Αποκαλυψη Το Ενατο Κυμα
Οκτώ καθημερινά πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν από το σεξ Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς Δείτε τι υπάρχει στο εσωτερικό της «τεράστιας» τρύπας που τρομοκράτησε τη Σιβηρία (Φωτογραφίες - Βίντεο) Αγάπη και Ελευθερία και τα δυο φτερά είναι αναγκαία. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ... Ένα βότσαλο στη λίμνη: Το ξύπνημα απ’ την υπαρξιακή ακινησία Ο φόβος που φοβάται μην τον φοβηθείς Ο άγνωστος κίνδυνος από την χρήση αντισυλληπτικών χαπιών Μάθετε ποιο και πόσο είναι το κυρίαρχο ημισφαίριο του εγκεφάλου σας (online test) Τεράστια Τρύπα Ανοίγει Σε Ρωσικό Χωριό Του Οποίου Το Όνομα Σημαίνει «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (Βίντεο) Υστάτη έκκληση από την Ισπανία ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς … Rothschild; Οι Βιβλιοθήκες της αρχαίας Ελλάδας Είναι η Γη η εξορία των ανθρώπων; Παράξενα Σύμβολα εμφανίζονται παντού - Η Κυβέρνηση Ανησυχεί 777: "Τι προφητεύει η Christine Lagarde για τον Ιούλιο του 2014 ; " Ιωάννης ο Β της Πορτογαλίας Τι είναι το CONPLAN 8888; Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Δεύτερο Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Πρώτο Ο Διωγμός της Μητρότητας Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά; Σημάδια ότι η σχέση σου έχει ψυχολογική βία:Αν φύγεις θα πεθάνω Προτιμώ να είμαι καλά από το να έχω δίκιο Όταν αφήσεις να φύγει αυτό που είσαι, γίνεσαι αυτό που μπορείς να είσαι
Οκτώ καθημερινά πράγματα που οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν από το σεξ
Posted: 20 Jul 2014 03:20 PM PDT
Ύπνος
Μια έρευνα του Better Sleep Council διαπίστωσε ότι το 12 τοις εκατό των ανθρώπων που θα επέλεγαν μια νύχτα βαθύ ύπνου, από μια νύχτα σεξ. Μερικές φορές, κάποιοι είναι πραγματικά πολύ κουρασμένοι
Κινητά τηλέφωναΜπράβο στην Apple Οι Αμερικανοί είναι επισήμως περισσότερο εξαρτημένοι από τα iPhones τους παρά από τις σεξουαλικές επιθυμίες τους. Ρεπορτάζ του Time ανέφερε ότι το 33 τοις εκατό των ανθρώπων που ρωτήθηκαν δήλωσαν ότι θα παραιτούνταν από το σεξ για μια εβδομάδα αλλά δεν θα δέχονταν να αποσυνδεθούν από το τηλέφωνό τους για μια εβδομάδα.
Φιλοφρονήσεις
Μια μελέτη του 2011 υποστήριζε ότι οι άνδρες και οι γυναίκες σε ηλικία κολλεγίου θα προτιμούσαν να δεχθούν ένα κομπλιμέντο που θα ωθήσει το 'εγώ' τους, παρά να κάνουν σεξ.
Μπέικον
Γνωρίζουμε ότι το μπέικον είναι νόστιμο ειδικά όταν είναι τραγανό αλλά αξίζει πραγματικά περισσότερο από το σεξ; Σύμφωνα με το Canada.com, το 43 τοις εκατό των Καναδών είπε ναι.
Το φαγητό γενικά
Μια έρευνα του 2012 από το TODAY.com και το Match.com ανακάλυψε ότι το 39 τοις εκατό των ανύπαντρων γυναικών θα προτιμούσαν να εγκαταλείψουν το σεξ για ένα χρόνο από το να εγκαταλείψουν το αγαπημένο τους φαγητό.
Ένα ανάλαφρο σακίδιο
Έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στο να κουβαλάνε τα βιβλία τους ή να απέχουν από το σεξ για ένα χρόνο, το 25 τοις εκατό των φοιτητών κολεγίου που ρωτήθηκαν από την εταιρεία εκπαιδευτικού λογισμικού Kno το 2011 επέλεξε το δεύτερο.
Διαδίκτυο
Μια έρευνα του 2008 από την Intel διαπίστωσε ότι το 46 τοις εκατό των γυναικών ήταν πρόθυμες να παραιτηθούν από το σεξ για δύο εβδομάδες, αντί να χάσουν την πρόσβασή τους στο Διαδίκτυο. Μόνο το 30 τοις εκατό των ανδρών θα συμφωνούσε σε κάτι τέτοιο.
Νιότη
Δεν θα αντάλλαζαν πολλοί άνθρωποι το σεξ με το να ξαναγίνουν νέοι, αλλά το 21 τοις εκατό των γυναικών που ερωτήθηκαν από την Elizabeth Arden τον Σεπτέμβριο του 2013 ανέφερε ότι θα εγκατέλειπε το σεξ για ένα ολόκληρο χρόνο προκειμένου να επιβραδύνει τη διαδικασία γήρανσης.
huffingtonpost.com antinews.gr
sciencearchives
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς
Posted: 20 Jul 2014 03:13 PM PDT
Όταν το πρωτάκουσα γέλασα πολύ. Τι ειρωνεία, ακούγεται κάπως ωσότου το έζησα. Ναι, αγαπητοί μου και όμως υπάρχει. Τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν, γιατί έτσι πρέπει! Αφήστε τα! Είναι καλύτερα να μάθουν μόνα τους την ζωή και ό,τι και αν έμαθαν από τους γονείς ήρθε η ώρα να το κάνουν πράξη ή ακόμη πιο απλά ήρθε η ώρα να χαράξουν το δικό τους δρόμο. Κάπου διάβασα πως ο χαρακτήρας του ανθρώπου πλάθεται ως τα έξι μας χρόνια, από εκεί και ύστερα το οικογενειακό περιβάλλον δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο.
Διαζευγμένη χρόνια πριν, ζούσα με τον γιόκα μου, οι δύο μας. Αλλά έφτασε και η δική μου ώρα. Άνεργη λόγω κρίσης (η υπογράφουσα) δεν μπορούσα να αντιτάξω κανένα λογικό επιχείρημα στο γιο μου, που βρήκε μια καλή δουλειά, να μην αφήσει το σπίτι και κατ" ουσία ΕΜΕΝΑ. και μετά τι; και μετά πως;
Και έτσι έφυγε και μετά έψαχνα λόγο να σηκωθώ απ" το κρεβάτι. Οι δουλειές του σπιτιού μειώθηκαν στο ένα τρίτο γιατί πια το σπίτι ήταν καθαρό. Βλέπετε το παιδί μου μεγάλωσε ως «Ελληνάρας» που πάει να πει: τα αφήνω όλα στην μέση και παντού ολόγυρα να τα κάνει η μάνα και πάω βόλτα. Έτσι μαζί με το παιδί έφυγε και η ακαταστασία από το σπίτι. Οπότε ένιωθα τόσο άχρηστη όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Εκεί που όλα σχεδόν, εξαρτώταν από εμένα (ή έτσι νόμιζα), ξαφνικά έμεινα μόνη σε ένα άδειο σπίτι χωρίς λόγο και σκοπό.
Και να είμαι όλη την ημέρα πάνω από το τηλέφωνο μήπως με χρειαστεί κάτι το ΠΑΙΔΙ. Δηλαδή μην φανταστείτε και κάτι σημαντικό να του πλύνω τίποτα, να του καθαρίσω, να του κάνω κανένα φαΐ της προκοπής (αν και το «τέρας» με το που έφυγε ξεκίνησε δίαιτα) ή έστω να του σιδερώσω κάτι. Αλλά τίποτε. Τις πρώτες μέρες ήμουνα σίγουρη ότι δεν είχα σήμα Όμως είχα σήμα!!!
Ύστερα θύμωσα και σίγουρα μπορείτε να φανταστείτε την Ελληνίδα Μάνα να θυμώνει με το γιο. Τρίτος Παγκόσμιος αλλά από μέσα μου! Αφού δε με παίρνει αυτός, δεν θα τον πάρω ούτε εγώ τηλέφωνο. Άλλες φορές πάλι με έπιαναν τα συναισθηματικά μου και σαν άλλος μικρός Βασιλάκης Καΐλας ή Ξανθόπουλος (αν τον προτιμάτε) σκεφτόμουν «Εμένα δεν μ" αγάπησε κανείς». Τι να κάνω τι να κάνω έβαλα τα μεγάλα μέσα. Δηλαδή τη γιαγιά, να πάρει τηλέφωνο και να δει αν όλα είναι καλά. Και αφού το μήνυμα ελήφθη και όλα ήταν καλά, λίγες μέρες μετά (μην του γίνω και παλτό του μικρού) τον πήρα και εγώ τηλέφωνο παριστάνοντας την cool mum από την Αμερική. Cool εγώακόμη πιο cool το παιδί, λίγα λόγια χωρίς πολλά, πολλά και το συμπέρασμά απλό: Δεν του έλειψα καθόλου. Μα πως γίνεται σκεφτόμουν. Εμένα μου λείπει κάθε μέρα. Όταν περνάω από το δωμάτιο του δακρύζω.
Πέρασα πολύ δύσκολα και κάτι η ανεργία, κάτι η κλιμακτήριος, να σου καπάκι και το σύνδρομο της άδειας φωλιάς μου ήρθαν όλα μαζεμένα και κλάταρα. Τα έβλεπα όλα μαύρα. Όμως όπως η γη γυρίζει, έτσι γυρίζει και η σκέψη μας. Έτσι κάποια στιγμή ξημέρωσε η μέρα που είδα ότι τα κάνω όλα λάθος. Η ψυχολόγος μου, καλή της ώρα, είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά. Θα πέσεις στα χάπια, με προειδοποίησε, για να πάρω επιτέλους μπροστά. Χάπια;;! Ποιος εγώ; Που δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη;
Σταδιακά άρχισα να ηρεμώ και να βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Και αφού εγώ άρχισα να ηρεμώ, άρχισε και ο γιόκας μου να έρχεται σιγά σιγά στο σπίτι τακτικότερα. Δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου μίζερο αλλά κατάλαβα πως ήμουν βουτηγμένη μέσα στην μιζέρια όταν μια πολύτεκνη μητέρα μου είπε: «Έφυγε ο μοναχογιός σου και στεναχωριέσαι; Λάθος σου, πρέπει να χαρείς. Παρ" το αλλιώς καλή μου. Τώρα θα φροντίζεις μόνο εσένα Αγάπησε τον εαυτό σου, είναι η κατάλληλη ώρα».
Η συμβουλή μου για όλες τις μαμάδες που έμειναν μόνες στο σπίτι είναι απλή. Μαγειρέψτε αν πεινάσετε, κοιμηθείτε όσο θέλετε και χαρείτε το όσο κρατήσει γιατί έρχονται και εγγονάκια!
Φιλιά Πολλά,
Με εκτίμηση,Πόπη Καρακαλτσά
Από την ομάδα του Κλειδιού: Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή να φιλοξενούμε το προσωπικό βίωμα ενός ανθρώπου πάνω σε μια δύσκολη κατάσταση. Στην ουσία το άρθρο είναι μια εκ βαθέων εξομολόγηση για ένα σύνδρομο που ταλανίζει πολλές οικογένειες.
Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς είναι ένα γενικό αίσθημα μοναξιάς που αισθάνονται οι γονείς όταν ένα ή περισσότερα από τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι. Αν και είναι πιο συχνό σε γυναίκες, μπορεί να συμβεί και στα δύο φύλα. Επίσης ο γάμος ενός παιδιού μπορεί να προκαλέσει παρόμοια συναισθήματα. Ένα ισχυρό μητρικό ή πατρικό δέσιμο με το παιδί μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση αφού είναι δύσκολο από την μητέρα ή τον πατέρα να εγκαταλείψουν το ρόλο του γονιού και κηδεμόνα. Είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα για τους γονείς αφού πια έχουν περισσότερο χρόνο στην διάθεση τους με αποτέλεσμα να νιώθουν την ζωή τους άδεια, ειδικά αν δεν υπάρχουν άλλα παιδιά στο σπίτι.
Είναι άκρως βοηθητικό οι γονείς να βρούνε νέες δραστηριότητες και χόμπι για να γεμίσουν τον χρόνο τους. Ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει η εμφάνιση κατάθλιψης οπότε εκεί συνιστάται οι γονείς που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια.
tokleidi
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δείτε τι υπάρχει στο εσωτερικό της «τεράστιας» τρύπας που τρομοκράτησε τη Σιβηρία (Φωτογραφίες - Βίντεο)
Posted: 20 Jul 2014 03:09 PM PDT
Αγάπη και Ελευθερία και τα δυο φτερά είναι αναγκαία.
Posted: 20 Jul 2014 03:09 PM PDT
Osho: Όταν είσαι μόνος, νιώθεις μοναξιά, νιώθεις να σου λείπει ο άλλος. Η ζωή σου μοιάζει μισή. Χάνει τη χαρά, χάνει τη ροή, το άνθισμα. Παραμένει υποσιτισμένη. Αν είσαι με άλλον, τότε προκύπτει ένα καινούργιο πρόβλημα, γιατί ο άλλος αρχίζει να καταπατά τον χώρο σου. Αρχίζει να σου βάζει όρους, να ζητάει πράγματα από σένα, αρχίζει να καταστρέφει την ελευθερία σου κι αυτό πληγώνει. Και μέχρι τώρα η ανθρωπότητα έχει ζήσει με τέτοιο τρελό τρόπο, που μόνο μία ανάγκη μπορείς να ικανοποιήσεις. Μπορείς να είσαι ελεύθερος, μόνον αν εγκαταλείψεις την ιδέα της αγάπης.
Αυτό κάνουν οι μοναχοί και οι καλόγριες όλων των θρησκειών. Εγκατέλειψε την ιδέα της αγάπης και είσαι ελεύθερος. Δεν υπάρχει κανένας για να σε εμποδίσει, δεν υπάρχει κανένας για να ανακατευτεί μαζί σου, κανένας για να έχει απαιτήσεις, κανένας για να σε κατέχει.
Τότε όμως η ζωή γίνεται κρύα, σχεδόν νεκρή. Δεν υπάρχει χορός ούτε χαρά ούτε τραγούδι. Όλα τα τραγούδια έχουν εξαφανιστεί, κάθε χαρά έχει πεθάνει. Είναι παράλυτοι. Πώς μπορούν να χορέψουν; Είναι ανάπηροι. Πώς μπορούν να χορέψουν; Δεν υπάρχει τίποτα για να χορέψουν. Οι ενέργειές τους είναι κολλημένες, δεν ρέουν πια. Για τη ροή χρειάζεται ο άλλος. Χωρίς τον άλλο δεν υπάρχει ροή. Και η πλειοψηφία της ανθρωπότητας έχει προτιμήσει την αγάπη κι έχει εγκαταλείψει την ιδέα της ελευθερίας. Τότε οι άνθρωποι ζουν σαν σκλάβοι.
Ο άντρας έχει υποβιβάσει τη γυναίκα σε πράγμα, σε είδος και το ίδιο έχει κάνει και η γυναίκα με τον δικό της επιδέξιο τρόπο: Έχει καταδυναστέψει όλους τους συζύγους. Ο άντρας έχει υποβιβάσει τη γυναίκα σε σκλάβα και η γυναίκα έχει υποβιβάσει τον άντρα σε σκλάβο. Και φυσικά και οι δύο μισούν τη σκλαβιά και οι δύο της αντιστέκονται. Συνεχώς μάχονται και με την παραμικρή αφορμή αρχίζει η μάχη.
Στο βάθος όμως βρίσκεται η πραγματική μάχη. Η πραγματική μάχη βρίσκεται στο ότι και οι δύο αποζητούν την ελευθερία. Δεν μπορούν να το πουν τόσο ξεκάθαρα, μπορεί ακόμη και να το έχουν ξεχάσει εντελώς. Για χιλιάδες χρόνια, αυτός είναι ο τρόπος που έχουν ζήσει οι άνθρωποι. Έχουν δει τον πατέρα τους και τη μητέρα τους να έχουν ζήσει με τον ίδιο τρόπο, έχουν δει τους παππούδες τους να έχουν ζήσει με τον ίδιο τρόπο...
Μ' αυτόν τον τρόπο ζουν οι άνθρωποι, τον έχουν αποδεχτεί. Η ελευθερία τους έχει καταστραφεί. Είναι σαν να προσπαθούμε να πετάξουμε στον ουρανό με ένα φτερό. Μερικοί άνθρωποι έχουν το φτερό της αγάπης και μερικοί έχουν το φτερό της ελευθερίας. Και οι δύο είναι ανίκανοι να πετάξουν. Χρειάζονται και τα δύο φτερά. Η αγάπη είναι φυσική ανάγκη. Είναι σαν το φαγητό. Αν πεινάς, φυσικά θα αισθάνεσαι μια βαθιά ανησυχία. Χωρίς αγάπη, η ψυχή σου πεινάει. Η αγάπη είναι η τροφή της ψυχής.
Όπως ακριβώς το σώμα χρειάζεται φαγητό, νερό και αέρα, έτσι και η ψυχή χρειάζεται αγάπη. Αλλά η ψυχή χρειάζεται και ελευθερία. Και είναι ένα από τα πιο περίεργα πράγματα το ότι δεν έχουμε δεχθεί ακόμη αυτό το γεγονός. Αν αγαπάς, δεν υπάρχει ανάγκη να καταστρέψουν την ελευθερία σου. Και τα δύο μπορούν να συνυπάρχουν, δεν υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ τους. Εξαιτίας της ανοησίας μας έχουμε δημιουργήσει ανταγωνισμό. Γι' αυτό οι μοναχοί νομίζουν πως οι εγκόσμιοι άνθρωποι είναι ανόητοι και κατά βάθος οι εγκόσμιοι άνθρωποι ξέρουν πως οι μοναχοί είναι ανόητοι, γιατί χάνουν όλες τις χαρές της ζωής.
Μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις τη νοοτροπία σου σχετικά με την αγάπη και την ελευθερία. Αγάπα τον άλλο, δώσε του όμως ολοκληρωτική ελευθερία. Αγάπα τον άλλο, ξεκαθάρισέ του όμως από την πρώτη κιόλας στιγμή πως δεν πουλάς την ελευθερία σου. Κι αν δεν μπορείς να το πραγματώσεις σ' αυτήν την κοινότητα, εδώ, μαζί με μένα, δεν μπορείς να το κάνεις πουθενά αλλού. Αυτό είναι η αρχή μιας νέας ανθρωπότητας. Φυσικά τώρα είναι μόνο ένας σπόρος, αλλά σύντομα θα το δεις να εξελίσσεται σε ένα τεράστιο δέντρο. Εδώ πειραματιζόμαστε πάνω σε πολλά πράγματα.
Μία από τις διαστάσεις του πειράματός μας είναι το να κάνουμε εφικτή την συνύπαρξη της αγάπης και της ελευθερίας. Αγάπα ένα άτομο αλλά μην το κατέχεις και μη κατέχεσαι. Επέμενε για ελευθερία και μη χάνεις την αγάπη! Δεν υπάρχει ανάγκη. Δεν υπάρχει φυσική έχθρα ανάμεσα στην ελευθερία και την αγάπη. Πρόκειται απλώς για μια καλλιεργημένη εχθρότητα. Φυσικά, επί αιώνες έχει γίνει έτσι, οπότε το έχεις συνηθίσει, έχει γίνει κατεστημένο. Μόνο λίγος διαλογισμός χρειάζεσαι.
Διαλογισμός είναι η διαδικασία απελευθέρωσης του νου. Οτιδήποτε έχει δημιουργήσει η κοινωνία, πρέπει να καταστραφεί. Όταν είσαι απελευθερωμένος, θα μπορέσεις να δεις την ομορφιά της αγάπης και της ελευθερίας μαζί. Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Αν πραγματικά αγαπάς το άτομο, θα του δώσεις απόλυτη ελευθερία. Αυτό είναι ένα δώρο αγάπης. Και όταν υπάρχει ελευθερία, τότε η αγάπη ανταποκρίνεται απεριόριστα. Όταν δίνεις ελευθερία σε κάποιον, του έχεις δώσει το μεγαλύτερο δώρο και τότε η αγάπη έρχεται σε σένα τρέχοντας.
