αλλά ως τιμωρία μεταβλήθηκαν σε άκαμπτες ορεινές μορφές, όταν επεδίωξαν να συναγωνιστούν τους υψηλούς θεούς.
Στην άλλη γωνία, ύφανε την Ήρα που μεταμόρφωσε την πυγμαία γυναίκα που καυχήθηκε πως είναι ωραιότερη από τη θεά Ήρα και ίση με τους θεούς, σε γερανό.
Στην τρίτη γωνία, ύφανε την ιστορία της Αντιγόνης, απογόνου του Λαομέδοντα και του Ιλίου, που τόλμησε να καυχηθεί και να συγκριθεί με την ΗΡΑ την μητέρα των Θεών, εγκωμιάζοντας συνεχώς την ομορφιά της. Η θεά την μεταμόρφωσε σε πελαργό με άσχημο μακρύ ράμφος και άσπρα φτερά γέμισαν τους καλλίγραμμους ώμους της.
Σε ένα μέρος της γωνίας, ύφανε την ιστορία του Κινύρα, που έκλαιγε στα σκαλοπάτια του ναού της Αφροδίτης, όπου ήταν καταδικασμένες οι τρεις κόρες του να επιδίδονται στην ιερή πορνεία. (Ο Κινύρας θεωρείται πατέρας του Αδώνιδος).
Η θεά τελείωσε το υφαντό της, εξωραΐζοντας την περιφέρεια του, με τα κλαδιά της ειρηνικής ελιάς, που εκείνη χάρισε στους ανθρώπους.
Η Αράχνη, ύφανε πρώτα την ιστορία της Ευρώπης που την εξαπάτησε ο Δίας και τόσο τέλεια ήταν η τέχνη της που ο ταύρος που ξεπεταγόταν μέσα από τα κύματα έμοιαζε αληθινός καθώς άρπαζε την Ευρώπη που τρομαγμένη καθόταν στην πλάτη του, καλώντας σε βοήθεια τις συντρόφους της.
Ύφανε την Αστερία καθώς την άρπαζε ο αετός, την Λήδα που δέχτηκε τα ερωτικά σκιρτίματα του Δία, που πήρε την μορφή κύκνου και την Αντιόπη που της εμφανίστηκε ως σάτυρος και γέννησε δίδυμα αγόρια. Ύφανε την Αλκμήνη, στην οποία εμφανίστηκε με τη μορφή του Αμφιτρύωνα, την Δανάη που ο Δίας την αγκάλιασε με την μορφή χρυσής βροχής και την Αίγινα που την κυνηγούσε στα νερά του Αιγαίου. Ο Δίας ως ποιμένας εμφανίστηκε στην Μνημοσύνη και στην Περσεφόνη ως φίδι.
Σε άλλο σημείο του ιστού της η Αράχνη ύφανε σκηνές από τα ερωτικά πάθη του Ποσειδώνα.΄Υφανε σκηνές από τα ερωτικά πάθη του Ποσειδώνα, που παρουσιάστηκε ως ταύρος στην παρθένα Άρνη, που την αγαπούσε τρελλά, ενώ ως Ενιπεύς γέννησε τα γιγαντιαία δίδυμα αγόρια, τους Αλωάδες, και ως άλογο έσμιξε με την καρποφόρο Δήμητρα. Ως κριάρι εμφανίστηκε στην Βισάλτη, ως πουλί αιωρήθηκε γύρω από τη Μέδουσα, που έγινε μητέρα του πρώτου φτερωτού αλόγου, του Πήγασου, ενώ ως δελφίνι αθλητικό, έσμιξε με τη νύμφη Μελανθώ.
Όλες οι σκηνές ζωντάνευαν σαν αληθινές μέσα από το υφαντό της Αράχνης. Παρουσίασε και τον Απόλλωνα, να μεταμορφώνεται και να παίρνει διάφορες μορφές, άλλοτε ως αγρότης, χωρικός, άλλοτε ως γεράκι, κάποτε σε καστανόξανθο μεγάλο λιοντάρι. Εξαπάτησε την Ίσιδα ως ποιμένας.
Ο Βάκχος, μεταμορφώθηκε σε τράγο, ως τσαμπί σταφύλι εξαπάτησε την όμορφη Ηριγόνη.Ο Κρόνος ως άλογο με διπλή υπόσταση εξαπάτησε τον Χείρωνα.
Η Αράχνη για να ολοκληρώσει το υφαντό της, ύφανε γύρω γύρω στις άκρες, γιρλάντες λουλουδιών και φύλλα κισσών.