Η αγάπη είναι μια βασική ανάγκη, όσο βασική είναι η ελευθερία, οπότε και οι δύο χρειάζεται να ικανοποιηθούν. Και ένας άνθρωπος γεμάτος από αγάπη και ελευθερία είναι ένα από τα πιο όμορφα φαινόμενα στον κόσμο. Και όταν συναντιόνται δύο πρόσωπα τέτοιας ομορφιάς, τότε η σχέση τους δεν είναι καθόλου σχέση. Είναι σύνδεσμος. Είναι μια συνεχής ροή, σαν του ποταμού. Συνεχώς κατευθύνεται προς μεγαλύτερα ύψη. Το αποκορύφωμα της αγάπης και της ελευθερίας είναι η εμπειρία του Θεού. Στο Θεό θα βρεις και τα δύο: απεριόριστη αγάπη, απόλυτη αγάπη και απόλυτη ελευθερία. Όταν ένα ώριμο άτομο είναι μόνο του, νιώθει πληρότητα.
Όταν ένα ώριμο άτομο είναι αγάπη, δίνει χωρίς κανένα κίνητρο, απλώς δίνει. Και όταν ένα ώριμο άτομο δίνει αγάπη, αισθάνεται ευγνωμοσύνη που έχεις δεχθεί την αγάπη. Δεν προσδοκεί να είσαι ευγνώμων γι' αυτό, όχι, καθόλου, ούτε και χρειάζεται τις ευχαριστίες σου. Σε ευχαριστεί που δέχθηκες την αγάπη του. Και όταν δύο ώριμα άτομα είναι ερωτευμένα, συμβαίνει ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της ζωής, ένα από τα πιο όμορφα φαινόμενα: Είναι μαζί κι όμως απίστευτα μόνοι. Είναι τόσο πολύ μαζί, που είναι σχεδόν σαν ένα.
Η ενότητά τους όμως δεν καταστρέφει την ατομικότητά τους, στην πραγματικότητα, την εντείνει. Γίνονται περισσότερο άτομα. Δύο ερωτευμένα ώριμα άτομα βοηθούν το ένα το άλλο να γίνουν περισσότερο ελεύθερα. Δεν υπεισέρχεται καμία πολιτική ούτε διπλωματία, καμία προσπάθεια για κυριαρχία. Πώς μπορείς να δυναστεύεις το άτομο που αγαπάς; Σκέψου το μονάχα.
Η κυριαρχία είναι ένα είδος μίσους, θυμού, εχθρότητας. Πώς μπορείς να δυναστέψεις το άτομο που αγαπάς; Θα ήθελες να δεις το άτομο τελείως ελεύθερο, ανεξάρτητο, οπότε θα του δώσεις περισσότερη ατομικότητα. Γι' αυτό το αποκαλώ το μεγαλύτερο παράδοξο: Είναι τόσο πολύ μαζί, ώστε να γίνονται σχεδόν ένα, όμως, μέσα σ' αυτή την ενότητα, παραμένουν ακόμη άτομα. Οι προσωπικότητές τους δεν εξαλείφονται, εξυψώνονται περισσότερο. Ο σύντροφός τους έχει εμπλουτίσει σε ό,τι αφορά την ελευθερία τους. Όταν ερωτεύονται οι ανώριμοι άνθρωποι, καταστρέφουν την ελευθερία του άλλου, υποδουλώνουν, φυλακίζουν. Όταν ερωτεύονται τα ώριμα άτομα, βοηθούν ο ένας τον άλλο να είναι ελεύθεροι, βοηθούν ο ένας τον άλλο να καταστρέψουν κάθε είδους υποδούλωση. Και όταν η αγάπη ρέει με ελευθερία, υπάρχει ομορφιά. Όταν όμως ρέει με εξάρτηση, υπάρχει ασχήμια.
Να θυμάσαι, η ελευθερία έχει μεγαλύτερη αξία από την αγάπη. Οπότε, αν η αγάπη καταστρέφει την ελευθερία, τότε δεν αξίζει. Η αγάπη μπορεί και να παραληφθεί. Η ελευθερία πρέπει να διασωθεί. Η ελευθερία έχει μεγαλύτερη αξία. Και χωρίς ελευθερία δεν μπορείς ποτέ να είσαι χαρούμενος. Αυτό είναι αδύνατον! Η ελευθερία είναι επιθυμία κάθε άντρα και κάθε γυναίκας. Απόλυτη ελευθερία! Πέρα για πέρα ελευθερία! Έτσι, οτιδήποτε καταστρέφει την ελευθερία, ο άλλος αρχίζει να το μισεί.
Βρίσκομαι εδώ για να σας δώσω ελευθερία. Δεν θέλω να σας επιβάλλω τίποτε, δεν θέλω να σας ακρωτηριάσω με κανέναν τρόπο. Θέλω απλώς να είστε ο εαυτός σας. Και τη μέρα που θα ανεξαρτητοποιηθείτε από μένα, θα είστε ικανοί να με αγαπάτε πραγματικά. Όχι πριν! Σας αγαπώ. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Απλά σας αγαπώ. Αν δεν είστε εδώ, αυτό ο αμφιθέατρο Τσουάνγκ Τσου θα πλημμυρίζει από την αγάπη μου. Δεν θα υπάρχει καμία διαφορά. Αυτά τα δέντρα θα εξακολουθούν να δέχονται την αγάπη μου, αυτά τα πουλιά θα συνεχίσουν να την εισπράττουν. Κι αν ακόμη εξαφανισθούν όλα τα δέντρα κι όλα τα πουλιά, αυτό δεν κάνει καμία διαφορά. Η αγάπη θα εξακολουθήσει να ρέει. Η αγάπη υπάρχει, οπότε η αγάπη ρέει.
Πράγματι, όταν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, δεν θα πρέπει να μένουν μαζί όλο το εικοσιτετράωρο. Είναι πάρα πολύ βλαβερό για εκείνους κι ακόμη περισσότερο είναι βλαβερό για την ίδια την αγάπη. Οι άνθρωποι σκοτώνουν και καταστρέφουν την αγάπη τους με το να μένουν μαζί τόσο πολύ, γιατί στο βάθος κάτι παραβιάζεται. Ο καθένας χρειάζεται ένα συγκεκριμένο χώρο και οι εραστές αναμιγνύονται υπερβολικά, ο ένας στη ζωή του άλλου, χωρίς να το γνωρίζουν. Αγαπούν, έτσι θέλουν να προσκολλούνται και ν' αναμιγνύονται με το καθετί.
Και να πώς καταστρέφεται κάθε αγάπη. Η αγάπη μπορεί να είναι υπερβολικά όμορφη, όταν δεν καταστρέφεται. Αν καταστρέφεται, μπορεί να γίνει η μεγαλύτερη κόλαση που υπάρχει.Αν ζεις για πάρα πολύ καιρό μόνος, βαριέσαι. Δεν υπάρχει διέγερση. Μονάχα εσύ και εσύ και εσύ. Είναι μονότονο, μία και μοναδική νότα. Θέλεις μια αλλαγή, λίγο καρύκευμα. Ο άλλος φέρνει την αλλαγή, φέρνει έναν άλλο κόσμο μέσα στο δικό σου κι αυτό είναι χρήσιμο. Έτσι, όταν αισθάνεσαι την ανάγκη του άλλου, αναζήτησέ τον. Και μόλις νιώσεις ότι η ανάγκη έχει εκπληρωθεί, επέστρεψε στο δικό σου κόσμο.
Οι εραστές μπορούν να μάθουν αυτό το ρυθμό. Να είναι ο καθένας μόνος του, αλλά και να συνυπάρχουν. Και συνεχώς να κινούνται ανάμεσα στα δύο. Αν το άλλο πρόσωπο σ' αγαπά, θα σεβαστεί την ανάγκη σου να μείνεις μόνος, και αν το αγαπάς, θα σεβαστείς την ανάγκη του. Η εναλλακτική λύση βρίσκεται ανάμεσα στην αγάπη και στη μη αγάπη. Αν δεν αφήνεις χώρο στο άλλο πρόσωπο, τότε, σιγά-σιγά αυτό γίνεται δυστυχισμένο και θα δραπετεύσει τελείως. Λοιπόν, δώσε του λίγο χώρο, μην προσκολλάσαι και τότε η ερωτική σχέση μπορεί να γίνει κάτι μόνιμο. Μπορεί να συνεχίζεται και να συνεχίζεται, αν το σχοινί είναι αρκετά μακρύ. Αν το σχοινί είναι πολύ κοντό, αργά ή γρήγορα ο ένας αισθάνεται φυλακισμένος και μόλις έρθει αυτό το συναίσθημα, τότε η ελευθερία γίνεται πιο σημαντική από την αγάπη.
Η ελευθερία δεν είναι πιο σημαντική από την αγάπη, αλλά την αισθάνεσαι έτσι, αν η ίδια η αγάπη γίνει μια φυλακή. Αν η αγάπη συνεχίζει να ξεχειλίζει από ελευθερία, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα προκύπτει γιατί νομίζουν ότι εσύ προσπαθείς να δραπετεύσεις και ότι η αγάπη θα καταστραφεί, οπότε φοβούνται και προσκολλώνται περισσότερο. Όσο περισσότερο προσκολλώνται, τόσο περισσότερο αρχίζεις να δραπετεύεις. Έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος.Εφόσον η κατανόηση ρέει μεταξύ σας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
Είμαστε εδώ για να κάνουμε ο ένας τον άλλο ευτυχισμένο, όχι δυστυχισμένο. Αν κάνεις τον άλλο ευτυχισμένο, η δική σου ευτυχία αυξάνεται και ο άλλος στο ανταποδίδει ατελείωτα. Μπορεί να συνεχίσει να αντανακλάται με χίλιους δυο τρόπους. Υπάρχει ένα από τα πιο βαθιά ριζωμένα προβλήματα σε κάθε σχέση άντρα - γυναίκας. Ο άντρας έχει περισσότερη ανάγκη από ελευθερία, παρά από αγάπη και η γυναίκα έχει περισσότερη ανάγκη από αγάπη, παρά από ελευθερία. Δεν είναι μόνο δικό σου πρόβλημα. Αποτελεί πρόβλημα για όλο τον κόσμο, για κάθε ζευγάρι. Η γυναίκα δεν ανησυχεί καθόλου για ελευθερία. Είναι έτοιμη να γίνει σκλάβα αν κάνει και τον άλλο σκλάβο. Είναι έτοιμη να κάνει οποιαδήποτε δέσμευση, αν δεσμευτεί και ο άλλος. Είναι έτοιμη να ζήσει σε μια φυλακή, αν κι ο άλλος είναι έτοιμος να ζήσει σ' ένα σκοτεινό κελί.
Και ο άντρας είναι έτοιμος να θυσιάσει ακόμη και την αγάπη του, αν ριψοκινδυνεύει η ελευθερία του. Θα ήθελε να ζήσει στον ανοιχτό ουρανό, ακόμη και μόνος, δεν πειράζει. Θα ήθελε να ζει σε μια αγαπημένη σχέση, αυτή όμως γίνεται σκοτεινή φυλακή. Λοιπόν αυτό είναι το πρόβλημα. Αν έχουν κατανόηση, τα βρίσκουν. Αυτός μειώνει λίγο την ανάγκη του για ελευθερία και η γυναίκα την ανάγκη της για δέσμευση και κτητικότητα και έρχονται σε ισορροπία. Τότε, η γυναίκα χρειάζεται πενήντα τοις εκατό αγάπη, πενήντα τοις εκατό δέσμευση και ο άνδρας πενήντα τοις εκατό αγάπη, πενήντα τοις εκατό ελευθερία. Τότε υπάρχει μια δυνατότητα για κατανόηση και ανάπτυξη.
Αν εσύ ζητάς εκατό τοις εκατό δέσμευση κι εκείνος ζητάει εκατό τοις εκατό ελευθερία, τότε θα υπάρχει συνεχής διαμάχη και διαπληκτισμοί και γκρίνια κι αυτό είναι άσχημο. Και ποιο είναι το νόημα όλου αυτού; Βρίσκεις κάποιον άλλον. Εσύ μπορεί να βρεις κάποιον που να θέλει να είναι δεσμευμένος και ο άλλος μπορεί να βρει κάποια που να του επιτρέπει την ελευθερία του. Η παροχή της ελευθερίας πρέπει να γίνεται χωρίς όρους. Με ή χωρίς σεξ, δεν είναι εκεί το θέμα.
Όταν δίνεις στο άλλο άτομο το δικό του χώρο, τον δίνεις ολοκληρωτικά, χωρίς περιορισμούς. Δεν πρόκειται για ένα μακρύ σχοινί, δεν υπάρχει σχοινί. Αν με την ελευθερία εννοείς ένα μακρύ σχοινί, αυτό δεν είναι ελευθερία. Είναι απλά εξυπνάδα και πανουργία και δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Δίνεις χώρο και ελευθερία, αλλά συνεχίζεις να ελπίζεις πως δεν θα θεωρηθεί δεδομένο. Εδώ βρίσκεται και η σύγχυση, γι' αυτό αισθάνεσαι ανισορροπία.
Δίνουμε ελευθερία στον άλλο, με την ιδέα ότι ο άλλος δεν πρόκειται να τη χρησιμοποιήσει. Στο βάθος συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι ο άλλος θα αισθάνεται υποχρεωμένος σε μας, ότι θα μας ερωτευθεί περισσότερο. Δίνουμε ελευθερία, αλλά με τη βαθιά ασυνείδητη ελπίδα πως ο άλλος δεν πρόκειται να τη χρησιμοποιήσει. Αν ο άλλος τη χρησιμοποιήσει, τότε δημιουργείται το πρόβλημα. Δώσε απόλυτη ελευθερία. Το να κάνεις κάποιον να αισθάνεται ένοχος, είναι αμαρτία.
Δεν υπάρχει άλλη αμαρτία σαν αυτή. Ακρωτηριάζει τους ανθρώπους, τους παραλύει. Λοιπόν πες στον άλλο να είναι τελείως ελεύθερος και να μην αισθάνεται καμία ενοχή. Από τη στιγμή που το έχεις αποδεχτεί, θα αισθανθείς μια πάρα πολύ βαθιά ελευθερία μέσα σου, γιατί αυτός είναι ένας βασικός νόμος: Αν μπορείς να δώσεις ελευθερία στους άλλους, τότε την έχει κι εσύ. Και δεν υπάρχει τίποτα σαν την ελευθερία. Αν δεν δίνεις ελευθερία στους άλλους, τότε δεν την έχεις, δεν μπορείς να την έχεις. Όσο περισσότερο τη δίνεις, τόσο περισσότερο την έχεις. Όσο πιο λίγο δίνεις, τόσο πιο λίγο έχεις. Είναι δίκοπο μαχαίρι. Κόβει κι απ' τις δυο πλευρές. Δίνεις ελευθερία στον άλλο κι αμέσως είσαι ελεύθερος.
Προσπάθησε να δημιουργήσεις μια δέσμευση, μια κτητικότητα γύρω απ' τον άλλο και είσαι κι εσύ δεμένος, είσαι σκλάβος. Είναι αμοιβαίο. Οπότε απλά δέξου το. Αν το κάνεις, πολύ σύντομα, μια βαθιά ηρεμία θα έρθει σε σένα, ξάφνου μια ελευθερία. Μπορεί να έρθει ευθύς αμέσως. Δεν είναι κάτι που χρειάζεται να το σκέφτεσαι. Πρόκειται απλώς για μια αναλαμπή κατανόησης. Κι αν εκείνη αισθάνεται έλξη για κάποιον άλλο, τι μπορείς να κάνεις; Τίποτα δεν μπορεί να γίνει γι' αυτό. Ο καθένας μας πέφτει θύμα τόσων πολλών επιθυμιών, οπότε νιώσε συμπόνια για εκείνην και απλά πες της να μη ενοχλείται με κανένα τρόπο γι' αυτό. Σύντομα, θα δεις ότι καθώς της δίνεις περισσότερη ελευθερία, η ενοχή της θα χαθεί και τότε, σιγά - σιγά, η επιθυμία για άλλους θα σβήνει κι αυτή. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Αισθάνεσαι έλξη για κάποιον κι αισθάνεσαι ένοχη, γιατί έχεις υποσχεθεί σε κάποιον άλλο ότι θα είσαι μαζί του για πάντα. Πηγαίνεις ενάντια στη δική σου υπόσχεση, στο δικό σου εγώ, στη δική σου εικόνα. Όσο πιο ένοχη αισθάνεσαι, τόσο πιο πολύ έλξη αισθάνεσαι. Όσο πιο πολύ της αντιστέκεσαι, τόσο πιο πολύ το μυαλό φαντασιώνεται γι' αυτήν. Όταν χάνεται η ενοχή, αυτό είναι ένα καλό σημάδι, ένα σημάδι πως η ανουράντα βγαίνει έξω απ' τον φαύλο κύκλο. Σύντομα θα δει πως κανένας δεν την εμποδίζει και τότε όλη η γοητεία θα χαθεί. Θα δει πως υπάρχει κάποιος που την αγαπά τόσο πολύ, που είναι έτοιμος ν' αγαπήσει ακόμα και τους εραστές της. Θα αισθανθεί μια ανανεωμένη κι ακόμα βαθύτερη σχέση με σένα. Η ελευθερία θα σας φέρει όλο και πιο κοντά. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει κατανοητό.
Μπορείς να βρίσκεσαι κοντά σε κάποιον με δύο τρόπους. Μπορείς να υποχρεωθείς με το νόμο, με τη συνείδηση, με την ενοχή, με τη θρησκεία, με την αστυνομία. Τότε βρίσκεσαι κοντά, αλλά δεν είσαι κοντά. Μόνο με το σώμα βρίσκεσαι κοντά. Υπάρχει ένα άλλο πλησίασμα, που προκύπτει από την ελευθερία. Και οι δύο σύντροφοι είναι ελεύθεροι να είναι όσο μακριά θέλουν, παρά ταύτα διαλέγουν να είναι κοντά. Είναι μια επιλογή που πηγάζει από απόλυτη ελευθερία. Έχει μια διαφορετική ευωδιά. Δεν έχει να κάνει μ' αυτόν τον κόσμο! Σχεδόν πρόκειται για κάτι από άλλον κόσμο. Γι' αυτό απλά δέξου το και δέξου το με χαρά. Νιώσε χαρούμενος, που μπόρεσες να της προσφέρεις τέτοια ελευθερία.
tantra-yoga-events
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ...
Posted: 20 Jul 2014 12:44 PM PDT
Υπάρχει ένα είδος ελευθερίας, που οι άνθρωποι, το ξεχνούν.
Είναι, το να αφήνουμε τον κάθε άλλο, να κατανοεί, όπως ο ίδιος μπορεί, ή θέλει τα πράγματα (που κατανοούμε εμείς), κι αυτό ισχύει, ακόμα και γι' αυτά, που προσπαθούμε «οι ίδιοι» να του δώσουμε να καταλάβει.
Η δική μας κατανόηση όμως, είναι «δική μας». Ακόμα κι αν είναι, (ή την θεωρούμε) ολική, μάλλον «ξεχνάμε», ή δεν θέλουμε να δούμε, (για εγωιστικούς λόγους, λόγους εκμετάλλευσης, ή ανωτερότητας), πως ο καθένας, από το κάθε τι, «κατανοεί» και «νιώθει», μόνο ότι του αναλογεί, γιατί στην τελική αυτό του χρειάζεται.
Γιατί η κατανόηση, εξαρτάται από το διανοητικό και εξελικτικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται, που σημαίνει πως παίρνει από τα πάντα, (άρα και από ένα θέμα συγκεκριμένο που γίνεται λόγος), τα ανάλογα.
Άσχετα αν «μπορεί» και παραπάνω, χρειάζεται να τιμήσουμε την επιλογή του.. να μην θέλει.
Ή την επιλογή να «περνάει μόνο τον καιρό του», χωρίς να θέλει να εμβαθύνει σε τίποτα Μπορεί «να τη βρίσκει» με το να παιδεύεται.
Ή να κάνει πως καταλαβαίνει, ενώ τελικά δεν γνωρίζει «την ίδια του την τύφλα».
Ή, «να το παίζει» ανώτερος μας, γιατί με αυτό θρέφεται, και τον κάνει να αισθάνεται πως έτσι αξίζει.
Ή να εργάζεται μεν, αλλά να «βαριέται», και να μη θέλει να χάσει τα σίγουρα στα οποία βολεύεται.
Ή, να κάνει βήματα (εσωτερικά), αλλά τα «πάθη» του, να είναι δυνατότερα, οπότε, «που να τρέχει τώρα»
Ο κάθε άνθρωπος, είναι ο μόνος υπεύθυνος για το τι κατανοεί, τι επιλέγει, ποια ζωή θέλει να ζήσει, και τελικά ποια ζει. Ο καθένας, που «συντηρεί» ένα παραμύθι, καλά κάνει και το συντηρεί. Μόνο αν μας ζητηθεί ξεκάθαρα η «γνώμη» μας για το πώς να ελευθερωθεί, (και υπάρχει γι' αυτό μέσα μας κάποια ιδέα), έχουμε και «το δικαίωμα» να του πούμε κάποια πραγματάκια, αλλά και πάλι, όχι ξεκάθαρα αλλά υπονοώντας, μια και είναι δικός του Ατομικός δρόμος το να αντιληφθεί τις λειτουργίες του, να θέλει να αλλάξει, για να γνωρίσει εις βάθος τελικά τον Εαυτό του.
Δεν μπορούμε να κατηγορούμε κάποιον που δεν βλέπει όπως εμείς τα πράγματα, πόσο μάλλον να έχουμε μία τέτοια απαίτηση. Τις περισσότερες φορές, (αν όχι όλες), όταν κάτι τέτοιο ισχύει, «εμείς» έχουμε το πρόβλημα τελικά, μια και θέλουμε να βλέπουν όλοι αυτά που βλέπουμε εμείς. Για να τα πιστέψουμε και οι ίδιοι τελικά; Ίσως. Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες λόγοι. Πάντως σίγουρα έχουμε πρόβλημα το οποίο δεν βλέπουμε, και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από την επιμονή μας, οι άλλοι να καταλαβαίνουν ότι κι εμείς..
Καθένας είναι Μοναδικός και Διαφορετικός σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Κάθε άνθρωπος λοιπόν με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή, είναι και μία ξεχωριστή περίπτωση, όπως και «βγάζει» από μέσα μας ένα Μοναδικό κομμάτι του Εαυτού μας. Και στην συμπεριφορά μας απέναντι του, και (κυρίως), στο να κατανοήσουμε σε κάθε κατάσταση, αυτά που έχουμε μέσα μας εμείς. Αλλιώς, αυτοί οι άνθρωποι θα μας ήταν αόρατοι, όπως ισχύει με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους στον πλανήτη, που δεν είχαμε, και δεν έχουμε έρθει ποτέ σε επαφή.
Συνθέτουμε τον Εαυτό μας από τις επιλογές μας, την αναγνώριση αυτού που Είμαστε κάθε στιγμή, κι αυτό, με τι άλλο; Με τις επαφές μας με όλους τους ανθρώπους της ζωής μας.
Όταν συγχωρούμε άτομα του παρελθόντος μας που μας πλήγωσαν, γιατρεύουμε αυτό το κομμάτι μέσα μας.
Όταν απορρίπτουμε ανθρώπους από τη ζωή μας, επιλέγουμε να μην λειτουργούμε αυτά τα μέρη του εαυτού μας, γιατί δεν μας αντιπροσωπεύουν πια. (Βρίσκοντας όμως το που είμαστε)
Όταν «αποφεύγουμε» κάποιους, είναι γιατί μέσα μας, κρυβόμαστε από καταστάσεις και μέρη μας, τα οποία δεν θέλουμε να δούμε.
Και όταν πιέζουμε ανθρώπους να βλέπουν όπως εμείς τα πράγματα, έχουμε μια συνεχή πίεση, (με κανόνες, πρέπει, και βία), προς τον ίδιο τον εαυτό μας, για να είμαστε «κάτι», ή «κάποιος», που τελικά δεν είμαστε. Μια και αυτό που πράγματι είμαστε, το καταπιέζουμε, το απορρίπτουμε, το κατηγορούμε, το σακατεύουμε.
Τι σημαίνουν όμως τελικά όλα τα παραπάνω;
Ότι πάνω απ' όλα, ΕΜΕΙΣ, δείξαμε, (νιώσαμε) πρώτα κατανόηση, βλέποντας εις βάθος σε μας, και ανοιχτήκαμε στη Ελευθερία του Εαυτού μας, για να μπορέσουμε τελικά, να «παρέχουμε» Ελευθερία Κατανόησης, και σε οποιονδήποτε, και οτιδήποτε άλλο
Ας δώσουμε την Ελευθερία στον καθένα, να είναι λοιπόν, (και στην προκειμένη περίπτωση), να κατανοεί, όπως επιλέγει ο ίδιος τα πράγματα
Δική του η ζωή.
Δική του η Ευθύνη
Ευθύνη δική μας; Η δική μας Ελευθερία
Ας ανοιχτούμε στον Εαυτό μας, να κατανοήσουμε
magicalchemistis
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ένα βότσαλο στη λίμνη: Το ξύπνημα απ’ την υπαρξιακή ακινησία
Posted: 20 Jul 2014 12:38 PM PDT
Η ψυχή προγνωρίζει το μέλλον μας, με την έννοια των ακόμη απλήρωτων επιταγών που καλούμαστε από κείνη -επειδή το χρειαζόμαστε για να εκπληρωθούμε ως υπαρξιακά όντα-, να τις εξαργυρώσουμε.
Γι' αυτό, μας στέλνει κατά καιρούς, συνήθως με ανεπαίσθητους τρόπους, κεκαλυμμένα, κωδικοποιημένα μηνύματα, τα οποία εμείς χρειάζεται να αποκωδικοποιήσουμε και να «διαβάσουμε» σωστά.
Το μεγαλύτερο όμως κομμάτι της ζωής μας το ξοδεύουμε ως πιστοί θιασώτες ενός εαυτού, μερικώς ή πλήρως, αυτοματοποιημένου, που αρκείται στο να στοχοθετεί τις ρουτίνες ως βασικό επίτευγμα κι ανάγκη του.
Ρουτίνες που, βέβαια, εξυπηρετούν τις ανάγκες τις φυσικής μας επιβίωσης και κοινωνικής προσαρμογής σ' ένα ανταγωνιστικό πλαίσιο διαβίωσης.
Που όμως συχνά, όταν τίθενται από το ψυχικό υποκείμενο ως βασική προτεραιότητα, συγκαλύπτουν και υπονομεύουν τις ψυχικές ανάγκες μας και τις πνευματικές μας προοπτικές.
Αυτό συμβαίνει γιατί δημιουργούν πλεόνασμα λιμνάζουσας ψυχικής ενέργειας, ενώ κρατούν την λεπτή ψυχική μας αντίληψη υποτονική, ανενεργή, δίχως εναργείς προσλαμβάνουσες.
Οι περισσότεροι από μας έχουμε οικοδομήσει και συνεχίζουμε να το κάνουμε- την καθημερινή μας ζωή πάνω σε μια πληθώρα μηχανιστικών συμπεριφορών και συστημάτων λόγου, αντίληψης, και σκέψης έχοντας ως βασικά κριτήρια ορθότητας κι επιλογής την εξοικονόμηση ενέργειας και την υλική σωματική μας ασφάλεια.
Στην πραγματικότητα, οι πλειοψηφία των επιλογών μας που υπαγορεύονται από τα παραπάνω κριτήρια έχουν ως αναπόφευκτο κι ανεπαίσθητο αποτέλεσμα την δραματική μείωση της διαθέσιμης ψυχοσωματικής μας ενέργειας, η οποία συνήθως λιμνάζει μέσα μας προκαλώντας πλήθος από ψυχικές κι οργανικές δυσφορίες και νόσους.
Επίσης η βούληση μας ατονεί, ή συντονίζεται με τις απαιτήσεις του αυτοματοποιημένου οργανισμού επιτείνοντας την αίσθηση της ψυχοσωματικής κόπωσης και πτώχευσης.
Για να αρχίσουν η βούληση και η ενέργειά μας να κινητοποιούνται χρειάζεται να συμβεί στην ζωή μας κάτι ασυνήθιστο κι ανατρεπτικό.
Η ανατροπή συνήθως φοράει τον μανδύα μιας δυσεπίλυτης δυσκολίας, ενός προβλήματος που δεν μπορεί να «λυθεί» μέσα από τα προϋπάρχοντα συστήματα σκέψης, συναισθηματικής αντίληψης, έκφρασης και συμπεριφοράς.
Η πίεση και η αδυναμία διευθέτησης με τους γνωστούς μας τρόπους μας αναγκάζει να κινηθούμε σε οδούς αντίθετες με τη πεπατημένη.
Σε αυτό το ανερχόμενο πλαίσιο, σταματάμε να ορίζουμε και να επιδιώκουμε ως σκοπό της ζωής μας την ασφάλεια, κι επικεντρωνόμαστε στην ανακάλυψη νέων συνιστωσών που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Το αδιέξοδο γίνεται, έστω και για λίγο, η ευκαιρία για να μεταβούμε από τον μηχανιστικό και προβλέψιμο άνθρωπο στον ενεργά ψυχικό, καρδιακό και, κάποιες φορές, στον οντολογικό άνθρωπο.
Σε αυτόν που στην προσπάθειά του να δώσει απαντήσεις σε νέα ερωτήματα, ανακαλύπτει καινούργιες ερωτήσεις, μέσα από τις οποίες διευρύνει τις υπαρξιακές του προσλαμβάνουσες και ξανά ορίζει το νόημα και τον σκοπό της ζωής του.
Ο νέος άνθρωπος σύντομα έχει την τάση να δημιουργήσει και να ενδώσει πάλι σε ένα οικείο κανονιστικό πλαίσιο σκέψης κα συμπεριφοράς, ώστε να το ελέγχει και να περιορίσει τον «κίνδυνο» του τυχαίου και του μη προβλέψιμου.
Χρειάζεται συνεχή αυτογνωστική δουλειά κι επαγρύπνηση προκειμένου να αποκτά συνεχώς πρόσβαση στις «τρύπες» και τις «λακκούβες» της μηχανικότητας που επισκιάζουν τις κατακτήσεις του και περιορίζουν την ζωοφόρο βίωση του αέναου παρόντος χρόνου.
aftognosia
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ο φόβος που φοβάται μην τον φοβηθείς
Posted: 20 Jul 2014 12:19 PM PDT
Ο φόβος. Συναίσθημα που βιώνεις για κάθε ενδεχόμενο κίνδυνο ή απειλή. Συναίσθημα που φυτρώνει μέσα σου από την πρώτη στιγμή που αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου. Βρίσκει μια καλή θέση, γραπώνεται και φωλιάζει εκεί για πάντα. Κι όσο τον ποτίζεις, αρχίζει κι απλώνεται. Ζει μαζί σου. Από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο γύρω σου, τον φυτεύουν μέσα σου. Κι αυτός, ριζώνει καλά και θεριεύει όσο περνάνε τα χρόνια
Φόβος μην πέσεις. Φόβος μη χτυπήσεις. Φόβος μην πάθεις τίποτα. Φόβος μην αρρωστήσεις. Φόβος μη πεταχτείς στο δρόμο. Φόβος μη χαθείς, μη σε αρπάξουνε, μην πάρεις καραμέλα από αγνώστους. Φόβος μη σε κλέψουνε στα ρέστα. Φόβος μην γίνεις κακός μαθητής. Φόβος μήπως δε σπουδάσεις. Φόβος μήπως κάνεις σεξ πριν την ώρα σου. Φόβος μην αφήσεις καμία έγκυο/μη μείνεις έγκυος. Φόβος μην κολλήσεις καμιά αρρώστια. Φόβος μη μπλέξεις με κακές παρέες. Φόβος μην αρχίσεις το κάπνισμα. Φόβος μη πάρεις ναρκωτικά. Φόβος που γυρνάς αργά το βράδυ. Φόβος μην πάθεις τίποτα. Φόβος μη σε ληστέψουνε, μη σε σκοτώσουνε, μη σου ρίξουνε τίποτα στο ποτό σου και σε βιάσουνε. Φόβος όταν φεύγεις απ' το σπίτι. Φόβος που θα είσαι μόνος.
Φόβος αν θα τα καταφέρεις να καταφέρεις να ζήσεις μόνος. Φόβος μη σε μπλέξουνε στα κόμματα. Φόβος μη σε κάνουνε αναρχικό ή αριστερό. Φόβος μη μπλέξεις με χασίσια. Φόβος μη μπλέξεις πουθενά. Φόβος μήπως και δε βρεις δουλειά. Φόβος μήπως δεν παίρνεις καλά λεφτά. Φόβος μήπως δεν κάνεις ότι σου λένε και σε απολύσουνε. Φόβος ότι θα σε απολύσουνε. Φόβος ότι οι ξένοι έχουνε πάρει όλες τις δουλειές. Φόβος ότι θα σου φάνε το ψωμί. Φόβος ότι θα σου πάρουνε το σπίτι, τα λεφτά, τη δουλειά, τη γυναίκα/τον άντρα. Φόβος για τους τρομοκράτες. Φόβος ότι δε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Φόβος για την νέα γρίπη. Φόβος για τα παιδιά σου. Φόβος για την αρρώστια. Φόβος για το θάνατο. Φόβος για την οικονομική κρίση. Φόβος ότι δε θα έχεις χρήματα να ζήσεις. Φόβος να ξοδέψεις. Φόβος να ψωνίσεις. Φόβος να βγεις από το σπίτι σου. Φόβος μη και δεν κάνεις το σωστό. Φόβος μη χάσεις τον παράδεισο. Φόβος για τα πάντα! Έχεις εξουσία; Κάνε τους άλλους να φοβούνται και θα τους εξουσιάζεις για πάντα. Όπως εξάλλου έκαναν και σε σένα Είσαι γονιός, σχολείο, εργοδότης, εκκλησία, κράτος; Δηλητηρίασέ την ψυχή του παιδιού, του μαθητή, του εργαζόμενου, του πιστού, του πολίτη με το φόβο και θα εξαρτηθεί απόλυτα από σένα, που θα θεωρεί σωτήρα του, με σκοπό κι αυτοί να κάνουν το ίδιο στις επόμενες γενιές και να γίνουμε έτσι όλοι μαζί ένα έθνος άβουλων, θρησκόληπτων, απροβλημάτιστων κι ανεγκέφαλων ανθρώπων. Ένα έθνος του γαρύφαλλου και της τσόντας. Χαλιναγωγήστε τους. Καθοδηγήστε τους. Κάντε τους ρομπότ. Κάντε τους πλύση εγκεφάλου ότι οι ξένοι θα τους πάρουν τις δουλειές, τα σπίτια, θα τους κλέψουν, θα τους σκοτώσουν. Σας πιστεύουν. Το προχωρούν πολλά βήματα παραπέρα. «Οι Αλβανοί θέλουνε να μας μπασταρδέψουνε τη ράτσα». Ναι, το έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αφτιά! «Οι Αλβανοί βιάζουνε Ελληνίδες». Αυτή ήταν η συνέχεια που εξηγούσε με ποιο τρόπο πραγματοποιούν οι Αλβανοί το «μπαστάρδεμα της ράτσας».
Φόβος για τα πάντα. Ζούμε σε μια κοινωνία που οι άνθρωποι φοβούνται τα πάντα, επειδή έτσι έχουν μάθει. Όσο εύκολα φυτεύεται μέσα τους ο φόβος, όσο εύκολα θεριεύει, τόσο δύσκολο είναι να ξεριζωθεί. Γίνονται φοβικοί, καχύποπτοι, ανασφαλείς κι εξαρτημένοι. Βλέπουν παντού εν δυνάμει εχθρούς και κάνουν τα πάντα για να προστατέψουν το έχειν τους από αυτούς, φτάνοντας σε ακρότητες που δεν είναι ικανοί να συνειδητοποιήσουν. Σαν να έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου, δρουν με μίσος και φανατισμό. Ουσιαστικά, αυτό είναι που φοβίζει εμένα
Ο δικός μου φόβος: να μην είναι καθαρή η σκέψη και να μη μπορεί να ξεχωρίσει τον πραγματικό κίνδυνο από τον υποτιθέμενο. Ο δικός μου φόβος: όλοι αυτοί που προσπαθούν να με κάνουν να φοβηθώ. Ο δικός μου φόβος: να βλέπω όλο και περισσότερους φοβισμένους ανθρώπους. Ο δικός μου φόβος: οι ενδοιαστικοί σύνδεσμοι. Ο δικός μου φόβος: ο παράλογος φόβος.
Σταμάτα να φοβάσαι. Καμιά κρατική, θρησκευτική ή οποιουδήποτε άλλου είδους εξουσία, δεν ξέρει το καλύτερο για σένα περισσότερο απ' ότι το ξέρεις εσύ! Εξάλλου, πραγματική εξουσία πάνω σου δεν έχει κανείς άνθρωπος και κανένα κράτος, παρά μονάχα εσύ! Μη φοβάσαι! Βρες τις ρίζες και ξερίζωσε το φόβο από μέσα σου. Ξύπνα το πρωί, άνοιξε το παράθυρό σου και χαμογέλασε. Δες τη ζωή με αισιοδοξία. Διώξε επιτέλους αυτό το φόβο που σου δηλητηριάζει τη ζωή και σου τρώει την ψυχή. Και ξέρεις πώς θα νιώσεις τότε; Πραγματικά ελεύθερος!
protagon
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ο άγνωστος κίνδυνος από την χρήση αντισυλληπτικών χαπιών
Posted: 20 Jul 2014 12:08 PM PDT
Ορισμένες ορμονικές αντισυλληπτικές μέθοδοι είναι δυνατόν να θέσουν τις γυναίκες που τις εφαρμόζουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη κύησης όταν μείνουν έγκυες, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Preventing Chronic Disease.
Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Brittney A. Kramer, και οι συνεργάτες της από το Μιζούρι των ΗΠΑ, μελέτησαν στοιχεία από την περίοδο κύησης 2.741 γυναικών που συμμετείχαν σε επιμέρους έρευνα το 2007 και το 2008. Από αυτές, το 8,3% είχε διαγνωστεί με διαβήτη κύησης και το 17,9% είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν κάποια ορμονική αντισυλληπτική μέθοδο, όπως το χάπι, ενέσεις, δακτύλιο του τραχήλου της μήτρας ή άλλες ενδομήτριες συσκευές.
Ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη κύησης ήταν υψηλότερος στις γυναίκες που είχαν κάνει χρήση τέτοιων μεθόδων αντισύλληψης σε σύγκριση με εκείνες που είχαν λάβει μέτρα αντισύλληψης χωρίς ορμονικές επιπτώσεις στον οργανισμό.
Επίσης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιθανότητες αυξάνονται ακόμα περισσότερο σε γυναίκες που είναι ηλικίας άνω των 30 ετών, σε γυναίκες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες και σε γυναίκες που δεν ανήκουν στον πληθυσμού καυκάσιας προέλευσης.
Αν και οι ερευνητές δεν απέδειξαν την ύπαρξη άμεσης αιτιώδους σχέσης μεταξύ της ορμονικής αντισύλληψης και του διαβήτη κύησης, υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι μπορεί να υπάρχει ένα υποκείμενος μηχανισμός συσχετισμού, που πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω.