Το υφαντό της Αράχνης σαφώς αποδείχτηκε ότι ήταν ωραιότερο από της Αθηνάς. Η θεά μη μπορώντας να επικρίνει την τέλεια τέχνη, εξοργίστηκε με την ικανότητα και την επιδεξιότητα της Αράχνης, έσχισε το υφαντό της, καταστρέφοντας κάθε σκηνή που απεικόνιζε
και με τη σαΐτα που κρατούσε στο χέρι της, χτύπησε δυνατά στο κεφάλι, την Αράχνη .
Η Αράχνη δεν άντεξε την προσβολή και έδεσε στο λαιμό της ένα σχοινί και κρεμάστηκε.
Η Αθηνά είδε με οίκτο το άψυχο κορμί της κοπέλας και αποφάσισε να την μεταμορφώσει σε ένα μικρό ζωΰφιο, την αράχνη, λέγοντας:
"θα ταλαντεύεσε σ' ένα νήμα σε όλη σου τη ζωή".
Με ένα εκχύλισμα βοτάνων της Εκάτης, ψέκασε το κορμί της κοπέλας και την μεταμόρφωσε σε αράχνη,
που ακούραστα υφαίνει πανέμορφους ιστούς.
Ο μύθος είναι ελεύθερη διασκευή, μύθων του Οβίδιου και του Πλίνιου του πρεσβύτερου.
theancientweb
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ
Posted: 21 Dec 2013 02:30 AM PST
Ο πρώην υπουργός επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, Μιχάλης Λιάπης συνελήφθη να οδηγεί ανασφάλιστο αυτοκίνητο και μάλιστα με πλαστές πινακίδες. Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωσε ότι κατέθεσε τις πινακίδες για οικονομικούς λόγους, αφού κι εκείνον τονάγγιξε η κρίση.
Ο Λιάπης δεν είναι παρά ένα δείγμα το πως αντιλαμβάνεται η άρχουσα τάξη της χώρας την άσκηση εξουσίας ή την κατάληψη θέσης αξιώματος. Φυσικά διαθέτει πλήθος ακινήτων, ένα ετήσιο εισόδημα που αρκεί για να επιβιώσουν 10 οικογένειες, συν 3 Ι.Χ.
Ο Λιάπης με ύφος δήθεν αριστοκράτη που αποφεύγει να βρεθεί ενώπιον της δικαιοσύνης δεν είναι παρά μια εικόνα της υποτιθέμενης ελίτ που σαπίζει. Ένας κηφήνας που απολαμβάνει κληρονομικές διευκολύνσεις. Είναι ένας από αυτούς.
Από ποιους δηλαδή; Από αυτούς που δηλώνουν με στόμφο ότι δεν μπήκαν στην πολιτική για να πλουτίσουν, αλλά η φορολογική τους δήλωσή, αποκαλύπτει πλήθος καταθέσεων, ακινήτων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων. Οι πρόσφατες ανακοινώσεις για τα πόθεν έσχες των πολιτικών αρχηγών, προκαλούν ακόμη περισσότερο σε μια εποχή που άλλοι καταθέτουν τις πινακίδες των αυτοκινήτων τους, άλλοι φοβούνται να μην χάσουν το σπίτι τους ή δεν έχουν ηλεκτρισμό και άλλοι κυκλοφορούν με άδειες τσέπες.
Πραγματικά πόσο έχει δουλέψει κανείς για να αποκτήσει 15, 20 ή 25 ακίνητα, ή πόσο "τυχερός" είναι τελικά για να παντρεύεται άλλονάλλη "τυχερόή" με αντίστοιχα πολλά ακίνητα στην κατοχή του; Και τελικά τι χρειάζεται τόσο μεγάλη συσσώρευση πλούτου από την στιγμή που και με τα μισά των μισών ζει κανείς παραπάνω από αξιοπρεπώς;
Ο Λιάπης διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού και Μεταφορών, μαζεύοντας χιλιάδες ψήφους σε κάθε εκλογές. Τι είναι πέρα από ένας γλοιώδης φλώρος; Και όταν καμάρωνε για την ισχύ που του έδιναν χιλιάδες ψήφοι από ανεγκέφαλους συμπολίτες μας, ήταν λιγότερο απατεώνας και λιμοκοντόρος; Ή μήπως αυτοί που τον ψήφισαν εκτίμησαν τις ικανότητές του (σε τι ακριβώς;);
Ακριβώς ότι ισχύει για τον Λιάπη ισχύει και για άλλους δεκάδες εκατοντάδες μαφιόζους, που προς το παρόν απολαμβάνουν μια κάποια δημοσιότητα και φυσικά προστασία από το κύκλωμα που τους εκκολάπτει για να καταλάβουν θέσεις εξουσίας. Όταν παύουν να είναι χρήσιμοι, μπορεί και να τραβήξουν μικρές ταλαιπωρίες ή μεγαλύτερες (π.χ Τσοχατζόπουλος) καθώς έχασαν την αίγλη και την επιρροή τους, αλλά και την δυνατότητα να φτιάχνουν κομματικούς στρατούς.
strangejournal
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Πως θα πετύχετε τους Στόχους σας για το 2014 !!!