Μάθετε ποιο και πόσο είναι το κυρίαρχο ημισφαίριο του εγκεφάλου σας (online test)
Posted: 20 Jul 2014 12:08 PM PDT
Όπως γνωρίζετε ο ανθρώπινος εγκέφαλος χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια: το δεξί και το αριστερό. Κάθε ένα είναι "υπεύθυνο" για διαφορετικές λειτουργίες και σύμφωνα με τους ειδικούς η συμπεριφορά και οι επιλογές μας ορίζονται σε σημαντικό βαθμό από εκείνο το ημισφαίριο του εγκεφάλου μας που είναι πιο "ισχυρό".
Δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις, αυτό το τεστ είναι το πιο διαδεδομένο του είδους του με εικόνες και απλώς δοκιμάζει την ισορροπία ανάμεσα στο αριστερό και το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου.
Δεν μετράει γνώσεις σαν ένα παιχνίδι εξάσκησης του μυαλού και δεν έχει σχεδιαστεί για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.
Κάντε "κλικ" στην παρακάτω φωτογραφία για να κάνετε το τεστ
Σημειώσεις:
-Πατήστε "Start"
-Στο πρώτο στάδιο επιλέξτε την φορά (αριστερόστροφα ή δεξιόστροφα) με την οποία αντιλαμβάνεστε να περιστρέφεται η φιγούρα
-Στο δεύτερο στάδιο θα πρέπει να επιλέγετε το χρώμα με το οποίο είναι γραμμένες κάποιες ονομασίες χρωμάτων. Προσοχή: Επιλέγετε το χρώμα με το οποίο είναι γραμμένες και όχι την λέξη. Παίζει ρόλο η χρονική σας απόκριση σε κάθε επιλογή. Πατήστε "Start" για να ξεκινήσετε.
-Στο τρίτο στάδιο επιλέξτε το σχέδιο που σας "ταιριάζει" περισσότερο.
-Στο 4ο στάδιο επιλέξτε την εικόνα που ταιριάζει καλύτερα με εκείνη που είναι στην κορυφή.
-Στο 5ο στάδιο επιλέξτε την εικόνα που ταιριάζει καλύτερα στον όρο της "φιλίας".
-Στο 6ο στάδιο, βάλτε το χέρι σας στο κεφάλι σας. Επιλέξτε ποιο χέρι χρησιμοποιήσατε.
-Στο 7ο στάδιο, σταυρώστε τα χέρια σας στο στήθος σας και επιλέξτε το χέρι το οποίο είναι από πάνω στο σταύρωμα.
-Κάντε το ίδιο με τα πόδια σας για το 8ο στάδιο.
-Εστιάστε σε ένα αντικείμενο με το ένα σας μάτι κλειστό. Επιλέξτε το μάτι που έχετε ακόμα ανοιχτό για το 9ο στάδιο.
-Δείτε το αποτέλεσμα!
Το αριστερό ημισφαίριο ελέγχει (κινητικά) την δεξιά πλευρά του σώματος και σε αυτό γίνονται κυρίως οι λεκτικές, αναλυτικές και λογικές/νοητικές διεργασίες. Είναι υπεύθυνο για την αντίληψη του χρόνου, την ομιλία, τη γραφή, την αντίληψη του λόγου, τον συμβολισμό, τη λεκτική μνήμη και την αναλυτική σκέψη.
Το δεξί ημισφαίριο ελέγχει (κινητικά) την αριστερή πλευρά του σώματος και είναι υπεύθυνο για την προσοχή, την διάκριση πολύπλοκων ακουστικών τόνων, την πρόκληση παρορμητικής συμπεριφοράς, τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, την δημιουργικότητα, την φαντασία και την καλλιτεχνική έκφραση.
Τεράστια Τρύπα Ανοίγει Σε Ρωσικό Χωριό Του Οποίου Το Όνομα Σημαίνει «ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (Βίντεο)
Posted: 20 Jul 2014 08:32 AM PDT
"Και σάλπισε ο πέμπτος άγγελος, και είδα ότι έπεσε ένα αστέρι από τον ουρανό στη γη, και του δόθηκε το κλειδί του φρέατος της αβύσσου. Και άνοιξε το φρέαρ της αβύσσου και ανέβηκε καπνός από το φρέαρ σαν καπνός από ένα μεγάλο καμίνι και σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό του φρέατος" Αποκάλυψη 9:1,2.Για να το θέσω ήπια, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, γεμάτοι αμηχανία, συρρέουν σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ρωσίας για να διερευνήσουν μια τεράστια τρύπα, βάθους εκατοντάδων μέτρων, που εμφανίστηκε ξαφνικά στην περιοχή της χερσονήσου Yamal της βόρειας Ρωσίας στη Σιβηρία. Αυτό που εξάπτει είναι ότι η ονομασία «Yamal» μεταφράζεται ως «το τέλος του κόσμου".Μια επείγουσα αποστολή έχει ξεκινήσει για να εξετάσει έναν τεράστιο κρατήρα που έχει εμφανιστεί στην πλούσια σε φυσικό αέριο Βόρεια Σιβηρία. Ασυνήθιστες αεροφωτογραφίες δείχνουν μια μυστηριώδη τρύπα που οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να έχει έως και 262 μέτρα πλάτος, στη χερσόνησο Yamal της βόρειας Ρωσίας.«Μια επιστημονική ομάδα έχει σταλεί για να ερευνήσει την τρύπα « Ανέφερε η Siberian Times . Η αιτία της ξαφνικής εμφάνισης της τρύπας στην Yamal - το οποίο μεταφράζεται ως «το τέλος του κόσμου» - στο βόρειο άκρο της Σιβηρίας δεν είναι ακόμη γνωστή.Υπάρχουν εικασίες στο διαδίκτυο, σχετικά με τον κρατήρα που υποδηλώνουν «την άφιξη ενός εξωγήινου σκάφους». Οι ειδικοί λένε ότι το σκούρο χρώμα γύρω από το εσωτερικό χείλος του κρατήρα δείχνει «εκτεταμένη καύση», η οποία περιέκαψε τις άκρες του.
nowtheendbegins
Απόδοση Κειμένου dorieas
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Υστάτη έκκληση από την Ισπανία
Posted: 20 Jul 2014 08:07 AM PDT
Βυθισμένοι σε μια κρίση που στη χώρα μας πλήττει σκληρά το ένα τρίτο του πληθυσμού και απειλεί εν συνόλω τα δύο τρίτα, δυσκολευόμαστε ευλόγως να κατανοήσουμε το εύρος και το βάθος της κρίσης.
Οτι δηλαδή δεν πρόκειται μόνον για οικονομική κρίση, για μια φάση ενός κυκλικού φαινομένου, αλλά για κρίση υποδείγματος, για ρήξη πρωτίστως πολιτική και πολιτισμική.
Οι Ελληνες δεν υποφέρουν μόνο επειδή έσφαλαν, δεν αδυνατούν να δουν το μέλλον επειδή ως τζίτζικες δεν εφρόντισαν εγκαίρως ― αυτά ισχύουν μόνο εν μέρει και μόνο εντοπισμένα.
Το ελληνικό πρόβλημα κατά το βάθος και κατά την πλήρη του έκταση είναι πρόβλημα ευρωπαϊκό, και πρόβλημα οικουμενικό. Είναι το πρόβλημα του 21ου αιώνα: πώς αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη, τη μεγέθυνση, την αειφορία, την ευημερία, την ισόρροπη διαβίωση μέσα στα όρια του πλανητικού οικοσυστήματος.
Ασφαλώς η ανεργία, η φτώχεια, η ανασφάλεια είναι οι πρώτες προτεραιότητες, για μια κοινωνία που λαχταρά για ανακούφιση του πόνου. Η κρίση όμως δεν θα θεραπευτεί με παλιές συνταγές, χωρίς να δούμε τον πυρήνα των αιτίων, φανερών και λανθανόντων.
Η υπέρβαση της κρίσης θα κατορθωθεί με νέα σκέψη, με υπέρβαση της οικονομίστικης ορθοδοξίας και του υστερόβουλου πολιτικού κομφορμισμού, με συναντίληψη του τοπικού και του οικουμενικού, με φαντασία και ενσυναίσθηση.
Η κρίση είναι πολύπλευρη: κρίση παραγωγικού μοντέλου, κρίση από την υπεράντληση φυσικών πόρων και τον υπερπληθυσμό, κρίση υπερεπέκτασης και υπερκατανάλωσης, κρίση από την διόγκωση πλαστών αναγκών, κρίση από τα ελλείμματα δημοκρατίας. Ο ντετερμινισμός της διαρκούς επέκτασης συναντά τα όρια του: είναι τα όρια του πλανητικού οικοσυστήματος.
Πώς εντάσσουμε τα δικά μας εθνικά και τοπικά προβλήματα στον ευρύτερο προβληματισμό;
Οι Ισπανοί φωτίζουν ένα μονοπάτι σκέψης. Οπως πριν από τρία χρόνια το κίνημα 15M των Indignados από τις ισπανικές πλατείες άνοιξε νέους ορίζοντες προβληματισμού, έτσι και τώρα οι Ισπανοί συντάσσουν ένα μανιφέστο για να σκεφτούμε οικουμενικά και πλανητικά, πολιτισμικά και ολιστικά.
Το ονομάζουν «Υστάτη έκκληση» και το υπογράφουν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της Αριστεράς, παλαιάς και νέας, από το ΚΚ έως το Podemos, Καταλανοί και Βάσκοι αυτονομιστές, οικοσοσιαλιστές, το κίνημα για την απομεγέθυνση, προσωπικότητες από όλο το φάσμα των τεχνών και των επιστημών.
Βρισκεται, μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες, και στα ελληνικά, στον ιστότοποwww.ultimallamada.org.
Προφανώς το αίτημα πλέον δεν είναι μια κάποια ανάταξη, μια κάποια θεραπεία της ανεργίας και της φτώχειας· είναι η αποφασιστική στροφή:«Ο πλανήτης δεν μπορεί να στηρίξει την παραγωγιστική και καταναλωτική κοινωνία. Έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα νέο πολιτισμό ικανό να εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή σε ένα τεράστιο ανθρώπινο πληθυσμό (σήμερα, σε περισσότερους από 7,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους), που συνεχίζει να αυξάνεται και κατοικεί σε ένα κόσμο με φθίνοντες πόρους.
Να γιατί θα είναι απαραίτητο να γίνουν ριζικές αλλαγές στο τρόπο ζωής, στις μορφές της παραγωγής, στο σχεδιασμό των πόλεων και στη χωροταξική οργάνωση: και πάνω από όλα, στις αξίες που διέπουν όλα τα παραπάνω.
Χρειαζόμαστε μια κοινωνία που θα έχει για στόχο να επαναφέρει την ισορροπία με τη βιόσφαιρα, και που χρησιμοποιεί την έρευνα, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, την οικονομία και την πολιτική για να προχωρήσει προς αυτή τη κατεύθυνση. [...]
»Προσοχή: το παράθυρο της ευκαιρίας κλείνει. [...] Έχουμε, όμως, το πολύ μία πενταετία για να οργανώσουμε μια πλατιά και σφαιρική συζήτηση για τα όρια της ανάπτυξης, και για να δημιουργήσουμε δημοκρατικά οικολογικές και ενεργειακές εναλλακτικές ικανές να είναι σοβαρές και βιώσιμες.
Θα πρέπει να είμαστε ικανοί να συσπειρώσουμε μεγάλες πλειοψηφίες για μιαν αλλαγή οικονομικού, ενεργειακού, κοινωνικού και πολιτισμικού μοντέλου.
Πέρα από το ότι πολεμάει τις αδικίες που οφείλονται στην άσκηση της εξουσίας και στη συσσώρευση του πλούτου, μιλάμε για ένα μοντέλο που αναγνωρίζει την πραγματικότητα, κάνει ειρήνη με τη φύση και κάνει δυνατή την ευζωία μέσα στα οικολογικά όρια της Γης.
»Ένας πολιτισμός τελειώνει και πρέπει να οικοδομήσουμε έναν άλλο καινούργιο. Οι συνέπειες του να μην κάνουμε τίποτα ή να κάνουμε πολύ λίγα μας οδηγούν κατευθείαν στη κοινωνική, οικονομική και οικολογική κατάρρευση.
Αλλά αν αρχίσουμε σήμερα, μπορούμε ακόμα να γίνουμε οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες μιας αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας που θα συμβιώνει ειρηνικά με τον πλανήτη.»
Κάτι κινείται στην Ευρώπη. Η κρίση γεννά όχι μόνο θύματα και φόβο, αλλά επιτέλους σκέψη και δράση.
vlemma
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς … Rothschild;
Posted: 20 Jul 2014 08:04 AM PDT
Στην Ελλάδα μας έμαθαν να θεωρούμε «ήρωες» όσους υπηρέτησαν τα «Δυτικά» συμφέρονταΔηλαδή αυτά των Rothschild, των τοκογλύφων που ίδρυσαν το Ισραήλ, σκορπώντας τον θάνατο στους Παλαιστινίους.![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;5]()
Συμπτωματικά ΟΛΟΙ οι «απελευθερωτικοί» μας αγώνες ήταν συνυφασμένοι με την σκλαβιά στους σιωνιστές τοκογλύφους και την εξασφάλιση των δικών τους συμφερόντων.
Ο Ερντογάν που δέχεται τα πυρά όλων των ΜΜΕ του πλανήτη, σε αντίθεση με τον Σαμαρά που τον έχουν στο απυρόβλητο ξέρει να φτύνει εκεί που οι άλλοι γλείφουν!!!![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;3]()
![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;4]()
![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;1]()
![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;2]()
Σίγμα
Υ.Γ. Οι πολιτικοί «μας» είναι οι γκόμενες των ξένων κι ότι κάνουν δεν είχε και δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ σχέση με τα δικά μας συμφέροντα.![ρωες μόνον ατοί πού ξυπηρετον τούς ... Rothschild;7]()
Οι Βιβλιοθήκες της αρχαίας Ελλάδας
Posted: 20 Jul 2014 07:55 AM PDT
.jpg)
Οι αρχαίοι Έλληνες που τόσο καλλιέργησαν τις τέχνες και τα γράμματα, ήταν επόμενο να εκτιμήσουν την επινόηση και τη χρήση του αλφαβήτου σε τέτοιο σημείο, ώστε ο Σοφοκλής να βάλει στη χαμένη τραγωδία του «Αμφιάραος» ένα ηθοποιό να σχηματίζει με κινήσεις του χορού τα γράμματα, ενώ σε άλλη τραγωδία επίσης χαμένη του Αθηναίου Καλλία, 24 μέλη χορού υποδύονταν τα ισάριθμα γράμματα του αλφάβητου, χαρακτηριστική άλλωστε της γοητείας που είχε στους αρχαίους Έλληνες η χρήση των γραμμάτων είναι και η ωδή του Πινδάρου στο γράμμα Σ.Από χρόνους παλαιότατους πρώτοι οι τύραννοι ενδιαφέρθηκαν για τη διάδοση των ομηρικών επών, τα οποία φρόντισαν να περισυλλέξουν και να διασώσουν. Σ' αυτούς ακριβώς τους χρόνους και μάλιστα στη διάρκεια της τυραννίδας, στην Αθήνα, του Πεισιστράτου, πρέπει να τοποθετηθεί και η ίδρυση των πρώτων βιβλιοθηκών στην Ελλάδα.Όταν γίνεται λόγος για βιβλιοθήκες στην αρχαία Ελλάδα, η σκέψη μας ανατρέχει συνήθως στις γνωστές βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας, της Περγάμου και ίσως το πολύ πολύ στις βιβλιοθήκες του Πανταίνου και του Αδριανού στην Αθήνα. Αλλά τόσο στην Αθήνα όσο και στις άλλες Ελληνικές πόλεις, όχι μόνο του μητροπολιτικού αλλά και του αποικιακού Ελληνισμού, υπήρξε ένας πολύ μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών, για τις οποίες δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε εκτός από την ύπαρξή τους. Την ύπαρξη αυτών των βιβλιοθηκών βεβαιώνουν περισσότερο επιγραφικές και λιγότερο φιλολογικές πηγές.Την ύπαρξη βιβλιοθηκών στην Αθήνα μαρτυρεί ο ιστορικός Πολύβιος μνημονεύοντας τον επίσης αρχαίο ιστορικό Τίμαιο. Λέει δηλαδή ο Πολύβιος ότι, όταν ο Τίμαιος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις Συρακούσες, για να αποφύγει την πίεση του τυράννου Αγαθοκλή, κατέφυγε στην Αθήνα, όπου έζησε 50 (!) χρόνια ερευνώντας τις βιβλιοθήκες της πόλης του Κέκροπα. Από άλλες σποραδικές πληροφορίες που βρίσκονται σε φιλολογικές πάλι πηγές συμπεραίνεται ότι υπήρχε μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών στον εκτός της μητροπολιτικής Ελλάδας ελληνισμό.Συγκεκριμένα στην Ασία είχαν βιβλιοθήκες οι Ελληνικές πόλεις Έφεσος, Μίλητος, Αλικαρνασσός, Ηράκλεια του Πόντου, Κνίδος, Μύλασα, Νύσσα, Πέργαμος, Πριήνη, Προύσα, Σινώπη, Σμύρνη, Τέως, Αντιόχεια, Αφροδισιάδα, Καισαρεία, Ταρσός. Μαγνησία του Μαιάνδρου, Μαγνησία Σιπύλου, Ιασός, Θυάτειρα, Άσσος και Λάμψακος. Ανάλογες βιβλιοθήκες πρέπει να είχαν και οι ελληνικές αποικίες στη Δύση και στα παράλια της Β. Αφρικής. Κατά κάποια περίεργη όμως σύμπτωση δεν μνημονεύεται στις σωζόμενες επιγραφικές και φιλολογικές πηγές βιβλιοθήκη άλλη πλην εκείνης των Συρακουσών.Στην κυρίως Ελλάδα δεν υπήρχε πόλη χωρίς βιβλιοθήκη ή τουλάχιστον χωρίς δημόσιο αρχείο, συμπεριλαμβανομένων και των πιο μικρών πόλεων. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα συγγράμματα βιβλιοθηκονομίας γράφτηκαν από τον Έλληνα Αρτέμωνα, που καταγόταν από την Κασσάνδρεια. Ο Αρτέμων έγραψε δύο τέτοια συγγράμματα, που είχαν τίτλους «Περί βιβλίων συναγωγής» και «Περί βιβλίων χρήσεως».Βιβλιοθήκες στην ΑθήναΌπως προαναφέρθηκε από τη διήγηση του Πολύβιου για τον Τιμαίο εξάγεται έμμεσα το συμπέρασμα ότι στο «κλεινό άστυ» υπήρχε μεγάλος αριθμός βιβλιοθηκών. Ωστόσο, οι σχετικές πληροφορίες είναι πολύ λίγες. Η παλαιότερη βιβλιοθήκη στην Αθήνα ανάγεται στους χρόνους του Πεισιστράτου, ο οποίος εκτός του ενδιαφέροντος που εκδήλωσε για την περισυλλογή και για την ταξινόμηση των Ομηρικών Επών, ίδρυσε πρώτος στην Αθήνα και δημόσια βιβλιοθήκη. Οι Αθηναίοι την επαύξησαν αργότερα με μεγάλη επιμέλεια και φροντίδα. Όταν ο Ξέρξης κυρίευσε την Αθήνα, το 480 π.χ, λεηλάτησε τη βιβλιοθήκη του Πεισιστράτου και μετέφερε τα συγγράμματά της στην Περσία. Αλλά στα χρόνια των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου ο Σέλευκος, ο Νικάνωρ, κατόρθωσε να ανεύρει τα συγγράμματα της βιβλιοθήκης του Πεισιστράτου και να τα ξαναστείλει στην Αθήνα. Στην πόλη της Παλλάδας υπήρξε ονομαστή βιβλιοθήκη και κατά τους χρόνους του Δημητρίου, του Φαληρέα, που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον και ζήλο για τα βιβλία. Ο Παυσανίας μνημονεύει την ίδρυση στην Αθήνα βιβλιοθήκης από τον αυτοκράτορα Αδριανό. Στην ίδρυση της βιβλιοθήκης αυτής αναφέρεται και ο Ευσέβιος. Η βιβλιοθήκη του Αδριανού στην Αθήνα ήταν πλούσια, επιβλητική και πολυτελής. Τα ερείπια και το μέγεθός της εντυπωσιάζουν και σήμερα τον επισκέπτη του χώρου της, που βρίσκεται στο τέλος της οδού Αιόλου. Από αρχαίες πηγές επιγραφικές, που επιβεβαιώθηκαν και από τις ανασκαφές του χώρου της Αγοράς των κλασικών χρόνων είναι γνωστή η ύπαρξη, στον επίσημο αυτό χώρο, της βιβλιοθήκης του Πανταίνου. Πρόκειται για 2 επιγραφές που αναφέρονται η μία στην ίδρυση και η άλλη στη λειτουργία αυτής της βιβλιοθήκης. Η πρώτη επιγραφή αναγράφει:«Αθηνά Πυλιάδι Αθηναίων ο ιερεύ Μουσών φιλοσόφων Τ. Φλάβιος Πάνταινος Φλαβίου Μενάνδρου διαδόχου υιός τας έξω στοάς, το περίστυλον, την βιβλιοθήκην μετά των βιβλίων, τον εν αυτοίς πάντα κόσμον, εκ των ιδιων ανέθηκε.»Η άλλη επιγραφή. που αποτελούσε μέρος του κανονισμού της βιβλιοθήκης αναγράφει:«Βιβλίον ουκ εξενεχθησεται επεί ωμόσαμεν ανοιγήσεται από ώρας πρώτης μέχρι έκτης».Η επιγραφή του 1ου αι.π.χ., που έχει δημοσιευτεί στο Inscriptiones Graecae ΙΙ, 1029. μας πληροφορεί για την ύπαρξη και λειτουργία και άλλης βιβλιοθήκης στην Αθήνα, γνωστής ως «εν Πτολεμαίω», ενώ η επιγραφή Ι.G.11.1009 προσφέρει ένδειξη ότι υπήρχε και στον Πειραιά βιβλιοθήκη.Βιβλιοθήκες άλλων πόλεων στη μητροπολιτική Ελλάδα.Εκτός από τις βιβλιοθήκες στην Αττική, υπήρχαν βιβλιοθήκες. όπως φαίνεται από σποραδικές πάντα πληροφορίες, τόσο στις φιλολογικές πηγές όσο και στις επιγραφικές και στις εξής πόλεις: Στους Δελφούς, όπως διαπιστώνεται από δελφική επιγραφή, η οποία αναφέρει ίδρυση βιβλιοθήκης από το Κοινό των Αμφικτυόνων (Bulletin de Correspodance Hellenique. 20, 1896, σ. 720), αλλά και στην Επίδαυρο υπήρχε βιβλιοθήκη, η οποία είχε αφιερωθεί στο θεό Ασκληπιό. Επίσης, έχει βρεθεί επιγραφή στη νήσο Δήλο, η οποία μνημονεύει οίκημα Ανδρίων, όπου υπήρχε συλλογή των έργων του ποιητή Αλκαίου. Εκτός από τη Δήλο είχαν βιβλιοθήκες και τα νησιά Σάμος, Ρόδος, Κως, Κρήτη και Κύπρος. Η ύπαρξη βιβλιοθήκης στη Ρόδο διαπιστώνεται πάλι επιγραφικά από απόσπασμα καταλόγου που περιείχε γύρω στα 50 συγγράμματα. Μεταξύ τους αναφέρονται και 2 συγγράμματα με τους τίτλους «Προς Ευαγόραν κυπριακών» (αντίγραφα δύο) «Αλεξάνδρω Εγκώμιον» (αντίγραφο ένα) και «περί της Αθήνησι Νομοθεσίας» (αντίγραφα πέντε).Για βιβλιοθήκη στη Σάμο δεν σώζεται καμία πληροφορία στις επιγραφικές πηγές. Ο συγγραφέας ωστόσο των δειπνοσοφιστών Αθηναίος, ο οποίος συχνότερα από κάθε άλλον αρχαίο συγγραφέα αναφέρεται στις βιβλιοθήκες και σε βιβλιόφιλους, κάνοντας λόγο για τους Έλληνες εκείνους που είχαν γίνει διάσημοι στον αρχαίο κόσμο εξαιτίας των Πλούσιων βιβλιοθηκών τους, αναφέρει τον τύραννο της Σάμου Πολυκράτη, τον Αθηναίο Ευκλείδη, το γνωστό Αθηναίο τύραννο Πεισίστρατο, τον Νικοκράτη, τον Κύπριο, τους βασιλιάδες της Περγάμου Απάλους και Ευμένηδες, τον Αριστοτέλη, τον Ευριπίδη, τον Θεόφραστο και τον Νηλέα, ο οποίος απέκτησε τα βιβλία που περιείχαν οι βιβλιοθήκες των δύο τελευταίων μεγάλων ανδρών, δηλαδή του περίφημου Σταγειρίτη φιλόσοφου και τον διάδοχό του στη διεύθυνση της Περιπατητικής Σχολής, Θεόφραστον.Βιβλιοθήκη στην Κω αναφέρει επιγραφή (δημοσιευμένη στο Bulletin de Correspondance Hellenique, 59. 1935, σ. 421-425) η οποία περιέχει τα ονόματα των δωρητών της βιβλιοθήκης. Μεταξύ αυτών αναφέρονται και ο Διοκλής και ο γιος του Απολλόδωρος, που από κοινού πρόσφεραν τη δαπάνη για την ανέγερση του κτιρίου της βιβλιοθήκης, καθώς και για την αγορά 100 βιβλίων. Αναφέρονται, επίσης ο Εκαταίος ως δωρητής 200 συγγραμμάτων, ο Αγησίας ως δωρητής 200 δραχμών, ο Ξενοκλής που δώρισε 200 δραχμές και 100 βιβλία και άλλοι δωρητές,Στην Κρήτη υπήρχε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους βιβλιοθήκη δίπλα στο παλάτι της Κνωσού, όπως διαπιστώνεται από θραύσμα επιγραφής, που μνημονεύει τη βιβλιοθήκη αυτή. Στην Κύπρο αναφέρονται επίσης βιβλιοθήκες, τόσο από τον Αθήναιο όσο και από επιγραφή που μνημονεύει «επιμελητήν βιβλιοφυλακίου». Με βεβαιότητα διαπιστώνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης και στη Σπάρτη από φιλολογικές πηγές, ενώ από επιγραφικές πηγές συμπεραίνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης στη Μεσσηνία. Από άλλη φιλολογική πηγή είναι γνωστή και η λειτουργία βιβλιοθήκης στην πόλη των Πατρών.Όσον αφορά στη Β. Ελλάδα, πρέπει να υπήρχε βιβλιοθήκη στην Πέλλα. Από αυτή φαίνεται ότι ο Ρωμαίος στρατηγός Αιμίλιος Παύλος έφερε στη Ρώμη τον πρώτο μεγάλο αριθμό ελληνικών συγγραμμάτων, μετά τη νίκη του επί του βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα.Η ύπαρξη βιβλιοθήκης στην Πέλλα, που πρέπει να υποθέσουμε ότι χρησιμοποιούσε και ο Μ. Αλέξανδρος, ως μαθητής του Αριστοτέλη, μας θυμίζει το σχετικό ενδιαφέρον που έδειξε ο νεαρός βασιλιάς με τη διαταγή που έδωσε μετά την κατάληψη της Περσίας, να ερευνηθούν τα ιερά περσικά βιβλία και όσα αναφέρονταν στη φιλοσοφία, την ιατρική, τη γεωργία και την αστρονομία να μεταφράζονταν στην ελληνική γλώσσα και να αποστέλλονταν στην Αλεξάνδρεια. Από άλλη, τέλος, αναθηματική επιγραφή της Μακεδονίας, που δημοσιεύτηκε στο B.C.H., 57,1933, σ. 316320, διαπιστώνεται ύπαρξη βιβλιοθήκης και στην πόλη των Φιλίππων.Αναφερόμενοι στις βιβλιοθήκες που μπορούμε να επισημάνουμε από ενδείξεις φιλολογικές και επιγραφικές, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε και τη βιβλιοθήκη της Περιπατητικής Σχολής.Τα συγγράμματά της μετά το θάνατο του Αριστοτέλη, περιήλθαν στην ευθύνη του διαδόχου του Θεοφράστου. Τα συγγράμματα του Θεοφράστου, μαζί με τα βιβλία του Αριστοτέλη, περιήλθαν στους σωκρατικούς φιλοσόφους Έραστο, Κορίσκο και στο γιο του Κορισκου, Νηλέα. Ο Νηλέας, μαθητής του Αριστοτέλη και του Θεοφράστου, κληρονόμησε τα βιβλία των δύο δασκάλων του και τα μετέφερε στην πόλη Σκήψη της Μ. Ασίας.Μετά το θάνατο του Νηλέα περιήλθαν σε ιδιώτες που τα είχαν αταξινόμητα και κατάκλειστα. Όταν οι τελευταίοι έμαθαν για το ζήλο, με τον οποίο οι βασιλιάδες της Περγάμου συγκέντρωναν βιβλία, τα έκρυψαν σε υπόγεια κρύπτη, όπου φθάρηκαν από την υγρασία και τα σκουλήκια. Οι απόγονοί τους τα πούλησαν σ' αυτή την κατάσταση στον Απελλικώντα την Τηιο, ο οποίος, κατά τον Στράβωνα, ήταν «φιλόβιβλος μάλλον ή φιλόσοφος».Για να αποκαταστήσει αυτός τα καταστραμμένα συγγράμματα, τα αντέγραψε εκ νέου ξαναγράφοντας από την αρχή ολόκληρα μέρη τους κι έτσι τα εξέδωσε γεμάτα λάθη. Κατά τον Αθήναιο, ωστόσο ο Νηλέας πούλησε τα βιβλία του Αριστοτέλη και του Θεοφράστου στον Πτολεμαιο, τον Φιλάδελφο και έτσι αποτέλεσαν αργότερα το πρότυπο για την οργάνωση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας και της Περγάμου. Μετά το θάνατο του Απελλικώντα ο Σύλλας μετέφερε τα βιβλία του στη Ρώμη (Πλουτάρχου, Σύλλας 26,1-2).Εκτός από τις δημόσιες βιβλιοθήκες υπήρχαν στην αρχαία Ελλάδα και πολλές ιδιωτικές. Ιδιωτική βιβλιοθήκη αξιόλογη είχε ο Ευριπίδης, καθώς και ο σύγχρονος του Πλάτωνα φιλόσοφος Μενέδημος, από την Ερέτρια. Ο Ισοκράτης (Αιγηνιτικός, 5) αναφέρεται σε κάποιο Θράσυλλο, που είχε σπουδαία συλλογή συγγραμμάτων περί μαντικής. Ο Πλούταρχος, τέλος, στη βιογραφία του Ζήνωνα, περιγράφει κατάστημα πωλητού βιβλίων στην Αθήνα, όπου οι πελάτες ερευνούσαν ή διάβαζαν τα συγγράμματα, όπως γινόταν και στις βιβλιοθήκες.Γραφικές ύλες της αρχαίας ΕλλάδαςΌταν ακούει κανείς για γραπτά κείμενα στην αρχαία Ελλάδα, σκέπτεται συνήθως επιγραφές σε μάρμαρο ή συγγράμματα γραμμένα σε παπύρους ή περγαμηνές. Υπήρχαν όμως και κείμενα γραμμένα επί ποικίλης ύλης. Οι νόμοι του Σόλωνα π.χ. είχαν γραφεί σε ξύλινους κυλίνδρους, που ονομάζονταν «άξονες», καθώς και σε τριγωνόμορφες πινακίδες, τις «κύρβεις» που είχαν στηθεί πάνω στην Ακρόπολη. Ο Πλίνιος κάνει λόγο για επιγραφές χαραγμένες σε πλάκες μολύβδου, σώθηκε δε και μια πλάκα ανεπίγραφη χαλκού και άλλη σιδήρου (Ι.G.Α.321και322).Ο Ιώσηπος αναφέρει μολύβδινους χάρτες και ο Πλούταρχος ιστορεί ότι η ποιήτρια Αριστομάχη αφιέρωσε στους Δελφούς σύγγραμμα, που είχε μορφή μεταλλικού ειληταρίου. Άλλη χάλκινη πινακίδα βρέθηκε στην Ολυμπία με χαραγμένο επάνω τις ένα κείμενο συνθήκης, που έγινε μεταξύ Ηλείων και αντιπάλων τους. Χαράζονταν ακόμη επιγραφές πάνω σε πήλινες πλάκες (επί κεράμου), σε δέρματα, σε θαλασσινά όστρακα και σε οστά. Αλλά και πάνω σε ελάσματα χρυσού χαράσσονταν κείμενα, όπως π.χ. στα ορφικά χρυσά πλακίδια, τα γνωστά τόσο από την Κρήτη όσο και από την Ιταλία. Ως καθαρή όμως, Ελληνική επινόηση μπορούν να θεωρηθούν οι ξύλινες πινακίδες, οι επαλειμμένες με κερί. Οι πινακίδες αυτές επέτρεπαν τη συνεχή επανεγγραφή κειμένων μετά την απόσβεσή τους, γι'αυτό και τις χρησιμοποιούσαν κυρίως οι μαθητές για εξάσκηση. Όλες αυτές οι πληροφορίες προκύπτουν από τη μελέτη των φιλολογικών και των επιγραφικών πηγών. Από τις επιγραφές έχουμε και την πληροφορία ότι οι βιβλιοθηκάριοι των αρχαίων ελληνικών βιβλιοθηκών ονομάζονταν γραμματείς και επιμελητές των βιβλιοφυλακίων.[Αναδημοσίευση από το περιοδικό Αρχαιολογία]ekivolosblogconspiracyfeedsΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Είναι η Γη η εξορία των ανθρώπων;
Posted: 20 Jul 2014 07:52 AM PDT
Μοιάζει με σενάριο από επεισόδιο των «X-Files», είναι όμως η ανατρεπτική και σίγουρα ιδιαίτερα ευφάνταστη θεωρία που ανέπτυξε ένας αμερικανός επιστήμονας. Όπως υποστηρίζει, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε στη Γη αλλά σε άλλον πλανήτη, γι' αυτό και εμφανίζει μια σειρά «δυσλειτουργίες» που σε περίπτωση που ήταν γήινο «προϊόν» δεν θα είχε.
Εκτιμά ότι είμαστε από τη φύση μας απείθαρχα και επιθετικά όντα και γι' αυτό κάποιοι εξωγήινοι συγκέντρωσαν τον ανθρώπινο πληθυσμό και τον εξόρισαν στη Γη.
Εξωγήινη καταγωγή: Την εξαιρετικά προωθημένη αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα θεωρία ανέπτυξε ο καθηγητής Οικολογίας Ελις Σίλβερ. Τα «σημάδια» της εξωγήινης καταγωγής μας είναι αρκετά σύμφωνα με αυτήν. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει προβλήματα με την πλάτη του και έχει συχνά πόνους επειδή το είδος μας κατάγεται από έναν πλανήτη με χαμηλότερη βαρύτητα από αυτήν της Γης.
Σύμφωνα με τον Σίλβερ, προβλήματα δημιουργούνται και όταν παραμένουμε ακόμη και σχετικά λίγη ώρα εκτεθειμένοι στο ηλιακό φως επειδή δεν σχεδιαστήκαμε για να ερχόμαστε σε τόσο άμεση επαφή με τον Ήλιο. Ένα επιπλέον επιχείρημα του καθηγητή είναι οι δυσκολίες στον τοκετό και ειδικά αυτές που προκύπτουν από το γεγονός ότι το μέγεθος του κεφαλιού είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την πύλη εξόδου.
Είμαστε το μόνο είδος στον πλανήτη με τόσο υψηλά ποσοστά επιπλοκών και θνησιμότητας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, τονίζει, επισημαίνοντας ακόμη το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν είναι εξοπλισμένος για να αντιμετωπίζει το φυσικό περιβάλλον, π.χ. το κρύο ή τη ζέστη.
Θεωρεί επίσης παράδοξο το ότι ο άνθρωπος εμφανίζει ισχυρή αντιπάθεια για πολλά είδη τροφών που παρέχει η φύση. Ο Σίλβερ αναφέρει ότι ο άνθρωπος ασθενεί πολύ συχνά επειδή, εκτός των άλλων, το βιολογικό μας ρολόι έχει εξελιχθεί για ημέρα 25 ωρών, κάτι που έχουν υποδείξει και κάποιες μελέτες.
Από πού ήρθαμε και γιατί; Η άποψη του Σίλβερ είναι ότι ο ανατομικά σύγχρονος άνθρωπος είναι ένα υβρίδιο που προέκυψε από τη διασταύρωση των ανθρώπων του Νεάντερταλ με ένα άλλο είδος ανθρώπων που έφθασαν στη Γη από κάποιον πλανήτη στο Άλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο σε εμάς αστρικό σύστημα.
Κατά καιρούς το Άλφα του Κενταύρου έχει υποδειχθεί είτε ως τόπος καταγωγής του ανθρώπου είτε ως τόπος κατοικίας εξωγήινων. Ο Σίλβερ υποστηρίζει ότι αυτό το «άλλο» είδος ανθρώπων από το οποίο προερχόμαστε έφθασε στη Γη πριν από 60.000-200.000 έτη.
Η εξήγηση που δίνει για την έλευσή μας στη Γη είναι ότι οι εξωγήινοι που ζούσαν μαζί μας δεν άντεξαν άλλο την απειθαρχία και την επιθετικότητά μας και μας έστειλαν εδώ για λόγους σωφρονισμού.
Σαν να λέμε μας «φυλάκισαν» εδώ μέχρι να γίνουμε άνθρωποι και όταν αυτό συμβεί ποιος ξέρει; μπορεί να επιστρέψουμε στο πραγματικό κοσμικό μας σπίτι.
edwhellas
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Παράξενα Σύμβολα εμφανίζονται παντού - Η Κυβέρνηση Ανησυχεί
Posted: 20 Jul 2014 07:47 AM PDT
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ - Κυβερνητικά στελέγχη εξέδωσαν μια λακωνική δήλωση σήμερα, στην οποία αναφέρουν ότι δεν είναι σίγουροι τι είναι το "περίεργο" νέο σύμβολο που εμφανίζεται «πολύ συχνά» στα κοινωνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, σε κουμπιά, σε γκράφιτι και σε τατουάζ και τι σημαίνει στην πραγματικότητα.
"Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι πρόκειται για ένα είδος κώδικα ", δήλωσε ο Ναύαρχος Michael S. Rogers, διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Εθνικού Οργανισμού για την Ασφάλεια.
"Σε αυτό το σημείο, γνωρίζουμε μόνο ότι μοιάζει με κάποιο είδος λεπτής ανθρώπινης φιγούρας που κάθεται σε ένα ραβδί."
«Κανένα περαιτέρω σχόλιο."
Μία απροσδιόριστη πηγή στην NSA δήλωσε ότι εξετάζουν όλες τις πιθανές εκδοχές, αλλά δεν έχουν οδηγηθεί σε ασφαλές συμπέρασμα μέχρι σήμερα.
"Ρώτησα έναν άνδρα στο Starbucks σήμερα το πρωί τι στο διάολο σημαίνει αυτό το καταραμένο πράγμα», είπε η πηγή.
«Είχε το σύμβολο ραμμένο στο jean σακάκι του, αλλά δεν μου έδωσε απάντηση."
«Απλά σήκωσε τα δάκτυλα του και έκανε το σήμα V. Τώρα είμαι ακόμα πιο μπερδεμένος. Τι σημαίνει αυτό; "
Η NSA λειτουργεί με τη θεωρία ότι το σύμβολο μπορεί να έχει κάποια ιστορική σημασία και σημείωσε ότι δεν είναι μόνο ένα αμερικανικό φαινόμενο, αλλά επίσης εμφανίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο και στο Twitter, Facebook, Tumblr, Instagram και άλλες κοινωνικές πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης.
«Προσωπικά βρίσκομαι σε σύγχυση», δήλωσε ο ναύαρχος Rogers.
«Δεν έχω καμία ιδέα για το από πού έρχεται ή τι σημαίνει."