Posted: 21 Dec 2013 02:00 AM PST
Σε λίγες ημέρες πλησιάζει το 2014. Μία πολύ συνηθισμένη διαδικασία στο άνοιγμα μίας καινούριας χρονιάς είναι να κάνουμε όλοι ανασκόπηση των στιγμών του χρόνου, που πέρασε και να θέσουμε τους στόχους μας για το νέο έτος.
Τι μπορείτε να κάνετε, για να σιγουρέψετε περισσότερο την επιτυχία των στόχων σας για το 2014;
- Αρχικά να θέσετε ρεαλιστικούς και συγκεκριμένους στόχους: Είναι πιο εύκολο και πιο πιθανό να καταφέρετε να υλοποιήσετε τις επιθυμίες σας, που είναι αρκετά κοντά στις υπάρχουσες συνθήκες, παρά να χάνεστε μέσα σε μεγάλες και ασαφείς κουβέντες και καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουμε, γιατί και εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τι κυνηγάμε και εάν αυτό που κυνηγάμε, είναι τελικά εφικτό. Κάνουμε γύρους γύρω από τον εαυτό μας και ματαιωνόμαστε άσκοπα.Θέστε, όσο μπορείτε, λιγότερους στόχους: Έχετε διάφορες και αρκετές επιθυμίες και ανάγκες. Να τις ιεραρχήσετε βάσει προτεραιοτήτων. Εάν μπλεχτείτε στο να επιδιώξετε πολλά και διαφορετικά πράγματα, είναι πολύ πιθανό να κάνετε "μισές δουλειές". Βάλτε λίγους στόχους, δώστε όλη σας την ενέργεια σε αυτούς και αν με το καλό τους υλοποιήσετε ... ποιος σας απαγορεύει να προχωρήσετε και στους επόμενους;Σπάστε την επίτευξη των στόχων σε μικρά βήματα: Είναι σίγουρο, ότι δεν μπορείτε να φτάσετε στο 10 από το 1 μέσα σε μία μέρα. Είναι καλό να σχεδιάσετε βήμα προς βήμα τις κινήσεις σας και να χωρίσετε τον στόχο σας σευπο-στόχους. Για παράδειγμα, αποφασίζετε να ξεκινήσετε γυμναστήριο, για να χάσετε κιλά και για να ενδυναμωθείτε. Μην περιμένετε να δείτε σημαντικά αποτελέσματα από τον πρώτο μήνα. Για αρχή θέστε τον υπο-στόχο ... να καταφέρετε να αποκτήσετε ένα σταθερό πρόγραμμα ασκήσεων και επίσκεψης του γυμναστηρίου. Άλλοςυπο-στόχος ... να ξεκινήσετε μία καλύτερη και πιο υγιεινή διατροφή, κ.ο.κ. Για το κάθε βήμα που θα κάνετε, να επιβραβεύετε τον εαυτό σας.Μην επαναλαμβάνετε παρελθοντικούς στόχους, που δεν καταφέρατε να επιτύχετε: Είναι προτιμότερο να σκεφτείτε τους λόγους, που δεν τους υλοποιήσατε, παρά να προσπαθήσετε για ακόμα μία φορά με τους ίδιους τρόπους να τους υλοποιήσετε, απλά γιατί είστε πεισμωμένοι. Η ουσία βρίσκεται στο να πάρετε τελικά μία θετική ανατροφοδότηση και όχι να απογοητεύεστε συνεχώς χωρίς λόγο.Ξεκαθαρίστε το τι πραγματικά θέλετε εσείς, από αυτό που ζητά ο περίγυρος σας: Εάν οι στόχοι, που θα θέσετε, είναι στόχοι που θέλουν οι "τρίτοι" για εσάς και όχι εσείς οι ίδιοι για την ζωή σας, τότε δεν θα ικανοποιηθείτε ουσιαστικά ποτέ. Θα κάνετε τα σχέδια σας, για να πετύχουν, αλλά στο τέλος δεν θα λάβετε ευχαρίστηση και καμάρι.Ζητήστε βοήθεια από τα κοντινά σας άτομα: Δεν είναι κακό να ενημερώσετε τους ανθρώπους, που έχετε δίπλα σας, στο τι αποφάσεις έχετε πάρει για το προσωπικό σας προχώρημα το 2014 και παράλληλα να τους ζητήσετε την συνεισφορά τους σε αυτό υποστηρίζοντας σας και ενισχύοντας σας κυρίως ψυχολογικά και ηθικά. Να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας συχνά τα οφέλη, που θα έχετε με την επίτευξη των στόχων: Αυτό σίγουρα θα απαλύνει την κούραση και την όποια δυσκολία και θα σας δίνει ενέργεια θετική στο να συνεχίζετε την πάλη σας.