"Μάλλον θα πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια του κοινού σε αυτό το σημείο."
Sue Dunum
thelapine + iokh
Απόδοση Κειμένου dorieas
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
777: "Τι προφητεύει η Christine Lagarde για τον Ιούλιο του 2014 ; "
Posted: 20 Jul 2014 07:25 AM PDT
Ο Κρόουλι στο βιβλίο του Liber 777, συγκέντρωσε τα αποκρυφιστικα μονοπατια από διαφορές εκδοχές της ΚΑΜΠΑΛΑ, όπως αστρολογία, πλανήτες, κάρτες Ταρώ κ.ά.
Το πεντάκτινο αστέρι έχει μεγάλη σχέση με τον αριθμό εφτά. Είναι η σχέση του εβδομήντα με τον κύκλο, εφόσον 5Χ70=350.
Τρεις φορές το εφτά μας δίνει 21, και στα χαρτια της ταρώ είναι η κάρτα του κόσμου. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτός είναι ο αριθμός του βασιλιά του κόσμου τούτου.
Ο έβδομος μήνας του έτους είναι ο Ιούλιος, ένας πολύ αιμοβόρος μήνας. Οι περισσότερες αρρώστιες και οι επιδημίες έρχονται από την ζέστη του καλοκαιριού. Τον Ιούλιο μήνα κυβερνά το ζώδιο του καρκίνου.... Δεν υπάρχει πιο εγκληματικό ζώδιο από τον καρκίνο.
Περιέργως στο 2014 έχουμε δροσερό καλοκαιράκι.... Αλλά κατά τα άλλα, πέρα από την χούντα του ΔΝΤ, έχουμε σε διεξαγωγή πολέμους , ενώ παράλληλα αεροσκάφη πέφτουν .....
"7 references:
ΠΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΗΣ Christine Lagarde ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
Αναφορές στο "7:
1:22 "Now I'm going to test your numerology skills by asking you to think about the magic seven"
¨Τώρα θα ελέγξω τις ικανότητες σας στην αριθμολογία ζητώντας σας να σκεφτήτε τον μαγικό αριθμό επτά"
1:34 "Most of you will know that seven is quite a number"
"Οι περισσότεροι από εσάς θα γνωρίζετε πως το 7 είναι σημαντικός αριθμός"
2:24 "2014, you drop the zero, fourteen, two times, seven"
"2014 βγάλτε το μηδέν, δεκατέσσερα, δύο φορές το επτά"
4:08 "It will mark the 70th anniversary, 70th anniversary, drop the zero, seven, of the Bretton Woods Conference that actually gave birth to the IMF" (7 + 0 = 7)
"Θα σημειώσει την εβδομηκοστή επαίτιο,70η επαίτιος, βγάζουμε το μηδέν, επτά 7, της συνδιάσκεψης του Bretton Woods η οποία γέννησε το ΔΝΤ" (7+0=7)
4:22 "And it will be the 25th anniversary of the fall of the berlin wall, 25th.." (2 + 5 = 7)
" Και θα είναι η 25η επαίτιος της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, 25η" (2+5=7)
4:38 "It will also mark the 7th anniversary of the financial market jietters"
"Θα σημειώσει την έβδομη επαίτιο των μεγάλων χρηματηστηριακών κρίσεων"
5:08 "After those seven miserable years, weak and fragile"
"Μετά τα επτά αυτά μίζερα, αδύναμα και εύθραυστα χρόνια"
5:14 "We have seven strong years"
"έχουμε επτά δυνατά χρόνια"
5:43 "Now I don't know if the G7 will have anything to do with it" (G is also the 7th letter of the alphabet)
"Τώρα, δεν γνωρίζω αν οι G7 θα έχουν να κάνουν (θα έχουν σχέση) με αυτό" (Το γράμμα G είναι το έβδομο γράμμα του αλφαβήτου)
"2014 references:
1:18 "The global economy and what we should expect for 2014
2:19 "So if we think about 2014
2:24 "2014, you drop the zero, fourteen, two times, seven"
3:54 "So 2014 will be a milestone and hopefully a magic year in may respects"
5:05 "So my hope and my wish for 2014 - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/07/20_18.html#sthash.ExOENU7V.dpuf
5:05 - "Έτσι, είναι η ελπίδα μου και η επιθυμία μου για το 2014"
iokhkyklwpasΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ιωάννης ο Β της Πορτογαλίας
Posted: 20 Jul 2014 07:22 AM PDT
Τα περισσότερα νέα άρθρα μας περιέχουν δυσάρεστα νέα! Αυτή τη φορά θα δούμε κάτι πιο ευχάριστο και «ελαφρύ» σχετικά με την αυτοάμυνα καιρός ήταν.
Κάποτε (μπορεί σήμερα να μας φαίνεται περίεργο έως αδύνατο) υπήρχαν ηγέτες που ενδιαφέρονταν για το καλό του λαού τους, ενώ βελτίωναν συνεχώς την οικονομία της χώρας τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιωάννης ο Δεύτερος της Πορτογαλίας, ο «τέλειος πρίγκηπας» για τους φίλους του, ο «άνδρας» για τους εχθρούς του.
Λέγεται ότι ήταν δίκαιος, σοφός, στοργικός στους υπηκόους και αμείλικτος στους προδότες. Η σημερινή ιστορία έχει να κάνει με ένα αστείο περιστατικό, πάντα σχετικό βέβαια με την αυτοάμυνα:
Κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου, ο Δον Πέντρο Κορέια, ένας έμπιστος και ικανός ιπποκόμος, έχυσε κατά λάθος λίγο νερό την ώρα του σερβιρίσματος σε έναν υψηλό αξιωματούχο της εποχής.Ο αξιωματούχος άρχισε να απειλεί και να φωνάζει έξαλλος.O βασιλιάς για να τον ηρεμήσει του είπε τα εξής: «Μην θυμώνεις! Ο Δον Πέντρο μπορεί να έριξε λίγο νερό, αλλά το σπαθί του δεν το είδα να πέφτει ποτέ»Υποθέτουμε πως ο αξιωματούχος έπιασε το υπονοούμενο, γιατί η φιλονικία δεν συνεχίστηκε.Άλλοι καιροί, άλλοι άνθρωποι, άλλα έθιμα, θα μου πείτε. Μάλλον καλύτερα ήταν τότε, θα προσθέσω
amynastospiti
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Τι είναι το CONPLAN 8888;
Posted: 20 Jul 2014 07:00 AM PDT
Εισαγωγή
Το σκηνικό μιας παγκόσμιας πανδημίας στο οποίο ένας ιός (ή μικροοργανισμός γενικότερα) μετατρέπει τους ανθρώπους σε «ζόμπι» έχει στηθεί πάρα πολλές φορές, σε κάθε είδος: Ταινίες, βιβλία, κόμικς, videogame κτλ.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα παίρνουν μια παράξενη τροπή: Το CONPLAN 8888 (πατήστε για να το διαβάσετε) είναι το πρώτο επίσημο πρωτόκολλο αντιμετώπισης μιας τέτοιας απειλής, γραμμένο από τον στρατό των ΗΠΑ! Σχεδιασμένο σαν «εργαλείο εκμάθησης», αντιμετωπίζει με απόλυτα σοβαρό, ξεκάθαρο, επίσημο και μη απόρρητο τρόπο ένα αποκαλυπτικό σενάριο επίθεσης ζόμπι
Ανάλυση
Διαβάζοντας το CONPLAN 8888, γίνεται αμέσως αντιληπτό το πόσο λεπτομερές και μελετημένο πρωτόκολλο είναι. Σχεδιασμένο από (μαθητευόμενους) στρατιωτικούς για στρατιωτικούς, πληρωμένο από τις τσέπες των φορολογούμενων και καθόλα σοβαρό και αληθοφανές.Το αναλυτικό σχέδιο μάχης προχωρά σε 6 διαφορετικά στάδια στρατιωτικών επιχειρήσεων.Αρχικά γράφτηκε μερικά χρόνια πριν στη Νεμπράσκα.Σε πολλούς μπορεί να ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο, αλλά είναι όσο αληθινό θα μπορούσε να είναι. Υπάρχει ακόμα και παράγραφος που εξηγεί πως πρόκειται περί «εκπαιδευτικής άσκησης» και πως δεν έχει καμία σχέση με φάρσα!Είναι περιττό να αναφέρουμε το πόσο δουλεμένο είναι το συγκεκριμένο σενάριο: Αρκεί να διαβάσει κάποιος λίγες μόνο παραγράφους για να καταλάβει πόσες εργατοώρες έχουν καταναλωθεί για το δεδομένο αποτέλεσμα.Η γενική φιλοσοφία του μπορεί να συμπεριληφθεί σε μια από τις παραγράφους: «Με δεδομένη την ταχύτητα με την οποία εξαπλώνονται οι πανδημίες των ζόμπι, χρειάζεται η στρατιωτική δύναμη επίθεση να είναι αποφασιστική, συντριπτική, και πιθανά μονομερής για να εκμηδενιστεί η απειλή.»Η γνώμη του amynastospiti.gr
Πολλοί από μας αποκτούν μειδιάματα, ενώ οι γέλωτες δίνουν και παίρνουν στο διάβασμα ενός τέτοιου κειμένου Λυπούμαστε πολύ, αλλά μόνο αστεία δεν είναι μια τέτοια ιστορία Πέρα από το αληθοφανές της όλης υπόθεσης, το κρυμμένο συμπέρασμα είναι το εξής:
Ο στρατός που θεωρείται ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος του κόσμου, έχει επισήμως στα «κιτάπια» του οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης (μέρους) του πληθυσμού των ΗΠΑ (και όχι μόνο), στο οποίο οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν ανεγκέφαλα κτήνη που το μόνο που αξίζουν είναι μια σφαίρα στο κεφάλι. Δεν θέλουμε να σχολιάσουμε περισσότερο, τα συμπεράσματα δικά σας.
amynastospiti
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Δεύτερο
Posted: 20 Jul 2014 06:28 AM PDT
Στο πρώτο μέρος είδαμε πόσο καταστροφική για τη ζωή μας μπορεί να είναι η αδυναμία οριοθέτησης. Εδώ θα δούμε πώς μπορούμε να θέσουμε όρια για τον εαυτό μας, αρκεί προηγουμένως να έχουμε τοποθετηθεί ως προς τα εξής ζητήματα:
Ποιο είναι το σύστημα αξιών μου; Τι μου υπαγορεύουν οι αξίες μου ως σωστό ή λάθος, επιτρεπτό ή ανεπίτρεπτο;
Ποιες είναι οι ανάγκες, τα συναισθήματα, οι απόψεις, τα δικαιώματα που δεν διατίθεμαι να διαπραγματευτώ για κανέναν και τίποτα;
Ποιες σχέσεις και συμπεριφορές θα διακόψω, αποκλείσω, αλλάξω, ακόμα και αν η συνήθεια, η καρδιά μου ή η δειλία μου με προτρέπουν να τις διατηρήσω και υπομείνω;
Είναι προφανές ότι για να οριοθετηθούμε θα χρειαστεί να πάρουμε κάποιες δύσκολες αποφάσεις. Και κάτι ακόμα δυσκολότερο: θα χρειαστεί να μάθουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας και να δηλώσουμε, με λόγια και πράξεις, το αυτονόητο ότι απαιτούμε σεβασμό.
ΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Αν ένας άνθρωπος, ερχόμενος αντιμέτωπος με την παραβίαση των ορίων του, έχει κατά καιρούς δοκιμάσει, χωρίς καμία επιτυχία, να πνίξει τον πόνο του, να καταπιεί το θυμό του, να βράσει στο ζουμί του, να γίνει σαρκαστικός, να εκτοξεύσει κούφιες απειλές, να κλάψει ή να ουρλιάξει, είναι λογικό να αναρωτιέται τι άλλο μπορεί να κάνει ώστε επιτέλους να ακουστεί.
Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να θέσει σε εφαρμογή έναν εσωτερικό συναγερμό επιφορτισμένο με τη λειτουργία να ανιχνεύει τις επιζήμιες εισβολές στο σύστημα και να δίνει το ανάλογο σήμα.
Όταν σημάνει ο συναγερμός, ο βασικός κανόνας είναι ένας:
αναλαμβάνουμε άμεση δράση και χωρίς να διαπραγματευτούμε τίποτα, θέτουμε τα όρια μας σε εφαρμογή.
Ο λόγος που δεν παζαρεύουμε τα όρια μας είναι προφανής - το παζάρι σημαίνει ότι τεστάρω τα νερά και ζητάω την άδεια, περίπου σαν να ρωτάω: «Σκέφτομαι να αρχίσω να σέβομαι τον εαυτό μου, εσύ τι λες;». Παζαρεύοντας ή εξηγώντας τα όρια μας είναι σαν να μην είμαστε πολύ σίγουροι γι' αυτά, σαν να μην τα πιστεύουμε πραγματικά. Κι ακόμα είναι σαν να εκχωρούμε στον άλλον την εξουσία να αποφασίσει εκείνος για την εγκυρότητα και εφαρμογή των ορίων μας.
Είναι και το άλλο: Γιατί να πρέπει να κάτσω να εξηγήσω το προφανές; Τι να κάτσω να εξηγήσω όταν ο άλλος δείχνει έλλειψη σεβασμού απέναντί μου; Δεν θα έπρεπε η αντίδραση μου να του δίνει να καταλάβει ότι έχει ξεπεράσει το όριο; Θα πρέπει δηλαδή να προσπαθήσω να τον πείσω, με το καλό ή με το άγριο, να με σεβαστεί; Αλήθεια θα έπρεπε να συζητάω και να εξηγώ μέχρι να ματώσει η γλώσσα μου προκειμένου να καταλάβει; Μήπως θα έπρεπε να απολογηθώ κι από πάνω που έχω όρια; Δεν είναι λίγο υποτιμητικά όλα αυτά;
Το θέμα είναι ότι οι πράξεις πάντοτε μιλούν δυνατότερα από τα λόγια. Μπορούμε να γράψουμε ολόκληρη έκθεση ή να εξηγούμε με τις ώρες ότι δεν θέλουμε, για παράδειγμα, να μας ενοχλούν στο τηλέφωνο μετά τις 10 το βράδυ, αλλά το μήνυμα θα είναι πολύ περισσότερο ηχηρό και ξεκάθαρο αν υπάρξουν συνέπειες: αν απλώς σταματήσουμε να σηκώνουμε το τηλέφωνο.
Αν ακούγονται λίγο απόλυτα όλα αυτά, θα συμφωνήσω ότι υπάρχουν φορές που έχει αξία να προειδοποιήσουμε ότι σκοπεύουμε να θέσουμε ένα όριο σε εφαρμογή. Όταν αυτός που βρίσκεται απέναντί μας έχει κατανόηση και υγιή αντίληψη για τις σχέσεις ίσως επιλέξουμε να τον ενημερώσουμε για όσα δεν λειτουργούν πλέον για εμάς. Όταν όμως ο άλλος έχει τη συνήθεια να πρεσάρει επίτηδες τα όρια μας προκειμένου να μας εκμεταλλευτεί, δεν υπάρχει τίποτα να συζητήσουμε σε αυτή την περίπτωση πολύ απλά δεχόμαστε επίθεση, βρισκόμαστε σε νόμιμη άμυνα, δεν εξηγούμε τίποτα και απλώς λέμε STOP.
Ξεκαθαρίζουμε ότι η παραβίαση των ορίων μας είναι απαράδεκτη και ότι δεν πρόκειται να τη δεχτούμε, και αν ο άλλος δεν προσαρμόσει τη συμπεριφορά του αναλόγως,
ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ Ή ΤΗ ΣΧΕΣΗ.
Το εύλογο ερώτημα είναι πώς εφαρμόζονται όλα αυτά όταν η σχέση είναι πολύ σημαντική για να την εγκαταλείψουμε έτσι απλά; Τι γίνεται αν μεταφυσικές δυνάμεις (ο έρωτας ας πούμε) μας εμποδίζουν να σπάσουμε το φαύλο κύκλο της παραβίασης; Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτό που κάνουμε οι άνθρωποι είναι να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες. Επικοινωνούμε τα όρια μας και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Αν ο άλλος προσαρμοστεί, έχει καλώς. Αν συνεχίσει να παραβιάζει τα όρια μπορούμε να τερματίσουμε τη σχέση όπως λέγαμε παραπάνω ή να δώσουμε μια τρίτη, τέταρτη, δέκατη ή εκατοστή ευκαιρία
Είναι δυνατόν κάποιος, οποιοσδήποτε, να είναι πιο σημαντικός από τον αυτοσεβασμό μας;
ΚΙ ΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΟΥ ΟΡΙΑ;
Καταρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε ότι βάζω όρια δεν σημαίνει ότι γίνομαι ένας στριφνός άνθρωπος που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Οι άνθρωποι γύρω μας ενδεχομένως να χρειαστούν λίγο χρόνο προκειμένου να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, αλλά δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν τα όρια μας αν και οι ίδιοι έχουν όρια και σεβασμό για τους άλλους. Εκείνοι που ενδέχεται να αντιδράσουν στην απόφασή μας να οριοθετηθούμε, είναι οι άνθρωποι που, έτσι κι αλλιώς, αρέσκονται να καταπατούν τα όρια των άλλων.
Για κανέναν δεν είναι εύκολες οι αλλαγές, αλλά υπάρχουν κάποιοι που δεν μπορούν να τις χωνέψουν με τίποτα. Είναι πιθανό να εκπλαγούν, να νιώσουν απειλή, σύγχυση και ταραχή αν ακούσουν ΟΧΙ από εμάς ενώ τους έχουμε συνηθίσει στο ΝΑΙ βρέξει χιονίσει. Δεν αποκλείεται αυτοί οι άνθρωποι να αισθανθούν ότι τα δικά μας όρια παραβιάζουν τα δικά τους, ότι η οριοθέτησή μας τους στερεί τα προνόμιά τους δεν αποκλείεται αυτοί οι άνθρωποι να αρνηθούν να παίξουν με τους νέους κανόνες.
Ίσως προσπαθήσουν να μας τουμπάρουν με χειρισμούς: «Μα πώς το κάνεις αυτό τώρα ενώ πάντα ήσουν τόσο καλός/καλή;», «Αφού ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχες πρόβλημα, τι σε έπιασε τώρα;». Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τους αφήσουμε να μας μπερδέψουν. Το ότι δεν βάζαμε όρια στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να μην βάζουμε και στο μέλλον.
Το γεγονός είναι ότι αν αποφασίσουμε να βάλουμε όρια και να μείνουμε σταθεροί σ' αυτά, κάποιοι άνθρωποι είναι πιθανόν να φύγουν, επειδή αν δεν μπορούν να παραβιάζουν τα όρια (αν δηλαδή δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν...) η σχέση δεν λειτουργεί γι' αυτούς. Θα ψάξουν να βρουν κάποιον με χαμηλότερη αυτοεκτίμηση ο οποίος θα δέχεται την καταπάτηση των ορίων του.
Τι κάνουμε λοιπόν με αυτούς τους ανθρώπους; Συμβιβαζόμαστε προκειμένου να κρατήσουμε τη σχέση ή αποφασίζουμε ότι δεν τους χρειαζόμαστε στη ζωή μας;
Θα μου πείτε είναι άδικο κάποιοι να ζητούν από εμάς να μην έχουμε όρια ενώ εκείνοι, όχι μόνο έχουν, αλλά τα υπερασπίζονται σθεναρά, όμως ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη;
Το θέμα είναι ότι στην ουσία καλούμαστε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με τους ανθρώπους που άμεσα ή έμμεσα δηλώνουν ότι αρνούνται να δεχτούν την απόφασή μας να σεβαστούμε και να προστατέψουμε τον αυτό μας. Αν το σκεφτούμε έτσι πάντως, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα φοβερό δίλημμα
Πώς να το κάνουμε, κάτι δεν πάει καλά όταν ο άλλος έχει την ιδέα ότι σχέση σημαίνει να έχει δύναμη επάνω μας και να καταπατάει τα όρια μας. Εάν δεν μπορεί να μας σεβαστεί, μιλάμε για θεμελιώδη διαφορά αξιών και σύγκρουση συμφερόντων που δείχνει ότι η σχέση δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Επομένως, το ερώτημα είναι ένα:
Είναι δυνατόν κάποιος, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ, να είναι πιο σημαντικός από τον αυτοσεβασμό μας;
Κανένας δεν μπορεί να είναι πιο σημαντικός από τον αυτοσεβασμό μας και σε κανέναν δεν είμαστε υποχρεωμένοι να απολογηθούμε γι' αυτό που είμαστε. Είναι αλήθεια ότι κάποιοι θα αρνηθούν να μας καταλάβουν, αλλά αν τα όρια μας έχουν προσωπικό νόημα για εμάς, αυτό (πρέπει να) αρκεί.
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΟΡΙΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ
Μόνο μέσω της υγιούς οριοθέτησης είναι δυνατόν να αναδυθεί ενδυναμωμένος ο αληθινός εαυτός μας. Μόνο μέσω της οριοθέτησης μπορούμε να νιώσουμε διαφορετικοί από τους άλλους και να επιλέξουμε ελεύθερα να συναντηθούμε μαζί τους, όντας ο καθένας υπεύθυνος για τον εαυτό του και χωρίς κανείς να παραβιάζει τα όρια κανενός.
Μόνο όταν έχουμε υγιή όρια έχουμε τη δυνατότητα να χτίσουμε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους, αφήνοντας έξω από τη ζωή μας ανθρώπους και σχέσεις που μας απομακρύνουν από τον εαυτό μας.
Ακούγονται λίγο ειδυλλιακά όσα λέμε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι η οριοθέτηση είναι απλό πράγμα, ιδίως αν κάποιος έχει ζήσει χωρίς όρια το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Κανείς δεν λέει ότι αρκεί να πατήσουμε μερικά κουμπιά και θα μεταμορφωθούμε σε ανθρώπους με όρια και υψηλή αυτοεκτίμηση. Κάποιοι από εμάς, προκειμένου να το πετύχουν, ίσως χρειαστεί να δουλέψουν τα δύσκολα θέματα της εκτίμησης και αγάπης του εαυτού, εντός μιας θεραπευτικής σχέσης.
Με θεραπεία ή χωρίς, η οριοθέτηση δεν είναι ούτε εύκολη ούτε γρήγορη ούτε δουλειά μια κι έξω. Είναι διαδικασία με τα πάνω και τα κάτω της, με βήματα εμπρός αλλά και πολλά πισωγυρίσματα. Έχει ξεβόλεμα και άγχος μέχρι να συνηθίσουμε να υπάρχουμε με διαφορετικό τρόπο. Έχει υπερβολές όταν, για παράδειγμα, γινόμαστε υπεραμυντικοί με τα νεοαποκτηθέντα όρια μας ή όταν θυμώνουμε υπερβολικά επειδή κάποιος, για παράδειγμα, μας έστησε πέντε λεπτά. Ιδανικά κάποια στιγμή έρχεται ένα σημείο όπου το να ζούμε με όρια γίνεται κάτι που μας βγαίνει απολύτως φυσικά χωρίς να απαιτεί καμία συνειδητή σκέψη ή προσπάθεια εκ μέρους μας.
Ζούμε με τα όρια μας τελικά σημαίνει είμαστε αυθεντικοί, σημαίνει ότι σκέψεις, συναισθήματα και συμπεριφορά είναι ευθυγραμμισμένα και όχι μόνο το γνωρίζουμε εμείς αλλά το γνωρίζουν και οι άλλοι.
Ζούμε με τα όρια μας σημαίνει απλά ότι ξέρουμε πότε να πούμε ΟΧΙ. Και, αντιστρόφως, ότι ξέρουμε πότε να πούμε ΝΑΙ και το ναι μας έχει αξία.
Διαβάστε το Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Πρώτο
© Βιβή Φατούρου
vivifatourou
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο - Μέρος Πρώτο
Posted: 20 Jul 2014 06:26 AM PDT
Όταν νιώθουμε φόβο, θυμό, δυσαρέσκεια ή κίνδυνο, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.
Όταν νιώθουμε ότι μας εκμεταλλεύονται, μας φέρονται με αναισθησία, μας χρησιμοποιούν ή προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας ελέγξουν, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.
Όταν πηγαίνουμε κόντρα στα συμφέροντά μας, όταν ανεχόμαστε καταστάσεις ενάντια στη θέλησή μας ή όταν υπομένουμε μειωτικές, επιθετικές και ασεβείς συμπεριφορές, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.
Τα όρια αποτελούν ένα σύστημα προστασίας της ατομικότητας, ακεραιότητας, αξιοπρέπειας και ταυτότητάς μας. Σηματοδοτούν το πού τελειώνουμε εμείς και πού αρχίζουν οι άλλοι. Προσδιορίζουν το πώς αλληλεπιδρούμε με τους άλλους και πώς επιτρέπουμε στους άλλους να αλληλεπιδράσουν μαζί μας. Αποτελούν οδηγό για το ποια είναι αποδεκτή και μη αποδεκτή συμπεριφορά και διασφαλίζουν ότι λειτουργούμε χωρίς να προδίδουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις αξίες μας.
Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να παίζουμε με τα όρια μας. Αν ξεγελαστούμε και πιστέψουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε, να σχετιστούμε και να λειτουργήσουμε φέροντας ανύπαρκτα, ασαφή ή διάτρητα όρια, το μόνο που θα κερδίσουμε είναι το απόλυτο χάος μια ζωή εκτός ελέγχου.
ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ
Δεν ισχύει για το σύνολο των ανθρώπων, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, για τους δικούς τους λόγους (επιθυμία επιβολής; διάθεση εκμετάλλευσης; παλιοχαρακτήρας; διαταραχή προσωπικότητας;), δεν διστάζουν να δοκιμάσουν ή να παραβιάσουν τα όρια και τις αντοχές μας. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν εκείνοι όμως ποιο είναι το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα;
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορώ να ρισκάρω με τα όριά μου. Δεν μπορώ να σταυρώσω τα δάχτυλά μου ελπίζοντας ότι οι άλλοι θα φερθούν με ακεραιότητα και σεβασμό. Δεν μπορώ να βασιστώ στους άλλους να κάνουν για μένα τη δική μου δουλειά.
Η προστασία των ορίων μου δεν μπορεί να αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια των άλλων.
Η προστασία των ορίων μου είναι ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Καταρχάς, το βασικότερο που πρέπει να σκεφτώ είναι τι μήνυμα περνάω για τον εαυτό μου όταν αδυνατώ να θέσω όρια ή δεν αντιδρώ στην παραβίασή τους. Μήπως περνάω το μήνυμα ότι είμαι είναι ένας ανώτερος, γενναιόδωρος άνθρωπος που θέλει πάντα να κάνει το καλό για τους άλλους, είναι υποχωρητικός, διαλλακτικός και νοιάζεται για όλους και για όλα;
Ή μήπως το μήνυμα που περνάω είναι:
«Μπορείς να μου μιλάς άσχημα, να με προσβάλλεις, να με γελοιοποιείς, μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει, δεν πρόκειται να αντιδράσω. Είσαι πολύ καλύτερος/η, εξυπνότερος/η και σημαντικότερος/η από ό,τι εγώ. Χώρια που νοιάζομαι για σένα πολύ περισσότερο από ό,τι νοιάζομαι για μένα».
«Μαμά, αδερφή, φίλη, φυσικά και μπορείς να με παίρνεις τηλέφωνο μόνο τις φορές που θέλεις να μου μιλήσεις για τα προβλήματά σου, εγώ θα σε ακούω καρτερικά χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθώ και χωρίς ποτέ να παραπονεθώ που δεν με ρώτησες μια φορά τι κάνω».
«Δεν σέβομαι τον εαυτό μου, ούτε το χρόνο μου, ούτε τη ζωή μου, μπορείς να μου υποσχεθείς ό,τι σου έρθει στο κεφάλι χωρίς να χρειάζεται να το τηρήσεις, γιατί ούτε εσύ χρειάζεται να σέβεσαι τον εαυτό μου, το χρόνο μου και τη ζωή μου μην σκεφτείς ποτέ κάτι διαφορετικό, έτσι κι αλλιώς ό,τι και να κάνεις, όπως και να φερθείς, δεν πρόκειται να υπάρξουν συνέπειες».
«Ξέρω ότι εγώ φταίω που φέρεσαι άσχημα, κάτι πρέπει να έκανα για να αξίζω τέτοια συμπεριφορά, εξάλλου αντιμετωπίζεις τόσα προβλήματα κι έχεις τόσα στο κεφάλι σου, έχεις δίκιο να είσαι θυμωμένος/η, αδιάφορος/η, επιθετικός/ή και στο κάτω κάτω ποιος/ποια είμαι εγώ για να σε κρίνω, διορθώσω, απορρίψω;».
«Νομίζω ότι αυτή ήταν μια ανεπίτρεπτα προσωπική ερώτηση και το άγγιγμα επίσης ήταν κάπως άπρεπο, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Νιώθω ελαφρώς άβολα και δυσάρεστα αλλά ίσως αντιδρώ υπερβολικά. Τέλος πάντων δεν θα πω τίποτα αυτή τη φορά, θα κάνω ότι δεν κατάλαβα για να μην μας φέρω σε δύσκολη θέση».
Το μήνυμα που εκπέμπουμε όταν δεν έχουμε όρια είναι ένα και μοναδικό και πολύ ηχηρό:
«Παρακαλώ περάστε, μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε ελεύθερα, ανέχομαι τα πάντα, έχετε το πράσινο φως να με ξετινάξετε».
Δυστυχώς στην πραγματική ζωή κανένας δεν θα σκεφτεί ότι είμαστε πραγματικά ανιδιοτελείς και καλοί άνθρωποι επειδή δεν έχουμε όρια. Αυτό που θα σκεφτεί είναι ότι είμαστε πώς να το θέσω κομψά; - λαπάδες. Κακά τα ψέματα, όταν οι άλλοι καταλαβαίνουν ότι είμαστε ξέφραγο αμπέλι και μπορούν να μας κάνουν ό,τι θέλουν, σταδιακά παύουν να μας σέβονται και να μας υπολογίζουν. Η παθητικότητά μας, αντί να τους προξενεί θαυμασμό ή εκτίμηση, τους κάνει να σκεφτούν: «Μμμ νόμιζα ότι δεν θα τη βγάλω καθαρή αυτή τη φορά, αλλά τίποτα δεν συνέβη, μοιάζει να τα δέχεται όλα, ψέλλισε βέβαια κάτι ξέπνοες διαμαρτυρίες αλλά στο τέλος μόνο συγγνώμη που δεν μου ζήτησε».
Όταν νιώθουμε ότι μας εκμεταλλεύονται, μας φέρονται χωρίς σεβασμό, μας υποτιμούν ή προσπαθούν να μας χειριστούν και να μας ελέγξουν, σημαίνει ότι κάποιο όριο μας έχει παραβιαστεί.
Ακούγεται σκληρό, αλλά όταν δεν έχω όρια είναι σαν να προσκαλώ την ασέβεια, την εκμετάλλευση, την κακοποίηση. Όταν δέχομαι τις παραβιάσεις είναι σαν να προσκαλώ τον άλλον να τις συνεχίσει. Όταν λέω πάντα ΝΑΙ ή δεν λέω τίποτα ή δεν κάνω κάτι για να αντιδράσω, εκπαιδεύω τους άλλους να πιστεύουν ότι δέχομαι τα πάντα.
Όταν δεν έχω όρια δεν ξέρω πότε πρέπει να πω: ΦΤΑΝΕΙ ΩΣ ΕΔΩ, ΑΡΚΕΤΑ. Δεν ξέρω πότε νιώθω καλά, πότε νιώθω άσχημα, πότε πρέπει να συνεχίσω και πότε να κάνω πίσω. Διαμαρτύρομαι (άτονα) και αμέσως μετά το παίρνω πίσω δείχνοντας ότι δεν έχω λόγο, ότι τα λόγια μου δεν συμφωνούν με τις πράξεις μου, καταλήγω να μην με παίρνουν στα σοβαρά.
Όταν δεν έχω όρια υποτιμώ τον εαυτό μου και περιορίζω τη ζωή μου.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΑΛΩ ΟΡΙΑ;
Δυσκολευόμαστε να θέσουμε όρια επειδή:
Έχουμε μεγάλη ανάγκη να είμαστε αρεστοί και να μας αγαπήσουν. Είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε χαλί να μας πατήσουν προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί.Τρέμουμε τις συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Φοβόμαστε τις αρνητικές αντιδράσεις των άλλων στα όριά μας.Φοβόμαστε τη μοναξιά. Νομίζουμε ότι το τίμημα των ορίων είναι η απόρριψη/εγκατάλειψή μας εκ μέρους των άλλων.Έχουμε μάθει να είμαστε το καλό παιδί που δεν λέει ποτέ όχι, ο μάρτυρας που όλα τα υπομένει και θυσιάζεται για τους άλλους.Έχουμε διαστρεβλωμένες αντιλήψεις π.χ. πιστεύουμε ότι «αληθινή αγάπη σημαίνει αγαπώ άνευ όρων και άνευ ορίων» ή ότι «προστατεύω τον εαυτό μου και την ευημερία μου σημαίνει είμαι εγωιστής και μικρόψυχος». Σε τελική ανάλυση δυσκολευόμαστε να θέσουμε όρια επειδή δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας, επειδή δεν πιστεύουμε ότι είμαστε ένας άνθρωπος που αξίζει σεβασμού και προστασίας:
Έλλειψη ορίων, αδυναμία οριοθέτησης = χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Προφανώς το θέμα των ορίων σχετίζεται με τον τρόπο που μεγαλώσαμε. Τις περισσότερες φορές η δυσκολία με τα όρια είναι αποτέλεσμα μεγαλώματος σε δυσλειτουργικές οικογένειες. Σε οικογένειες όπου δεν υπήρχαν καθόλου όρια ή σε κακοποιητικές οικογένειες.
Το παιδί θύμα κακοποίησης καταλήγει συχνά σε μίσος για τον εαυτό του λόγω της ανικανότητας του να αντισταθεί στην κακοποίηση, καταλήγει σε μίσος για έναν εαυτό χωρίς αξία ο οποίος (ανάξιος εαυτός) δικαιολογεί με διαστρεβλωμένο, ανώριμο και παιδικό τρόπο την κακοποίηση (αν ήμουν ένα άτομο αγαπητό και με αξία γιατί κάποιος να με κακοποιεί;). Το παράλογο μίσος για τον εαυτό κολλάει επάνω μας και μας συνοδεύει στην ενήλικη ζωή εμποδίζοντας τη θέσπιση ορίων (προφανώς, αφού για να θέσω όρια, δηλαδή για να προστατέψω τον εαυτό μου, βασική προϋπόθεση είναι ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ).
Δεν φαίνεται λογικό, αλλά οι επιζήσαντες από κακοποιητικές οικογένειες κουβαλούν στην ενήλικη ζωή έναν δυσλειτουργικό, αυτοκαταστροφικό αμυντικό μηχανισμό από το παρελθόν: ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΟΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ. Επειδή το αντίθετο, δηλαδή τα όρια (ο θυμός, η υπεράσπιση του εαυτού, η αντίσταση), συνήθως προκαλούσαν, κατά την παιδική ηλικία, ακόμα περισσότερη κακοποίηση.
Όλες αυτές οι εμπειρίες καταλήγουν σε ακραίες θέσεις σε σχέση με τα όρια:
Από τη μία, πολύ χαλαρά όρια: είμαι χαλί μπορείς να με πατήσεις νιώθω ότι σε ερωτεύτηκα/σε αγαπώ/σε ξέρω μια ζωή παρά τα πέντε λεπτά που γνωριζόμαστε λέω ναι αλλά στην ουσία εννοώ όχι πώς είναι δυνατόν να μη διαβάζεις το μυαλό μου ενώ εγώ διαβάζω το δικό σου;
Από την άλλη, πολύ αυστηρά όρια: προσοχή σκύλος, μην πλησιάζετε ούτε με νοιάζει ούτε με ενδιαφέρει ούτε θα ασχοληθώ τα συναισθήματά μου είναι δικά μου και δεν ενδιαφέρουν κανέναν, χώρια που δεν είναι σίγουρο αν έχω κιόλας ευχαριστώ, αλλά όχι, δεν χρειάζομαι βοήθεια, δεν χρειάζομαι τίποτα από κανέναν.
Στο Για Όλα Υπάρχει ένα Όριο Μέρος Δεύτερο θα δούμε πώς η υγιής θέσπιση ορίων οδηγεί στην ανάληψη ευθύνης για τον εαυτό και στην ενδυνάμωσή μας.
© Βιβή Φατούρου
Ο Διωγμός της Μητρότητας
Posted: 20 Jul 2014 06:15 AM PDT
με αφορμή τις υποκριτικές συζητήσεις για τα δικαιώματα του παιδιού.
«Κι όποιος μεγαλώνει σε ξένα χέρια μαθαίνει να μισεί τον κόσμο» γράφει ο Δημήτρης Νόλλας στο άρθρο του στην Κυριακάτικη Καθημερινή. Μου τράβηξε την προσοχή το άρθρο αυτό που χαρακτηρίζει τα σχολεία «πνευματοκτόνα ιδρύματα» και «κολαστήρια της προσωπικής δημιουργίας».Είναι πολλές οι φωνές που κρίνουν το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αλλά πολύ λίγες εκείνες που τολμούν να αμφισβητήσουν την αξία της επέκτασης της εκπαίδευσης τόσο στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού όσο και στην διάρκεια της καθημερινότητας του.
Το αίτημα για περισσότερους παιδικούς σταθμούς, για περισσότερους βρεφονηπιακούς σταθμούς, για ολοήμερα σχολεία, για προγράμματα απασχόλησης από τους Δήμους και για ένα σωρό υπηρεσίες που αφορούν την ανατροφή των παιδιών, δεν έχει ακόμη ικανοποιηθεί έτσι είναι πολύ νωρίς να αμφισβητηθεί η ορθότητα του. Και είναι ένα κοινωνικό αίτημα που συνδέεται με το δικαίωμα των γυναικών στην εργασία. Που συνδέεται με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που υποχρεώνουν και τους δύο γονείς να εργάζονται. Που συνδέεται με την καθημερινή κούρσα για την κατάκτηση της επάρκειας αγαθών.
Όμως ας σταθούμε λίγο έξω από την σφαίρα επιρροής του μεταπολεμικού φεμινιστικού κινήματος κι ας δούμε ως παρατηρητές την διαδρομή ενός παιδιού.
Η μητέρα εργάζεται 8 ώρες καθημερινά και χρειάζεται άλλες 2 ώρες για την προετοιμασία και τις διαδρομές από και προς τη δουλειά . Αυτό μας κάνει 10 ώρες και 7 ώρες που μάλλον χρειάζεται για να κοιμάται 17 ώρες . Απομένουν 7 ώρες την ημέρα για φροντίσει τα πρακτικά της οικογένειας και των παιδιών, τον εαυτό της, την σχέση της με τον σύντροφο της και να δει τα παιδιά της. Επειδή τα παιδιά μάλλον κοιμούνται κοντά στις 10 το βράδυ οι ώρες που μπορεί να διαθέσει κάποια γυναίκα στα παιδιά της είναι από τις 5 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ. Κι αυτό, στην περίπτωση που η δουλειά της είναι προνομιακή και δεν δουλεύει σε κατάστημα ή δεν είναι ιδιωτική υπάλληλος στέλεχος, που το απόγευμα ενσωματώνεται στην εργάσιμη ημέρα τις περισσότερες φορές. Τις ουσιαστικές ώρες της ημέρας, το παιδί της εργαζόμενης μητέρας, είναι με κάποιον ξένο. Βρίσκεται σε κάποιο βρεφονηπιακό σταθμό ή περνάει την ημέρα του με μια γυναίκα που πληρώνεται για να αντικαθιστά τη μητέρα του.