Προετοιμαστείτε και για την πιθανή αποτυχία: Όλα είναι στο πρόγραμμα και πολύ πιθανά. Μην φορτωθείτε την όποια πιθανή αποτυχία ως απόδειξη προσωπικής ανεπάρκειας. Είναι μερικά πράγματα, που όσο και να τα προσπαθούμε, δεν γίνεται να υλοποιηθούν και για αυτόν τον λόγο να σταθείτε στην μοναδική σίγουρη επιτυχία σας. Ποια είναι αυτή ...; Ότι δεν φοβηθήκατε, ότι προσπαθήσατε και δώσατε τον καλύτερο σας εαυτό.Να είστε ευέλικτοι έχοντας κατά νου και το "Plan B": Κατά την διάρκεια μίας διαδικασίας μπορεί να χρειαστείαναπροσαρμογή και αλλαγή κινήσεων. Μπορεί, για παράδειγμα, να ξεκινήσετε με τον στόχο να αγοράσετε αυτοκίνητο και στην πορεία να έρθουν έτσι τα πράγματα, να αλλάξουν οι συνθήκες και οι ανάγκες ζωής σας και να καταλήξετε να αγοράσετε μία μοτοσυκλέτα. Άλλαξε ο στόχος, αλλά όχι το αποτέλεσμα. Τελικά, θα αποκτήσετε μεταφορικό μέσο, που να σας εξυπηρετεί περισσότερο.Μην αγχωθείτε πάση θυσία να βάλετε μεγαλεπήβολους στόχους για το νέο έτος: Έχετε το δικαίωμα να κάνετε μία τεράστια ανάπαυλα και να μην μπείτε σε αυτή την διαδικασία. Ενδεχομένως, να το χρειάζεται ο οργανισμός σας, ειδικά αν τον είχατε ζορίσει το τελευταίο διάστημα. Ξεκινήστε το 2014 δίνοντας χρόνο και χώρο σε εσάς τους ίδιους και που ξέρετε ...; Ίσως κατά την διάρκεια του χρόνου να σας ξυπνήσουν επιθυμίες, που θα τις κυνηγήσετε αυθεντικά, γιατί θα το θέλετε πραγματικά !!!
Αθανασιάδου Μαρία - Ψυχολόγος
psyxologiki-ypostirixi
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δέκα (τουλάχιστον) λόγοι για να πίνεις κακάο
Posted: 21 Dec 2013 01:54 AM PST
Πόσους λόγους έχεις να πιεις ένα ζεστό ρόφημα κακάο; Πολλούς. Διότι το κακάο προσφέρει απλόχερα αντιοξειδωτικές ουσίες σε διπλάσια ποσότητα από το κόκκινο κρασί και τριπλάσια έως τετραπλάσια από το πράσινο τσάι. Τα δυνατά φλαβονοειδή του βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος, την οξυγόνωση του εγκεφάλου και τη λειτουργία της καρδιάς, ενώ μειώνουν την αρτηριακή πίεση, εμποδίζουν την αθηροσκλήρωση και καταπολεμούν την κόπωση. Λέγεται μάλιστα ότι το κακάο έχει την ίδια ευεργετική αντιθρομβωτική δράση με την ασπιρίνη.
Επίσης το κακάο είναι θρεπτικό, πλούσιο σε μαγνήσιο, χαλκό, φώσφορο, κάλιο, σίδηρο και βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Ακόμα, όταν δεν περιέχει ζάχαρη, συμβάλλει στην καύση του λίπους και στην υγιεινή του στόματος.
Ζεστό και αγχολυτικό
Το κακάο πίνεται ζεστό, επειδή τότε απελευθερώνονται τα περισσότερα αντιοξειδωτικά του. Οι Ευρωπαίοι, μόλις το γνώρισαν από τους Αζτέκους, αρχικά το έπιναν για να κατευνάσουν τον θυμό τους, αλλά και για να τους φτιάξει το κέφι. Σωστή κίνηση, αφού το κακάο μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του άγχους και ανεβάζει κατακόρυφα τα επίπεδα των χημικών ουσιών που προκαλούν ευφορία.
Με μέλι, χωρίς γάλα
Καλύτερα να το προτιμήσεις χωρίς γάλα, γιατί το γάλα περιορίζει την δράση των ευεργετικών ουσιών του. Γευστικά ταιριάζει καλύτερα με το μέλι παρά με τη ζάχαρη προσφέροντας έναν θαυμάσιο θρεπτικό συνδυασμό.
goldenmag
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