Πώς υποτιμήσαμε τόσο εύκολα το ρόλο της μητέρας στη ζωή του παιδιού?
Σε ποιες ώρες, σε ποιες συνθήκες, με τι αφορμές γίνεται η διαπαιδαγώγηση του παιδιού ? Ποιόν μιμείται ? Πώς χτίζεται η σχέση γονιού παιδιού? Έχει το παιδί την ευκαιρία να ζήσει με τον γονιό του, να τον παρατηρήσει, να τον μιμηθεί ? Έχει την ευκαιρία ο γονιός να του δείξει, να το διδάξει, να επικοινωνήσει ? Έχει την ευκαιρία η οικογένεια να ζήσει μαζί, να δημιουργήσει δεσμούς, να γνωρίσει σε βάθος ο ένας τον άλλο ? Το παιδί μεγαλώνει μόνο του, δεν βλέπει την οικογένεια του ως πρότυπο γιατί δεν έχει την ευκαιρία να τη δει. Βλέπει πρόσωπα της τηλεόρασης. Ασχολείται με τον τηλεοπτικό κόσμο και στην εξέλιξη του, με τον εικονικό κόσμο των videogames.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η μοίρα αυτή δεν αφορά τα παιδιά φτωχών βιοπαλαιστών. Αφορά εξίσου και τα παιδιά των πολύ εύπορων οικογενειών και ίσως πολύ περισσότερο.
Η κοινωνία συναινεί. Όλοι το βρίσκουμε απόλυτα φυσιολογικό. Κάτι ψιθυρίζουμε για καταναλωτικά πρότυπα, αλλά έχουμε δημιουργήσει και την έννοια του ποιοτικού χρόνου. Πλήθος άρθρων για την ισορροπία της καριέρας με την οικογένεια. Ανώτατα στελέχη, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τηλεοπτικά πρόσωπα, γυναίκες πρότυπα, απαντούν ότι αν υπάρχει θέληση, η οικογένεια δεν εμποδίζει την καριέρα. Διάσημες μητέρες φωτογραφίζονται για τα περιοδικά. Χαμογελαστές και άψογες . Διάσημα μωρά ντυμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, γίνονται σύμβολο αδιαμφισβήτητης επιτυχίας.
Και οι γυναίκες που αγωνίζονται με τον βασικό μισθό να τα βγάλουν πέρα στο 24ώρο ψάχνουν να βρουν παιδικό σταθμό που να κρατάει τα παιδιά μέχρι αργά το απόγευμα. Πολλές φορές πληρώνοντας τα του μισθού τους . Και μόλις τελειώσουν την εργάσιμη ημέρα τους παίρνουν τα παιδιά από τον σταθμό και επιστρέφουν σπίτι. Πού μπορεί να χωρέσει εδώ ο δημιουργικός χρόνος? Πότε να ηρεμήσει, πότε να σκεφτεί, πότε να παρατηρήσει το παιδί ?Πώς να δουλέψει τα αισθήματα της ?
Έρχεται η πολιτεία και φροντίζει για την μητρότητα συνταξιοδοτώντας τις γυναίκες πρόωρα . Δεν είναι παράλογο ? Μόλις δηλαδή θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μπορούν να σταματήσουν να εργάζονται. Οι δυνάμεις είναι συντονισμένες εναντίον της οικογένειας? Υπάρχει συνομωσία ? Το σχέδιο είναι, τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ιδρύματα και οι γονείς να εργάζονται όλο το 24ώρο ?
Το φυσιολογικό για την προστασία της μητρότητας και εν τέλει της κοινωνίας, δεν θα ήταν, να δίνεται άδεια με αποδοχές για 6 χρόνια από τη γέννηση κάθε παιδιού ?
Αλλά δεν τολμούμε να το σκεφτούμε, γιατί είναι επαγγελματικά και οικονομικά παράλογο. Γιατί κανένας δεν θα προσλαμβάνει γυναίκες στη δουλειά. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μητρότητα είναι υπόθεση της κοινωνίας και πρέπει να έχει τον σεβασμό μας. Το οικονομικό κόστος θα πληρωθεί στα προγράμματα απεξάρτησης, στην κοινωνική βία, στην χαμηλή παραγωγικότητα.
Δυστυχώς οι γυναίκες δεν εκπροσωπούνται πουθενά . Οι γυναίκες που είναι στην εξουσία, που έχουν εξουσία, δεν έχουν επαφή με την θηλυκή πλευρά του εαυτού τους. Φέρονται σαν άνδρες, δεν επιτρέπουν στα αισθήματα να τους ενοχλούν στον πόλεμο της εξουσίας και της δύναμης. Τα δυστυχισμένα παιδιά των λαμπερών γονιών είναι παράπλευρες απώλειες, στον πόλεμο των ανθρώπων για περισσότερη εξουσία.
Ο σκοπός της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι να στηρίζει τις γυναίκες να γίνονται μητέρες και να βιώνουν το ρόλο τους καθημερινά και με τις καλύτερες συνθήκες.
Να τους επιτρέπει να μεγαλώνουν οι ίδιες τα παιδιά τους και όχι να τις ωθεί να παραιτούνται από την χαρά και τη δημιουργικότητα στο όνομα της ανεξαρτησίας.
Οι γυναίκες πρέπει να είναι σε θέση να βιώσουν την εγκυμοσύνη τους, τον τοκετό τους ήρεμα, χωρίς πίεση και άγχος.
Να αφιερώνουν χρόνο στον εαυτό τους ώστε να συγκροτούν την σκέψη τους, να επεξεργάζονται τα αισθήματά τους.
Να έχουν το χρόνο και την ηρεμία να παρατηρούν το παιδί τους και να του συμπαραστέκονται στην ανάπτυξη του.
Να έχουν το χρόνο να ενημερώνονται για τα ζητήματα που ενδιαφέρουν ουσιαστικούς τομείς της ζωής, να ανακαλύπτουν απαντήσεις και τελικά να επιλέγουν και να αποφασίζουν με κριτήριο την άποψη που έχουν σχηματίσει.
Η λύση της παραμονής των παιδιών ατελείωτες ώρες στους παιδικούς σταθμούς από πολύ μικρές ηλικίες , εκτός των επιπτώσεων στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, είναι βέβαιο πως στερεί στους γονείς τη δυνατότητα να γνωρίσουν την ψυχή των παιδιών τους και να δημιουργήσουν μαζί τους συναισθηματικούς δεσμούς.
Η γονεϊκότητα είναι δικαίωμα απέναντι στον εαυτό μας και χρέος απέναντι στα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο. Η ανατροφή των παιδιών θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ως η κορυφαία κοινωνική προσφορά, να υποστηρίζεται και να ανταμείβεται.
Οι μητέρες είναι η σημαντικότερη κοινωνική ομάδα και είναι αυτή που θέτει τις βάσεις για την πορεία των κοινωνιών . Είναι οι μητέρες και η σχέση τους με τους συντρόφους τους, που καλλιεργούν τις προσωπικότητες των παιδιών και των εφήβων. Είναι αυτές που διαμορφώνουν το μέλλον της κάθε γενιάς. Αν αυτό δεν είναι σημαντικό, τότε ποιο είναι?
iphigeneiapanetsou
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Γιατί οι γονείς πληγώνουν τόσο βαθειά;
Posted: 20 Jul 2014 05:35 AM PDT
Η μητρική αγάπη θεωρείται αυτονόητο συναίσθημα αλλά αντικειμενικά δεν είναι.Τα παιδιά δεν είναι τα ιδανικά παιδιά της φαντασίας μας . Όπως επίσης και οι μητέρες δεν μοιάζουν μ αυτές που περιγράφουν τα ποιήματα.Ο μύθος της μητρότητας όπως κάθε μύθος είναι απλουστευμένος και απλοποιημένος. Όλοι μας έχουμε βιώσει την κατάρριψη αυτού του μύθου στην παιδική μας ηλικία, αλλά μεγαλώνοντας όλοι θέλουμε ν? αποδείξουμε ότι εμείς θα τον επαληθεύσουμε ως γονείς.Μοιάζει να υπάρχει μια συλλογική πεποίθηση ότι όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα μεταμορφώνεται σε καθαγιασμένο πλάσμα. Όσοι έχουν μπει στη διαδικασία να δουλέψουν θεραπευτικά με τον εαυτό τους, γνωρίζουν ότι το είδος και η ποιότητα της αγάπης που έχουμε εισπράξει ως παιδιά, αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε ως γονείς .Η σχέση με το παιδί είναι μαγική. Ο ενήλικος άνθρωπος φαινομενικά, έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει την ιδανική σχέση, να πλάσει τον ιδανικό άνθρωπο, όπως τον έχει στο μυαλό του.Αυτό όμως το πρότυπο πολύ συχνά , μέσα στο εικοσιτετράωρο συγκρούεται με τα πραγματικά συναισθήματα που ξεπηδούν απ εκεί που δεν τα περιμένεις και τα οποία παραμένουν ανομολόγητα και καλά κρυμμένα .Προσπαθώντας οι γονείς να φτιάξουν αυτό που φαντάζονται πολύ συχνά ανάλογα και με τον χαρακτήρα τους το πετυχαίνουν. Πετυχαίνουν ακριβώς την εικόνα και ξεγελούν τον κοινωνικό περίγυρο και τον εαυτό τους. Ο μόνος που δεν ξεγελιέται είναι το παιδί. Το οποίο παραμένει ο μοναδικός αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας.Μπορεί να κακοποιηθεί συναισθηματικά ένα παιδί για να αναγκαστεί να χωρέσει στην εικόνα που έχουν οι γονείς, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες τους, να γίνει αυτό που εκείνοι θέλουν. Όμως πάντα θα υπάρχει κάτι που αργά η γρήγορα θα εμφανισθεί ως αδυναμία, ασθένεια, επιθετικότητα, απάθεια και δεν θα μπορεί να το εξηγήσει κανείς.Η κακοποίηση των παιδιών δεν είναι μόνο οι ακραίες ιστορίες που βγαίνουν στις ειδήσεις. Συμβαίνει καθημερινά από ανύποπτους γονείς. Συμβαίνει μ ένα απλανές βλέμμα, με μια επιτιμητική ματιά, με προσβλητικά λόγια, με θυμό που εγκλωβίζεται σ ένα κλειστό στόμα. Συμβαίνει όταν οι γονείς εστιάζουν στα επιτεύγματα και όχι στο ίδιο το παιδί, στην ύπαρξη του.Συμβαίνει, όχι γιατί αυτό που κάνει ή δεν κάνει ένας γονιός, είναι από μόνο του τόσο φοβερό, αλλά γιατί το μωρό είναι τόσο εύθραυστο και εξαρτημένο για την επιβίωση του απ αυτούς. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται στο κέντρο της ύπαρξης του την κάθε δόνηση που νοιώθει το πλάσμα που του δίνει ζωή.Δεν πρέπει καμία μητέρα να νομίζει πως μπορεί να φροντίζει ένα μωρό μηχανικά, χωρίς επιπτώσεις. Το μωρό που δεν συναντά ένα βλέμμα να το κοιτάζει, νοιώθει ότι βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο. Το αποτύπωμα της συναισθηματικής απουσίας ή της συναισθηματικής αναστάτωσης της μητέρας είναι ανεξίτηλο στην ψυχή και στο σώμα του ανθρώπου.Όμως γιατί οι μητέρες δεν είναι τόσο διαθέσιμες όσο χρειάζεται να είναι, για τις ανάγκες του παιδιού;Γιατί οι μητέρες και οι πατέρες είναι πριν απ όλα άνθρωποι. Άνθρωποι που έχουν διανύσει μια απόσταση στη ζωή τους, μπορεί να έχουν πληγές ανοιχτές, κρυμμένα μυστικά, καταπιεσμένα συναισθήματα και σε κάθε περίπτωση παιδικά τραύματα που τώρα ενεργοποιούνται.Έρχεται το παιδί στη ζωή μας και μας φέρνει αντιμέτωπους με το παρελθόν μας. Έχουμε δύο επιλογές ή θα το αντιμετωπίσουμε ή θα του το κληροδοτήσουμε αυτούσιο. Αυτή είναι ακριβώς η ευκαιρία που δίνει η γονεϊκότητα. Σου καθρεφτίζει τις πληγές, τις στρεβλώσεις, τα κενά. Μπορείς πάντα να αποστρέψεις το βλέμμα αλλά όχι χωρίς τίμημα.Οι γονείς που νοιάζονται, το πιο σημαντικό που μπορούν να κάνουν, για να προστατεύσουν τα παιδιά τους απ τον εαυτό τους, είναι να φροντίσουν τον εαυτό τους. Μόνο έτσι θα επιτρέψουν στην αγάπη τους να εκδηλωθεί αβίαστα και ευεργετικά.iphigeneiapanetsou
psixologikosfaros
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Σημάδια ότι η σχέση σου έχει ψυχολογική βία:Αν φύγεις θα πεθάνω
Posted: 20 Jul 2014 05:28 AM PDT
Ψυχολογική βία μπορεί να ασκεί ένας άνθρωπος που νιώθει αδύναμος, ανίκανος, λίγος. Αυτή την "αδυναμία" την καλύπτει με μια άμυνα που εξηγείται από τη φράση "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση".Είναι κατά κάποιο τρόπο η εξουσία που πάει να ασκήσει ο άνθρωπος αυτός υπό το φόβο ότι εξαιτίας της "αδυναμίας" του θα γίνει αντικείμενο εξουσίας ή απόρριψης.Για κάποιους μπορεί να είναι ένας τρόπος να κρατάν τα όρια. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να διατυπώσουν τα όριά ή τους φόβους τους λεκτικά, μπορεί να καταφύγουν σε συναισθηματικό εκβιασμό. Παρατηρήστε τη διαφορά μεταξύ των επόμενων προτάσεων:"Φοβάμαι όταν δε γυρνάς σπίτι το βράδυ. Νομίζω πως δε σε καλύπτω πια. Θες να μου πεις πως πέρασες; Τί έκανες;"."Έπρεπε να γυρίσεις σπίτι χτες! Ανησύχησα! Δεν απαντούσες στο κινητό και νόμιζα πως κάτι έπαθες! Μη το ξανακάνεις αυτό!"Η ψυχολογική βία έχει να κάνει με μια φαντασίωση πως ένα περιστατικό που τρομάζει, είναι ανεξήγητο ή αντικείμενο παρεξήγησης θα επαναλαμβάνεται και ως εκ τούτου θα παγιώνεται η αίσθηση της ανικανότητάς μας να καταλάβουμε, ή να αντιδράσουμε σε αυτό. Με λίγα λόγια δε θα μπορούμε να το ελέγξουμε.Έτσι προβάλλουμε την αμηχανία μας με επιθετικό τρόπο όπως η ειρωνεία ή η υπεργενίκευση:"Τώρα τί παριστάνεις εσύ;" ή "κάθε φορά που πάμε στη μάνα μου φοράς τα πιο πρόχειρα ρούχα που έχεις".Η διαφορά της ψυχολογικής βίας από το φόβο και την απορία είναι η ένταση με την οποία εκφράζεται και η επιθετικότητα. Στην ήρεμη έκφραση του φόβου και της απορίας ο σκοπός είναι η κατανόηση, η εξοικείωση με το παράξενο. Στην θυμωμένη εκδήλωση του φόβου ο σκοπός είναι να σταματήσει αυτό που μας κάνει να φοβόμαστε και να μην επαναληφθεί ποτέ. Έτσι δημιουργείται μια καταπίεση του-της συντρόφου, μια προϋπόθεση που συνηγορεί στην ισορροπία φόβου.Αυτή είναι η αρχή της παρακμής μιας σχέσης.Η δύναμη της ψυχολογικής βίας έγκειται στο ότι συνήθως εκδηλώνεται σαν "υπερευαισθησία" με αποτέλεσμα να μη μπορεί να είναι κάποιος αυθόρμητος απέναντι σ'αυτήν."Μη μου μιλάς έτσι γιατί ανεβάζω πίεση"."Αν φύγεις θα πεθάνω".Έτσι δημιουργείται και εγκαθιδρύεται μια σχέση εξουσίας εκ μέρους του φερόμενου ως "αδύναμου" από φόβο μήπως εγκαταλειφθεί ή γίνει αντικείμενο εξουσίας.Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις αδύναμες και αμήχανες στιγμές μας. Κάποιοι όμως φοβούνται πως είναι "πιο αδύναμοι" ή είναι μόνοι τους σ'αυτό.Αγαπούν με βάση την αδυναμία. "Είσαι η αδυναμία μου""Σε είδα σε κακό όνειρο χτες. Πρόσεχε σήμερα!" Μια αίσθηση αόριστης και πανταχού παρούσας απειλής κατακλύζει το αντικείμενο της αγάπης και αυτό δεν μπορεί παρά να "ακούσει τις συμβουλές μας", δηλαδή να ξεπεράσει τους δικούς μας φόβους με το να "κάνει αυτό που του λέμε".Η τάση για κτητικότητα, που είναι μια άλλη έκφραση της ψυχολογικής βίας είναι στην πραγματικότητα ο φόβος μήπως χάσουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε. Όταν ο φόβος αυτός ξεπερνά την απόλαυση της σχέσης τότε δημιουργεί δυσπιστία στον άνθρωπο που αγαπάμε. Όμως η δυσπιστία αυτή αφορά το "αν αξίζουμε την αγάπη" αυτού που "τόσο αγαπάμε".Με λίγα λόγια η ψυχολογική βία είναι μια συγκαλυμμένη εκδήλωση φόβου που μοιάζει με νοιάξιμο αλλά στην πράξη εγκλωβίζει και γι'αυτό είναι παθητικά επιθετική.Γράφει ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός.Δημήτρης Κατσαρόςboro
psixologikosfaros
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Προτιμώ να είμαι καλά από το να έχω δίκιο
Posted: 19 Jul 2014 09:04 AM PDT
Το πιο εκπληκτικό χαρακτηριστικό των υγιών ανθρώπων είναι μια αίσθηση χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Μην παίρνετε τον εαυτό σας και τη ζωή τόσο στα σοβαρά. Όταν αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που δεν εξελίσσονται όπως θα θέλαμε αρχίζει μια απογοήτευση και στη συνέχεια θυμώνουμε. Θυμώνουμε με ανθρώπους όταν συμπεριφέρονται διαφορετικά από ότι θα θέλαμε εμείς, ή όταν κάνουν κάτι με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θα κάναμε εμείς σε ανάλογη περίπτωση. Σε όλες τις περιπτώσεις θυμώνουμε επειδή οι άλλοι είναι διαφορετικοί από μας (άλλωστε εμείς είμαστε οι σωστοί !!!). Ξεχνάμε επίσης ότι στη ζωή υπάρχουν και αναποδιές και ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Ο θυμός αφαιρεί χρόνια, προκαλεί ασθένειες και δυστυχώς είναι ένας κανονικός «εθισμός». Ο θυμωμένος άνθρωπος λέει μέσα του:- Έχω δίκιο. Εγώ σας λέω ότι: προτιμώ να είμαι καλά από το να έχω δίκιο. Οι σχέσεις είναι πιο σημαντικές από το ποιος έχει δίκιο. Χαλαρώστε και ¨επιτρέψτε¨ στους άλλους να είναι διαφορετικοί όχι ως παραχώρηση αλλά ως μια πραγματικότητα.akatsalisΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Όταν αφήσεις να φύγει αυτό που είσαι, γίνεσαι αυτό που μπορείς να είσαι
Posted: 19 Jul 2014 09:01 AM PDT
Για να διορθωθεί μια κατάσταση ή για να λυθεί ένα πρόβλημα, πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε το συγκεκριμένο θέμα, να βγούμε από τον προγραμματισμένο τρόπο που σκεφτόμαστε δηλ. από το αυτόματο πλαίσιο απόψεων σχετικά με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Οι δυσλειτουργικές πεποιθήσεις, όταν αλλάζουν απελευθερώνουν ενέργεια, όταν όμως δεν αλλάζουν γίνονται βαρίδια. Δυστυχώς οι περισσότεροι νομίζουν ότι πρέπει να αλλάξει ο άλλος !!!! akatsalis
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
